Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες
Και που να τους γνωρίσεις......!!!!
Και που να τους γνωρίσεις......!!!!
Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες
- Thread starter Emilot
- Start date
Συλληπητήρια. Κι εγώ σε ευχαριστώ που μας κάνεις την τιμή να μοιραστείς τον πόνο σου μαζί μας.Τι κρίμα να φεύγει ένας άνθρωπος τόσο νέος...
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες
Νίκο, πολύ βαριά η απώλειά σου (σας). Οι λέξεις συχνά είναι ανεπαρκείς για να εκφράσουν τέτοιο πόνο. Εύχομαι να βρείτε όση περισσότερη δύναμη γίνεται...
Νίκο, πολύ βαριά η απώλειά σου (σας). Οι λέξεις συχνά είναι ανεπαρκείς για να εκφράσουν τέτοιο πόνο. Εύχομαι να βρείτε όση περισσότερη δύναμη γίνεται...
Είχα γράψει τις προάλλες περί Lang Lang, και για το πως τον θεωρώ ίσως τον σημαντικότερο νέο πιανίστα των ημερών μας...
Μια απαραίτητη προϋπόθεση για να κατέχει κάποιος μια τέτοια θέση, είναι να έχει δώσει δείγματα γραφής έστω και σε ένα έργο, που να κατατάσσουν την ερμηνεία του κορυφαία.
Τέτοια είναι λοιπόν η ηχογράφηση του 2ου κονσέρτου του Rachmanninov, υπό τη διεύθυνση μιας άλλης αρκούντως σημαντικής προσωπικότητας των ημερών μας, του Valery Gergiev. Η ερμηνεία αυτή λοιπόν, για μένα, ανεβαίνει ίσως στην πρώτη θέση των προτιμήσεών μου. Σας παραθέτω το 1ο μέρος.
http://www.youtube.com/watch?v=FcNT2P83ogk
http://www.youtube.com/watch?v=uV75cRakJoo&feature=related
Ο Lang^2 κάνει όλα όσα οφείλει να κάνει ένας μεγάλος μουσικός:
Μια απαραίτητη προϋπόθεση για να κατέχει κάποιος μια τέτοια θέση, είναι να έχει δώσει δείγματα γραφής έστω και σε ένα έργο, που να κατατάσσουν την ερμηνεία του κορυφαία.
Τέτοια είναι λοιπόν η ηχογράφηση του 2ου κονσέρτου του Rachmanninov, υπό τη διεύθυνση μιας άλλης αρκούντως σημαντικής προσωπικότητας των ημερών μας, του Valery Gergiev. Η ερμηνεία αυτή λοιπόν, για μένα, ανεβαίνει ίσως στην πρώτη θέση των προτιμήσεών μου. Σας παραθέτω το 1ο μέρος.
http://www.youtube.com/watch?v=FcNT2P83ogk
http://www.youtube.com/watch?v=uV75cRakJoo&feature=related
Ο Lang^2 κάνει όλα όσα οφείλει να κάνει ένας μεγάλος μουσικός:
- Παίζει αβίαστα, χωρίς καμία πίεση ακόμα και τα απαιτητικότερα σημεία. Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο άνθρωπος παίζει με την ίδια ευκολία μια άσκηση προκαταρκτικής με ένα απαιτητικό concerto.. τουλάχιστον αυτό δείχνει τόσο ο ήχος του, όσο και η σκηνική του παρουσία.
- Διατηρεί τη μουσικότητά του, το φραζάρισμά του, όπως και το προσωπικό του ύφος σε κάθε στιγμή, ακόμα και εκεί που συνήθως οι τεχνικές δυσκολίες αφήνουν τα υπόλοιπα να έχουν δευτερεύουσα σημασία
- Προσθέτει τη δική του προσωπική πινελιά σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο, (όπως πχ η απίστευτα αργή εισαγωγή), με αποτέλεσμα να έχει την σφραγίδα του. Για όποιον του αρέσει, ένας μεγάλος μουσικός ποτέ δεν αρέσει σε όλους, αλλιώς θα ήταν αδιάφορος ή "ντεμοντέ". Εμένα με ενθουσίασε, ειδικά σ'αυτή του τη δουλειά.
Last edited:
Brucknerian
Senior Member
Λοιπόν θα πω την αντίθετη άποψη γιατί εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου ο Lang-Lang. Υπόψη οι αναφορές που θα κάνω αφορούν τον πιανίστα και σε καμμιά περίπτωση το φίλο Maestro που φαίνεται να υποστηρίζει σθεναρά την "τέχνη" του Lang. Και θα μιλήσω για νέο αίμα στο χώρο του πιάνο χωρίς συγκρίσεις με τους παλιούς.
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, θα συμφωνήσω ότι όλα όσα αναφέρει υπάρχουν και είναι λίγο - πολύ δεδομένα σε κάποιον που διακρίνεται. Διαφωνώ στο μεγάλο μουσικός και θα πω μεγάλος δεξιοτέχνης. Μουσικός... με τίποτα...
Αν μιλήσουμε για μουσικότητα (προϋπόθεση για είναι κάποιος μουσικός) έχει και είναι ευχάριστη. Το κονσέρτο του Rachmaninov, Tschaikovsky αλλά και του Mendelssohn πού ήταν στις πρώτες του ερμηνείες το φανερώνουν αυτό και μας άφησαν υποσχέσεις. Διέκρινα κάτι τότε και περιμένα μια και δεν είμαι πάντα τόσο ενθουσιώδης μια και έχω μια σχετική εμπειρία από τα ιερά τέρατα του παρελθόντος.
Η συνέχεια απογοητευτική. Διάλεξε τον εύκολο δρόμο. Το δρόμο της φαιδρής επικοινωνιακότητας, που κάποιοι την αποδέχονται κάποιοι όχι. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι επηρέασε την τέχνη του και την ερμηνεία του, κάνοντας την ψεύτικη, σαν "κινέζικη ρεπλίκα". Το ταλέντο φυσικά περισσεύει. Η εξωστρέφεια του χαρακτήρος του υπερίσχυσε της εκφραστικότητας της ερμηνεία του και σήμερα είναι για μένα είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση στον χώρο του πιάνου. Σκέτη απογοήτευση το τελευταίο του CD, ζωντανή ηχογράφηση από την Βιέννη, όπου εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βάναυση ερμηνεία αριστουργημάτων. Άγρια και εκκεντρική ερμηνεία, που μπορεί να γίνει αποδεκτή αν πρόκειται για εκφραστικότητα. Στα αυτιά μου όμως ακούστηκε ως προσπάθεια επικοινωνιακής προσέγγισης και κέντρισης ενδιαφέροντος. Με λίγα λόγια εκκεντρικότητα για λόγους εκκεντρικότητας χωρίς να διαφαίνεται ότι αυτό προκύπτει λόγω χαρακτήρα. Υπάρχουν και εκκεντρικοί που λατρεύουμε όλοι λίγο πολύ αλλά όχι αυτό το πράγμα.
Εδώ να πω ότι σήμερα φαίνεται να υπάρχουν ταλέντα, ταλεντάρες. Έτσι π.χ. o Dennis Matsuev έχει πολύ πιο ενδιαφέροντα Rachmaninov.
Ακόμα και ο Yundi-Lee είναι πιο ενδιαφέρον γιατί η ερμηνεία του έχει μια ευαισθησία που μου αρέσει.
Η Αργεντινή έχει την Ingrid Fliter με έναν υπέροχο Chopin.
Από νέο αίμα στον χώρο του πιάνου η αγαπημένη μου είναι η Alice Sara Ott, από τις πιο ολοκληρωμένες νέες πιανίστριες με ένα στυλ ερμηνείας που λατρεύω.
Υπάρχει η Helene Grimaud. Aν θέλουμε προσωπική άποψη και σφραγίδα και θηλυκότητα στην ερμηνεία της (το τελευταίο προσωπικά με τρελαίνει). Ακούστε τον Bach της και το τελευταίο άλμπουμ της (Resonances) πως προσεγγίζει τις σονάτες του Berg και του Lizst.
Θα τελειώσω με ένα εκπληκτικό ταλέντο από την Κίνα. Μια κινεζούλα πιανίστρια, η Yuja Wang. Ερμήνευσε με τον Abbado στην Λουκέρνη (!) το 3ο κονσέρτο του Prokofiev. Λάβετε υπόψη ότι ο Abbado, είναι σε μια ηλικία, σε ένα επίπεδο και σε μια γενικότερη κατάσταση που επικοινωνιακά παιχνίδια δεν παίζει. Και μας δίνει εξαιρετικά καλλιτεχνικά αποτελέσματα.
Θαυμάστε την με τον Abbado στην Λουκέρνη:
http://www.youtube.com/watch?v=dKmS1LlWY8A&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=-SoApnQBA2c&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=ykbgAQDVWOA&feature=related
Και όλο το Κονσέρτο επίσης, με την Concertgebouw και τον Daniel Gatti (αν και απορώ πως το έβγαλε το κονσέρτο με αυτό το φορεματάκι)
http://www.youtube.com/watch?v=KDfGBmbNbMw&feature=related
Με τον (τραλα)Lang-Lang θα ασχολούμαστε τώρα;
Άργησα να απαντήσω γιατί ήθελα να ακούσω τα videaκια....
Ωραία η μικρή, αλλά διαφωνούμε... ως προς τον... μικρό
Το πρόβλημα του Lang Lang είναι η σκηνική του παρουσία, που είναι αρκετά συχνά βλακώδης. Και αυτό προκαταβάλει τον θεατή εναντίον του, πριν ακόμη καλά καλά τον ακούσεις να παίζει σου φαίνεται ένας τελείως δήθεν τύπος. Το παίξιμό του όμως είναι κάτι άλλο. Το CD αυτό που αναφέρεις δεν το έχω υπόψιν, θα το βρω όμως να σου πω τη γνώμη μου.
Πάντως ένα που ήρθε πρόσφατα στα χέρια μου ("Best of Lang Lang") με ανθολογία ηχογραφήσεών του για την Deutsche Grammophon, είχε κάποιες πραγματικά δυνατές ερμηνείες σε Liszt, Chopin, Rachmanninov, κάποιες σχετικά αδιάφορες, αν και ικανοποιητικές, όπως κονσέρτο Τσαικοφσκι, όπως και κάποιες που με χάλασαν άσχημα (όπως πχ. η σονάτα No.10 του Mozart). Ανάμενομενο μάλλον, αφού πράγματι του πάει πολύ το μεταρομαντικό ιδίωμα, ακριβώς λόγω αυτής της εκκεντρικής σε ορισμένες περιπτώσεις αντίληψής του. Το βίαιο παίξιμο δεν είναι κατ'ανάγκη κακό, αρκεί να υποστηρίζεται από τις μη βίαιες στιγμές, ώστε να μην κουράζει. Αυτό που μ'αρέσει τελικά στον συγκεκριμένο είναι η απίστευτη ευελιξία στα δάχτυλά του, όχι τόσο βιρτουοζικά, στο να πιάσει τρελές ταχύτητες ή.. "too many notes" που έλεγε κι ο μακαρίτης, αλλά στο να μπορεί μέσα σε μια 10φωνη συγχορδία πραγματικά να τονίζει με διαφορετικό τρόπο την κάθε νότα της... στο παίξιμό του αναδεικνύονται αρμονικά και μελωδικά σχήματα που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ ξανά.
Φυσικά, η μουσική είναι πάνω απ'όλα γούστα, ο καθένας μας τη βρίσκει διαφορετικά, και εκτός κραυγαλέων εξαιρεσεων, σωστό και λάθος δεν υπάρχει... οπότε σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου, και για το ότι μου γνώρισες μια πιανίστα που μου άρεσε, και θα την ψάξω παραπάνω, αλλά γνώμη ακόμα δε μου άλλαξες (οχι ακόμα τουλάχιστον, ωστόσο επιφυλάσσομαι ν'ακούσω το cd που λες)
Ωραία η μικρή, αλλά διαφωνούμε... ως προς τον... μικρό
Το πρόβλημα του Lang Lang είναι η σκηνική του παρουσία, που είναι αρκετά συχνά βλακώδης. Και αυτό προκαταβάλει τον θεατή εναντίον του, πριν ακόμη καλά καλά τον ακούσεις να παίζει σου φαίνεται ένας τελείως δήθεν τύπος. Το παίξιμό του όμως είναι κάτι άλλο. Το CD αυτό που αναφέρεις δεν το έχω υπόψιν, θα το βρω όμως να σου πω τη γνώμη μου.
Πάντως ένα που ήρθε πρόσφατα στα χέρια μου ("Best of Lang Lang") με ανθολογία ηχογραφήσεών του για την Deutsche Grammophon, είχε κάποιες πραγματικά δυνατές ερμηνείες σε Liszt, Chopin, Rachmanninov, κάποιες σχετικά αδιάφορες, αν και ικανοποιητικές, όπως κονσέρτο Τσαικοφσκι, όπως και κάποιες που με χάλασαν άσχημα (όπως πχ. η σονάτα No.10 του Mozart). Ανάμενομενο μάλλον, αφού πράγματι του πάει πολύ το μεταρομαντικό ιδίωμα, ακριβώς λόγω αυτής της εκκεντρικής σε ορισμένες περιπτώσεις αντίληψής του. Το βίαιο παίξιμο δεν είναι κατ'ανάγκη κακό, αρκεί να υποστηρίζεται από τις μη βίαιες στιγμές, ώστε να μην κουράζει. Αυτό που μ'αρέσει τελικά στον συγκεκριμένο είναι η απίστευτη ευελιξία στα δάχτυλά του, όχι τόσο βιρτουοζικά, στο να πιάσει τρελές ταχύτητες ή.. "too many notes" που έλεγε κι ο μακαρίτης, αλλά στο να μπορεί μέσα σε μια 10φωνη συγχορδία πραγματικά να τονίζει με διαφορετικό τρόπο την κάθε νότα της... στο παίξιμό του αναδεικνύονται αρμονικά και μελωδικά σχήματα που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ ξανά.
Φυσικά, η μουσική είναι πάνω απ'όλα γούστα, ο καθένας μας τη βρίσκει διαφορετικά, και εκτός κραυγαλέων εξαιρεσεων, σωστό και λάθος δεν υπάρχει... οπότε σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου, και για το ότι μου γνώρισες μια πιανίστα που μου άρεσε, και θα την ψάξω παραπάνω, αλλά γνώμη ακόμα δε μου άλλαξες
(οχι ακόμα τουλάχιστον, ωστόσο επιφυλάσσομαι ν'ακούσω το cd που λες)
Last edited:
Brucknerian
Senior Member
Άργησα να απαντήσω γιατί ήθελα να ακούσω τα videaκια....
Ωραία η μικρή, αλλά διαφωνούμε... ως προς τον... μικρό
Το πρόβλημα του Lang Lang είναι η σκηνική του παρουσία, που είναι αρκετά συχνά βλακώδης. Και αυτό προκαταβάλει τον θεατή εναντίον του, πριν ακόμη καλά καλά τον ακούσεις να παίζει σου φαίνεται ένας τελείως δήθεν τύπος. Το παίξιμό του όμως είναι κάτι άλλο. Το CD αυτό που αναφέρεις δεν το έχω υπόψιν, θα το βρω όμως να σου πω τη γνώμη μου.
Πάντως ένα που ήρθε πρόσφατα στα χέρια μου ("Best of Lang Lang") με ανθολογία ηχογραφήσεών του για την Deutsche Grammophon, είχε κάποιες πραγματικά δυνατές ερμηνείες σε Liszt, Chopin, Rachmanninov, κάποιες σχετικά αδιάφορες, αν και ικανοποιητικές, όπως κονσέρτο Τσαικοφσκι, όπως και κάποιες που με χάλασαν άσχημα (όπως πχ. η σονάτα No.10 του Mozart). Ανάμενομενο μάλλον, αφού πράγματι του πάει πολύ το μεταρομαντικό ιδίωμα, ακριβώς λόγω αυτής της εκκεντρικής σε ορισμένες περιπτώσεις αντίληψής του. Το βίαιο παίξιμο δεν είναι κατ'ανάγκη κακό, αρκεί να υποστηρίζεται από τις μη βίαιες στιγμές, ώστε να μην κουράζει. Αυτό που μ'αρέσει τελικά στον συγκεκριμένο είναι η απίστευτη ευελιξία στα δάχτυλά του, όχι τόσο βιρτουοζικά, στο να πιάσει τρελές ταχύτητες ή.. "too many notes" που έλεγε κι ο μακαρίτης, αλλά στο να μπορεί μέσα σε μια 10φωνη συγχορδία πραγματικά να τονίζει με διαφορετικό τρόπο την κάθε νότα της... στο παίξιμό του αναδεικνύονται αρμονικά και μελωδικά σχήματα που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ ξανά.
Φυσικά, η μουσική είναι πάνω απ'όλα γούστα, ο καθένας μας τη βρίσκει διαφορετικά, και εκτός κραυγαλέων εξαιρεσεων, σωστό και λάθος δεν υπάρχει... οπότε σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου, και για το ότι μου γνώρισες μια πιανίστα που μου άρεσε, και θα την ψάξω παραπάνω, αλλά γνώμη ακόμα δε μου άλλαξες
Να πω την αλήθεια χαίρομαι που γνώρισες μια πιανίστρια (και η αιτία έστω και λίγο ήμουν εγώ) και δεν θα χαιρόμουν αν σου άλλαζα την γνώμη. Την γνώμη πιστεύω ότι τη διαμορφώνουμε και την αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι μέσα από τις γνώσεις, γνωριμίες και εμπειρίες.
Κατέθεσα την άποψη μου για τον Lang-Lang, ότι δηλαδή εγώ προσωπικά βρίσκω ενδιαφέροντες καμμιά 10αριά άλλους νέους πιανίστες, μπροστά από τον Lang-Lang. Αυτό μόνο.
Για τον Lang-Lang επίσης θα ήθελα να πω ότι άλλαξε δισκογραφική εταιρία και πήγε στην Sony Classics (από την DG), με ξεκάθαρο προσανατολισμό λιγότερο καλλιτεχνικό και περισσότερο εντυπωσιασμού. Ξεκάθαρο στο 1ο του CD για την Sony αυτό το ύφος.
Πάντως ανέφερα και κάποια άλλο ονόματα πιανιστριών. Ένα παράδειγμα η Ingrid Filter:
http://www.youtube.com/watch?v=3Tk6k92H7RQ
Από την χώρα της Argerich η κυρία, ερμηνεύει το 2ο μέρος από το 2ο κονσέρτο του Chopin. H συγκεκριμένη πιανίστρια ήταν 2η στον διαγωνισμό Chopin (από εκεί το video) πίσω από τον Yundi-Lee.
Αυτό είναι όντως πολύ προβληματιστικό... Γενικά οι ηχογραφήσεις του που έχω είναι 2-3 ετών οι περισσότερες, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να έχει πάρει την κάτω (ή την "χρυσή") βόλτα...
Θα κοιτάξω ν'ακούσω τίποτα πιο πρόσφατο...
Σήμερα με το που ξύπνησα, στο μυαλό μου έπαιζε το 3ο μέρος της 5ης Συμφωνίας του Beethoven. Άγνωστο για ποιό λόγο...
Στην ερμηνεία του Kleiber το Gramophone έχει απονείμει διαμάντι: Simply the best.
http://www.youtube.com/watch?v=ca2kPMpc3AM&feature=related
Παρουσίαση του έργου εδώ
Στην ερμηνεία του Kleiber το Gramophone έχει απονείμει διαμάντι: Simply the best.
http://www.youtube.com/watch?v=ca2kPMpc3AM&feature=related
Παρουσίαση του έργου εδώ
Brucknerian
Senior Member
H μεταγραφή της Chaccone του Bach (από την 2η παρτίτα για βιολί) από τον Bussoni, αποτελεί αναμφισβήτητα ακραίο εκρομαντισμό ενός έργου μπαρόκ εποχής και αποδεικνύει για πολλοστή φορά το μεγαλείο του Bach αλλά και το πόσο σημαντικός συνθέτης είναι εις τους αιώνας των αιώνων.
H Helene Grimaud δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία της Chaccone των Bach/Bussoni. Άκρως ρομαντική προσέγγιση από την μεριά της Grimaud, μέσα στο πνεύμα της μεταγραφής του Bussoni όπου προσδίδει και μια θυληκότητα στο έργο.
Μια ιδέα για να αντιληφθούμε καλύτερη τι περίπου συμβαίνει στο παρακάτω βίντεο-σποτ (με την σκηνοθεσία να βάζει το "χεράκι" για ευκολότερη αντίληψη)
http://www.youtube.com/watch?v=1JZzAupJap0
Πλήρη ερμηνεία του έργου (ζωντανή ηχογράφηση)
http://www.youtube.com/watch?v=o4ZQpNgmqPM
http://www.youtube.com/watch?v=2fsekFC-pw8
H Helene Grimaud δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία της Chaccone των Bach/Bussoni. Άκρως ρομαντική προσέγγιση από την μεριά της Grimaud, μέσα στο πνεύμα της μεταγραφής του Bussoni όπου προσδίδει και μια θυληκότητα στο έργο.
Μια ιδέα για να αντιληφθούμε καλύτερη τι περίπου συμβαίνει στο παρακάτω βίντεο-σποτ (με την σκηνοθεσία να βάζει το "χεράκι" για ευκολότερη αντίληψη)
http://www.youtube.com/watch?v=1JZzAupJap0
Πλήρη ερμηνεία του έργου (ζωντανή ηχογράφηση)
http://www.youtube.com/watch?v=o4ZQpNgmqPM
http://www.youtube.com/watch?v=2fsekFC-pw8
Marilyn
Senior Member
- 8 September 2010
- 474
o-Zone
AVClub Addicted Member
Δεν ξέρω αν πρόκειται για δαίμονες της Κλασσικής Μουσικής (για θεούς σίγουρα δε τους έχω...), αλλά η παράστασή τους νομίζω ότι είναι αρκετά "δαιμόνια" και ...αστεία!
Ένα χαμογελάκι για το Σαββατόβραδο!
http://www.youtube.com/watch?v=Aajtw30-YG0&feature=player_embedded
Ένα χαμογελάκι για το Σαββατόβραδο!
http://www.youtube.com/watch?v=Aajtw30-YG0&feature=player_embedded
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
http://www.youtube.com/watch?v=uP4E79FM_B4
Richter -Haydn piano concerto no 11 δεύτερο μέρος.
H Χαρά τής Μουσικής μέσα από παιδικά μάτια.
Richter -Haydn piano concerto no 11 δεύτερο μέρος.
H Χαρά τής Μουσικής μέσα από παιδικά μάτια.
Marilyn
Senior Member
- 8 September 2010
- 474
o-Zone
AVClub Addicted Member
Τελικά, πρόκειται περί "δαίμονος" και μάλιστα άκρως ταλαντούχου!
http://www.youtube.com/watch?v=gWrqtJTEmBk&feature=player_embedded
Danish humourist and musician Victor Borge gave his first piano recital when he was 8 years old and in 1918 was awarded a full scholarship at the Royal Danish Academy of Music, studying under Olivo Krause. Later on, he was taught by Victor Schiøler, Liszt’s student Frederic Lamond and Busoni’s pupil Egon Petri.
When the Nazis occupied Denmark during World War II, Borge was playing a concert in Sweden and managed to escape to Finland. He traveled to America on the USS American Legion, the last passenger ship that made it out of Europe prior to the war, and arrived August 28, 1940 with only 20 dollars, three of which went to the customs fee. Disguised as a sailor, Borge returned to Denmark once during the occupation to visit his dying mother.
Even though Borge didn’t speak a word of English upon arrival, he quickly managed to adapt his jokes to the American audience, learning English by watching movies. He took the name of Victor Borge, and, in 1941, he started on Rudy Vallee’s radio show, but was hired soon after by Bing Crosby for his Kraft Music Hall.
From then on, it went quickly for Borge, who won Best New Radio Performer of the Year in 1942. Soon after the award, he was offered film roles with stars such as Frank Sinatra (in Higher and Higher). While hosting The Victor Borge Show on NBC from 1946, he “developed many of his trademarks, including repeatedly announcing his intent to play a piece but getting “distracted” by something or other, making comments about the audience, or discussing the usefulness of Chopin’s Minute Waltz as an eggtimer. Or he would start out with some well-known classical piece like Beethoven’s “Moonlight Sonata” Op. 27 and suddenly drift into a harmonically suitable pop or jazz tune like “Night and Day” (Cole Porter).”
Borge helped start several trust funds, including the Thanks to Scandinavia Fund, which was started in dedication to those who helped the Jews escape the German persecution during the war. Borge received Kennedy Center Honors in 1999.
Aside from his musical work, Borge wrote two books, My Favorite Intermissions and My Favorite Comedies in Music (with Robert Sherman), and the autobiography Smilet er den korteste afstand (”The Smile is the Shortest Distance”) with Niels-Jørgen Kaiser. Victor Borge continued to tour until his last days, performing up to 60 times per year when he was 90 years old.
Victor Borge Hall, located in Scandinavia House in New York City, was named in Borge’s honor in 2000, as was Victor Borges Plads (”Victor Borge Square”) in Copenhagen in 2002.
http://www.youtube.com/watch?v=gWrqtJTEmBk&feature=player_embedded
Danish humourist and musician Victor Borge gave his first piano recital when he was 8 years old and in 1918 was awarded a full scholarship at the Royal Danish Academy of Music, studying under Olivo Krause. Later on, he was taught by Victor Schiøler, Liszt’s student Frederic Lamond and Busoni’s pupil Egon Petri.
When the Nazis occupied Denmark during World War II, Borge was playing a concert in Sweden and managed to escape to Finland. He traveled to America on the USS American Legion, the last passenger ship that made it out of Europe prior to the war, and arrived August 28, 1940 with only 20 dollars, three of which went to the customs fee. Disguised as a sailor, Borge returned to Denmark once during the occupation to visit his dying mother.
Even though Borge didn’t speak a word of English upon arrival, he quickly managed to adapt his jokes to the American audience, learning English by watching movies. He took the name of Victor Borge, and, in 1941, he started on Rudy Vallee’s radio show, but was hired soon after by Bing Crosby for his Kraft Music Hall.
From then on, it went quickly for Borge, who won Best New Radio Performer of the Year in 1942. Soon after the award, he was offered film roles with stars such as Frank Sinatra (in Higher and Higher). While hosting The Victor Borge Show on NBC from 1946, he “developed many of his trademarks, including repeatedly announcing his intent to play a piece but getting “distracted” by something or other, making comments about the audience, or discussing the usefulness of Chopin’s Minute Waltz as an eggtimer. Or he would start out with some well-known classical piece like Beethoven’s “Moonlight Sonata” Op. 27 and suddenly drift into a harmonically suitable pop or jazz tune like “Night and Day” (Cole Porter).”
Borge helped start several trust funds, including the Thanks to Scandinavia Fund, which was started in dedication to those who helped the Jews escape the German persecution during the war. Borge received Kennedy Center Honors in 1999.
Aside from his musical work, Borge wrote two books, My Favorite Intermissions and My Favorite Comedies in Music (with Robert Sherman), and the autobiography Smilet er den korteste afstand (”The Smile is the Shortest Distance”) with Niels-Jørgen Kaiser. Victor Borge continued to tour until his last days, performing up to 60 times per year when he was 90 years old.
Victor Borge Hall, located in Scandinavia House in New York City, was named in Borge’s honor in 2000, as was Victor Borges Plads (”Victor Borge Square”) in Copenhagen in 2002.
Κάλλη Συνοδινού
Supreme Member
- 17 June 2009
- 3,594
ησυχία βλέπω στο νήμα....ας ταράξω λίγο τα νερά :a0210:
The battle thunders, the armour flashes
the bronze cannons roar,
the regiments charge, the horses rush by,
and red rivers of blood flow
Boris Christoff sings Mussorgsky - The Field Marshal
http://www.youtube.com/watch?v=Xlq7twE9h04
The battle thunders, the armour flashes
the bronze cannons roar,
the regiments charge, the horses rush by,
and red rivers of blood flow
Boris Christoff sings Mussorgsky - The Field Marshal
http://www.youtube.com/watch?v=Xlq7twE9h04
György Ligeti, Mysteries of the Macabre
http://www.youtube.com/watch?v=6jmzoIdiLKY&feature=player_embedded#!
Hannigan · Rattle · Berliner Philharmoniker
Στο 1:10 κρύβεται μια εκπληξούλα... φυσικά του συνθέτη και όχι του Rattle...
http://www.youtube.com/watch?v=6jmzoIdiLKY&feature=player_embedded#!
Hannigan · Rattle · Berliner Philharmoniker
Στο 1:10 κρύβεται μια εκπληξούλα... φυσικά του συνθέτη και όχι του Rattle...
Last edited:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Re: Απάντηση: Re: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες
χαχαχα... κοντά έπεσες...
Ιannis Xenakis??
χαχαχα... κοντά έπεσες...