Δε βρίσκω καλύτερους στίχους να ταιριάζουν στην μακάρια μοναξιά του επιβάτη της βάρκας. Σε όλους εμάς τους μοναχικούς επιβάτες στο ταξίδι της ζωής μας.
"Ήταν να φύγουμε μαζί
όμως πηγαίνω μόνος.
Ήταν ν’ ανοίξουμε πανιά
μα δε μας πήρε ο χρόνος.
Μόνος παλεύω τον καιρό
κι όπου με βγάλει ο δρόμος."