Ο εγκέφαλος είναι απλώς μια μηχανή που κάποια στιγμή σταματά να δουλεύει....

Κατανοητές οι ανησυχίες και τα υπαρξιακά,η δική μου απορία είναι, δεν είναι λογικό ένα "ον" το οποίο προέρχεται εκ του μηδενός να καταλήξει πάλι στο μηδεν? Δεν είναι ολίγον εγωϊστικό να θέλουμε να ζούμε για πάντα?

Οπως θα είδες πιό πάνω το έθεσα παρεμπιπτόντως : Ο άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη ιδέα για την σπουδαιότητα του. :firstprize:
 
Εάν το καλοσκεφτείτε και λάβετε υπ’ όψη σας και την μεγάλη ιδέα που έχει ο άνθρωπος για την σπουδαιότητα του ως είδος , του είναι μάλλον δύσκολο να συμφιλιωθεί ή να αποδεχθεί την ιδέα ότι μετά από 70-80 χρόνια ζωής θα είναι απλώς ένα τίποτα ..

Σοφά λόγια.

* Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται περί παρερμηνίας το θέμα του εγκεφάλου- υπολογιστή. Δεν έχουμε βέβαια και το πρωτότυπο κείμενο - ίσως είναι και θέμα μετάφρασης. Επίσης δεν αναφέρεται καθόλου σε ΤΝ.
 
Οπως θα είδες πιό πάνω το έθεσα παρεμπιπτόντως : Ο άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη ιδέα για την σπουδαιότητα του. :firstprize:

Όπως βλέπεις παραπάνω, συμφώνησα απολύτως :ernaehrung004:
 
Απάντηση: Re: Ο εγκέφαλος είναι απλώς μια μηχανή που κάποια στιγμή σταματά να δουλεύε

Κατανοητές οι ανησυχίες και τα υπαρξιακά,η δική μου απορία είναι, δεν είναι λογικό ένα "ον" το οποίο προέρχεται εκ του μηδενός να καταλήξει πάλι στο μηδεν? Δεν είναι ολίγον εγωϊστικό να θέλουμε να ζούμε για πάντα?

Όσο για το κόσμο , το νόημα και την αιτία της ύπαρξης του πιστεύω οτι είναι πέρα απ τις δυνατότητες μας να το κατανοήσουμε. Μόλις πριν μερικές δεκαετίες κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε οτι έχουμε βαθιά μεσάνυκτα για τον τρόπο που λειτουργούν αναπτύσονται και εξελίσσονται τα φυσικά συστήματα
και οτι ο Κόσμος έιναι υπερβολικά πολύπλοκος ώστε να είναι πλήρως κατανοητός απο όντα με πεπερασμένη νοημοσύνη ...

Νομίζω ότι αυτές οι δύο παράγραφοι περιέχουν μια αντίφαση, Μήτσε μου.

Εφόσον, όπως γράφεις στο δια ταύτα ''ο Κόσμος είναι υπερβολικά πολύπλοκος ώστε να είναι πλήρως κατανοητός απο όντα με πεπερασμένη νοημοσύνη'' (κάτι με το οποίο συμφωνώ και επαυξάνω), πως είναι δυνατόν να καταλήγεις σε λογικό συμπέρασμα ως προς τη μεταφυσική ελπίδα της αιωνίου ζωής την οποία εκφράζεις ως εγωιστική?

Απ' την άλλη θα μου πεις, απορία εκφράζεις...;)
 
The holonomic model of the brain

" In collaboration with Stanford neuroscientist Karl Pribram Bohm was involved in the early development of the holonomic model of the functioning of the brain, a model for human cognition that is drastically different from conventionally accepted ideas.[1] Bohm worked with Pribram on the theory that the brain operates in a manner similar to a hologram, in accordance with quantum mathematical principles and the characteristics of wave patterns.[2]"

http://en.wikipedia.org/wiki/David_Bohm


Το πνευματικό έργο του

" Σαν ένα βαθιά στοχαστικό άτομο, ο Bohm έφθασε διαισθητικά στις καθολικές αλήθειες και τις παρουσίασε σε επινοητικά μοντέλα, στις γλώσσες και της φυσικής και της φιλοσοφίας. Η φυσική και η κοσμολογία του ήταν καθ? ολοκληρία αποκαλυπτικές και πολύ μπροστά της εποχής του, ενώ λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να τις εκτιμήσουν. Οι επικρατούντες φυσικοί τις θεώρησαν πάρα πολύ μυστικιστικές, και λίγοι μυστικιστές διανοητές θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το λεπτό επιστημονικό συλλογισμό του. (Ο Krishnamurti ήταν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση.)

Ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο Berkeley, ο Bohm έκανε σημαντικές εργασίες πάνω στο πλάσμα στο Εργαστήριο της Ακτινοβολίας Lawrence του Berkeley. Ανακάλυψε ότι σε υψηλή θερμοκρασία στο αέριο που γίνεται πλάσμα, τα ηλεκτρόνια του εγκαταλείποντας τα άτομα δεν συμπεριφέρονται σαν ξεχωριστά μοναδικά σωματίδια αλλά μάλλον σαν μέρος ενός μεγαλύτερου, οργανικού όλου. Ένα μεγάλο πλήθος ηλεκτρονίων θα μπορούσε να παράγει φαινόμενα σε υψηλό βαθμό σαν ένα, σαν να ήταν κάποια οργανική διαδικασία ενορχηστρωμένη στην μαζική τους συμπεριφορά. Ο Bohm αργότερα σκεπτόμενος αυτές τις μαζικές κινήσεις των ηλεκτρονίων του πλάσματος, που σήμερα καλούνται διάχυση-Bohm, του έδωσαν την εντύπωση ότι αυτή η θάλασσα των ηλεκτρονίων ήταν κατά κάποιο τρόπο "ζωντανή". Αυτή ήταν και η πρώτη του σπουδαία ανακάλυψη στη φυσική, και αυτό υπαινισσόταν στα βαθύτερα θέματα της Ολότητας και της Διασύνδεσης που χαρακτηρίζουν το έργο της ζωής του.

Ο Bohm επαναπροσδιόρισε τη Φυσική. Για αυτόν η φυσική δεν ήταν μόνο η πρόβλεψη και ο έλεγχος, ούτε ακόμη οι μαθηματικές εξισώσεις. Εν τούτοις ενώ είναι στο κέντρο της δουλειάς του, δεν είναι η ουσία της. Η Φυσική είναι για τη Φύση και για την κατανόηση μας της Φύσης. Για τον Bohm, η έννοιά της και το μήνυμά της ήταν η δημιουργικότητα, ήταν η υπογραφή ενός άπειρου σύμπαντος.

Αυτός είδε την Φύση σαν μια αδιαίρετη ολότητα κρυμμένη σε μια άπειρη πηγή υποβάθρου, που ξετυλίγεται στον ορατό, υλικό, και χρονικό κόσμο της καθημερινής μας ζωής. Είπε ότι η σκέψη μπορεί να συλλάβει ότι δεν είναι κρυμμένο, αλλά μόνο κάτι πέρα από τη σκέψη ? η διαίσθηση, η διορατικότητα, η νοημοσύνη ? μπορεί να δοκιμάσει το κρυμμένο. Σε κάποιο σημείο βαθιά μέσα στην ενδογενή τάξη, η σκέψη και η γλώσσα μας αποτυγχάνουν και μόνο η ιερή σιωπή μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια. Αυτή η σιωπή είναι η γλώσσα του όλου, το σύμπαν που εκφράζεται μέσα από εμάς σε μια ζωή ολότητας παρά κατατεμαχισμένη."


http://www.tmth.gr/sciencerelated/58-scientists/388-david-bohm
 
βέβαια , τίποτα δεν συνηγορεί ότι είναι πιό παρήγορο να υπάρχει μετά θάνατον ζωή και το νόημα της να είναι ότι θα συνεχίσω να βλέπω εγώ εσένα κι εσύ εμένα :Banane0::Banane0:


Φυσικά, προέχει η αναζήτηση του εάν υπάρχει η μετά θάνατον ζωή και έπεται το ζήτημα του παραδείσου ή της κολάσεως :flipout:
 
Επίσης μου έκανε εντύπωση κάτι που ανέφερε πριν κάποιος φίλος, ότι ο εγκέφαλος έχει συνείδηση του τι κάνει. Η συνείδηση από την εμπειρία μου είναι κάτι επίκτητο.
Δηλαδή ένα μωρό δεν έχει ανεπτυγμένη αυτή την ιδιότητα, παρότι έχει εγκέφαλο. Μπορεί να ακουμπήσει οτιδήποτε καυτό ή παγωμένο, να βάλει στο στόμα του οτιδήποτε του κινεί την περιέργεια, να μη φοβάται αιωρούμενο στο κενό ή κάτω από το νερό, να πληγώσει ένα ζωάκι χωρίς να έχει καμία επίγνωση των πράξεών του. Οι συνέπειες των πράξεών του είναι (υποθετικά πάντα) αυτές που του διαμορφώνουν την όποια "συνείδηση".


Μιά διευκρίνιση:Ως ''Συνείδηση'' στην Νευρολογία ονομάζουμε τό σύνολο τών ανωτέρων γνωστικών λειτουργιών όπως ειναι η Αντίληψη,η Σκέψη,η Μνήμη,το Συναίσθημα τά οποία εξελίσσονται μέσα απο εσωτερικές νευρωνικές διεργασίες,αλλά και απο την σχέση μέ το περιβάλλον.

Το μωρό δεν είνα ''tabula raza'' αλλά έχει ήδη νευρωνικό δίκτυο τού εγκεφάλου του πού μέρος του αναπτύσσεται απο παραμέτρους πέραν τού εξωτερικού περιβάλλοντος(ακόμα και οι νευρωνικές οδοί υπόκεινται στήν θεωρία τής φυσικής επιλογής,σέ ακόμα πιό εξελιγμένη μορφή από τίς βάσεις της πού έθεσε ο Δαρβίνος) και μέρος απο επιδράσεις τού περιβάλλοντος ..

Εσείς αναφέρεστε περισσότερο μόνον στην συμπεριφορική θεωρία και στην μάθηση μέσω αυτής,πού αποτελεί ένα μονον μέρος τής εξέλιξής του.

Για την ανάπτυξη ενός βρέφους δεν ισχύει μονον η μέθοδος ''δοκιμής -λάθους'',αλλά μιά πολυπλοκότερη διαδικασία..

Επομένως στοιχεία συνείδησης έστω εμβρυϊκής υπάρχουν ήδη στό βρέφος γιατί όλες οι ανώτερες γνωστικές λειτουργίες υφίστανται απ´αρχής.
 
Last edited:
Ο Bohm επαναπροσδιόρισε τη Φυσική. Για αυτόν η φυσική δεν ήταν μόνο η πρόβλεψη και ο έλεγχος, ούτε ακόμη οι μαθηματικές εξισώσεις. Εν τούτοις ενώ είναι στο κέντρο της δουλειάς του, δεν είναι η ουσία της. Η Φυσική είναι για τη Φύση και για την κατανόηση μας της Φύσης. Για τον Bohm, η έννοιά της και το μήνυμά της ήταν η δημιουργικότητα, ήταν η υπογραφή ενός άπειρου σύμπαντος.

Χαριτωμένο, αλλά μήπως λίγο υπερβολικό;
 
Όσο για το κόσμο , το νόημα και την αιτία της ύπαρξης του πιστεύω οτι είναι πέρα απ τις δυνατότητες μας να το κατανοήσουμε. Μόλις πριν μερικές δεκαετίες κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε οτι έχουμε βαθιά μεσάνυκτα για τον τρόπο που λειτουργούν αναπτύσονται και εξελίσσονται τα φυσικά συστήματα
και οτι ο Κόσμος έιναι υπερβολικά πολύπλοκος ώστε να είναι πλήρως κατανοητός απο όντα με πεπερασμένη νοημοσύνη ...

Αυτό κι αν είναι υπεκφυγή, θεωρώ. Δεν το εννοώ για εσένα, το έχω ακούσει και αυτό πολλάκις. Φρονώ ότι ένα απολύτως εύλογο ερώτημα δεν χρειάζεται κάποια ανώτερη διανόηση για να τεθεί (άλλη ιστορία το να απαντηθεί ασφαλώς). Όπως ακριβώς έχει γίνει και με κάποια περίφημα μαθηματικά προβλήματα. Κάλλιστα θα μπορούσε να τεθεί και από ένα παιδί, όπως και έχει συμβεί να έχουν τεθεί από παιδιά τα δυσκολότερα των ερωτημάτων. Ένα πολύ απλό ερώτημα είναι, έστω και κατανοήσαμε πλήρως τον μηχανισμό από τον οποίο προήλθε ο κόσμος μας, πίσω από τα πράγματα δεν υπάρχει τίποτα, είναι όλα ένα παιχνίδι της ύλης; Μου φαίνεται τόσο δύσκολο να το χωνέψω αυτό ή τουλάχιστον του δίνω τις ίδιες πιθανότητες με το να είναι όλος ο κόσμος ένα αποκύημα της φαντασίας μου. Είναι γεγονός πως υπ' αυτή την έννοια δεν μπορούμε να αποδείξουμε καν ότι κάτι υπάρχει.

Εξάλλου η παραδοχή του πεπερασμένου της νοημοσύνης μας, όπως το θέτεις, δεν μου φαίνεται να συνάδει και πολύ με έναν τόσο απόλυτο αποκλεισμό μιας ανώτερης δύναμης.

Όπως βλέπεις έχω αποσυνδέσει το ζήτημα της υπάρξεως του Θείου από το ζήτημα της μετά θάνατον ζωής στο οποίο -και μόνο- αναφέρονται οι εύλογες επισημάνσεις σας.
 
Αυτό κι αν είναι υπεκφυγή, θεωρώ. Δεν το εννοώ για εσένα, το έχω ακούσει και αυτό πολλάκις. Φρονώ ότι ένα απολύτως εύλογο ερώτημα δεν χρειάζεται κάποια ανώτερη διανόηση για να τεθεί (άλλη ιστορία το να απαντηθεί ασφαλώς). Όπως ακριβώς έχει γίνει και με κάποια περίφημα μαθηματικά προβλήματα. Κάλλιστα θα μπορούσε να τεθεί και από ένα παιδί, όπως και έχει συμβεί να έχουν τεθεί από παιδιά τα δυσκολότερα των ερωτημάτων. Ένα πολύ απλό ερώτημα είναι, έστω και κατανοήσαμε πλήρως τον μηχανισμό από τον οποίο προήλθε ο κόσμος μας, πίσω από τα πράγματα δεν υπάρχει τίποτα, είναι όλα ένα παιχνίδι της ύλης;

Γιατί όχι ?
 
Θεωρητικα πριν απ το σημειο μηδεν δεν υπαρχει υλη κ χρονος,ειναι πολυ ευκολο να πεις γιατι οχι αλλα σιγουρα δεν το αποκλειεις.
 
Άυτή η συζήτηση μπορεί να κρατάει & θα κρατάει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, απο την στιγμή που εισάγουμε λέξεις οι οποίες δεν υφίστανται όπως "γιατι; θεός, χρόνος, εγώ, αισθήσεις, συναίσθημα, λογική, ύλη, 1+1 κανουν 2, κλπ υπαρξιακές λέξεις οι οποίες περιορίζονται μέσα στην γυάλα του ανθρώπινου νου.:furious3: Απο την στιγμή που θα κατανοήσουμε πως λειτουργεί το σύμπαν & κατεπέκταση εμείς θα δούμε οτι κάποια πράγματα είναι αληλένδετα μεταξύ τους και θα γίνουμε ενα με αυτό, ως τότε θα ζούμε στον [κόσμο] των ψευδ-αισθήσεων & ερωτημάτων.

Δεν ξέρω αν ακούγομαι κάπως αλλα επειδή οι λέξεις λειτουργούν σαν τα κυκλάκια απο πέτρα που έπεσε στην λίμνη του ανθρώπινου συνειδητού, κάποια πραγματα απλά τα νοιώθεις και κάποια όχι :violent-smiley-011:
 
Last edited:
Άυτή η συζήτηση μπορεί να κρατάει & θα κρατάει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, απο την στιγμή που εισάγουμε λέξεις οι οποίες δεν υφίστανται όπως "γιατι; θεός, χρόνος, εγώ, αισθήσεις, συναίσθημα, λογική, ύλη, 1+1 κανουν 2, κλπ υπαρξιακές λέξεις οι οποίες περιορίζονται μέσα στην γυάλα του ανθρώπινου νου.:furious3: Απο την στιγμή που θα κατανοήσουμε πως λειτουργεί το σύμπαν
Έχω την εντύπωση οτι αυτή η στιγμή θ αργήσει πολύ. Ή μαλλον, δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος ...
 
Άυτή η συζήτηση μπορεί να κρατάει & θα κρατάει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, απο την στιγμή που εισάγουμε λέξεις οι οποίες δεν υφίστανται όπως "γιατι; θεός, χρόνος, εγώ, αισθήσεις, συναίσθημα, λογική, ύλη, 1+1 κανουν 2, κλπ υπαρξιακές λέξεις οι οποίες περιορίζονται μέσα στην γυάλα του ανθρώπινου νου.:furious3: Απο την στιγμή που θα κατανοήσουμε πως λειτουργεί το σύμπαν & κατεπέκταση εμείς θα δούμε οτι κάποια πράγματα είναι αληλένδετα μεταξύ τους και θα γίνουμε ενα με αυτό, ως τότε θα ζούμε στον [κόσμο] των ψευδ-αισθήσεων & ερωτημάτων.

Δεν ξέρω αν ακούγομαι κάπως αλλα επειδή οι λέξεις λειτουργούν σαν τα κυκλάκια απο πέτρα που έπεσε στην λίμνη του ανθρώπινου συνειδητού, κάποια πραγματα απλά τα νοιώθεις και κάποια όχι :violent-smiley-011:

:a0210:
 
Πάντως αν αποστασιοποιηθείτε από τα υπαρξιακά ερωτήματα που σας βασανίζουν, θα δείτε ότι αυτό που καταλυτικά μορφοποιεί την κοινωνική συμπεριφορά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι, η πεποίθηση ότι υπάρχει μεταθανάτια ζωή, ότι υπάρχει δηλαδή μια συνέχεια.
Αυτό ήταν και το στοίχημα που έπρεπε να κερδίσουν ΟΛΕΣ οι μεγάλες θρησκείες του πλανήτη, να πείσουν τον κόσμο ότι υπάρχει "συνέχεια", γιατί όμως, αναρωτηθήκατε?

Για να μπορέσουν ουσιαστικά να κατευνάσουν και να χειραγωγήσουν την ευρύτερη κοινωνική συμπεριφορά η οποία αποδεδειγμένα γίνεται πολύ περισσότερο ήπια ως προς τις αντιδράσεις της, όταν έχει να περιμένει κάτι καλύτερο από αυτό που βιώνει, ακόμα και αν αυτό το "καλύτερο" είναι μετά θάνατον.

Η χειραγώγηση δηλαδή της ανθρώπινης ελπίδας που τελικά καταλήγει στο πατρονάρισμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας πρός όφελος πάντα αυτών που τόσο επιδέξια την ασκούν.

Σας παρακαλώ να αναρωτηθείτε, ο κάθε ένας από εσάς, με απόλυτη ειλικρίνεια, αν πιστέψετε βαθιά μέσα σας ότι μετά θάνατον δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, ότι η υπάρξη σας απλά θα σβήσει μέσα σε μια σκοτεινή λήθη, ότι θα απολέσετε την συνείδηση του Εγώ σας, ότι θα σταματήσετε να υπάρχετε....

ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ....

Θα συνεχίζατε να ζείτε με τον ίδιο τρόπο?
Θα είσασταν το ίδιο ανεκτικοί στις αδικίες πρός σε εσάς αλλά και στην οικογένεια σας?
Θα ζητούσατε το καλύτερο, η όχι, για την ποιότητα της ζωής, της μοναδικής ζωής που βιώνετε?
Θα ανεχόσασταν το ψέμα, την εκδούλευση, την εκμετάλευση, τον εμπαιγμό και την καταπίεση από τον οποιοδήποτε για οποιοδήποτε λόγο????

Κάντε μια μεγάλη χάρη στον εαυτό σας και αναρωτηθείτε......
 
Πάντως αν αποστασιοποιηθείτε από τα υπαρξιακά ερωτήματα που σας βασανίζουν, θα δείτε ότι αυτό που καταλυτικά μορφοποιεί την κοινωνική συμπεριφορά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι, η πεποίθηση ότι υπάρχει μεταθανάτια ζωή, ότι υπάρχει δηλαδή μια συνέχεια.
Αυτό ήταν και το στοίχημα που έπρεπε να κερδίσουν ΟΛΕΣ οι μεγάλες θρησκείες του πλανήτη, να πείσουν τον κόσμο ότι υπάρχει "συνέχεια", γιατί όμως, αναρωτηθήκατε?

Για να μπορέσουν ουσιαστικά να κατευνάσουν και να χειραγωγήσουν την ευρύτερη κοινωνική συμπεριφορά η οποία αποδεδειγμένα γίνεται πολύ περισσότερο ήπια ως προς τις αντιδράσεις της, όταν έχει να περιμένει κάτι καλύτερο από αυτό που βιώνει, ακόμα και αν αυτό το "καλύτερο" είναι μετά θάνατον.

Η χειραγώγηση δηλαδή της ανθρώπινης ελπίδας που τελικά καταλήγει στο πατρονάρισμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας πρός όφελος πάντα αυτών που τόσο επιδέξια την ασκούν.

Χαααααααααααααα, τώρα να δεις τι έχεις ν ακούσεις:grinning-smiley-043
 
Απάντηση: Re: Ο εγκέφαλος είναι απλώς μια μηχανή που κάποια στιγμή σταματά να δουλεύε

Η χειραγώγηση δηλαδή της ανθρώπινης ελπίδας που τελικά καταλήγει στο πατρονάρισμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας πρός όφελος πάντα αυτών που τόσο επιδέξια την ασκούν.


Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν και οι πεφωτισμένες φωνές στα φόρα που ανακάλυψαν την λούμπα της απάτης και ανοίγουν τα μάτια στους πεπλανημένους ηλίθιους που πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής και τη μεταθανάτια ζωή.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, που λένε...-bye-