Ο μεγαλος αν ειναι μονος του ας πιασει ενα σμαρτφον, ενα κομπολοι, ας ριξει μια πασιεντζα, δεν εχει σημασια. Αν δεν θελει να κατσει επειδη δεν εχει τιποτε να κανει ας σερφαρει απο το κινητο του ή το pc.
Πιτσιρικια εννοω ηλικιες απο 16-17 και κατω.
Που τα κοιτας στην ηλικια που ειναι που επρεπε να βραζει το αιμα τους και μοιαζουν σαν ζομποποιημενα οπως λεει και ο χατζ και σπανιως γελανε κι ολας.
Δεν θα κατηγορησω το σμαρφον για αυτο, ισως απλα ειναι οι εποχες τετοιες λογω συγκυριων.
Αλλα βρε αδελφε δεν γινεται να μην καταλαβαινεις τι εννοω.
Να μην καταλαβαινεις την διαφορα του να μιλας με καποιον και να τον εχεις απεναντι σου να βλεπεις την γλωσσα του σωματος, τις εκφρασεις του.
Και η ουσια του θεματος που συζηταμε νομιζω ειναι πως τα σημερινα παιδια απεχοντας απο τις ζωντανες συναναστροφες νιωθουν κομπλεξικα οταν σου μιλανε live, δυσκολευονται να εκφραστουν.
Ασε που οταν πανε καπου (οπουδηποτε) αντι να νιωσουν την στιγμη, το αερακι να τα χτυπα, τον ηλιο στο προσωπο τους τον κοσμο τρυγυρω να τον παρατηρησουν, εστιαζουν στο να απαθανατησουν την σκηνη ως εκκολαπτομενοι φωτογραφοι/σκηνοθετες για να τα ανεβασουν καπου.
Προσοχη δεν αναφερομαι σε ολους, αλλα σε μια εθισμενη μεριδα οπου ολη τους η συγκεντρωση ειναι στην οθονη και απο τριγυρω...οτι πιασει η περιφεριακη τους οραση ως...θορυβο.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Ο μεγαλος αν ειναι μονος του ας πιασει ενα σμαρτφον, ενα κομπολοι, ας ριξει μια πασιεντζα, δεν εχει σημασια. Αν δεν θελει να κατσει επειδη δεν εχει τιποτε να κανει ας σερφαρει απο το κινητο του ή το pc.
Πιτσιρικια εννοω ηλικιες απο 16-17 και κατω.
Που τα κοιτας στην ηλικια που ειναι που επρεπε να βραζει το αιμα τους και μοιαζουν σαν ζομποποιημενα οπως λεει και ο χατζ και σπανιως γελανε κι ολας.
Δεν θα κατηγορησω το σμαρφον για αυτο, ισως απλα ειναι οι εποχες τετοιες λογω συγκυριων.
Αλλα βρε αδελφε δεν γινεται να μην καταλαβαινεις τι εννοω.
Να μην καταλαβαινεις την διαφορα του να μιλας με καποιον και να τον εχεις απεναντι σου να βλεπεις την γλωσσα του σωματος, τις εκφρασεις του.
Και η ουσια του θεματος που συζηταμε νομιζω ειναι πως τα σημερινα παιδια απεχοντας απο τις ζωντανες συναναστροφες νιωθουν κομπλεξικα οταν σου μιλανε live, δυσκολευονται να εκφραστουν.
Ασε που οταν πανε καπου (οπουδηποτε) αντι να νιωσουν την στιγμη, το αερακι να τα χτυπα, τον ηλιο στο προσωπο τους τον κοσμο τρυγυρω να τον παρατηρησουν, εστιαζουν στο να απαθανατησουν την σκηνη ως εκκολαπτομενοι φωτογραφοι/σκηνοθετες για να τα ανεβασουν καπου.
Προσοχη δεν αναφερομαι σε ολους, αλλα σε μια εθισμενη μεριδα οπου ολη τους η συγκεντρωση ειναι στην οθονη και απο τριγυρω...οτι πιασει η περιφεριακη τους οραση ως...θορυβο.
Αν τα θεωρειτε υπερβολικα αυτα και δεν συμφωνειτε ουτε καν με τον τιτλο του νηματος, πειτε την δικη σας αποψη για το ποσες ωρες ξοδευουν στην οθονη του σμαρτφον οι νεαρες (και βαλε) ηλικιες και αν δικαιολογειτε αυτον τον χρονο, γιατι εχω την εντυπωση πως υπαρχει διασταση αποψεων.