Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Αυτό είναι δικαιοσύνη του Καδή και του Ναστρεντίν Χότζα, και όχι του Δικαστή ενός συντεταγμένου κράτους.

Εάν συνέβαινε το παραπάνω σε εμάς, παίζει ο φωτογράφος να είχε προφυλακιστεί ως κατηγορούμενος για κακούργημα (ξέρω 'γω τι; Θανατηφόρος έκθεση; Ανθρωποκτονία από πρόθεση δια παραλείψεως; Ασχέτως του νομικώς παντελώς ανυπόστατου τέτοιων κατηγοριών), προκειμένου να κατευναστεί το "κοινό αίσθημα" και οι συγγενείς. Ενώ το μόνο που θα είχε κάνει είναι το χαζοπλημμέλημα της ΠΚ 307. Φυλάκιση μέχρι ένα έτος....

Αυτό το λες εσύ δικαιοσύνη και στάθμιση γραπτών και άγραφων κανόνων; Εγώ το λέω ασυδοσία και δράση παρά το Σύνταγμα.

Έλα βρε Τάσο τώρα...καταλαβαίνεις πως το γράφω. Μην πας στο άκρο. Δεν έχεις δει αποφάσεις ξεχειλωμένες και τραβηγμένες από τα μαλλιά και άλλες καθαρές και ξάστερες με δυο αράδες γραμμένες?

Φυσικά και χρειάζεται πρώτα να συνταχθεί το κατηγορητήριο βάσει συγκεκριμένης αξιόποινης πράξης ή παράλειψης. Δεν είπα να λιθοβολήσουν το δημοσιογράφο και το φωτογράφο στην πλατφόρμα του μετρό.
 
ναι σε μένα είχε τύχει. Στις 30/5/2005 είχε πιάσει φωτιά από κεραυνό ένα μεγάλο κυπαρίσσι στη ρουμανική σκήτη του Αγίου προδρόμου στο Άγιο 'Ορος. Ενώ το θέαμα ήταν φανταστικό (φωτιά νύχτα σε μονή του Αγίου Όρους) εγώ άφησα τη μηχανή και πήγα να βοηθήσω. Τελικά η φωτιά έσβησε σχετικά εύκολα. Την άλλη μέρα στην τράπεζα οι μοναχοί ήλθαν και μου ζήτησαν πολύ ευγενικά, αν είχε κάνει λήψεις, τις φωτογραφίες. Τους είπα ότι δεν είχα τραβήξει φωτογραφίες διότι προτίμησα να βοηθήσω. Αυτό τους λύπησε (φάνηκε) και κατάλαβα ότι οι φωτογραφίες από την δύσκολη κατάσταση θα τους ήταν πιο χρήσιμες από τη βοήθεια εκείνη την ώρα.

Στο http://www.avclub.gr/forum/showthre...ηρητής?p=1056646978&viewfull=1#post1056646978 μπορείτε να δείτε τις φωτο της ημέρας


Βέβαια η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εύκολη υπόθεση και είχε ευτυχή κατάληξη. Όμως όταν εξελίσσεται ένα συμβάν, και συνήθως αυτό γίνεται σε δύσκολες συνθήκες δεν γνωρίζεις αν θα έχει ευτυχή ή άτυχη κατάληξη ή αν κάποιος θα πεθάνει ή θα σωθεί. Απλώς συμβαίνει κι εσύ είσαι μέρος της όλης υπόθεσης και του συμβάντος.

Από εκεί και πέρα το φωτορεπορτάζ είναι πολύ δύσκολο θέμα για φωτογράφηση, είναι δουλειά και μάλιστα πολύ σκληρή. Θυμηθείτε ότι ο Μπεχράκης μια φορά φωτογράφισε την εκτέλεσή του, αλλά τελικά σώθηκε (στη Σιέρρα Λεόνε) αλλά ακόμα και τώρα θέλει να φωτογραφίσει τον εαυτό του εκείνη την ώρα. Δεν είναι βιτσιόζος, είναι επαγγελματίας.

Τα φωτογραφικά και τα άλλα πρακτορεία ειδήσεων τονίζουν στους συνεργάτες και τους εργαζόμενούς τους ότι βρίσκονατι εκεί όχι για να παρέμβουν , αλλά για να περιγράψουν αυτό που υσμβαίνει και αυτό να μεταφέρουν στους πελάτες τους. Το τονίζουν αυτό με κάθε τρόπο. Κι αν κάποιος δημοσιογράφος παρέμβει, τότε μπορεί και να απολυθεί. Σκληρό αλλά είναι κανόνας του επαγγέλματος, κι αυτό από το στόμα του Ernst Haas όταν είχε έλθει στην Αθήνα. Άρα είτε είναι κείμενο, είτε είναι φωτογραφία είτε είναι βίντεο, η καταγραφή προηγείται. Το δέχεται κι εργάζεσαι δεν το δέχεσαι και είσαι amateur κι όχι professional.

Από τη στιγμή που τραβάς το περιστατικό, μπορείς να αφήσεις τη μηχανή και να βοηθήσεις. Αλλά συνήθως το συμβάν εξελίσσεται, επομένως το άλλο δευτ. έχεις άλλο θέμα, επομένως πρέπει και πάλι να τραβήξεις. Είναι σκληρό, πολύ σκληρό. Σκεφθείτε ότι όλοι οι φωτορεπόρτερς και οι βιντεορεπόρτερς στις διαδηλώσεις είναι μέσα στη δράση, αλλά δεν παρεμβαίνουν. Δεν ενημερώνουν τους διαδηλωτές πότε θα κάνουν ντου τα ΜΑΤ, ακόμη κι αν το έχουν ακούσει. Δεν εμποδίζουν τις πράξεις βίας. Τις καταγράφουν. Όταν τελειώσει η υπόθεση, όταν π.χ. απομακρυνθούν τα ΜΑΤ, τότε θα περιθάλψουν τους τραυματίες.

Και κάτι ακόμα. Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θεωρούν και ίσως έχουν δίκιο, ότι η καλή εικόνα έχει περισσότερη δύναμη από τη βοήθεια στο άτομο. Δηλαδή η καλή φωτογραφία και το καλό βίντεο έχει δύναμη να αποτρέψει πολλά περισσότερα σε σχέση με τη βοήθεια που θα δώσει κάποιος για να σώσει κάποιον που κινδυνεύει.

Τί κάνω εγώ;;; ή μάλλον τί έκανα γιατί έχω καιρό να βγω έξω με τη μηχανή, βλέπετε η κρίση με έχει διαλύσει ιδεολογικά και απλώς νιώθω τη μηχανή βάρος.

Σε μια δυο περιπτώσεις δεν τράβηξα και βοήθησα. Σε άλλη περίπτωση συνέχισα να τραβώ, αλλά έβαλα τρικλοποδιά σε κάποιον κυνηγό ατόμων και συνάμα τραβήχθηκα για να μην φανεί ότι το έκανα επίτηδες. Σε μια τρίτη περίτπωση, απλώς έκλεισα τα μάτια της κόρης μου για να μην δει το -πολύ σκληρό- αποτέλεσμα.

Αλλά είμαι amateur not professional.
 
Απάντηση: Re: Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Οργη (για τον δημοσιογραφο)

Θρηνος (για το θυμα)

Απελπισια (για την ηθικη ταξη)

Mου έκανε μεγάλη εντύπωση και ο κόσμος που βρισκόταν στην αποβάθρα!!!
Άραγε δεν κατάλαβαν τίποτα;;;
 
Κυριε Βλασιδη

ΠΟΤΕ .... ΔΕΝ θα μπορουσα να φωτογραφιζω μια σκηνη
που θα απαιτουσε (τουλαχιστον ΗΘΙΚΑ) την εμπλοκη και συνδρομη μου.

(Το αν καποιο επαγγελμα απαιτει τετοιες θυσιες .... ειναι θεμα ατομου και επιλογων του)
 
Εντάξει άντε αυτό να γίνει δεκτό για έναν που ασχολείται με το πολεμικό ρεπορτάζ γιατί προφανώς υπάρχει μια σιωπηρή "συμφωνία" μεταξύ των μαχόμενων και των φωτογράφων και η ουδετερότητα είναι απαραίτητη για να επιβιώσεις σε τέτοιες καταστάσεις (δε μπορεί να πηδολογάς δεξιά κι αριστερά φωνάζοντας "μη! μη! είναι παιδί!" αν βρεθείς μάρτυρας σε σχετική εκτέλεση...) αλλά το συγκεκριμένο συμβάν είναι τελείως διαφορετικό σκηνικό.
 
Κυριε Βλασιδη

ΠΟΤΕ .... ΔΕΝ θα μπορουσα να φωτογραφιζω μια σκηνη
που θα απαιτουσε (τουλαχιστον ΗΘΙΚΑ) την εμπλοκη και συνδρομη μου.

(Το αν καποιο επαγγελμα απαιτει τετοιες θυσιες .... ειναι θεμα ατομου και επιλογων του)

Προσωπικά δεν δέχομαι αυτού του είδους τις δεσμεύσεις (shoot -the camera- first, then help) και ίσως γι αυτό δεν είμαι ο πιο κατάλληλος για να υπερασπιστώ τους φωτορεπόρτερς. Ούτε και μπορώ να γίνω φωτορεπόρτερ σε μόνιμη βάση. Θέλει μεγάλο θάρρος για να σηκώνεις μηχανή όταν γίνεται χαμός. Εδώ στη Σόφια που είμαι, το μόνο που μου τράβηξε την προσοχή να τραβήξω ήταν η εξέγερση της ντομάτας (κατά των πολιτικών). Πήγα κι εγώ.... ήταν μόλις 300 μ. από τη Βιβλιοθήκη όπου περνώ τη μέρα μου. Οι δυνάμεις καταστολής ήταν περισσότεροι από τους διαδηλωτές και οι ασφαλίτες επίσης και μάλιστα με σωματοδομή μιας άλλης εποχής. Είχα μαζί μου μια μικρή Panasonic TZ6. Άρχισα να τραβώ. Καταλαβίνουν ότι είμαι ξένος και μου κάνουν νίημα να σταματήσω και να φύγω. Πάω δυο βήματα παρακεί και ξανασηκώνω μηχανή. Βλέπω με την άκρη του ματιού το υψωμένο χερι με το απειλητικό δάχτυλο. Κάνω πως δεν βλέπω. Το επόμενο που κατάλαβα ήταν ένα χέρι να μου αρπάζει τη μηχανή και να τη σπάει στο πεζοδρόμιο. Sega kakvo mozezh da pravish? Τώρα τί μπορείς να κάνεις; Έφυγα.... Πόσοι από εσάς και πόσοι από εμάς θα κρατούσατε την ίδια στάση και δεν θα "σπάγατε" κατευθείαν;

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβετε υπόψη. Ότι οι φωτορεπόρτερς κανονικά δεν είναι μαζί με την εξουσία, και τις δυνάμεις καταστολής της, αλλά απέναντι. Κι αυτό το πληρώνουν. Φυσικά για να το καταφέρουν (π.χ. να δείξουν την αυθαιρεσία της εξουσίας) πρέπει να την καταγράψουν κι όχι να την εμποδίσουν.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση τώρα του μετρό μπορεί να έχουμε δυο περιπτώσεις. Είτε ο ρεπόρτερ ήθελε να πιάσει το θάνατο, είτε ήθελε να πιάσει την πράξη του ψυχοπαθή και το αποτέλεσμά της (που ίσως δεν περίμενε την εξέλιξή του). Για μένα καταδικαστέα, αλλά πώς νομίζετε ότι έχουμε αυτές τις καταπληκτικές φωτογραφίες και βίντεο των ρεπόρτερς; Από τα παράθυρα των ξενοδοχείων;

Για μένα είναι καταδικαστέα η πράξη του (η μη βοήθεια) όπως και η άρνηση όλων των άλλων να συνδράμουν.

Αλλά αν το δούμε το θέμα καθαρά από ιδεολογική-ηθική πλευρά, μπορώ να το επεκτείνω και σε πολλούς άλλους υπαλλήλους των οποίων το αντικείμενο εργασίας είναι σκληρό για τους άλλους, και έχουν εντολές να κάνουν αυτό που θα καταστρέψει τους άλλους. Π.χ. οι τραπεζικοί υπάλληλοι, πολλές φορές, γνωρίζουν ότι αυτό που πουλούν στον πελάτη, δεν θα του βγει σε καλό ή θα τον καταστρέψει. Κι όμως το πουλούν διότι είναι υπάλληλοι της τράπεζας κι εκτελούν εντολές. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης;
 
Last edited:
Μου κάνει ωστόσο εντύπωση,που κανείς δεν σχολιάζει τους ηθικούς αυτουργούς...Τα ΜΜΕ.την συγκεκριμένη εφημερίδα κι όχι μόνο...

Το γεγονός και μόνο,ότι πλήρωσαν και δημοσίευσαν ανερυθρίαστα αυτή την κτηνωδία τι σημαίνει;
 
Το ρεπορταζ για το συμβαν

http://newyork.cbslocal.com/2012/12/03/ems-man-struck-killed-by-n-train-at-midtown-subway-station/

Συμφωνα με μαρτυριες.
Υπηρξε διαπληκτισμος μεταξυ των δυο ανδρων πριν τον σπρωξει.
Το τρενο ηδη βρισκοταν κοντα στο σταθμο και ειχε αρχισει να επιβραδυνει.

Και το σχετικο video απο το ABC.

http://www.youtube.com/watch?v=XmP6f7wkRUs
 
Κ. Βλασιδη

Σιγουροτατα εχουν !!!

Η μονη διαφορα ειναι οτι ... ο οικονομικος θανατος ΔΕΝ ερχεται
μεσα σε 30 δευτερολεπτα και με την ορμη μαζας ενος συρμου !

Υπαρχει μια ΑΜΕΣΗ επιτακτικοτητα (εφοσον δεν σφυριζουν σφαιρες) για βοηθεια.
Στην πρωτη περιπτωση (του οικονομικου θανατου) η επιτακτικοτητα υπαρχει
αλλα οχι με τετοια κραυγαλεα αμεσοτητα. Κοινως, ισως να ... live to die another day !
 
Re: Απάντηση: Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Το γεγονός και μόνο,ότι πλήρωσαν και δημοσίευσαν ανερυθρίαστα αυτή την κτηνωδία τι σημαίνει;

Μα τι άλλο...
Οτι ο κόσμος διψάει για αίμα.
Άλλη μία απόδειξη ότι οι αυτόπτες μάρτυρες που μιλάνε στο μικρόφωνο φαίνονται περισσότεροι ενθουσιασμένοι παρά σοκαρισμένοι!
 
Re: Απάντηση: Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Μου κάνει ωστόσο εντύπωση,που κανείς δεν σχολιάζει τους ηθικούς αυτουργούς...Τα ΜΜΕ.την συγκεκριμένη εφημερίδα κι όχι μόνο...

Το γεγονός και μόνο,ότι πλήρωσαν και δημοσίευσαν ανερυθρίαστα αυτή την κτηνωδία τι σημαίνει;

Μάλλον Διονύση ότι ο κόσμος έχει πλέον συνηθήσει στην καφρίλα των ΜΜΕ ενώ οι πιό οξυδερκείς έχουν σταματήσει να ασχολούνται από το σίχαμα.
Σε κάθε περίτπωση καλό είναι όπως πολύ σωστά επισημαίνεις τέτοιες στάσεις να αντιμετωπίζονται με μαζική κατακραυγή γιατί δυστυχώς η θεμελιώδης αρχή της προπαγάνδας είναι η επανάληψη και η συνήθεια ή η απαξία που "εκφράζουμε" μέσα από την αποχή σχολίων απλά φανερώνει το πόσο έδαφος έχουν κερδίσει τα ΜΜΕ με το μοτό "άρτος θεάματα σήψη και φόβος"
 
Σόκαρε η πρώτη σελίδα της Ποστ

Το πρωτοσέλιδο της Νιου Γιορκ Ποστ την Τρίτη προκάλεσε έκρηξη οργής τόσο στη Νέα Υόρκη, από πολίτες και αναγνώστες του ταμπλόιντ, όσο και στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σε αυτό, εικονίζεται ο 58χρονος Κι Σουκ Χαν να προσπαθεί να βγει από τις ράγες, την ώρα που ο συρμός έρχεται κατά πάνω του. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη κοντά στο θύμα, ενώ μακριά στο βάθος φαίνονται κάποιοι άλλοι επιβάτες, να παρακολουθούν όσα συμβαίνουν.
Ο τραυματισμός του κατοίκου του Κουίνς και πατέρα ενός παιδιού ήταν πολύ σοβαρός και εξέπνευσε λίγο αργότερα, στο παρακείμενο νοσοκομείο Ρούζβελτ.
Η Ποστ πλαισίωσε την ανατριχιαστική εικόνα με τον πηχυαίο τίτλο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ και υπέρτιτλο: «Σπρωγμένος στις γραμμές, αυτός ο άνδρας πρόκειται να πεθάνει».
Την Τετάρτη το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας εμφανίζεται κάπως απολογητικό, αλλά το ίδιο θρασύ, ειδικά για το ρόλο του φωτογράφου.
Με τίτλο «Φωτογράφος: πώς αποφάσισα σε μία στιγμή», παρουσιάζεται η εκδοχή της εφημερίδας και του συνεργάτη της, που μάλιστα προσθέτει: «Κάνουν λάθος οι κριτικοί του καναπέ»...
Ωστόσο, η ίδια η φωτογραφία του Αμπάζι δείχνει ότι μάλλον βρισκόταν πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλον στο θύμα, ενώ και ο χρόνος που παραδέχεται ότι διέθετε, δηλαδή 22 δευτερόλεπτα, προκαλεί εύλογα επικρίτικά σχόλια...


http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63748961
 
Re: Απάντηση: Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Σόκαρε η πρώτη σελίδα της Ποστ

Το πρωτοσέλιδο της Νιου Γιορκ Ποστ την Τρίτη προκάλεσε έκρηξη οργής τόσο στη Νέα Υόρκη, από πολίτες και αναγνώστες του ταμπλόιντ, όσο και στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σε αυτό, εικονίζεται ο 58χρονος Κι Σουκ Χαν να προσπαθεί να βγει από τις ράγες, την ώρα που ο συρμός έρχεται κατά πάνω του. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη κοντά στο θύμα, ενώ μακριά στο βάθος φαίνονται κάποιοι άλλοι επιβάτες, να παρακολουθούν όσα συμβαίνουν.
Ο τραυματισμός του κατοίκου του Κουίνς και πατέρα ενός παιδιού ήταν πολύ σοβαρός και εξέπνευσε λίγο αργότερα, στο παρακείμενο νοσοκομείο Ρούζβελτ.
Η Ποστ πλαισίωσε την ανατριχιαστική εικόνα με τον πηχυαίο τίτλο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ και υπέρτιτλο: «Σπρωγμένος στις γραμμές, αυτός ο άνδρας πρόκειται να πεθάνει».
Την Τετάρτη το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας εμφανίζεται κάπως απολογητικό, αλλά το ίδιο θρασύ, ειδικά για το ρόλο του φωτογράφου.
Με τίτλο «Φωτογράφος: πώς αποφάσισα σε μία στιγμή», παρουσιάζεται η εκδοχή της εφημερίδας και του συνεργάτη της, που μάλιστα προσθέτει: «Κάνουν λάθος οι κριτικοί του καναπέ»...
Ωστόσο, η ίδια η φωτογραφία του Αμπάζι δείχνει ότι μάλλον βρισκόταν πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλον στο θύμα, ενώ και ο χρόνος που παραδέχεται ότι διέθετε, δηλαδή 22 δευτερόλεπτα, προκαλεί εύλογα επικρίτικά σχόλια...


http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63748961

αν είχε όντως 22 δευτ. στη διάθεσή του αυτό σημαίνει ότι δεν ήθελε να πάρει μόνο ένα πλάνο, αλλά όλο το στόρι.
 
Κ. Βλασιδη

Σιγουροτατα εχουν !!!

Η μονη διαφορα ειναι οτι ... ο οικονομικος θανατος ΔΕΝ ερχεται
μεσα σε 30 δευτερολεπτα και με την ορμη μαζας ενος συρμου !

Υπαρχει μια ΑΜΕΣΗ επιτακτικοτητα (εφοσον δεν σφυριζουν σφαιρες) για βοηθεια.
Στην πρωτη περιπτωση (του οικονομικου θανατου) η επιτακτικοτητα υπαρχει
αλλα οχι με τετοια κραυγαλεα αμεσοτητα. Κοινως, ισως να ... live to die another day !

συμφωνούμε αλλά όχι απόλυτα.... αυτό που διαφοροποιεί τον φωτορεπόρτερ από έναν τραπεζικό υπάλληλο ή έναν ασφαλιστή που πουλά συμβόλαια θανάτου είναι η προσωπική ή η απρόσωπη ευθύνη. Δηλ. ο φωτορεπόρτερ γνωρίζει κι εμείς μαζί του ότι την ευθύνη της δράσης στη συγκεκριμένη στιγμή την έχει ο ίδιος κι όχι κάποιος απρόσωπος φορέας (π.χ. ΔΣ τράπεζας ή αμοιβαίου κεφαλαίου). Άρα αυτός που εκπροσωπεί ή εκφράζει έναν απρόσωπο φορέα μπορεί να καλυφθεί πολύ πο εύκολα πίσω από την απρόσωπη και σε βάθος χρόνου δολοφονία.

Μόνο που ατά την προσωπική μου άποψη φθάσαμε ως παγκόσμια οικονομία εδώ που φθάσαμε επειδή το κεφάλαιο είναι πλέον απρόσωπο και δεν έχει επαφή μαζί μας. Άρα δεν το βλέπουμε, δεν το συνειδητοποιούμε, δεν στρεφόμαστε εναντίον του.
 
Πάντως αυτό που λέει ο φωτορεπόρτερ, δηλ. ότι σκέφθηκε να ειδοποιήσει με το φλας του τον οδηγό, δεν ισχύει. Πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος για να σκεφθείς κάτι τέτοιο ή να έχεις άλλο πράγμα στο μυαλό σου. Το φλας τυφλώνει τον οδηγό και δεν βλέπει. Επίσης αν ήθελε να κάνει αυτό, θα έπρεπε όχι να τραβά με φλασιές το θέμα, αλλά να κουνά τη μηχανή και να ρίχνει φλασιές προς κάθε κατεύθυνση για να καταλάβει ο οδηγός ότι κάτι περίεργο συμβαίνει....

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=241590
 
Βλέποντας αυτό το θέμα, θυμήθηκα την Ευτυχία Πενταράκη στο Ιράκ που παράτησε το ρεπορτάζ για να βοηθήσει στα ερείπια ενός βομβαρδισμένου σπιτιού! Ομολογώ ότι μου άρεσε περισσότερο από το παρόν φωτορεπορτάζ!
 
Η συμπεριφορά των εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων καθορίζεται όπως σε όλες τις επιχειρήσεις με γνώμονα το κέρδος. Όπου κέρδος διάβαζε χρήμα ή/και απαραίτητες σχέσεις...
Ας θυμηθούμε, μέρα που είναι, την ιστορία μιας άλλης φωτογραφίας που δεν δημοσιεύθηκε ενώ θα έπρεπε, σε αντίθεση με αυτή του θέματος που δημοσιεύθηκε ενώ δεν έπρεπε.

Τη φωτογραφία τράβηξε ο Κώστας Τσιρώνης ως φωτορεπόρτερ του «Ελεύθερου Τύπου». Η φωτογραφία λογοκρίθηκε από την εφημερίδα, στη συνέχεια κυκλοφόρησε ανά την υφήλιο από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ο φωτορεπόρτερ απολύθηκε.
 

Attachments

  • 0000hjlhjl.jpg
    0000hjlhjl.jpg
    44.2 KB · Views: 71
Απάντηση: Re: Κτήνη που υποδύονται τους δημοσιογράφους...

Βλέποντας αυτό το θέμα, θυμήθηκα την Ευτυχία Πενταράκη στο Ιράκ που παράτησε το ρεπορτάζ για να βοηθήσει στα ερείπια ενός βομβαρδισμένου σπιτιού! Ομολογώ ότι μου άρεσε περισσότερο από το παρόν φωτορεπορτάζ!

To Σοι τα βαρέθηκε ολα αυτα όμως, το εριξε στο ψάρεμα και σε τοπικά κανάλια στην Κρήτη, πολυ ποιο ήρεμα απο τα μεγαλοκανάλια.