Τον Penderecki τον είχα απορρίψει και η αιτία ήταν αυτοί οι τρεις δίσκοι που βρίσκονταν ανάμεσα στη δισκοθήκη κλασικής μουσικής που κληρονόμησα από τον πάτερα μου πριν από τρεις δεκαετίες περίπου.
Καθώς δεν γνώριζα τον συνθέτη τότε, όταν προσπάθησα να ακούσω αυτούς τους τρεις δίσκους, κατάλαβα πως δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Την ατονική μουσική και τα συγγενή ρεύματα, ήταν κάτι πολύ δύσκολο να τα καταλάβω τότε, πόσο μάλλον να τα ακούω με χαρά (και ακόμα δύσκολα μου πέφτουν για να είμαι ειλικρινής, αν και τώρα πια, έχω εξοικειωθεί με μερικά από αυτά).
Αυτό που δεν γνώριζα τότε ήταν πως ο Penderecki κάπου στα μέσα της ζωής του, πλησιάζοντας τα 40, άλλαξε στιλ και αφήνοντας την avant-garde / sonoristic γραφή, πέρασε σε μια νεορομαντική - συμφωνική γραφή που γινόταν όλο και βαθύτερη όσο περνούσαν τα χρόνια (και ειδικά από τα εξήντα του και μετά).
Χάρη στις περιπλανήσεις μου στις πλατφόρμες μουσικής, μου ήρθε η όρεξη να εξερευνήσω αυτόν τον συνθέτη που τότε είχα απορρίψει και έμεινα κατάπληκτος από τον Penderecki που δεν γνώριζα.
Σε όσους σαν και μένα τον είχαν απορρίψει αφού συχνά προτείνονται στη δισκογραφία κάποια διάσημα έργα του που ανήκουν στην πρώτη "δύσκολη" περίοδο και νομίζουν πως όλο του το έργο είναι έτσι, θέλω να προτείνω τρία CD για να τον ανακαλύψουν και - ίσως - να τον εκτιμήσουν όσο του αξίζει.
Τα τρία αυτά CD τα έχω ακούσει δεκάδες φορές αυτούς τους μήνες.
Penderecki Viola Concerto / Cello Concerto No. 2 (Naxos, με Warsaw Philharmonic, Antoni Wit)
Εδώ έχουμε δύο συναρπαστικά κοντσέρτα για έγχορδα: το σκοτεινό και μελαγχολικό Viola Concerto (1983) και το δεξιοτεχνικό, σχεδόν συμφωνικό Cello Concerto No. 2 (1982). Ανήκουν στη neo-romantic περίοδο του Penderecki όταν είχε ήδη απομακρυνθεί από την πρώιμη avant-garde γραφή του. Εξαιρετικές ερμηνείες από Zhislin και Vassiljeva, με ένταση και λυρισμό. Εξαιρετική και η ηχογράφηση!
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Resurrection & Ciaccona (Muza Rubackytė – Lithuanian NSO, Keri-Lynn Wilson, Evidence)
Δύο όψιμα έργα με έντονη πνευματικότητα. το Resurrection (1980-1984) είναι ένα συμφωνικό ποίημα γεμάτο εσωτερική ένταση. Η Rubackytė δίνει μια παθιασμένη ερμηνεία στο πιάνο. Το Ciaccona in memoria Giovanni Paolo II, γραμμένο το 2005, είναι ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κομμάτι.
Σπουδαία ποιότητα ηχογράφησης και εδώ.
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Orchestral Works Vol. 1: Symphony No. 3 & Threnody, Fluorescences, De natura sonoris II (Naxos, με National Polish Radio Symphony, Antoni Wit)
Σε αυτό CD συμβαίνει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ξεκινάει με την σπουδαία τρίτη συμφωνία της νέο-ρομαντικής περιόδου και συνεχίζει με έργα της πρώτης, avant garde περιόδου.
Έτσι, μπορεί κανείς να ακούσει την τρίτη συμφωνία, ένα μνημειώδες έργο πέντε κινήσεων, γεμάτο δραματική εξέλιξη και πλούσια ενορχήστρωση με αναφορές σε Mahler/Bruckner και στη συνέχεια, να περάσει στο διάσημο Threnody for the Victims of Hiroshima (1960), ένα δύσκολο αλλά εμβληματικό έργο της πρώιμης avant-garde περιόδου, γεμάτο ηχητικές καινοτομίες και κραυγές απόγνωσης, αλλά και στο ριζοσπαστικό Fluorescences (1961–62) στο οποίο ο συνθέτης χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων, πριόνια, γραφομηχανές, μεταλλικά αντικείμενα. Και τέλος, το μεταβατικό De natura sonoris II (1971)
Εξαιρετικό CD για να αποκτήσεις μια άποψη για τις δυο βασικές περιόδους του συνθέτη.
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Αξίζει κάθε λεπτό που θα αφιερώσετε σε αυτά τα CD.
Τα συνιστώ θερμά σε όσους σαν και μένα είχαν παρεξηγήσει τον Penderecki.
Άλλωστε μετά από αυτά, άκουσα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και την πρώτη "δύσκολη" συνθετική του περίοδο και κατάλαβα επιτέλους κάποια από αυτά.
μικρό tip: Ο Penderecki νομίζω πως θέλει ακρόαση με ακουστικά. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά δυναμικών αλλά και τόσο πυκνή η γραφή του που αξίζει να απομονωθεί κανείς και να συγκεντρωθεί, φορώντας τα ακουστικά του.
Ενδιαφέρον έχει και η συζήτηση που προκάλεσε σχετικά με τον συνθέτη ο @mdvq πριν από 18 χρόνια!
Καθώς δεν γνώριζα τον συνθέτη τότε, όταν προσπάθησα να ακούσω αυτούς τους τρεις δίσκους, κατάλαβα πως δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Την ατονική μουσική και τα συγγενή ρεύματα, ήταν κάτι πολύ δύσκολο να τα καταλάβω τότε, πόσο μάλλον να τα ακούω με χαρά (και ακόμα δύσκολα μου πέφτουν για να είμαι ειλικρινής, αν και τώρα πια, έχω εξοικειωθεί με μερικά από αυτά).
Αυτό που δεν γνώριζα τότε ήταν πως ο Penderecki κάπου στα μέσα της ζωής του, πλησιάζοντας τα 40, άλλαξε στιλ και αφήνοντας την avant-garde / sonoristic γραφή, πέρασε σε μια νεορομαντική - συμφωνική γραφή που γινόταν όλο και βαθύτερη όσο περνούσαν τα χρόνια (και ειδικά από τα εξήντα του και μετά).
Χάρη στις περιπλανήσεις μου στις πλατφόρμες μουσικής, μου ήρθε η όρεξη να εξερευνήσω αυτόν τον συνθέτη που τότε είχα απορρίψει και έμεινα κατάπληκτος από τον Penderecki που δεν γνώριζα.
Σε όσους σαν και μένα τον είχαν απορρίψει αφού συχνά προτείνονται στη δισκογραφία κάποια διάσημα έργα του που ανήκουν στην πρώτη "δύσκολη" περίοδο και νομίζουν πως όλο του το έργο είναι έτσι, θέλω να προτείνω τρία CD για να τον ανακαλύψουν και - ίσως - να τον εκτιμήσουν όσο του αξίζει.
Τα τρία αυτά CD τα έχω ακούσει δεκάδες φορές αυτούς τους μήνες.
Penderecki Viola Concerto / Cello Concerto No. 2 (Naxos, με Warsaw Philharmonic, Antoni Wit)
Εδώ έχουμε δύο συναρπαστικά κοντσέρτα για έγχορδα: το σκοτεινό και μελαγχολικό Viola Concerto (1983) και το δεξιοτεχνικό, σχεδόν συμφωνικό Cello Concerto No. 2 (1982). Ανήκουν στη neo-romantic περίοδο του Penderecki όταν είχε ήδη απομακρυνθεί από την πρώιμη avant-garde γραφή του. Εξαιρετικές ερμηνείες από Zhislin και Vassiljeva, με ένταση και λυρισμό. Εξαιρετική και η ηχογράφηση!
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Resurrection & Ciaccona (Muza Rubackytė – Lithuanian NSO, Keri-Lynn Wilson, Evidence)
Δύο όψιμα έργα με έντονη πνευματικότητα. το Resurrection (1980-1984) είναι ένα συμφωνικό ποίημα γεμάτο εσωτερική ένταση. Η Rubackytė δίνει μια παθιασμένη ερμηνεία στο πιάνο. Το Ciaccona in memoria Giovanni Paolo II, γραμμένο το 2005, είναι ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κομμάτι.
Σπουδαία ποιότητα ηχογράφησης και εδώ.
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Orchestral Works Vol. 1: Symphony No. 3 & Threnody, Fluorescences, De natura sonoris II (Naxos, με National Polish Radio Symphony, Antoni Wit)
Σε αυτό CD συμβαίνει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ξεκινάει με την σπουδαία τρίτη συμφωνία της νέο-ρομαντικής περιόδου και συνεχίζει με έργα της πρώτης, avant garde περιόδου.
Έτσι, μπορεί κανείς να ακούσει την τρίτη συμφωνία, ένα μνημειώδες έργο πέντε κινήσεων, γεμάτο δραματική εξέλιξη και πλούσια ενορχήστρωση με αναφορές σε Mahler/Bruckner και στη συνέχεια, να περάσει στο διάσημο Threnody for the Victims of Hiroshima (1960), ένα δύσκολο αλλά εμβληματικό έργο της πρώιμης avant-garde περιόδου, γεμάτο ηχητικές καινοτομίες και κραυγές απόγνωσης, αλλά και στο ριζοσπαστικό Fluorescences (1961–62) στο οποίο ο συνθέτης χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων, πριόνια, γραφομηχανές, μεταλλικά αντικείμενα. Και τέλος, το μεταβατικό De natura sonoris II (1971)
Εξαιρετικό CD για να αποκτήσεις μια άποψη για τις δυο βασικές περιόδους του συνθέτη.
Spotify
Qubuz (το λινκ ανοίγει μόνο αν είστε πίσω από VPN χώρας που υποστηρίζει το Qobuz, όπως πχ. η Γερμανία)
Αξίζει κάθε λεπτό που θα αφιερώσετε σε αυτά τα CD.
Τα συνιστώ θερμά σε όσους σαν και μένα είχαν παρεξηγήσει τον Penderecki.Άλλωστε μετά από αυτά, άκουσα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και την πρώτη "δύσκολη" συνθετική του περίοδο και κατάλαβα επιτέλους κάποια από αυτά.
μικρό tip: Ο Penderecki νομίζω πως θέλει ακρόαση με ακουστικά. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά δυναμικών αλλά και τόσο πυκνή η γραφή του που αξίζει να απομονωθεί κανείς και να συγκεντρωθεί, φορώντας τα ακουστικά του.
Ενδιαφέρον έχει και η συζήτηση που προκάλεσε σχετικά με τον συνθέτη ο @mdvq πριν από 18 χρόνια!
