"Ηρτημένης της αιρέσεως"

FINIX

AVClub Fanatic
22 November 2010
12,541
Ελατε ας γινουμε λιγο "αιρετικοι"
καταξιωμενοι καλλιτεχνες και συγκροτηματα που δεν μας συγκινουν
διαμαντια της παγκοσμιας μουσικης σκηνης που στα αυτια μας ηχουν ως καρβουνα
κανενα ριγος δεν διαπερνα την σπονδυλικη μας στηλη στο ακουσμα τους (που λεγε ο συγχωρεμενος ο Lemmy)
οταν ο μισος πλανητης πεφτει στα πατωματα...
η ...ακομα και εαν δεν πεφτει ,αλλα ειναι καταξιωμενοι στον χωρο και ας μην ειναι τοσο γνωστοι στο ευρυ κοινο..

ξεκινω
Pink Floyd
με νανουριζουν
δεν παν να λενε μπα δε με τιποτα
 
Προσωπικά δεν πετάω τίποτα...Από όλους έχω πάρει κάτι..
Αν ήταν να πετάξω κάτι αυτό θα ήταν οι Manowar και όλα τα παρόμοια σχήματα..Ύστερα οι U2...Άντε και το 95 % του Ελληνικού έντεχνου. :))
 
βαλτοι ειστε ολοι ?ουτε στημενο να τανε ,συμφωνω σε ολα τα παραπανω πλην Νιρβανα..
συμφωνω ακομα και με το 95%ελληνικο εντεχνο
 
Δλδ οι u2 δε σας αρεζαν ουτε στα 80ies? Μηπως απλα η υπερπροβολη του αγιου bono σας ξινησε και το βκεπετε κλο στραβα;
 
Όσο απολάμβανα και απολαμβάνω κατά καιρούς τις σόουλ και φανκ σκληρές ή «σκληρές» μουσικές του '60/'70, τόσο αποστρεφόμουν στην εποχή τους και αποστρέφομαι ακόμα τους μέινστριμ μαύρους καλλιτέχνες (μάλλον τη δισκογραφία τους γιατί δε ζουν και πολλοί πια) και το ασπρόμαυρο ποπ υβρίδιο που λάνσαραν το '80. Μιλάμε τώρα για ενστικτώδεις σπαστικές αντιδράσεις δυσφορίας σαν την κοπέλα στον Εξορκιστή με τον fake αγιασμό, στην υποψία και μόνο ότι θα ακουστούν στα ηχεία του ραδιοφώνου, όχι να αρχίσουν να παίζουν. Το ίδιο ισχύει και για την κυρία Τσικόνε. Από κοντά και το χιπ χοπ / r&b υβρίδιο.

Με το εναλλακτικό ροκ από το '80 μέχρι σήμερα υπάρχει μια διαχρονική σχέση αγάπης-μίσους. Σύντομες περίοδοι εντατικής ακρόασης και θαυμασμού εναλλάσσονται διαρκώς με επίσης σύντομες φάσεις κορεσμού και απαξίωσης. Τη λύση έρχεται να δώσει η διαρκής επανεκτίμηση των δεδομένων και η κριτική επαναξιολόγηση που σπάει τον φαύλο κύκλο και ανοίγει έναν καινούργιο στη θέση του. Σισύφιες καταστάσεις...
 
Δλδ οι u2 δε σας αρεζαν ουτε στα 80ies? Μηπως απλα η υπερπροβολη του αγιου bono σας ξινησε και το βκεπετε κλο στραβα;


Απ την αρχή τους είχα πάρει πολύ στραβά.
Σε κάποια φάση είπα: "θα τους ακούσω no-matter-what".
Eνα άλμπουμ κατάφερα. Το hit, ήτανε διπλό, δε θυμάμαι καν τον τίτλο του.
Μετά, ήθελα θεραπεία. Οχι ότι κι ότι. Συγκεκριμένη: το It's Alive των Ramones σε loop.
 
Από κοντά και το χιπ χοπ / r&b υβρίδιο.

Δεν το αντέχω με τίποτα! Ούτε για δευτερόλεπτα.
Τι δουλειά έχει το hip hop με σιρόπια και δαντέλες; Το hip hop οφείλει κυρίως να είναι γροθιά στο στομάχι.
Boogie Down Productions, Public Enemy, NWA, Grandmaster Flash (με Melle Mel) αλλά και EPMD, De La Soul, Erik B & Rakim κλπ. Αυτό είναι για μένα το hip hop αλλά έχει πεθάνει κάπου στα μέσα των 90's.
 
Οι καιροι αλλαζουν, τα ειδη μουσικης παντρευονται και εμεις ακουμε πιο διαφορετικα
και λιγοτερο "αγνα" απο καποτε!! Ο χρονος ομως ειναι αμειλικτος στις επιφανειακες
δουλειες των μουσικων και ξεκαθαριζει τις υπερεκτιμησεις μας .Βεβαια υπαρχει και
το προσωπικο δεδομενο να εχεις κουραστει απο καποιο ειδος και να μην το αντεχεις
πια..
Οποτε για μενα τωρα δεν μπορω να ακουσω;
Τα περισσοτερα punk
Τους U2, Beatles, Nirvana, Manowar,Rrodigy,Radiohead
Την ηλεκτρονικη dj χορευτικη μοσικη
Τα hip hop εκτος bodycount
Την dubster
Τα ποπ παραλιας και ολη την κλαρινογαμπριστικη Ελληνικη μουσικη
αντιθετα ξαναεκτιμησα:
Την ντισκο του 70-80 (μερικα)
Την Καντρι(ψιλοασχετος αλλα μερικα μου ακουγεται καλα)
Τα παλια μεταλα
Τα παλια μπλουζ
Ολη την ηλεκτρονικη progresive rock του 70-80
Τα Southern rock
Και ποσα υπερεκτιμημενα cd καποτε, εγιναν δωρα προς χαροποιηση των τωρινων κατοχων,
αλλα για μενα ηταν χωρος στη σιντιερα....
-bye-
 
Απάντηση: Re: "Ηρτημένης της αιρέσεως"

Πως και τους παρέλειψα αυτούς: QUEEN. :bang:
"Wimpoid royaloid heavoid android void". Μεγάλε Dean! :worshippy:

Εμμονικός και αιώνιος !:grinning-smiley-043

Υ.Γ.Συμφωνώ με τον Σπύρο για το ελληνικό έντεχνο..:)
 
Δεν το αντέχω με τίποτα! Ούτε για δευτερόλεπτα.
Τι δουλειά έχει το hip hop με σιρόπια και δαντέλες; Το hip hop οφείλει κυρίως να είναι γροθιά στο στομάχι.
Boogie Down Productions, Public Enemy, NWA, Grandmaster Flash (με Melle Mel) αλλά και EPMD, De La Soul, Erik B & Rakim κλπ. Αυτό είναι για μένα το hip hop αλλά έχει πεθάνει κάπου στα μέσα των 90's.

Μαζί μ' αυτούς (σε κάθε περίπτωση σπουδαίους για το ιδίωμα) θα έβαζα και τους σοφιστικέ A Tribe Called Quest.
Το The Low End Theory έχει πάρει εδώ και χρόνια τη θέση του στην άτυπη λίστα με τα προσωπικά τοτέμ δίπλα σε μνημεία όπως τα A Love Supreme, Bitches Brew, Red, Lanquidity, Surfer Rosa, Spirit of Eden, Dummy, Lifeforms κ.λπ.
 
Κάπου είχε γράψει ο Λύμπε για αυτό το «κάτι» που κάποια συγκροτήματα έχουν και κάποια δεν έχουν. Είχα ταυτιστεί απολύτως. Αυτό που δεν έχουν οι u2, οι Pink Floyd, οι deep purple (αν και ο Ταραντίνο κατάφερε να συμπαθήσω το hush ξαφνικά) καθ αρκετοί ακόμη. Δεν είναι πως δεν μπορώ να τους ακούσω. Απλά είναι γήινοι.
 
λοιπον.. ολη σχεδον την δισκογραφια του συμπαθεστα του μελους Γιωργου Μπαιραχταρη

απο τους δικους μου
τζιμι χεντριξ τζανις Ντορς
εννοειται σκορπιονς και αυτους που ειπατε στην αρχη
απο ελληνες ολους αυτους που τραγουδανε τα ερωτικα σκουπιδακια ( 94%)
 
Last edited by a moderator: