Κινεζικό "θαύμα"

Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Για μένα Διονύση ευτυχισμένος αθλητής είναι αυτός που κάνει το άθλημα που του αρέσει και όχι αυτό στο οποίο πηδάει 5 εκατοστά παραπάνω...
Είναι κέρδος αν το παιδί προτιμήσει να τρέξει 2 γύρους παραπάνω στο γήπεδο αντί να παίξει στο playstation.
...

Έχω μια φίλη πρωταθλήτρια στο DOTA
Οπότε μη λες πολλά για τις κονσόλες
Έχει και βαρύ χέρι στην πραγματικότητα :D

Άποψη μου (και καταλαβαίνω ότι κάποιοι θα γελάσετε)
Έπρεπε είδη να έχουμε computer games στους Ολυμπιακούς

Εδώ έχουμε κάτι κολυμβήσεις με σανίδα … α και αυτό το μπατμινγκτον …
Σκοποβολή
Δηλαδή ειδικά με τη σκοποβολή … αν το προσόν είναι hand-eye-coordination … τα παιδιά που κατεβαίνουν σε παγκόσμια είναι πολύ μπροστά
Στην τελική περισσότεροι παίζουν πρωταθλήματα σε κονσόλες παρά κολυμπάνε με σανίδες και βατραχοπέδιλα για ολυμπιακά μετάλλια.

Α και φυσικά… σε κάποια computer games … τα κινεζάκια τα καταφέρνουν απίστευτα.
 
Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Για μένα Διονύση ευτυχισμένος αθλητής είναι αυτός που κάνει το άθλημα που του αρέσει και όχι αυτό στο οποίο πηδάει 5 εκατοστά παραπάνω...

σόρι για το κόψιμο Μιχάλη.

μαθαίνει να του αρέσει αυτό στο οποίο πηδάει 2 εκατοστά παραπάνω, πόσο μάλλον 5. Η επιτυχία είναι ο ισχυρότερος ενισχυτικός παράγοντας μάθησης.
 
Για 5χρονο φυσικά όχι. Στο Δημοτικό σχολείο όμως αρχίζει και διαφαίνεται η κλίση κάποιου παιδιού και στο Γυμνάσιο πολύ περισσότερο, αρκεί βέβαια να υπάρχουν οι ευκαιρίες να διαφανεί αυτή κλίση. Σε μια ιδανική κοινωνία όπου το Σχολείο θα διαθέτει πισίνα, γυμναστήριο για ενόργανη, γήπεδο ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, χαντμπολ, στίβο, και θα είναι στελεχωμένο από καταρτισμένους αθλητικούς επιστήμονες, είναι πιο εύκολος ο αρχικός εντοπισμός των παιδιών τα οποία είναι προικισμένα για συγκεκριμένα πράγματα. Βέβαια εδώ τίθεται ο προβληματισμός σχετικά με το αν μια κοινωνία οφείλει να ψάξει για τους αυριανούς Ολυμπιονίκες ή οφείλει να γαλουχήσει τους αυριανούς δια βίου αθλούμενους πολίτες.
Προσωπικά θα προτιμούσα αντί για κάθε εκατοστό του δευτερολέπτου της επίδοσης του κάθε Κεντέρη, να υπήρχαν 1000 άνθρωποι (ασχέτως ηλικίας) που θα έβγαιναν να κάνουν τζόγκιγκ ή να παίξουν μπάσκετ στο πάρκο της γειτονιάς τους.
Αυτό είναι άλλο θέμα όμως.

To δευτερο.Δεν πειραζει , ας χασουμε και μερικους παγκοσμιους πρωταθλητες :p
Εξαλλου ειναι αδυνατο το παιδι να ερθει εστω σε επαφη με τα εκατονταδες πια αθληματα
Ειναι και θεμα τυχης να αναδειχθει το ταλεντο καποιου , και οχι μονο στον αθλητισμο.
 
Last edited:
μαθαίνει να του αρέσει αυτό στο οποίο πηδάει 2 εκατοστά παραπάνω, πόσο μάλλον 5. Η επιτυχία είναι ο ισχυρότερος ενισχυτικός παράγοντας μάθησης.

+1, νομίζω σε ηλικίες "αυτοεπιβεβαίωσης" το κυρίαρχο είναι η πρωτιά και η διάκριση, αλλά τίποτα δεν είναι απόλυτο...
Εξαρτάται απο το παιδί (αν θέλει να επιδιώξει τη διάκριση), τη διάθεσή του και τη παιδεία που έχει λάβει ώστε να πασχίζει και να πονά για να επιτύχει.

Μιχάλη (και πάλι νομίζω) η ευτυχία και η χαρά είναι άλλο πράγμα, είναι παιγνίδι και διασκέδαση. Μπορεί κάλλιστα κάποιο παιδί να επιλέξει για αυτό τα ηλεκτρονικά παιγνίδια ή το τάβλι...

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν σημαίνουν ότι ένα παιδί δεν μπορεί να είναι χαρούμενο όταν πασχίζει για το άθλημα που διακρίνεται και αγαπά. Αυτό άλλωστε είναι προϋπόθεση για τη διάκριση και επιτυχία.


Γενικά πιστεύω ότι τα παιδιά μέχρι κάποια ηλικία καλό είναι να έχουν μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων για να διευρύνουν τις επιδεξιότητες τους (σωματικές και πνευματικές). Κάπου στην εφηβεία όμως, ας πούμε 13-16 για τα αγόρια, εφόσον αποφασίσουν να ασχοληθούν συστηματικά με κάποιο άθλημα, καλό είναι να στοχεύσουν προς αυτό, αφήνοντας όλα τα άλλα, μόνο για διασκέδαση.

Οι κινέζοι το παρακάνουν (τουλάχιστον... γιατί δεν υπάρχουν αρκετά και αξιόπιστα στοιχεία), όπως πχ. παλιότερα οι Σοβιετικοί, που προπονούσαν με ειδικό τρόπο παιδάκια ώστε να φτιάξουν καλές πατούσες οι εμποδιστές κοκ, όπως και οι Αμερικάνοι Ιδιώτες που χορηγούν πακτωλό χρημάτων για τη προβολή προϊόντων.
(Λογικό, γιατί τα αυταρχικά καθεστώτα και οι φασίζουσες εταιρείες σχετίζονται με την διάκριση των φυλών και άτοπες "ανωτερότητες"... και πάντα επιζητούσαν αυτήν την προβολή και επιβεβαίωση μέσω του Αθλητισμού, ενώ πάντα υπάρχει και η ανύψωση του ηθικού του λαού και ο αποπροσανατολισμός. Ευτυχώς η ιστορία απέδειξε ότι δεν υπάρχει φυλή που να τα καταφέρνει καλύτερα στα πάντα και ξεμπερδέψαμε και απο αυτό! Σιγά σιγά θα ησυχάζουμε και απο τους πρωταθλητισμούς και τις επιδόσεις, είμαι σίγουρος)
 
Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Έχω μια φίλη πρωταθλήτρια στο DOTA
Οπότε μη λες πολλά για τις κονσόλες
Έχει και βαρύ χέρι στην πραγματικότητα :D

Άποψη μου (και καταλαβαίνω ότι κάποιοι θα γελάσετε)
Έπρεπε είδη να έχουμε computer games στους Ολυμπιακούς

Εδώ έχουμε κάτι κολυμβήσεις με σανίδα … α και αυτό το μπατμινγκτον …
Σκοποβολή
Δηλαδή ειδικά με τη σκοποβολή … αν το προσόν είναι hand-eye-coordination … τα παιδιά που κατεβαίνουν σε παγκόσμια είναι πολύ μπροστά
Στην τελική περισσότεροι παίζουν πρωταθλήματα σε κονσόλες παρά κολυμπάνε με σανίδες και βατραχοπέδιλα για ολυμπιακά μετάλλια.

Α και φυσικά… σε κάποια computer games … τα κινεζάκια τα καταφέρνουν απίστευτα.

Ευχαρίστως Τάσε, να την κάνουμε και αυτή την κουβέντα, φθάνει να έχει οριστεί τι εστί ''άθλημα'' και τι ''παιχνίδι''. Πάντως, τα αμερικάνια που είναι πιο πρακτικά και δεν βαλαντώνουν με λεπτομέρειες, τα 'παν όλα παιχνίδια και ξεμπέρδεψαν!!!:D:D

Υπάρχουν, βέβαια, και πιο ερμαφρόδιτες και δύσκολες περιπτώσεις σαν το μπιλιάρδο, όπου εδώ και 70 χρόνια δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι είναι...:BDGBGDB55:
 
Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Ευχαρίστως Τάσε, να την κάνουμε και αυτή την κουβέντα, φθάνει να έχει οριστεί τι εστί ''άθλημα'' και τι ''παιχνίδι''. Πάντως, τα αμερικάνια που είναι πιο πρακτικά και δεν βαλαντώνουν με λεπτομέρειες, τα 'παν όλα παιχνίδια και ξεμπέρδεψαν!!!:D:D

Υπάρχουν, βέβαια, και πιο ερμαφρόδιτες και δύσκολες περιπτώσεις σαν το μπιλιάρδο, όπου εδώ και 70 χρόνια δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι είναι...:BDGBGDB55:

Πραγματικά με τόσα ολυμπιακά αθλήματα
Και τόσες πρωτοφανείς παραβλέψεις
Σε σχέση με το μπάτμινγκτον και την σκοποβολή
Λ.χ. το μπιλιάρδο που αναφέρεις
Δίνω δίκιο στο φιλαράκι που περιμένει να γίνει ολυμπιακό άθλημα το υποβρύχιο τάβλι

Γουστάρω βέβαια που έχουν βάλει κάποια νέα αθλήματα όπως τα bmx !

Και δε μπορώ να καταλάβω πόσο δημοφιλές μπορεί να είναι το Field Hockey …

Πραγματικά με κάτι τέτοια αγγλικά σπορ … καλά λένε ότι γύρισαν σπίτι τους … τα συγκεκριμένα ας μείνουν εκεί…
 
Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Γιαννη κατα τη γνωμη μου το μπιλιαρδο θα επρεπε να ειναι ολυμπιακο αθλημα.Ουτε η σκοποβολη σε σταθερο στοχο ειναι αθλημα,δεξιοτητα ειναι..

Ναι αδερφέ, αλλά όσον αφορά το μπιλιάρδο ισχύει η ρήση:

''Κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά τ' όνομα''.

:slapface:
 
Re: Απάντηση: Re: Κινεζικό "θαύμα"

Ναι αδερφέ, αλλά όσον αφορά το μπιλιάρδο ισχύει η ρήση:

''Κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά τ' όνομα''.

:slapface:
Σωστος!Γι'αυτο η μανα μου με μαζευε απο τα μπιλιαρδαδικα και οχι απο τα γυμναστηρια,οταν επαιζα μπασκετακι δεν ειχε κανενα θεμα,με τα "κορδονια" του Γαλλικου ομως αφριζε:flipout::flipout:
 
Καλό θα ήταν εκτός απο τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες να έκαναν και κάποιους τρίτους με τα παιγνίδια γιατί έχει χαθεί το νόημα στο φινάλε...

Ακόμα και ο αριθμός των αγωνισμάτων του στίβου και των ρίψεων είναι απαράδεκτα πολλά και το μόνο που εξυπηρετούν είναι η προβολή και η διαφήμιση.

Και όλα αυτά είναι εις βάρος τόσο του κύρους των αγώνων όσο και των ολυμπιονικών... η φήμη των οποίων έχει συρρικνωθεί πλέον μέσα στα δεκάδες αθλήματα και παιγνίδια.
 
Γνωστό βέβαια , όταν έπεσε το τείχος , τους προπονητές της Ανατολικής πλευράς ,αποφάσισε ένας κύριος που ήταν ο αρμόδιος τότε στην άλλη πλευρά, να τους χρησιμοποιήσει και για την ενωμένη πια Γερμανία. Και τους αξιοποίησε κανονικά όπως και τα ''προγράμματα'' τους.
Ο ''δικός'' μας ο Σόϊμπλε.
 
Ο Σοιμπλε ηταν ανατολικογερμανος ?!!

Για αυτο του εχει μεινει το απολυταρχικο υφακι.

Σαν τον επιστημονα στην ταινια του κιουμπρικ που το μηχανικο του χερι προσπαθουσε να χαιρετησει ναζιστικα παρολες τις διαταγες του εγκεφαλου του :D
 
Η μεθοδολογια στην πρωην USSR στην επιλογη και προετοιμασια αθλητων γινονταν με τον ακολουθο τροπο.

Τα παιδια περιπου από την ηλικια (εξαρταται από το αθλημα) των 6 χρονων μετα το κανονικο σχολειο τους πηγαιναν (με την θεληση τους) σε αθλητικο-σχολειο (ετσι το αποκαλουσαν). Εκει υπηρχαν προπονητες για διαφορα αθληματα οπου αφενος μεν τους μαθαιναν τις αρχες του αθληματος (της επιλογης τους) αφετερου δε τους προτειναν καποιες άλλες επιλογες αν εκτιμουσαν ότι πχ η σωματοδομη του παιδιου ηταν ακαταλληλη για το αθλημα που εδειχνε ενδιαφερον. Αν διαπιστωναν στοιχεια ταλεντου σε καποια παιδια (και παντα με τη συνενεση και συγκαταθεση των παιδιων) τα παρεδιδαν σε αλλους γυμναστες περισσοτερο εξειδικευμενους και ικανους για το συγκεκριμενο αθλημα. Αν ο εφηβος πλεον ειχε τη θεληση να ασχοληθει με τον πρωταθλητισμο ενσωματωνονταν σε κλειστο αθλητικο σχολειο οπου του προσφεραν υψηλες προπονητικες συνθηκες, πλουσια επιπεδα διαβιωσης και τις γενικες γνωσεις που θα επρεπε να αποκομισει για την ηλικια του (παιδεια). Οι κορυφαιοι των κορυφαιων ανα αθλημα από αυτά τα αθλητικα σχολεια αποτελουσαν τη δεξαμενη για τους πρωταθλητες της σοβιετικης ενωσης.

Σε ολη αυτή τη πορεια δεν υπηρχε πουθενα το στοιχειο του εξαναγκασμου και της βιας. Υπηρχε όμως η αναλογη κλιμακωση σε ενταση της προπονησης. Σε οποιοδηποτε χρονικο σημειο αποτελουσε καθαρα προσωπικη επιλογη του νεου η συνεχιση ή όχι αυτης της πορειας.
 
Αυτές όλες οι παροχές, ειδικά τα πλούσια επίπεδα διαβίωσης, προσφέρονταν δωρεάν ή ήταν ιδιωτικές επιχειρήσεις ?
 
Η εννοια του προσωπικου (ιδιωτικου) πλουτου (ιδιοκτησιας) δεν υπηρχε σε αυτες τις χωρες. Τα παντα ανηκαν στο κρατος το οποιο με τη σειρα του τα παραχωρουσε (προς χρηση) στο πολιτη σε βαθμο αναλογο της προσφορας του στο κοινωνικο συνολο. Ο εργατης απολαμβανε λιγοτερα αγαθα (μικροτερο και φτωχοτερο διαμερισμα, υπηρεσιες διασκεδασης οπως διακοπες πχ) απο τον προισταμενο του, ο προισταμενος αντιστοιχα λιγοτερα απο τον γενικο δ. του εργοστασιου και παει λεγοντας. Υπο αυτο το πρισμα ο εν δυναμει αυριανος πρωταθλητης απολαμβανε περισσοτερα αγαθα απο το μεσο ανθρωπο.

Μονο τα βασικα αγαθα (παιδεια, περιλθαψη) δεν παρουσιαζαν μεγαλη διακυμανση και προσφερονταν σε υψηλο βαθμο σε ολους. Η πολυτελεια ηταν αναλογη της προσφορας.
 
Για την Α. Γερμανια απο πρωτο χερι: εχω μιλησει με εναν απο τους δυο επικεφαλης που εστειλαν οι δυτικοι να καταγραψει τις επιστημονικες υποδομες της ανατολικης επαρχιας.
Βρηκε μυστικες ερευνες, βιβλιοθηκες ολοκληρες απο διδακτορικες διατριβες ακριβως πανω στο θεμα της εξελιξης της ντοπας (Werner Franke - http://en.wikipedia.org/wiki/Werner_Franke
εχει γραψει και βιβλιο πανω σαυτο το θεμα).

Αλλο: φιλη ανατολικογερμανιδα με την καταλληλη σωματοδομη (1.80φευγα) την πηραν για κολυμβηση, ξεκινησε αλλα οταν εφτασε στο επιμαχο θεμα η κοπελα εφυγε τρεχοντας οταν ειδε τι επαθαν οι συναθλητριες της απο τη ντοπα. Να πουμε ομως οτι ποτε δεν της ασκηθηκε πιεση κανενος ειδους να συνεχισει. Ευχαριστω δεν θα παρω και εληξε το θεμα.

Για τους κινεζους τωρα εχω μια απορια ρε παιδια: με τοσους αθληταραδες πως και δεν καταφεραν ακομα να φτιαξουν μια ομαδα που να παιζει αξιοπρεπη μπαλιτσα και γενικα ομαδικα αθληματα?
 
Ναθ. δυτικός ήταν και αμέσως μετά την πτώση του τείχους, κάλεσε τους ύποπτους προπονητές της Ανατολικής ,να εφαρμόσουν τα προγραμματά τους και στην ενωμένη.
 
Η ντοπα δεν εχει διαβατηριο ειναι παγκοσμιο φαινομενο. Αλλωστε ποια η τυχη αθλητων μιας χωρας οι οποιοι δε θα κανανε χρηση της απεναντι σε αθλητες αλλης χωρας που κανουν χρηση της.

Τωρα τα ομαδικα αθληματα ειναι περισσοτερο πολυπλοκα απο τα ατομικα και ισως αυτο εξηγει την σχετικη υστερηση της Κινας σε αυτον το τομεα. Ακομα και οι αμερικανοι με τις απιστευτες οργανωτικες ικανοτητες χρειαστηκαν μια "περιοδο χαριτος" πριν εμφανισουν κατι αξιολογο στο ποδοσφαιρο.