τι πιο ολέθριο από τον Νόμο όταν εγκληματεί;
Ο Μάριο Κόλα απόψε τη νύχτα δολοφονήθηκε από την ελληνική αστυνομία. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν θέλουμε να την αποφύγουμε. Δεν εξετάζω ποιο ήταν το θύμα και τι αδικήματα είχε διαπράξει, ούτε μ’ ενδιαφέρει πως σκέφτονται και πράττουν οι εκτός Νόμου, γιατί πολύ απλά τα συμφέροντά μου δε συμπίπτουν με τα δικά τους. Ακριβώς όμως για λόγους προσωπικού συμφέροντος, μ’ απασχολεί πολύ ο Νόμος και τα τσιράκια του.
Θυμίζω πως η εσχάτη των ποινών στη χώρα μας καταργήθηκε νομοθετικά το 1994, ενώ η τελευταία εφαρμογή θανατικής ποινής σε ελληνικό έδαφος συνέβη πολύ πιο πριν, τον Αύγουστο του 1972. Έκτοτε, δεν έχει γίνει καμία νόμιμη εκτέλεση θανατοποινίτη στην Ελλάδα. Μ’ άλλα, λόγια, όσοι άνδρες πέφτουν κατά καιρούς νεκροί από πυρά της αστυνομίας -με εξαίρεση προφανώς τις περιπτώσεις που ο θάνατός τους είναι αναπόφευκτος για λόγους αυτοπροστασίας των αστυνομικών- πολύ απλά…δολοφονούνται!
Ιδίως στην περίπτωση των Αλβανών, Έντισον Λίκα και Μουράτι Τζαφέρι προ ημερών και του Μάριο Κόλα απόψε, η πρακτική που ακολούθησε η αστυνομία ήταν πέρα για πέρα άνανδρη! Οι τρεις δραπέτες εντοπίστηκαν από θερμικές κάμερες και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ ενώ απλώς βάδιζαν μέσα στο σκοτάδι της ελληνικής υπαίθρου. Εξ αποστάσεως εκτελέστηκαν κι οι τρεις, με στόχαστρα, χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση, ολότελα ύπουλα.
Ποιος λοιπόν εξουσιοδότησε τους ανθρώπους του Νόμου (τους υψηλόβαθμους που έδωσαν τη σχετική άθλια εντολή κι όσους υφιστάμενούς τους την αποδέχθηκαν) να φονεύσουν; Ποιος, πέρα απ’ τη δική μας σιωπηλή συναίνεση; Αυτό όμως που θα έπρεπε να έχουν κατά νου όσοι χάρηκαν με την είδηση πως ο Μάριο Κόλα κι οι φίλοι του κείτονται πλέον νεκροί, είναι πως οι αυθαιρεσίες του Νόμου από ένα σημείο κι έπειτα δεν ελέγχονται. Οπότε, είναι κουτό να αισθάνονται ασφαλείς με όσα τώρα επικροτούν.
Να πω επίσης πως αρχικά σκόπευα να βάλω σ’ αυτή την επιμνημόσυνη ανάρτηση, τον τίτλο «τι πιο χυδαίο από έναν ανήθικο Νόμο;». Μετά όμως σκέφτηκα πως είναι πάρα πολλοί αυτοί που αδιαφορούν τελείως για ζητήματα ανθρωπιάς. Ιδίως όταν πρόκειται για «καθάρματα». Εκεί τη χάνουν τελείως και νιώθουν και περήφανοι που τη χάνουν. Οπότε, άλλαξα κι εγώ τον τίτλο μου, για να γίνει πιο ρεαλιστικός. Η στιγμή άλλωστε δεν προσφέρεται για ρομαντισμούς. Μόνο για περισυλλογή.
http://mysoulandsomefun.blogspot.gr/2013/07/blog-post_319.html
Ο Μάριο Κόλα απόψε τη νύχτα δολοφονήθηκε από την ελληνική αστυνομία. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν θέλουμε να την αποφύγουμε. Δεν εξετάζω ποιο ήταν το θύμα και τι αδικήματα είχε διαπράξει, ούτε μ’ ενδιαφέρει πως σκέφτονται και πράττουν οι εκτός Νόμου, γιατί πολύ απλά τα συμφέροντά μου δε συμπίπτουν με τα δικά τους. Ακριβώς όμως για λόγους προσωπικού συμφέροντος, μ’ απασχολεί πολύ ο Νόμος και τα τσιράκια του.
Θυμίζω πως η εσχάτη των ποινών στη χώρα μας καταργήθηκε νομοθετικά το 1994, ενώ η τελευταία εφαρμογή θανατικής ποινής σε ελληνικό έδαφος συνέβη πολύ πιο πριν, τον Αύγουστο του 1972. Έκτοτε, δεν έχει γίνει καμία νόμιμη εκτέλεση θανατοποινίτη στην Ελλάδα. Μ’ άλλα, λόγια, όσοι άνδρες πέφτουν κατά καιρούς νεκροί από πυρά της αστυνομίας -με εξαίρεση προφανώς τις περιπτώσεις που ο θάνατός τους είναι αναπόφευκτος για λόγους αυτοπροστασίας των αστυνομικών- πολύ απλά…δολοφονούνται!
Ιδίως στην περίπτωση των Αλβανών, Έντισον Λίκα και Μουράτι Τζαφέρι προ ημερών και του Μάριο Κόλα απόψε, η πρακτική που ακολούθησε η αστυνομία ήταν πέρα για πέρα άνανδρη! Οι τρεις δραπέτες εντοπίστηκαν από θερμικές κάμερες και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ ενώ απλώς βάδιζαν μέσα στο σκοτάδι της ελληνικής υπαίθρου. Εξ αποστάσεως εκτελέστηκαν κι οι τρεις, με στόχαστρα, χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση, ολότελα ύπουλα.
Ποιος λοιπόν εξουσιοδότησε τους ανθρώπους του Νόμου (τους υψηλόβαθμους που έδωσαν τη σχετική άθλια εντολή κι όσους υφιστάμενούς τους την αποδέχθηκαν) να φονεύσουν; Ποιος, πέρα απ’ τη δική μας σιωπηλή συναίνεση; Αυτό όμως που θα έπρεπε να έχουν κατά νου όσοι χάρηκαν με την είδηση πως ο Μάριο Κόλα κι οι φίλοι του κείτονται πλέον νεκροί, είναι πως οι αυθαιρεσίες του Νόμου από ένα σημείο κι έπειτα δεν ελέγχονται. Οπότε, είναι κουτό να αισθάνονται ασφαλείς με όσα τώρα επικροτούν.
Να πω επίσης πως αρχικά σκόπευα να βάλω σ’ αυτή την επιμνημόσυνη ανάρτηση, τον τίτλο «τι πιο χυδαίο από έναν ανήθικο Νόμο;». Μετά όμως σκέφτηκα πως είναι πάρα πολλοί αυτοί που αδιαφορούν τελείως για ζητήματα ανθρωπιάς. Ιδίως όταν πρόκειται για «καθάρματα». Εκεί τη χάνουν τελείως και νιώθουν και περήφανοι που τη χάνουν. Οπότε, άλλαξα κι εγώ τον τίτλο μου, για να γίνει πιο ρεαλιστικός. Η στιγμή άλλωστε δεν προσφέρεται για ρομαντισμούς. Μόνο για περισυλλογή.
http://mysoulandsomefun.blogspot.gr/2013/07/blog-post_319.html
