Με την Κύπρο διατηρώ μια σχέση περίεργη. Όχι καλή, όχι ομαλή, όχι γραμμική. Αλλά σίγουρα είναι μια σχέση ιδιαίτερη.
Κάποιοι μπορεί να βλέπουν στην Κύπρο μια χώρα διακοπών, κάποιοι τους αλύτρωτους αδελφούς, κάποιοι τέλος πάντων την κυπριακή ιδιαιτερότητα, που -νομίζουν- ότι άλλοτε βρίσκεται εντός κι άλλοτε εκτό ορίων του ελληνικού έθνους.
Για μένα είναι το άλλο σύνολο του ελληνισμού. Το νότιο... κι αν είμαι ταγμένος στα βόρεια και στα θέματά τους, ωστόσο δεν μπορώ να ξεχνώ ή να αδιαφορώ και για το νότιο άκρο. Για τους άλλους ακρίτες, για τον άλλο Διγενή (και δεν αναφέρομαι στον Γρίβα).
Εχω κάνει και σόι κάτω. Δεν το βρήκα, το έφτιαξα... Και το φροντίζω!! Και κάθε που μπορώ πηγαίνω κάτω. Σίγουρα όχι για διασκέδαση. Άλλοτε για την κανονική επαφή, άλλοτε για πιο δύσκολες καταστάσεις.
Ήθελα να κάνω ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στην Κύπρο. Όχι όμως αυτό που βλέπει ο καθένας.... όχι αυτό που βλέπεις με τα μάτια, αυτό που θέλει να δει ο εγκέφαλός σου. Αλλά αυτό που μπορεί να δει η ψυχή, ειδικά όταν φεύγεις από το προσωπικό και γίνεσαι μέρος ενός συνόλου. Αυτού που διαφέρει, αυτών που πονούνε.
Ήθελα να αποτυπώσω μια φωτογραφική βόλτα στην παλιά Λευκωσία, Αυτή που είναι δίπλα στην πράσινη, ο θεός να την κάνει πράσινη, γραμμή. Όχι στην περιοχή της Λήδρας, αλλά από την άλλη πλευρά αυτή που ξεκινά από την πύλη Αμμοχώστου και πηγαίνει από τον Άγιο Κασσιανό προς τα δυτικά ακολουθώντας τη γραμμή.
Το καλοκαίρι δεν είναι εύκολο. Ζέστη πολλή, κόσμος ντόπιος κι άσχετος. Διάλεξα να πάω τώρα τον Οκτώβριο, τώρα που η πόλη είναι σχεδόν έρημη κι ομφαλοσκοπεί. Ένας λόγος ακόμη ότι ο δήμος Λευκωσίας ετοιμάζεται για μεγάλα έργα και παρεμβάσεις στην περιοχή, άρα σε λίγο δεν θα υπάρχει ένας κόσμος τόσο διαφορετικός από το τουριστικό πρόσωπο της Κύπρου.
Κάποιοι μπορεί να βλέπουν στην Κύπρο μια χώρα διακοπών, κάποιοι τους αλύτρωτους αδελφούς, κάποιοι τέλος πάντων την κυπριακή ιδιαιτερότητα, που -νομίζουν- ότι άλλοτε βρίσκεται εντός κι άλλοτε εκτό ορίων του ελληνικού έθνους.
Για μένα είναι το άλλο σύνολο του ελληνισμού. Το νότιο... κι αν είμαι ταγμένος στα βόρεια και στα θέματά τους, ωστόσο δεν μπορώ να ξεχνώ ή να αδιαφορώ και για το νότιο άκρο. Για τους άλλους ακρίτες, για τον άλλο Διγενή (και δεν αναφέρομαι στον Γρίβα).
Εχω κάνει και σόι κάτω. Δεν το βρήκα, το έφτιαξα... Και το φροντίζω!! Και κάθε που μπορώ πηγαίνω κάτω. Σίγουρα όχι για διασκέδαση. Άλλοτε για την κανονική επαφή, άλλοτε για πιο δύσκολες καταστάσεις.
Ήθελα να κάνω ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στην Κύπρο. Όχι όμως αυτό που βλέπει ο καθένας.... όχι αυτό που βλέπεις με τα μάτια, αυτό που θέλει να δει ο εγκέφαλός σου. Αλλά αυτό που μπορεί να δει η ψυχή, ειδικά όταν φεύγεις από το προσωπικό και γίνεσαι μέρος ενός συνόλου. Αυτού που διαφέρει, αυτών που πονούνε.
Ήθελα να αποτυπώσω μια φωτογραφική βόλτα στην παλιά Λευκωσία, Αυτή που είναι δίπλα στην πράσινη, ο θεός να την κάνει πράσινη, γραμμή. Όχι στην περιοχή της Λήδρας, αλλά από την άλλη πλευρά αυτή που ξεκινά από την πύλη Αμμοχώστου και πηγαίνει από τον Άγιο Κασσιανό προς τα δυτικά ακολουθώντας τη γραμμή.
Το καλοκαίρι δεν είναι εύκολο. Ζέστη πολλή, κόσμος ντόπιος κι άσχετος. Διάλεξα να πάω τώρα τον Οκτώβριο, τώρα που η πόλη είναι σχεδόν έρημη κι ομφαλοσκοπεί. Ένας λόγος ακόμη ότι ο δήμος Λευκωσίας ετοιμάζεται για μεγάλα έργα και παρεμβάσεις στην περιοχή, άρα σε λίγο δεν θα υπάρχει ένας κόσμος τόσο διαφορετικός από το τουριστικό πρόσωπο της Κύπρου.
