είμαι μόνος μου...
αλλά και πάλι δεν ήθελα κανέναν κοντά μου
οδηγώ σε μια πόλη που έχει κατεβάσει ρυθμούς
άδειοι δρόμοι ... όλοι ράθυμοι
ανοίγω την οροφή .ο αέρας με τυλίγει,με δροσίζει, με λυτρώνει...
κατεβάζω ταχύτητα,το πίσω μέρος μπλοκάρει,πλαγιολισθαίνω... χαίρομαι... ή μήπως όχι;
το συνήθισα,όλα συνηθίζονται ,χαρές ,λύπες ,απογοητεύσεις, συναισθήματα... υπάρχουν ακόμα;
μελαγχολώ...αλλά το συναίσθημα είναι γλυκόπικρο, όλες οι θύμισες της ζωής μου περνούν από μπροστά μου
η γέννηση του παιδιού μου...ο γάμος...η δουλειά...η απώλεια των φίλων...
πρέπει να φύγω, θα φύγω,μεθαύριο κιόλας... τί να κάνω στην έρημη πόλη;
θα ξαναγυρίσω ,πάντα ξαναγυρνάω, με αρρωσταίνει αυτή η πόλη,αλλά πάντα ξαναγυρίζω
έτσι είναι οι σχέσεις ,δύσκολες ... αλλά πάντα ξαναγυρίζω
πρέπει να αδειάσει το μυαλό μου, πώς όμως;
ανάβω τσιγάρο ... χαμογελάω ασυναίσθητα...κάποιος θα με καρφώσει!
αλλάζουν οι καιροί βλέπεις ,αλλά εμένα πάλι ίδιοι μου φαίνονται!
η μουσική στη διαπασών,καινούρια ακούσματα,βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια, με την ευκολία που βαριέμαι και τον εαυτό μου
τα διπλανά αυτοκίνητα στο φανάρι με αγνοούν, είμαι αόρατος........ ευτυχώς!
θα φύγω... μόνος... με παρέα..πάλι μόνος...θα ξαναγυρίσω όμως
πάντα ξαναγυρίζω!
http://www.youtube.com/watch?v=YLCzMykpyto&feature=player_detailpage
ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγόρασα από Cure
γιατί νόμιζα ότι είχα βρει τη θεραπεία
αλλά δε γίνεται να διαγραφεί τίποτα από το παρελθόν μου
γιατί θα ζει πάντα μέσα μου...
ευχαριστώ όσους είχαν την υπομονή να διαβάσουν ότι έγραψα
ήταν πολύ σημαντικό για μένα
να είστε όλοι καλά...