Σε συνέχεια της προηγούμενης σειράς κλασικών φακών πορτρέτου 135mm, αυτή τη φορά φοριούνται στη 40D οι κοντύτεροι πορτρέτου, οι 85ρηδες. Η δοκιμή είναι ιδιαίτερα φτωχή, καθώς η συλλογή μου έχει σοβαρές ελλείψεις στο συγκεκριμένο εστιακό μήκος (εν αντιθέσει με τους 135ρηδες, που είχα ακόμη 3-4 πέραν αυτών που περιέλαβα στη δοκιμή).
Οι κλασικοί πορτρέτου είναι οι εξής δύο, ο ρωσικός Helios 40-2 85/1.5 (η -2 είναι η μαύρη έκδοση, με πολλαπλές επιστρώσεις), και ο ιαπωνικός Asahi Super-Takumar 85/1.9, αμφότεροι σε βιδωτή μοντούρα. Πλάι τους ήρθε να προστεθεί ο παραπλησίου εστιακού μήκους Tamron SP AF 90/2.8 (καίτοι φακός μάκρο), και τέλος ένας ζουμ, το δικό μου τουλάχιστον σημείο αναφοράς, ο Tamron SP AF 70-200/2.8 LD (IF).
Το θέμα όπως θα δείτε, χριστουγεννιάτικο, σε απόσταση 1,5 περίπου μέτρου, τυπική απόσταση για ένα σφικτό πορταίτο.
Προσπάθησα να διατηρήσω περίπου το ίδιο κάδρο, όχι με απόλυτη όμως επιτυχία, λόγω διαφορετικών διαστάσεων των φακών (οι δύο μάλιστα είχαν δικό τους πόδι τριπόδου).
Οι φακοί δοκιμάστηκαν από ανοικτοί μέχρι f/5.6 (μετά δεν νομίζω να είχε νόημα) με βήματα του 1 στοπ.
Οι λήψεις έγιναν σε raw, μετατροπή acr, θερμοκρασία χρώματος 3400Κ, τίντα 0, recovery 25, blacks 6, στάνταρ ρυθμίσεις brightness/contrast (50/25), clarity 20, και ελαχιστότατος κορεσμός (από το 0 του raw) vibrance 3, saturation 5. Δεν δόθηκε sharpening από το raw, αλλά ελαφρά unsharp mask, amount 100 radius 0,5 εν συνεχεία.
Μετατροπή σε jpeg optimized στα 200kb, τα κροπς από το κέντρο σταθερά σε ποιότητα 75%.
Ακολουθούν τα δείγματα από κάθε φακό ξεχωριστά, και θα επιχειρηθεί και μία συγκριτική παράθεση στη συνέχεια.
Οι κλασικοί πορτρέτου είναι οι εξής δύο, ο ρωσικός Helios 40-2 85/1.5 (η -2 είναι η μαύρη έκδοση, με πολλαπλές επιστρώσεις), και ο ιαπωνικός Asahi Super-Takumar 85/1.9, αμφότεροι σε βιδωτή μοντούρα. Πλάι τους ήρθε να προστεθεί ο παραπλησίου εστιακού μήκους Tamron SP AF 90/2.8 (καίτοι φακός μάκρο), και τέλος ένας ζουμ, το δικό μου τουλάχιστον σημείο αναφοράς, ο Tamron SP AF 70-200/2.8 LD (IF).
Το θέμα όπως θα δείτε, χριστουγεννιάτικο, σε απόσταση 1,5 περίπου μέτρου, τυπική απόσταση για ένα σφικτό πορταίτο.
Προσπάθησα να διατηρήσω περίπου το ίδιο κάδρο, όχι με απόλυτη όμως επιτυχία, λόγω διαφορετικών διαστάσεων των φακών (οι δύο μάλιστα είχαν δικό τους πόδι τριπόδου).
Οι φακοί δοκιμάστηκαν από ανοικτοί μέχρι f/5.6 (μετά δεν νομίζω να είχε νόημα) με βήματα του 1 στοπ.
Οι λήψεις έγιναν σε raw, μετατροπή acr, θερμοκρασία χρώματος 3400Κ, τίντα 0, recovery 25, blacks 6, στάνταρ ρυθμίσεις brightness/contrast (50/25), clarity 20, και ελαχιστότατος κορεσμός (από το 0 του raw) vibrance 3, saturation 5. Δεν δόθηκε sharpening από το raw, αλλά ελαφρά unsharp mask, amount 100 radius 0,5 εν συνεχεία.
Μετατροπή σε jpeg optimized στα 200kb, τα κροπς από το κέντρο σταθερά σε ποιότητα 75%.
Ακολουθούν τα δείγματα από κάθε φακό ξεχωριστά, και θα επιχειρηθεί και μία συγκριτική παράθεση στη συνέχεια.
