Μου αρέσει πως κάνεις ότι δεν το 'χεις ακούσει...
Ακούγεται το ίδιο καλά πρωί πρωί με την
δροσούλα (όχι την πρώην συμμαθήτρια μου) και βραδάκι βραδάκι με την υγρασία...
Και για να σε τσαντίσω,θα σου πω ότι είναι αρκετά επίπεδα πάνω από την underground Duffy (την Dillon δηλαδη),την οποία την βρήκα μια ωραία πρωία παραπεταμένη στα μεταχειρισμένα..(Κάποιος αλήτης δεν εκτίμησε τα δυο χιτακια της

)...
Λοιπόν...Το ρεζουμέ στην υπόθεση δεν είναι η Sacred Bones αλλά ο παραγωγός της (Randall Dunn) και τα νταλαβέρια του με τους Sun O))) και τους Earth,μπάντες που σέρνονται σαν σκουλήκια μες την λάσπη της ηλεκτρικής παραμόρφωσης...Την λάσπη αυτή την μετέδωσε ως έναν βαθμό στην μαυρογοβατη Μαρισσα κάνοντας την ν' ακούγεται σαν δύστροπο σκυλί με ανθρωπόμορφο μανδύα...
Δυο τρία γλυκά φωνήεντα σου ψιθυρίζει στο αυτί και είσαι έτοιμος να πέσεις στην παγίδα...
Λίγο η slide κιθάρα,λίγο ο τρόπος που χαϊδεύει τις χορδές,λίγο οι αλλόκοτες αλλαγές στις φωνητικές γραμμές,βάλε στην εξίσωση και τα ψυχοφθόρα μέτρα και θα δεις ότι δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου... Κλειστοφοβικό μέχρι αηδίας...
Αυτά τα ολίγα για την μανδαμ..