Έχει χιλιοειπωθεί, αλλά θα το ξαναγράψω μια ακόμη φορά:
οι μάσκες αυτό που ουσιαστικά προσφέρουν είναι το να φρενάρουν (και όχι εξουδετερώσουν) τα σταγονίδια που εκπέμπει κανείς με το βήχα, την ομιλία, ή ακόμα και την αναπνοή. Ούτε θα σε προστατεύσουν επί της ουσίας από τον ιό, ούτε έχει ιδιαίτερο νόημα να μπανταριστείς λες και βγαίνεις περίπατο στη Σελήνη.
Σε μια ιδανική κοινωνία χωρίς χρήσιμους ηλιθίους, που άγονται και φέρονται από κομματικά και άλλης φύσεως συμφέροντα, όλοι θα φορούσαν μάσκες, με αποτέλεσμα η μετάδοση του ιού να πέφτει στο ελάχιστο, κυρίως σε νοσοκομεία ή χώρους όπου νοσούν άνθρωποι σοβαρά.
Στην υπαρκτή κοινωνία (αν μη τι άλλο αμερικανική και ελληνική που γνωρίζω από πρώτο χέρι), η προσπάθεια των περισσοτέρων εκμηδενίζεται από την αδιαφορία των λιγότερων, αφού σε ένα supermarket, αν 95 στους 100 φοράνε σωστά τη μάσκα τους, είναι πολύ πιθανό να κολλήσουν από τους 5 ηλίθιους που φοράνε τη μάσκα στο σαγόνι και κινούνται σαν οπλισμένες χειροβομβίδες.
Long story short, μια χειρουργική μάσκα είναι ο καλύτερος συνδυασμός άνεσης (για πολύωρη χρήση) και προστασίας, αφού κάνει ό,τι ακριβώς χρειάζεται να κάνει μια μάσκα. Το αν κουμπώνει καλά ή όχι δεν είναι τόσο σημαντικό, αφού ακόμα κι αν δεν κουμπώσει, τα σταγονίδια του στόματος και της μύτης θα τα φρενάρει αποτελεσματικά. Το κούμπωμα στη μύτη είναι θέμα κυρίως πρακτικό για τους διοπτροφόρους μπας και γλυτώσουν το θάμπωμα.
