Λυτρωτικό γκρουβ [Grant Green]

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,473
Αθήνα
Το ακούω κάθε καλοκαίρι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας...

Grant Green – Alive! (1970, Blue Note)

GreenAlive.jpg

Τραγούδια: A1 Let The Music Take Your Mind (G. Redd, Kool & The Gang) - 8:30, A2 Time To Remember (Neal Creque) - 10:30, B1 Sookie, Sookie (D. Covay, S. Cropper) - 11:00, B2 Down Here On The Ground (G. Garnett, L. Schifrin) - 6:45
-- Μπόνους στο CD:
3 Band Introduction By Buddy Green - 0:32, 6 Hey Western Union Man (Gamble-Huff, Butler) - 7:47, 7 It's Your Thing (R. Isley, O. Isley, R. Isley) - 9:16, 8 Maiden Voyage (Herbie Hancock) - 10:59
Μουσικοί: Grant Green (κιθάρα), Claude Bartee (τενόρο σαξόφωνο), Willie Bivens (βιμπράφωνο), Neal Creque (A2 & B2) / Ronnie Foster (A1, B1 & 6-8) (όργανο), Idris Muhammad (τύμπανα), Joseph Armstrong (κόνγκας)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Francis Wolff / Ed Green, Rudy Van Gelder

Ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Cliche Lounge του Newark, New Jersey στις 15 Αυγούστου του 1970


Ένας λάιβ δίσκος του 1970 από τον μεγάλο και παραγνωρισμένο Grant Green. Συχνά από μερίδα κριτικών και "πιουριστών" της τζαζ αντιμετωπίστηκε με υποτιμητική διάθεση, όσο ζούσε, αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι τον ανακαλύπτουν και αναγνωρίζουν την μεγάλη αξία του. Ηχογράφησε κυρίως για τη Blue Note και δίσκοι προσωπικοί του όπως Idle Moments και Matador είναι αριστουργηματικοί, όπως και εκπληκτικές είναι οι συμμετοχές σε άπειρες ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνών της Blue Note.

Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι καθηλωτικός από την αρχή μέχρι το τέλος του. Ξεκινά με το "Let the Music Take Your Mind" των Kool & the Gang που πραγματικά η μουσική σου παίρνει το μυαλό και σε εισαγάγει στο φανκ ξεσηκωτικό κλίμα του.

Ακολουθεί το εκπληκτικό "Time To Remember", μια σύνθεση του Neal Creque, που υπήρξε περιζήτητος σέσιον μουσικός με πάμπολλες συνεργασίες και συμμετοχές. Στο κομμάτι εναλλάσσεται η βασική του φράση στο όργανο και το βιμπράφωνο, με τη κιθάρα και το σαξόφωνο. Το γκρουβ του βρίθει νωχελικής μελαγχολίας αλλά και μιας γλυκιάς, λυγωτικής αίσθησης που σε χαλαρώνει και σε γαληνεύει.

Μετά από μια σύντομη παρουσίαση του γκρουπ από τον ίδιο τον Green, σειρά έχει το γνωστό "Sookie, Sookie" που επαναφέρει σε υπερθετικούς βαθμούς την φάνκι ενέργεια και δίνει τη ευκαιρία σε όλους να λάμψουν με τα σόλα τους, αλλά το κυριότερο να παρουσιάσουν μια συνέργεια εξωπραγματική.

Ακολουθεί το όμορφο "Down Here on the Ground", το οποίο χαϊδεύοντάς σου τα αυτιά κλείνει το δίσκο. Τα κομμάτια είναι μεγάλης διάρκειας και το άλμπουμ στη CD επανέκδοση, συμπληρώνεται με τρία εξίσου καλά μπόνους. (****1/2)
 
- Grant Green · Time To Remember (Live At The Cliche' Lounge, Newark, New Jersey, 1970) -
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Για όλους τους φίλους της μουσικής κατηγορίας... και όχι μόνο!
 
καθαρός...
και πολύ laid back.
έχω 3-4 ...νομίζω το idle moments, green is beautiful, grantstand και δεν θυμάμαι....
απ αυτούς του κιθαρίστες που δεν με σπρώχνουν να πιάσω κιθάρα...
 
Άκουσα τα γιου-τιουμπάκια ... πολύ πολύ ωραία, όπως ακριβώς τα περιγράφεις ... θα μου άρεσε να οδηγώ βράδυ καλοκαιριού με την παρέα του Γκριν ... added to cart...
 
Ωραίος δίσκος από αυτούς που και σου φτιάχνουν τη διάθεση. Οι συνθέσεις είναι όλες διασκευές, και κάποιες από αυτές παιγμένες σε mid-tempo που δίνουν έναν πιασάρικο και μερακλίδικο ήχο. Αν θυμάμαι καλά στο ίδιο στυλ κινούνται και τα “Live at Club Mozambique” και “Live at The Lighthouse” που συνιστώνται (όχι ανεπιφύλακτα )… Για μένα η ρυθμ σέξιον είναι αυτή που κλέβει την παράσταση περισσότερο κι από κιθάρα, τενόρο και βιμπράφωνο που παίζοντας σόλο έχουν μοιραία το χρόνο και το χώρο να αναδειχθούν. Ενώ ο Idris Muhhamad παίζει ως συνήθως ξέφρενα τα ντραμς (θετικό στη συγκεκριμένη), το όργανο που παίζει και το ρόλο του μπάσου ακούγεται όσο διακριτικό γίνεται και δεν κουράζει καθόλου.

Από τη δισκογραφία του Grant Green ξεχωρίζω τα “Green Street” (τρίο κιθάρα, μπάσο, ντραμς με ξερό ήχο), “Matador” (η ηχογράφηση με την καλύτερη “ever” συνοδευτική μπάντα) και “The Main Attraction”(φάνκικες κίθαρες που συνοδεύουν το κλασικό τζαζ στυλ του Green με ολίγη από σαξόφωνο του Joe Farrell και το φλάουτο του Hubert Laws συν όλα τα παραλειπόμενα που περιέχει μια μέση ηχογράφηση της Kudu/CTI).
 
Αρα λάθος δίσκους έχω πάρει....
ο Idris κορυφή, όπου και να παίζει
 
Σε αυτή την κατηγορία (Champions League) η έννοια λάθος δίσκος είναι σχετική. Για παράδειγμα το "I Want to Hold Your Hand" παραπέμπει μεν από τον τίτλο και το πρώτο ομώνυμο κομμάτι στην "χαζοχαρούμενη" περίοδο των Beatles, αλλά από την άλλη οι μουσικοί που συμμετέχουν θεωρούνται πρώτης τάξεως (Hank Mobley, Larry Young, Elvin Jones), οπότε είναι και θέμα του τι ήχο προτιμάει ο καθένας...
 
Αρα λάθος δίσκους έχω πάρει....
ο Idris κορυφή, όπου και να παίζει
Λάθος δίσκοι, τα Grantstand και Idle Moments; Απλώς, ο Black Jack με τα Green Street, The Matador και I Want to Hold Your Hand, συμπληρώνει την προτεινόμενη δισκογραφία για τον μεγάλο, επαναλαμβάνω, Grant Green. Έκπληξη για μένα είναι η γνώση και υπόδειξη του The Main Attraction, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ο φίλος, έχει εντρυφήσει στη CTI...
 
Πολλά χρόνια μετά την παρουσίαση αυτή, ο ΔΙΣΚΟΣ κυκλοφόρησε πάλι σε βινύλιο και είπα να τον τιμήσω.
Τελικά με τίμησε αυτός! Χρυσάφι στην δισκοθήκη μου.
 
  • Like
Reactions: superfly