KEEP YOUR FINGERS AWAY FROM THAT SKIP BUTTON

μου αρέσει που ο ντοκ παρεξηγήθηκε για τις heart και στην λίστα του
βλεπω rock me baby (καλό το χω και εγώ)

Επιτέλους αργήσατε αλλά μπήκαμε στο ...ψητό.
 
andrew-hill.jpg


Aυτή την εποχή ακούω συνέχεια μονορούφι το Point Of Departure του Andrew Hill. Οσο το ακούω, εδραιώνεται μέσα μου η πεποίθηση πως πρόκειται για ένα από τα 10 πιο σημαντικά άλπουμ που βγήκαν από τη Blue Note στα 60ς, στο ίδιο επίπεδο με δίσκους σαν το Maiden Voyage και το Empyrean Isles του Hancock που, προσαωπικά, τα θεωρώ περίπου Τοτέμ.
Εχω ξαναμιλήσει για τον Andrew Hill που τον θεωρώ μία από τις 5 ή 6 πιό σπουδαίες φιγούρες της Σύγχρονης τζάζ τα τελευταία 50 χρόνια. Το κείμενό μου είχε τότε αντιμετωπισθεί με μιά συγκαταβατικότητα του στιλ «κόψε κάτι ρε φίλε».
Επιμένω.
Εδώ είναι το σημείο που αλλάζει η μουσική με τις φράσεις να παίρνουν καινούργιες, ασύμβατες διάρκειες, τις αρμονίες να γίνονται τελείως απρόβλεπτες και τα μέτρα να εναλλάσσονται άνισα.
Ο Hill κόβει εδώ τη μουσική σε καινούργια σχέδια και σχήματα και το σύνολο είναι συγκλονιστικό. Η πιο κοντινή αναλογία είναι ίσως ο Monk: ναι, θεωρώ τον Andrew Hill τόσο μεγάλο.
Ακριβώς όπως κι ο Monk, ο Hill χρησιμοποιεί στους 5 πρώτους δίσκους του κορυφαίους ντράμερς: Roy Hanes, Elvin Jones, Joe Chambers και Tony Williams. Ο τελευταίος, στον εν λόγω δίσκο, είναι υπεράνω κάθε περιγραφής: ένας αιθέριος, συγκεχυμένος παλμός, ένας χτύπος σαν σφυγμός, που «ανοίγει» τα κομμάτια δίνοντας άπλετο χώρο για μανούβρες στους σαξοφωνίστες Eric Dolphy και Joe Henderson. Ο πρώτος βγάζει σπίθες προσπαθώντας να βρεί την έξοδο και να βγεί μέσα από τους ασυμμετρικούς λαβύρινθους, ο δεύτερος φαίνεται να ξέρει αυτό το γεμάτο στροφές και σκιές τοπίο της μουσικής του Hill καλύτερα απ τον καθένα.
Μετά από λίγες ηχογραφήσεις (5 sessions συνολικά στη διάρκεια 8 μηνών, 1963-64) για την εταιρία, ο Hill έγραψε κάποιους δίσκους για άλλα, μικρότερα labels και γύρισε ξανά στο σκοτάδι. Η εξαίσια μουσική του δεν κέρδισε ποτέ ούτε το 1/10 από την αναγνώριση που της άξιζε.
Ηχεί σήμερα το ίδιο φρέσκια, νεωτεριστική, οργιαστική όπως και τότε.
Ενα διαμάντι στην κυριολεξία – πλην με πολύ λίγους αποδέκτες.
 
Last edited:
thelonious_monk_1967.jpg


Ένα οποιοδήποτε άλμπουμ με τα βασικά του Thelonious Monk - το Greatest Hits στη Sony είναι μια χαρά για αρχή. Όλα είναι εδώ: ο πικρόχολος λυρισμός του Ruby, My Dear ή η γεμάτη δηκτικότητα ποίηση του Crepuscule For Nellie, πάνω απ όλα το απόλυτα προσωπικό στιλ του Monk με τις αρμονικές κακοφωνίες, τις ρυθμικές ασυνέχειες, τις μελωδικές εντάσεις που αφήνουν κάθε φράση στο μεταίχμιο της αναποφασιστικότητας, «σαν κυβιστής ζωγράφος που βλέπει το αντικείμενό του από πολλές μεριές ταυτόχρονα – σαν να ξέρει επακριβώς τι θέλει να κάνει αλλά να αλλάζει γνώμη το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου» που έλεγε κι ένας λάτρης του.
Αργός, εσωτερικός, ακραία ιδιαίτερος, ένας ολόκληρος κόσμος από μόνος του.
 
1. Pink Floyd - The Dark Side Of The Moon
2. Pink Floyd - Is There Anybody Out There? The Wall Live
3. Beatles - White Album
4. Beatles - Sgt. Peppers
5. Bauhaus - 1979-1983 vol. 1 & 2
6. Joy Division - Unknown Pleasures
7. Camel - Camel
8. Marillion - Misplaced Childhood
9. Porcupine Tree - In Absentia
10. The Jesus And Mary Chain - Automatic

Αυτά από rock. Tα άλμπουμ των μεγάλων σαξοφωνιστών (Parker, Coltrane Rollins, G. Kenny) τα ακούω ολόκληρα έτσι κι αλλιώς λόγω ειδικότητας.
 
Απάντηση: Re: KEEP YOUR FINGERS AWAY FROM THAT SKIP BUTTON

1. Pink Floyd - The Dark Side Of The Moon
2. Pink Floyd - Is There Anybody Out There? The Wall Live
3. Beatles - White Album
4. Beatles - Sgt. Peppers
5. Bauhaus - 1979-1983 vol. 1 & 2
6. Joy Division - Unknown Pleasures
7. Camel - Camel
8. Marillion - Misplaced Childhood
9. Porcupine Tree - In Absentia
10. The Jesus And Mary Chain - Automatic

Αυτά από rock. Tα άλμπουμ των μεγάλων σαξοφωνιστών (Parker, Coltrane Rollins, G. Kenny) τα ακούω ολόκληρα έτσι κι αλλιώς λόγω ειδικότητας.

Γιατί ; Είσαι σαξοφωνίστας ;-bye-
Η καλύτερα : "Γιατί ; Είσαι μεγάλος σαξοφωνίστας ;" (Χε Χε)
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: KEEP YOUR FINGERS AWAY FROM THAT SKIP BUTTON

Γιατί ; Είσαι σαξοφωνίστας ;-bye-
Η καλύτερα : "Γιατί ; Είσαι μεγάλος σαξοφωνίστας ;" (Χε Χε)

Καλύτερα εκκολαπτόμενος σαξοφωνίστας. O Charlie Parker ήταν ίσως η αιτία για να ασχοληθώ με το όργανο και με τη jazz γενικότερα. Απλώς ακόμα είμαι σε πολύ αρχικά στάδια...
 
Ένα οποιοδήποτε άλμπουμ με τα βασικά του Thelonious Monk - το Greatest Hits στη Sony είναι μια χαρά για αρχή. Όλα είναι εδώ: ο πικρόχολος λυρισμός του Ruby, My Dear ή η γεμάτη δηκτικότητα ποίηση του Crepuscule For Nellie, πάνω απ όλα το απόλυτα προσωπικό στιλ του Monk με τις αρμονικές κακοφωνίες, τις ρυθμικές ασυνέχειες, τις μελωδικές εντάσεις που αφήνουν κάθε φράση στο μεταίχμιο της αναποφασιστικότητας, «σαν κυβιστής ζωγράφος που βλέπει το αντικείμενό του από πολλές μεριές ταυτόχρονα – σαν να ξέρει επακριβώς τι θέλει να κάνει αλλά να αλλάζει γνώμη το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου» που έλεγε κι ένας λάτρης του.
Αργός, εσωτερικός, ακραία ιδιαίτερος, ένας ολόκληρος κόσμος από μόνος του.


Προσυπογράφω και προσθέτω:

Lounge Lizards, Voice of chunk
Elvin Jones, Heavy Sounds
Miles Davis, Kind of Blue
Frank Zappa, Hot Rats
:firstprize:
 
Προσυπογράφω και προσθέτω:

Lounge Lizards, Voice of chunk
Elvin Jones, Heavy Sounds
Miles Davis, Kind of Blue
Frank Zappa, Hot Rats
:firstprize:

μέσα είσαι - αλλά με μικρές διαφορές:
Lounge Lizards θα πήγαινα για το Big Heart Live In Tokyo
Miles Davis αβλεπί το In A Silent Way
Frank Zappa το Cruisin' With Ruben & the Jets - η αγάπη του για τους "σαλιάρηδες" των 50ς μου κόβει την ανάσα.
 
μέσα είσαι - αλλά με μικρές διαφορές:
Lounge Lizards θα πήγαινα για το Big Heart Live In Tokyo
Miles Davis αβλεπί το In A Silent Way
Frank Zappa το Cruisin' With Ruben & the Jets - η αγάπη του για τους "σαλιάρηδες" των 50ς μου κόβει την ανάσα.

συμφωνώ γιά τα δυό πρώτα...
γιά το τρίτο θα διαλέξω άλλο.


φυσικά ευχάριστη εκπληξη οι προτιμήσεις του φίλου μου Mczab
 
φυσικά ευχάριστη εκπληξη οι προτιμήσεις του φίλου μου Mczab

Έκπληξη?! Τι να κάνω που δεν αφιερώσαμε χρόνο στο Ledra και δεν ήρθα στο βραδυνό meeting (:flipout: ) αλλιώς δεν θα το έλεγες...
Αρχίζουν και μου αρέσουν πολύ οι κουβέντες εδώ στη μουσική πάντως. Θα μείνω νομίζω!
:award:
 
Δεν φταίω εγώ...
θεωρητικά ήμουνα διαθέσιμος.
Πάντως από κουβέντα άλλο τίποτα....


Γιά... να μας τιμήσεις και με καμιά κριτικούλα, να δούμε την πενα σου...
 
Δεν φταίω εγώ...
θεωρητικά ήμουνα διαθέσιμος.
Πάντως από κουβέντα άλλο τίποτα....


Γιά... να μας τιμήσεις και με καμιά κριτικούλα, να δούμε την πενα σου...

Ετοιμαζόμουν να γράψω δυο λογάκια για τον "Φίγκαρο" με τον Giulini του '61 αλλά φοβάμαι τον Σούρλα και θα γράψω για τίποτ' άλλο! :flipout:
 
Ο Σούρλας είναι καλό παιδί....(κι είναι κι Ολυμπιακός...):flipout:

κι εσύ είναι ανάγκη να πάρεις το φαί απ το στόμα του Σούρλα?

Αυτό το blue note τι μας το μοστράρεις τόσο καιρό?:grandpa: