Κυνόδοντας - Υποψήφια Ταινία για Όσκαρ
- Thread starter GD197
- Start date
Stellios papa
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Απάντηση: Κυνόδοντας - Υποψήφια Ταινία για Όσκαρ
ελα βρε αυτο ειναι κοριτσακι για πρωιναδικο ...
ακου... wild tihng !
.
ελα βρε αυτο ειναι κοριτσακι για πρωιναδικο ...
ακου... wild tihng !
.
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Απάντηση: Κυνόδοντας - Υποψήφια Ταινία για Όσκαρ
Ηταν, (στριμμενε ..:smash
Τώρα πια είναι μεγάλη γυναίκα (στο Book Of Eli που την είδα πρόσφατα,είναι ακόμα κουκλάρα..:award
Το Flashdance χωρίς αυτήν δεν θα είχε τέτοια επιτυχία (και φυσικά χωρίς τον Moroder..)
Ηταν, (στριμμενε ..:smash
Τώρα πια είναι μεγάλη γυναίκα (στο Book Of Eli που την είδα πρόσφατα,είναι ακόμα κουκλάρα..:award
Το Flashdance χωρίς αυτήν δεν θα είχε τέτοια επιτυχία (και φυσικά χωρίς τον Moroder..)
ΝΕΑ - Δ.Δανίκας
Το γεγονός, ένα και αποκαλυπτικό. Ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιµου σχεδόν πιστό αντίγραφο της κλασικής και σουρεαλιστικής ταινίας «Το κάστρο της αγνότητας» (El castillo de la pureza) του Μεξικανού Αρτούρο Ριπστάιν και του 1973 που από σήµερα επανακυκλοφορεί. Τυχαίο και συµπτωµατικό; Μπορεί. Οµως ως καχύποπτος, όπως κάθε Νεοέλληνας, εγώ δεν νοµίζω!
... Το 1973, µε τη συνεργασία του συγγραφέα Jose Emilio Pacheco, ο Αρτούρο Ριπστάιν σκαρώνει µια µπουνιουελική, στεγνή και «χειρουργική» αλληγορία. Στόχος του ο φασισµός και κάθε µορφή χούντας. Όπου από αυτό το σημείο οι κατά συρροή συμπτώσεις µε τον «Κυνόδοντα». Τόσο πολλές που ταιριάζουν απίστευτα µε την πασίγνωστη ρήση "τα µεγάλα πνεύματα συναντώνται".
ΒΗΜΑ Γιάννης Ζουμπουλάκης
... Δεν μπορώ να ξέρω αν πρόκειται περί απίστευτης συμπτώσεως ή εσκεμμένης αντιγραφής, πάντως είναι σαφές ότι αν και πρεσβεύουν εντελώς διαφορετικά κινηματογραφικά στιλ οι δυο ταινίες έχουν ομοιότητες σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά αλλά και στον γενικότερο προβληματισμό τους. Ενδεικτικώς: και στις δυο θα βρούμε μια πενταμελή οικογένεια κλεισμένη σε ένα σπίτι από το οποίο μόνον ο πατέρας βγαίνει στον έξω κόσμο. Και στις δυο ο πατέρας φέρεται καταπιεστικά προς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Και στις δυο τα παιδιά συμπεριφέρονται σαν «φυτά». Κάποιες σκηνές μάλιστα, όπως εκείνη όπου τα βλέπουμε να παίζουν τυφλόμυγα, δεν θα μπορούσαν να μοιάζουν περισσότερο.
LIFO- Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Μετά τον (διαδικτυακό) ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από τις ομοιότητες του φιλμ του Αρτούρο Ριπστάιν από το 1973, Το Κάστρο της Αγνότητας, με τον Κυνόδοντα, επόμενο ήταν να δούμε σε επανέκδοση αυτή την ταινία με το ομολογουμένως παρόμοιο θέμα, που ωστόσο βασίζεται σε πραγματική ιστορία της δεκαετίας του `50 και που αργότερα ενέπνευσε ένα μυθιστόρημα κι ένα θεατρικό έργο (...)
Η βασική διαφορά είναι το ύφος. Ο Λάνθιμος επιτίθεται πιο ύπουλα, με μια σκηνοθετική τόλμη που κρατάει το σασπένς και μέσα από τη φόρμα και ένα σαρκαστικό χιούμορ που σχεδόν υπονομεύει τη σοβαρότητα του θέματος, ενώ ο Ριπστάιν σκηνοθετεί μελοδραματικά, σαν να ανακατεύει ταινία παλιάς εποχής με τις τάσεις της κοινωνίας και του σινεμά των `70s.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Νίνος Φενέκ Μιχαηλίδης.
Η ταινία του Μεξικανού σκηνοθέτη Αρτούρο Ρίπσταϊν («Βαθύ κόκκινο»), γυρισμένη το 1973, είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία: ένας πατήρ φαμίλιας, για να προφυλάξει την οικογένειά του (τη γυναίκα, τον μεγαλύτερο γιο και τις δύο, μικρότερες, κόρες του) από τα δεινά και το δηλητήριο του έξω κόσμου, την κρατά κλειδωμένη 18 χρόνια στο μισοερειπωμένο σπίτι του. Εκεί, ο πατέρας τούς επιβλέπει, ενώ διαβάζουν ή αποστηθίζουν διάφορα κείμενα, ενώ όταν λείπει, τα παιδιά παίζουν διάφορα παιχνίδια στην αυλή τους. Κάποια μάλιστα στιγμή, ο πατέρας «συλλαμβάνει» το μεγαλύτερο γιο στη διάρκεια σεξουαλικής επαφής με τη μεγάλη αδερφή του - λεπτομέρειες και στοιχεία που θυμίζουν, πρέπει να πω, πρόσφατη ελληνική ταινία.
Το γεγονός, ένα και αποκαλυπτικό. Ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιµου σχεδόν πιστό αντίγραφο της κλασικής και σουρεαλιστικής ταινίας «Το κάστρο της αγνότητας» (El castillo de la pureza) του Μεξικανού Αρτούρο Ριπστάιν και του 1973 που από σήµερα επανακυκλοφορεί. Τυχαίο και συµπτωµατικό; Μπορεί. Οµως ως καχύποπτος, όπως κάθε Νεοέλληνας, εγώ δεν νοµίζω!
... Το 1973, µε τη συνεργασία του συγγραφέα Jose Emilio Pacheco, ο Αρτούρο Ριπστάιν σκαρώνει µια µπουνιουελική, στεγνή και «χειρουργική» αλληγορία. Στόχος του ο φασισµός και κάθε µορφή χούντας. Όπου από αυτό το σημείο οι κατά συρροή συμπτώσεις µε τον «Κυνόδοντα». Τόσο πολλές που ταιριάζουν απίστευτα µε την πασίγνωστη ρήση "τα µεγάλα πνεύματα συναντώνται".
ΒΗΜΑ Γιάννης Ζουμπουλάκης
... Δεν μπορώ να ξέρω αν πρόκειται περί απίστευτης συμπτώσεως ή εσκεμμένης αντιγραφής, πάντως είναι σαφές ότι αν και πρεσβεύουν εντελώς διαφορετικά κινηματογραφικά στιλ οι δυο ταινίες έχουν ομοιότητες σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά αλλά και στον γενικότερο προβληματισμό τους. Ενδεικτικώς: και στις δυο θα βρούμε μια πενταμελή οικογένεια κλεισμένη σε ένα σπίτι από το οποίο μόνον ο πατέρας βγαίνει στον έξω κόσμο. Και στις δυο ο πατέρας φέρεται καταπιεστικά προς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Και στις δυο τα παιδιά συμπεριφέρονται σαν «φυτά». Κάποιες σκηνές μάλιστα, όπως εκείνη όπου τα βλέπουμε να παίζουν τυφλόμυγα, δεν θα μπορούσαν να μοιάζουν περισσότερο.
LIFO- Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Μετά τον (διαδικτυακό) ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από τις ομοιότητες του φιλμ του Αρτούρο Ριπστάιν από το 1973, Το Κάστρο της Αγνότητας, με τον Κυνόδοντα, επόμενο ήταν να δούμε σε επανέκδοση αυτή την ταινία με το ομολογουμένως παρόμοιο θέμα, που ωστόσο βασίζεται σε πραγματική ιστορία της δεκαετίας του `50 και που αργότερα ενέπνευσε ένα μυθιστόρημα κι ένα θεατρικό έργο (...)
Η βασική διαφορά είναι το ύφος. Ο Λάνθιμος επιτίθεται πιο ύπουλα, με μια σκηνοθετική τόλμη που κρατάει το σασπένς και μέσα από τη φόρμα και ένα σαρκαστικό χιούμορ που σχεδόν υπονομεύει τη σοβαρότητα του θέματος, ενώ ο Ριπστάιν σκηνοθετεί μελοδραματικά, σαν να ανακατεύει ταινία παλιάς εποχής με τις τάσεις της κοινωνίας και του σινεμά των `70s.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Νίνος Φενέκ Μιχαηλίδης.
Η ταινία του Μεξικανού σκηνοθέτη Αρτούρο Ρίπσταϊν («Βαθύ κόκκινο»), γυρισμένη το 1973, είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία: ένας πατήρ φαμίλιας, για να προφυλάξει την οικογένειά του (τη γυναίκα, τον μεγαλύτερο γιο και τις δύο, μικρότερες, κόρες του) από τα δεινά και το δηλητήριο του έξω κόσμου, την κρατά κλειδωμένη 18 χρόνια στο μισοερειπωμένο σπίτι του. Εκεί, ο πατέρας τούς επιβλέπει, ενώ διαβάζουν ή αποστηθίζουν διάφορα κείμενα, ενώ όταν λείπει, τα παιδιά παίζουν διάφορα παιχνίδια στην αυλή τους. Κάποια μάλιστα στιγμή, ο πατέρας «συλλαμβάνει» το μεγαλύτερο γιο στη διάρκεια σεξουαλικής επαφής με τη μεγάλη αδερφή του - λεπτομέρειες και στοιχεία που θυμίζουν, πρέπει να πω, πρόσφατη ελληνική ταινία.
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Κυνόδοντας - Υποψήφια Ταινία για Όσκαρ
Oh yes she is.....Kαι αν η Τζεννιφερ εμφανιζοταν ποτε σε πρωιναδικο μετα απο λιγο θα εψαχναν οι κοτες πορτα να φυγουν....:music-smiley-005:
Oh yes she is.....Kαι αν η Τζεννιφερ εμφανιζοταν ποτε σε πρωιναδικο μετα απο λιγο θα εψαχναν οι κοτες πορτα να φυγουν....:music-smiley-005:
Kosh
AVClub Fanatic
Βρε βρε βρε τα πουλακια μου τωρα πλεον ανακαλυπτουν "ομοιοτητες" εε ? 
Ενταξει ενταξει ολοι ηταν νεανιες το 73 και δεν ειχαν καταφερει να δουν την ταινια του Ριπσταιν .....
Ενταξει ενταξει ολοι ηταν νεανιες το 73 και δεν ειχαν καταφερει να δουν την ταινια του Ριπσταιν .....