Είδα τα τρία πρώτα επεισόδια, ιντριγκαρισμένος από τις προτάσεις του φόρουμ, τον Idris Elba (θεωρώ το Wire ένα από τα μεγαλύτερα μυθοπλαστικά επιτεύγματα στην ιστορία των οπτικοακουστικών μέσων) και το BBC, μια και πρόσφατα είδα το Sherlock που με καταγοήτευσε. Παρά τις αναμφίβολες αρετές της (ατμόσφαιρα, ερμηνείες), θεωρώ ότι έχει κάποια θεματάκια, γι αυτό ψήφισα "καλή".
Συγκεκριμένα, νομίζω ότι το βάρος που θέλει να δώσει η σειρά στην ψυχολογία των χαρακτήρων μένει μετέωρο γιατί το σενάριο δεν παίρνει το χρόνο που πρέπει να έχουν οι μεταπτώσεις, τα διλήμματα, οι συγκρούσεις κ.λπ. κάποια αληθοφάνεια: στο δεύτερο κιόλας επεισόδιο, η σχέση του Luther με τη "νέμεσή" του έχει βαθύνει και αλλάξει σε βαθμό που θα ήθελε μια σεζόν για να αναπτυχθεί! Άσε το πόσο εύκολα παρατάει την υπόθεσή της για να πιάνει μαζί της κουβεντούλα στο τηλέφωνο.
Αντίστοιχα εύκολα και αστραπιαία βρίσκονται και οι λύσεις των υποθέσεων -καλά, ειδικά το πώς φτάνει από ένα CCTV πλάνο 3-4 δευτερολέπτων στους πεζοναύτες μέσα σε 3 λεπτά στο 2ο επεισόδιο, θα έκανε τον Σέρλοκ να αυτοκτονούσε από ντροπή, που θέλει 1,5 ώρα να λύσει μια υπόθεση ο αχαΐρευτος! Το ενοχλητικό εδώ δεν είναι τόσο η αναληθοφάνεια (αυτήν το Sherlock την παρουσίαζε με πολύ γοητευτικό τρόπο), όσο το ότι ένα procedural χωρίς procedure δεν προκαλεί ικανοποίηση!
Εν ολίγοις, νομίζω ότι η σειρά δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να είναι, ούτε πώς ακριβώς να το κάνει.