Ας ξαναπεράσουμε στο θέμα του πενταπλού φονικού, και συγκεκριμένα στην άποψη που εξέφρασε ο Κώστας Μπίλιας.
Τα σχόλιά σου, Κώστα, για τους μεγαλοδημοσιογράφους και για την κοινωνική υποκρισία είναι ευστοχότατα και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Σημαντική επίσης είναι και η δήλωσή σου ότι δεν ψάχνεις να βρεις δικαιολογητικά για τον δράστη.
Θα σχολιάσω όμως ένα-δύο σημεία: Λες κάπου ότι όταν κάτι (χωράφι ή σπίτι - αδιάφορο) είναι δικό σου, δικαιούσαι να ενοχλείσαι αν κάποιος μπει μέσα. Σωστά! Να ενοχλείσαι και να αντιδράς. Πώς να αντιδράς όμως; Αρπάζοντας την καραμπίνα και σκοτώνοντας εν ψυχρώ; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι αντίδρασης και διαμαρτυρίας;
Ας υποθέσουμε τώρα, Κώστα, ότι εσύ κάθεσαι απρόσκλητος στο δικό μου μπαλκόνι για να απολαύσεις την (κοινή όντως) θέα. Αν ρωτάς πώς θα αντιδράσω εγώ, ο ιδιοκτήτης (που - ναι - θα ενοχληθώ αφάνταστα), σου απαντώ: Θα σου ζητήσω επιτακτικά (με αγένεια, με θυμό, με ό,τι θέλεις) να φύγεις. Αν δεν το κάνεις, θα φροντίσω να σε πλακώσω στο ξύλο. Αν δεν μπορώ αυτό, θα καλέσω την αστυνομία. Δεν ξέρω ποιο άλλο μέσο θα μεταχειριστώ, αλλά ξέρεις τι δεν θα κάνω, Κώστα; Δεν θα σηκώσω την καραμπίνα για να σε "καθαρίσω".
Τι θέλω να πω; Απλούστατα, ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις στις αντιδράσεις ενός ατόμου, όταν καταπατείται η ιδιοκτησία του. Άλλο να βρίζεις και να απειλείς, άλλο να ρίξεις ένα χαστούκι, άλλο να σακατέψεις κάποιον στο ξύλο, άλλο να βουτήξεις το όπλο και να ξαπλώσεις κάποιον νεκρό. Δεν είναι σωστό να τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι.
Το πώς αντιδρά κάποιος σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με το μορφωτικό του επίπεδο, όπως σωστά επισημάνθηκε κάπου, αλλά με τον "προσωπικό πολιτισμό" του και με το κατά πόσο σέβεται τις ανθρώπινες αξίες, και ιδιαίτερα το ανεκτίμητο αγαθό της ζωής.
Ρωτάμε με τα σωστά μας αν η αφορμή για το φόνο ήταν ασήμαντη ή όχι; Θέλει και ρώτημα; Μα και βέβαια ήταν σε απόλυτο βαθμό ασήμαντη. Ασήμαντη για τι; Μα για το ΦΟΝΟ!!! Έτσι απλά και άνετα σκοτώνουμε, επειδή κάποιος πάτησε τα τριφύλλια μας; Δικαιολογημένη η οργή και η αγανάκτηση του κτηνοτρόφου, αλλά, για βάστα, ρε φίλε! Έτσι, ελαφρά τη καρδία, σηκώνεις το όπλο και αφαιρείς τη ζωή κάποιου άλλου;
Υ.Γ. Κώστα, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι απλά σχολίασα δύο σημεία του κειμένου σου - δεν υπαινίχθηκα ότι προσπαθείς να δικαιολογήσεις το δράστη.
Τα σχόλιά σου, Κώστα, για τους μεγαλοδημοσιογράφους και για την κοινωνική υποκρισία είναι ευστοχότατα και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Σημαντική επίσης είναι και η δήλωσή σου ότι δεν ψάχνεις να βρεις δικαιολογητικά για τον δράστη.
Θα σχολιάσω όμως ένα-δύο σημεία: Λες κάπου ότι όταν κάτι (χωράφι ή σπίτι - αδιάφορο) είναι δικό σου, δικαιούσαι να ενοχλείσαι αν κάποιος μπει μέσα. Σωστά! Να ενοχλείσαι και να αντιδράς. Πώς να αντιδράς όμως; Αρπάζοντας την καραμπίνα και σκοτώνοντας εν ψυχρώ; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι αντίδρασης και διαμαρτυρίας;
Ας υποθέσουμε τώρα, Κώστα, ότι εσύ κάθεσαι απρόσκλητος στο δικό μου μπαλκόνι για να απολαύσεις την (κοινή όντως) θέα. Αν ρωτάς πώς θα αντιδράσω εγώ, ο ιδιοκτήτης (που - ναι - θα ενοχληθώ αφάνταστα), σου απαντώ: Θα σου ζητήσω επιτακτικά (με αγένεια, με θυμό, με ό,τι θέλεις) να φύγεις. Αν δεν το κάνεις, θα φροντίσω να σε πλακώσω στο ξύλο. Αν δεν μπορώ αυτό, θα καλέσω την αστυνομία. Δεν ξέρω ποιο άλλο μέσο θα μεταχειριστώ, αλλά ξέρεις τι δεν θα κάνω, Κώστα; Δεν θα σηκώσω την καραμπίνα για να σε "καθαρίσω".
Τι θέλω να πω; Απλούστατα, ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις στις αντιδράσεις ενός ατόμου, όταν καταπατείται η ιδιοκτησία του. Άλλο να βρίζεις και να απειλείς, άλλο να ρίξεις ένα χαστούκι, άλλο να σακατέψεις κάποιον στο ξύλο, άλλο να βουτήξεις το όπλο και να ξαπλώσεις κάποιον νεκρό. Δεν είναι σωστό να τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι.
Το πώς αντιδρά κάποιος σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με το μορφωτικό του επίπεδο, όπως σωστά επισημάνθηκε κάπου, αλλά με τον "προσωπικό πολιτισμό" του και με το κατά πόσο σέβεται τις ανθρώπινες αξίες, και ιδιαίτερα το ανεκτίμητο αγαθό της ζωής.
Ρωτάμε με τα σωστά μας αν η αφορμή για το φόνο ήταν ασήμαντη ή όχι; Θέλει και ρώτημα; Μα και βέβαια ήταν σε απόλυτο βαθμό ασήμαντη. Ασήμαντη για τι; Μα για το ΦΟΝΟ!!! Έτσι απλά και άνετα σκοτώνουμε, επειδή κάποιος πάτησε τα τριφύλλια μας; Δικαιολογημένη η οργή και η αγανάκτηση του κτηνοτρόφου, αλλά, για βάστα, ρε φίλε! Έτσι, ελαφρά τη καρδία, σηκώνεις το όπλο και αφαιρείς τη ζωή κάποιου άλλου;
Υ.Γ. Κώστα, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι απλά σχολίασα δύο σημεία του κειμένου σου - δεν υπαινίχθηκα ότι προσπαθείς να δικαιολογήσεις το δράστη.
