"Ηρτημένης της αιρέσεως"

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Πως και τους παρέλειψα αυτούς: QUEEN. :bang:
"Wimpoid royaloid heavoid android void". Μεγάλε Dean! :worshippy:
Click to expand...

Προχθές χάρισα ένα cd τους που έπιανε χώρο στην ανιψιά μου και έκανα χώρο για τον Dhafer Youssef...Έτσι το πάω καιρό τώρα..Στέλνω ένα ,βάζω ένα.

ΥΓ..Να μην ξεχάσω τον Σαββόπουλο που τον ξεφορτωθηκα και τον φορτώθηκε άλλος. :)
 
supersonic said:
one man's food's another man's poison

ΔΓ/ΔΑ
Click to expand...

Αυτό ισχύει αλλά δεν είναι μόνο αυτό...Κάτι που μου άρεσε στα είκοσι και στα εικοσιπέντε,τώρα δεν μου λέει τίποτα και το αντίστροφο...Δεν είναι κακό να αναθεωρεί κανείς .
 
SPYROS A. said:
Αυτό ισχύει αλλά δεν είναι μόνο αυτό...Κάτι που μου άρεσε στα είκοσι και στα εικοσιπέντε,τώρα δεν μου λέει τίποτα και το αντίστροφο...Δεν είναι κακό να αναθεωρεί κανείς .
Click to expand...

δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι.
ούτε ένα όνομα πιθανότατα.
 
supersonic said:
δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι.
ούτε ένα όνομα πιθανότατα.
Click to expand...

Idem
η θα θεωρησω τον εαυτο μου τυχερο η θα πω οτι ηξερα τι ηθελα, ξερω τι μου αρεσει, ξερω τι θελω.
 
Για να φρεσκάρω το νήμα, θα έλεγα ότι αυτό που, πρωτίστως, θα έπρεπε να γράψουμε (και μάλλον δεν γράψαμε), είναι σπουδαία ονόματα που δεν μας συγκινούν από το μουσικό είδος που μας αρέσει. Έγραψε πχ ο Στέλιος ότι δεν του αρέσουν τα έντεχνα και ότι ακούει ο Μπάιρα, αυτά όμως είναι ολόκληρα είδη. Το ίδιο και ο Ηχοδαίμων, απέκλεισε ολόκληρα είδη.
Τοποθετούμαι ξανά λοιπόν. Τα δύο βασικά είδη που ακούω είναι Κλασική και Jazz.
Από τους μεγάλους της Κλασικής δεν μου έχει κάνει κλικ (όσο ίσως θα έπρεπε) ο Mozart (παρά μόνο τα τελευταία χρόνια), ελάχιστα ο Schubert και σχεδόν καθόλου ο Mahler.
Από την Jazz: Louis Armstrong και μεγάλο μέρος της παραγωγής του Bill Evans.
 
Για τον Μάλερ να το καταλάβω, έχει αρκετές ιδιαιτερότητες, ενίοτε πλατειάζει, που και που είναι δύσπεπτος.

Για τον Μότσαρτ, επίσης... Κάποιες (πρώιμες) συνθέσεις του ακούγονται (αλλά δεν είναι) απλοϊκές ή ακόμη ακόμη προϊόν τεμπελιάς.

Μπράδερ, για τον Σούμπερτ δεν το καταλαβαίνω με τίποτε... Ένα ανθρώπινο αηδόνι, με πραμάτεια ασύλληπτης ομορφιάς... Δεν υπάρχει νότα του που πετάς, τέτοιος αυθεντικός μελωδός, τόσο ανυπόκριτος, τίποτε βεβιασμένο, ένας μελίρρυτος χείμαρρος κατανόησης και ανθρωπιάς...

Ειλικρινά πιστεύω ότι αν ζούσε μέχρι τα 40-45 θα τους είχε ξεπεράσει όλους... Όλους !
.


Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Δεν ξέρω Σπύρο...
Η Ημιτελής είναι πολύ αγαπημένο έργο αλλά πχ οι Σονάτες για Πιάνο και τα Τρίο δεν μου έχουν πει κάτι, ακόμη.
Είναι αλήθεια πάντως ότι έφυγε νωρίς.
Ίσως με το πέρασμα του χρόνου αναθεωρήσω...
 
Re: "Ηρτημένης της αιρέσεως"

Ο Σούμπερτ δεν βρίσκεται στις συμφωνίες... Παρότι και κει υπάρχει άφθονο δείγμα του ταλέντου του... Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, τις περισσότερες δεν τις άκουσε ποτέ, δεν υπήρχε ορχήστρα να τις παίξει, να χρειασθεί να τις διορθώσει, κλπ. Όλες μες στην κεφάλα του παίζανε, ή σε βραδιές με φίλους στα καπηλειά, όπου τις ψιθύριζε σε αυτούς και αυτοί χτυπούσαν για Ρυθμό τα δάκτυλα στο τραπέζι.

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες για τις σονάτες, ειδικά οι τελευταίες είναι πολύ πάνω από αριστουργήματα.

Τα impromptus ; Οι έξι μουσικές στιγμές ; Οι συνθέσεις για πιάνο τέσσερα χέρια ; Οι φαντασίες ; Οι κύκλοι τραγουδιών ; Τα κουαρτέτα και το κουιντέτο ; τα λίντερ ;

Διονύσιε, θα μας τρελάνεις.

Έχεις άραγε ακούσει το λίντερ που ανήρτησα στο νήμα αυτό : https://r.tapatalk.com/shareLink/to...share_tid=157038&share_fid=22588&share_type=t



Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Εκτός από τα τραγούδια και τα lieder (για τα οποία γενικώς δεν τρελαίνομαι), τα υπόλοιπα τα έχω υπόψη μου αλλά δεν...
 
Re: "Ηρτημένης της αιρέσεως"

Skakinen said:
Εσύ όμως δεν μας είπες Σπυράκο...
Όλα σου αρέσουν; :D
Click to expand...
Θα παραθέσω αυτό που είπε ο Σπυράκος ο Α παραπάνω :

''....Προσωπικά δεν πετάω τίποτα...Από όλους έχω πάρει κάτι...'

Με τον Σπύρο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο διαφορετικοί... Και όμως με κάποιο ιδιότυπο τρόπο είμαστε όμοιοι....

Στο πνεύμα του νήματος, ναι, δεν έχω τέτοιες περιπτώσεις... Και πάντοτε πίστευα ( το έχω γράψει πολλές φορές ) ότι ουδέποτε η ιστορία ( και η μουσική ιστορία) λάθεψε όταν ονόμασε κάποιον Μέγα, Βασιλιά, Πρίγκιπα, κλπ.

Ο Έλβις είναι βασιλιάς και αλίμονο στους φουκαράδες που δεν το κατανοούν, ο Τζέιμς Μπράουν είναι βασιλιάς, οι Μπητλς είναι Μεγάλοι.

Και ναι, η Μαντόνα είναι τεράστια, ακόμη ακόμη και η Γκάγκα για την εποχή μας...

Οι U2, πχ. μου είναι ώρες ώρες αντιπαθητικοί, δεν μπορώ να παραβλέψω ωστόσο το Achtung Baby , που γράφηκε στο Βερολίνο την εποχή που και εγώ σουλάτσερνα εκεί και έχω κατανοήσει και την περιρρέουσα μαγεία...

Αν δεις πάντως πίσω από το σκεπτικό όσων γράφουν, θα δεις ότι κατά βάση κυριαρχούν εξωμουσικά κριτήρια, ιδιαίτερα από αυτήν την κουφάλα τον Λύμπε...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Τα δικά μου γούστα είναι κλασσική μουσική και Ελληνικό Έντεχνο. Στην πρώτη έχω ένα μεγάλο τυφλό σημείο, τον Richard Strauss. Δεν τον μπορώ με τίποτα. Στο Έντεχνο δεν αντέχω με τίποτα τη μουσική του Μαρκόπουλου, ειδικά όταν τον βλέπω και να διευθύνει. Α, και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.
 
Σε τέτοια νήματα είναι, πάντως, εύκολο να χαθεί η μπάλα...

Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν στην ίδια φράση οι Ντορς με τους Σκόρπιονς...


Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Δημοκηδής said:
Σε τέτοια νήματα είναι, πάντως, εύκολο να χαθεί η μπάλα...

Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν στην ίδια φράση οι Ντορς με τους Σκόρπιονς...


Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Click to expand...

Συμφωνώ ...Οι Scorpions έχουν μπάσο ενώ οι Doors όχι...Το έβαλαν μετά. :)
 
εγω σας εγραψα ενα ρητο πριν....
παρτε αλλο ενα
de gustibus....κλπ κλπ
 
Εγώ ακόμα στραβοκοιταζω τον Λυμπε για τους Radiohead..:)
Και μιλαμε για μια μπάντα που δεν έμεινε στάσιμη αν συγκρίνουμε τις μετέπειτα δουλειές με τις αρχικές..Προσωπικά την βρίσκω με την δεύτερη τους περίοδο,μετά το OK Computer δλδ..Amnesiac κλπ.
 
Top Bottom