Λέοντες Αντί Αμνών
- Thread starter ΠΟΤΑΚΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
- Start date
Ο Δρ. Στίβεν Μάλεϊ είναι καθηγητής σε ένα πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Τον ενδιαφέρει να κινεί το ενδιαφέρον των φοιτητών του, να συνειδητοποιηθούν, να είναι σκεπτόμενοι και να είναι ενεργοί. Έχει κάνει φόκους σε έναν φοιτητή του, τον πανέξυπνο Τοντ, ο οποίος δείχνει αδιάφορος για ότι συμβαίνει γύρω του.
Ο Τοντ είναι το ακριβώς αντίθετο των Άριαν Φιντς και Έρνεστ Ροντρίγκεζ, δύο πρώην φοιτητών του Μάλεϊ, οι οποίοι, παρακινούμενοι από τα λόγια του καθηγητή τους, αποφάσισαν να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. Και θεώρησαν σωστό να καταταγούν στον στρατό, υπερασπιζόμενοι τα αμερικάνικα ιδεώδη.
Και είναι από τους πρώτους που δέχονται εντολές να εφαρμόσουν το νέο δόγμα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής: να στέλνονται μικρές ομάδες Ειδικών Δυνάμεων σε περιοχές δύσκολες να αντιμετωπιστούν με κλασικά μέσα, έτσι ώστε να προλαβαίνουν τον εχθρό πριν χτυπήσει εκείνος. Οι δυο τους, λοιπόν, στέλνονται στα βουνά του Αφγανιστάν για να αντιμετωπίσουν τους Ταλιμπάν.
Όταν το ελικόπτερο που τους μεταφέρει προσπαθεί να προσγειωθεί σε μια επικίνδυνη περιοχή, δέχεται πυρά. Ο Έρνεστ πέφτει από το ελικόπτερο και τραυματίζεται σοβαρά. Ο φίλος του, Άριαν, τον ακολουθεί για να είναι μαζί του. Η θέση τους είναι πολύ δύσκολη. Τα πυρομαχικά τους τελειώνουν, το ελικόπτερο διάσωσης δεν φαίνεται στον ορίζοντα και οι Ταλιμπάν πλησιάζουν.
Υπέρμαχος της νέας στρατηγικής είναι ο γερουσιαστής Τζάσπερ Ίργουιν. Ο ρεπουμπλικάνος Ίργουιν, νέος στην ηλικία, έχει βάλει στο μάτι την Προεδρεία των ΗΠΑ. Καλεί στο γραφείο του την δημοσιογράφο, Τζανίν Ροθ, για να προπαγανδίσει το νέο δόγμα, που ήδη εφαρμόζεται.
Η Τζανίν ήταν εκείνη που του «έφτιαξε» την καριέρα, αλλά, ακούγοντάς τον να υποστηρίζει με πάθος τα νέα δεδομένα, προβληματίζεται έντονα για την αναγκαιότητά τους…
Ο Τοντ είναι το ακριβώς αντίθετο των Άριαν Φιντς και Έρνεστ Ροντρίγκεζ, δύο πρώην φοιτητών του Μάλεϊ, οι οποίοι, παρακινούμενοι από τα λόγια του καθηγητή τους, αποφάσισαν να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. Και θεώρησαν σωστό να καταταγούν στον στρατό, υπερασπιζόμενοι τα αμερικάνικα ιδεώδη.
Και είναι από τους πρώτους που δέχονται εντολές να εφαρμόσουν το νέο δόγμα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής: να στέλνονται μικρές ομάδες Ειδικών Δυνάμεων σε περιοχές δύσκολες να αντιμετωπιστούν με κλασικά μέσα, έτσι ώστε να προλαβαίνουν τον εχθρό πριν χτυπήσει εκείνος. Οι δυο τους, λοιπόν, στέλνονται στα βουνά του Αφγανιστάν για να αντιμετωπίσουν τους Ταλιμπάν.
Όταν το ελικόπτερο που τους μεταφέρει προσπαθεί να προσγειωθεί σε μια επικίνδυνη περιοχή, δέχεται πυρά. Ο Έρνεστ πέφτει από το ελικόπτερο και τραυματίζεται σοβαρά. Ο φίλος του, Άριαν, τον ακολουθεί για να είναι μαζί του. Η θέση τους είναι πολύ δύσκολη. Τα πυρομαχικά τους τελειώνουν, το ελικόπτερο διάσωσης δεν φαίνεται στον ορίζοντα και οι Ταλιμπάν πλησιάζουν.
Υπέρμαχος της νέας στρατηγικής είναι ο γερουσιαστής Τζάσπερ Ίργουιν. Ο ρεπουμπλικάνος Ίργουιν, νέος στην ηλικία, έχει βάλει στο μάτι την Προεδρεία των ΗΠΑ. Καλεί στο γραφείο του την δημοσιογράφο, Τζανίν Ροθ, για να προπαγανδίσει το νέο δόγμα, που ήδη εφαρμόζεται.
Η Τζανίν ήταν εκείνη που του «έφτιαξε» την καριέρα, αλλά, ακούγοντάς τον να υποστηρίζει με πάθος τα νέα δεδομένα, προβληματίζεται έντονα για την αναγκαιότητά τους…
Κοιμήθηκα και ακόμα δεν έχω ξυπνήσει
Ψιλομάπα το καρπούζι...........
Πολιτικό ντοκυμαντέρ αποκλειστικά για το Αμερικανικό κοινό.
skysound
Supreme Member
ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τ.
Μέλος Σωματείου
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
nickont
Senior Member
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Επειδή χθες το βράδυ προσπάθησα και εν τέλει τα κατάφερα , να δω το τέλος της εν λόγω ταινίας , αισθάνομαι την ανάγκη να συμπληρώσω δυο τρία πραγματάκια στο ανωτέρω σχόλιο μου , ώστε να μην δημιουργούνται λαθεμένες εντυπώσεις .
Η ταινία είναι κακή , διότι είναι κακός κινηματογράφος . Μάλιστα αναρωτιέμαι εάν ο χαρακτηρισμός κινηματογράφος της αξίζει . Η δομή της είναι θεατρική , τα πλάνα είναι στατικά και το κυρίαρχο στοιχείο της , σε βαθμό υπερβολής , είναι ο διάλογος . Βεβαίως το τελευταίο στοιχείο παραπέμπει ευθέως σε ταινίες ( και σενάρια ) του Μάμετ - μιλώντας για δραματικό στοιχειο - ή σε ταινίες του Νηλ Σάιμον -μιλώντας για κωμικό στοιχείο. Ομως εκεί οι διάλογοι είτε έχουν το απαραίτητο βάθος που δημιουργεί "τρισδιάστατους" χαρακτήρες και ήρωες είτε είναι απαστράπτοντες και πνευματώδεις , σε κάθε δε περίπτωση ρέουν με τρόπο φυσιολογικό και υπηρετούν το πνεύμα της ταινίας .
Ατυχώς , στην συγκεκριμένη ταινία , οι διάλογοι είναι στομφώδεις , προσπαθούν απεγνωσμένα να "φωνάξουν" ότι είναι πνευματώδεις , έξυπνοι και ότι έχουν νόημα που αποκαλύπτεται σε μιά ενδεχόμενη δεύτερη ανάγνωση . Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει όμως , αφού παραμένουν στις προθέσεις - οι οποίες μάλιστα είναι τόσο εμφατικά προφανείς - που ακυρώνουν την προσπάθεια .
Ο φίλος πιό πάνω που μονολεκτικά το χαρακτήρισε ως πολιτικό ντοκυμαντερ , έχει απόλυτο δίκαιο , αφού τουλάχιστον οι δύο από τις τρείς διαπλεκόμενες μεταξύ τους ιστορίες , έχουν κατ´αρχήν χαρακτήρα δραματοποιημένου ντοκυμαντέρ . Ως δραματοποιημένο όμως , του λείπει η αιχμή που θα είχε ενδεχομένως το πραγματικό ντοκυμαντέρ .
Από ιδεολογικής πλευράς , η ταινία δεν έχει κάτι να πεί σε εμάς που γνωρίζουμε τις προθέσεις των Αμερικανών , πολιτικών τουλάχιστων , καλύτερα και από τους ψηφοφόρους τους . Ισως για τους ίδιους τους Αμερικανούς να έχει κάποιο ενδιαφέρον , αφού ορισμένα από τα θέματα που θίγονται ( διαπλοκή πολιτικής και ΜΜΕ , απάθεια και αδιαφορία του πολίτη και δη της νεολαίας , σκοτεινά εν γένει συμφέροντα σε αυτούς τους χώρους κλπ ) δεν τους είναι και τόσο γνωστά , είτε λόγω ηθελημένης αδιαφορίας είτε λόγω πραγματικής άγνοιας , είτε ακόμη λόγω της διαφορετικής θεώρησης ορισμένων θεμάτων ( Π.χ. η δημοσιογράφος παρουσιάζεται ως "αριστερή" γράφοντας ήδη από το 1968 σε ένα αριστερό πανεπιστημιακό φύλλο , ενώ ο όρος που χρησιμποποιείται στο αγγλικό κείμενο είναι "liberal" , όρος ταυτισμένος στα καθ' ημάς - και της ηπειρωτικής Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης - με τον φιλελευθερισμό του οποίου υποσύνολο είναι ο νεο-φιλελευθερισμός - θεωρίες και απόψεις δηλαδή κάθε άλλο παρά αριστερές . Αλλά αυτός ο διαφορισμός των εννοιών είναι μιά άλλη συζήτηση) .Σε καμμιά περίπτωση δεν παίρνει θέση όσον αφορά τα αίτια της γέννησης της τρομοκρατίας και σε καμμιά περίπτωση δεν θίγεται καν η πιθανότητα την τρομοκρατία να την έχει υποθάλψει η ίδια η συμπεριφορά των ΗΠΑ παρ' όλο που αιχμές για ένα ρωμαϊκού τύπου imperium εμφανίζονται σποραδικά .
Τελικά η ταινία πάσχει από αναντιστοιχία σκοπού και μέσου , αφού το μέσο που επελέχθη για να στηρίξει το θέμα , καταλήγει σε ακατάσχετες φλυαρίες , κενές περιεχομένου.
Μην την δείτε .
Η ταινία είναι κακή , διότι είναι κακός κινηματογράφος . Μάλιστα αναρωτιέμαι εάν ο χαρακτηρισμός κινηματογράφος της αξίζει . Η δομή της είναι θεατρική , τα πλάνα είναι στατικά και το κυρίαρχο στοιχείο της , σε βαθμό υπερβολής , είναι ο διάλογος . Βεβαίως το τελευταίο στοιχείο παραπέμπει ευθέως σε ταινίες ( και σενάρια ) του Μάμετ - μιλώντας για δραματικό στοιχειο - ή σε ταινίες του Νηλ Σάιμον -μιλώντας για κωμικό στοιχείο. Ομως εκεί οι διάλογοι είτε έχουν το απαραίτητο βάθος που δημιουργεί "τρισδιάστατους" χαρακτήρες και ήρωες είτε είναι απαστράπτοντες και πνευματώδεις , σε κάθε δε περίπτωση ρέουν με τρόπο φυσιολογικό και υπηρετούν το πνεύμα της ταινίας .
Ατυχώς , στην συγκεκριμένη ταινία , οι διάλογοι είναι στομφώδεις , προσπαθούν απεγνωσμένα να "φωνάξουν" ότι είναι πνευματώδεις , έξυπνοι και ότι έχουν νόημα που αποκαλύπτεται σε μιά ενδεχόμενη δεύτερη ανάγνωση . Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει όμως , αφού παραμένουν στις προθέσεις - οι οποίες μάλιστα είναι τόσο εμφατικά προφανείς - που ακυρώνουν την προσπάθεια .
Ο φίλος πιό πάνω που μονολεκτικά το χαρακτήρισε ως πολιτικό ντοκυμαντερ , έχει απόλυτο δίκαιο , αφού τουλάχιστον οι δύο από τις τρείς διαπλεκόμενες μεταξύ τους ιστορίες , έχουν κατ´αρχήν χαρακτήρα δραματοποιημένου ντοκυμαντέρ . Ως δραματοποιημένο όμως , του λείπει η αιχμή που θα είχε ενδεχομένως το πραγματικό ντοκυμαντέρ .
Από ιδεολογικής πλευράς , η ταινία δεν έχει κάτι να πεί σε εμάς που γνωρίζουμε τις προθέσεις των Αμερικανών , πολιτικών τουλάχιστων , καλύτερα και από τους ψηφοφόρους τους . Ισως για τους ίδιους τους Αμερικανούς να έχει κάποιο ενδιαφέρον , αφού ορισμένα από τα θέματα που θίγονται ( διαπλοκή πολιτικής και ΜΜΕ , απάθεια και αδιαφορία του πολίτη και δη της νεολαίας , σκοτεινά εν γένει συμφέροντα σε αυτούς τους χώρους κλπ ) δεν τους είναι και τόσο γνωστά , είτε λόγω ηθελημένης αδιαφορίας είτε λόγω πραγματικής άγνοιας , είτε ακόμη λόγω της διαφορετικής θεώρησης ορισμένων θεμάτων ( Π.χ. η δημοσιογράφος παρουσιάζεται ως "αριστερή" γράφοντας ήδη από το 1968 σε ένα αριστερό πανεπιστημιακό φύλλο , ενώ ο όρος που χρησιμποποιείται στο αγγλικό κείμενο είναι "liberal" , όρος ταυτισμένος στα καθ' ημάς - και της ηπειρωτικής Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης - με τον φιλελευθερισμό του οποίου υποσύνολο είναι ο νεο-φιλελευθερισμός - θεωρίες και απόψεις δηλαδή κάθε άλλο παρά αριστερές . Αλλά αυτός ο διαφορισμός των εννοιών είναι μιά άλλη συζήτηση) .Σε καμμιά περίπτωση δεν παίρνει θέση όσον αφορά τα αίτια της γέννησης της τρομοκρατίας και σε καμμιά περίπτωση δεν θίγεται καν η πιθανότητα την τρομοκρατία να την έχει υποθάλψει η ίδια η συμπεριφορά των ΗΠΑ παρ' όλο που αιχμές για ένα ρωμαϊκού τύπου imperium εμφανίζονται σποραδικά .
Τελικά η ταινία πάσχει από αναντιστοιχία σκοπού και μέσου , αφού το μέσο που επελέχθη για να στηρίξει το θέμα , καταλήγει σε ακατάσχετες φλυαρίες , κενές περιεχομένου.
Μην την δείτε .
Antoniss
Established Member
- 18 January 2008
- 223
την ταινία δεν την έχω δει , ήταν όμως από αυτές που ήθελα να πάω στο σινεμά αλλά τελικά δεν πήγα.
με όλα αυτά που γράφονται και δεν υπάρχει και αντίθετη γνώμη σημαίνει πως είναι όντως κακή ταινία , άρα από την μία πάλι καλά που δεν την είδα στο σινεμά από την άλλη όμως είμαι περίεργος να δω πόσο κακή είναι....χαχα:smash:
με όλα αυτά που γράφονται και δεν υπάρχει και αντίθετη γνώμη σημαίνει πως είναι όντως κακή ταινία , άρα από την μία πάλι καλά που δεν την είδα στο σινεμά από την άλλη όμως είμαι περίεργος να δω πόσο κακή είναι....χαχα:smash:
blind guardian
AVClub Enthusiast
Παιδια εμενα μου αρεσε παρα πολυ. Αρκει να ξερεις τι θες να δεις! Δεν προκειται για πολεμικη ταινια αλλα μια ταινια για καποια θεματα γυρω απο την ζωη,τα ιδανικα της και την κατασταση του σημερα. Την βρισκω αρκετα επικαιρη και καυστικη. Ασε που εκανε αναφορα στην χωρα μας με αρκετη επιτυχια. Θυμαστε?.... Τονισε οι αρχαιοι μας ποσο αξιοι ανθρωποι ηταν και ειπε για την τωρα πολιτικη μας που ειναι χαλια! Την προτεινω ανεπιφυλακτα! Ασε που εχει και αρκετη ποιοτητα ως εικονα και ηχο! Μας ενδιαφερει εμας και αυτο. Ετσι δεν ειναι?
ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τ.
Μέλος Σωματείου
send
AVClub Fanatic
Μου έπρηξε τα συκώτια η σύζυγος με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ της!
Κακή, από τους διαλόγους, το περιεχόμενο, μέχρι τον "τίτλο με νόημα".
Κακή, από τους διαλόγους, το περιεχόμενο, μέχρι τον "τίτλο με νόημα".