Ακριβώς το ίδιο σενάριο βίωσα κ εγώ το καλοκαίρι. Ένα βράδυ έχουμε πάει σε θερινό σινεμαδάκι, στο διάλειμμα έρχεται η συζήτηση στην φωτογραφία (οι φίλοι ξέρουν το πάθος μου) όπου κάποια στιγμή (δήθεν) τυχαία με ρωτάει η κολλητή μου αν θα φωτογράφιζα γάμο. Μεταξύ σοβαρού και αστείου της λέω ότι με 1500 ευρώ θα το έκανα, γιατί γενικά δεν είμαι υπέρ της κατα ανάθεση φωτογράφησης ειδικά αν μιλάμε για ένα μυστήριο που, μεταξύ μας, έχει εκφυλιστεί τελευταία. Προσπαθώντας να χαλαρώσω την απάντηση μου της λέω πως φυσικά αν ήταν για φίλο θα το έκανα και τσάμπα, εφόσον εγώ θα έβαζα τους "κανόνες". Η απάντηση της φίλης ήταν πως θα το κάνω τσάμπα... Έτσι έμαθα ότι παντρεύεται η κολλητή μου!
Ο (πολιτικός) γάμος λοιπόν θα γινόταν στη Νάξο, τέλη Αυγούστου. Μέχρι τότε είχα 20 μέρες για να μάθω την φρεσκοαγορασμένη μου D7000. Σκεπτόμενος τις φωτιστικές συνθήκες (έντονο καλοκαιρινό φώς, κόντρα ήλιος κλπ) και την μηδενική μου εμπειρία με φλας μοναδική λύση ήταν να μάθω τα συστήματα φωτομέτρησης της μηχανής και τα χούγια της. Δυστυχώς ο χρόνος δεν μου έφτανε γιατί η συμπεριφορά της νέας μηχανής απείχε κατα πολύ απο αυτή της προηγούμενης (d40x νεκρή στα 52.000 κλικς) διαπίστωσα όμως ότι μου έδινε περισσότερο χώρο στην επεξεργασία όπως και σαφέστατα στο θέμα του iso. Η απόφαση είχε ληφθεί! Οι λήψεις θα γίνονταν με χειροκίνητη φωτομέτριση με "έκθεση στα δεξιά" και μετά θα μάζευα ότι χρειαζόταν στο Lightroom. Μοναδική σταθερά οι φακοί των οποίων γνώριζα τα χούγια και τις δυνατότητες αυτόματης εστίασης.
Οι μέρες φτάνουν και πλέον όλη η παρέα είναι μαζεμένη στη Νάξο, το ζευγάρι τρέχει για τις τελευταίες λεπτομέρειες αλλά εμείς έχουμε 2 μέρες πριν κ άλλες 2 μετά το γάμο να διακοπεύσουμε σε κοινοβιακούς ρυθμούς καθ'ότι είμαστε συνολικα 20-30 άτομα φιλοξενούμενα στο νησί κ σε ένα φανταστικό Ναξιότικο σπίτι. Τότε διαπιστώνω πως ο "γάμος" δεν είναι οι λίγες πανηγυρτζίδικες ώρες αλλά αυτές οι μέρες που ένωσαν τόσους,λιγότερο ή περισσότερο, άγνωστους μεταξύ μας ανθρώπους ώστε να γιορτάσουμε την απόφαση των φίλων μας να παντρευτούν. Και τότε ξεκινώ την καταγραφή των στιγμών μας...
Αυτό που εν τέλει προσπάθησα και ελπίζω να πέτυχα ήταν να καταγράψω το πόσο όμορφα πέρασε η παρέα με αφορμή την πρόσκληση που δεχτήκαμε. Έδωσα βάση σε κάθε "χαρακτήρα" αυτής της "παράστασης" και προσπάθησα να πω μια ιστορία, την ιστορία που δεν βίωσε το ζευγάρι λόγω του πανικού που επικρατεί υπο τις συνθήκες αυτές. Αυτό που έκανε εύκολη την αποστολή ήταν οι ωραίοι άνθρωποι, οι ωραίες σχέσεις, το απίστευτο τοπίο (φυσικό κ τεχνητό) της Νάξου και ο αυθορμητισμός που επέβαλα στον εαυτό μου ώστε να αποφύγω να στήσω το θέμα μου, κάτι που απεχθάνομαι σε όποιον γάμο έχω βρεθεί.
Το εργαλείο που είχα στα χέρια μου το αξιοποίησα κατα μικρό ποσοστό εφόσον παρέκαμψα τα αυτόματα συστήματα φωτομέτρησης και εστίασης. Αξιοποίησα όμως την ταχύτητα ριπής, το δυναμικό εύρος και τον σχετικά χαμηλό θόρυβο. Σε συνθήκες χειροκίνητης φωτομέτρησης μου έδωσε 2300 κλικς με το 80% της μπαταρίας! Οι φακοί που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο 10-24 της Tamron, ο φανταστικός 35/1.8 της Nikon και ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον 55/1.2 Nikkor 40ετίας.
Πρώτη φορά γράφω τόσο μακροσκελές ποστ και ελπίζω να μη σας έχω κουράσει.
Αυτό που, συνοψίζοντας τα παραπάνω, θέλω να πω είναι πως η δική μου άποψη είναι πως η σωστή ερώτηση για κάθε φωτογραφία είναι τί θέλω να πετύχω, γιατί θέλω να το πετύχω και τελικά το πως θα το πετύχω (και το πως δεν εχει σχέση μόνο με τον εξοπλισμό). Η πιο απλοϊκή απάντηση που μπορώ να σου δώσω είναι πως ο εξοπλισμός σου μπορεί να δώσει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, ειδικά αν περικλείει αγάπη γι αυτό που κάνεις αλλά και γι αυτόν που το κάνεις.
Ευχόμενος να περνάω ένα ύφος απόλυτης φιλικότητας και μηδενικής υπεροψίας γι αυτό που όλοι εδώ μέσα δείχνουμε να αγαπάμε κλείνω με το link για το ψηφιακό album που εν τέλει δημιούργησα με ιδιαίτερη ευκολία στο μαγικό Lightroom (
http://issuu.com/miketheodorakis/docs/saxon_days_3) και την ευχή πως έστω και κατ ελάχιστα σε βοήθησα στον προβληματισμό σου.
)
