επί τροχάδην, μέχρι να συμμαζέψω τις κάπου 200 φωτογραφίες μου....
Η συναυλία της χρονιάς γιά μένα, και θα ήταν γιά όλους, αν ο μεγάλος Weber δεν πάθαινε το εγκεφαλικό του. Δυστυχώς ο Eberhard έκλεισε σαν μουσικός και χάθηκε η τελευταία μας ευκαιρία να ακούσουμε έστω και λίγο τα χρώματα της χλόης.....Κρίμα.
Λοιπόν ο Jan κρύος ως σωστός Νορβηγός, αγέλαστος, ώριμος, ελαφρά έως σαφώς σήμερα αποστασιοποιημένος από τον ήχο και το ύφος Eicher.
Στο δεύτερο μέρος υπήρχαν αρκετές πινελιές easy listening αλλά ΕΩΣ ΕΚΕΙ....
Μαγευτικός ώρες ώρες και στο πρώτο μέρος, ήχος σχεδόν σαλονιού, ενορχήστρωση εκτέλεση by the book, από ανθρώπους μουσικούς με ανησυχίες.
Μεγάλος (και ηλικιακά) ο Brueninghaus, στο πιάνο όσο έπαιξε, και ευρηματικός στα ηλεκτρικά, ο αντικαταστάτης βραζιλιάνος μπασίστας άρτιος διεκπεραιωτής με μέλλον μπροστά του και ο Μάνου Κατσέ ΚΑΛΑ !
Τα λόγια δεν φτάνουν γιά τον μικρόσωμο τυμπανιστή μουσικό.
Ο καλύτερος που έχω ακούσει ζωντανά, πάνω και από τον μεγάλο Billy.
Εγραφε και συνέθετε με τα τύμπανα έναν καμβά πολυρυθμικό και κύρια μουσικό. Η άνεση που έπαιζε ήταν πρωτοφανής ενώ ήταν ιδιαίτερα σεμνός ακόμα και στα σόλο του.
Πολλά λεφτά ο Μανου....
Πρέπει να αναζητήσουμε δουλειές του.
Γενικώς
φόρτυ γιούρο γουελ σπεντ
