Παντως είτε του τη στήσανε είτε όχι, αν ήμουν Μπερλουσκόνι με αδυναμία στις μικρούλες θα σκεφτόμουν πολύ πριν πάω ταξίδι στις ΗΠΑ!
Υπό την έννοια αυτή και σε ότι αφορά το τουριστικό σκέλος μαλλον δυσφήμιση των ΗΠΑ έγινε στους Ευρωπαίους
Για διαβάστε τι έπαθε άλλος Γάλλος τουρίστας στις ΗΠΑ....
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=78277&catid=7
Το "γαλλάκι" στις φυλακές Ράϊκερς - 20 μέρες στην κόλαση
Η εφημερίδα Le Monde δημοσιεύει την ιστορία του γάλλου Φράνκ Μουλέ, ο οποίος περασε 20 ημέρες στις φυλακές που κρατείται σήμερα ο Ντομινίκ Στρος Καν. Η λέξη τρόμος είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τα όσα έζησε...
Στους διαδρόμους τον φώναζαν “Το γαλλάκι”. Οι υπόλοιποι ήταν αφροαμερικανοί, ισπανοαμερικανοί αλλά και 2 λευκοί.
Ο Φρανκ Μουλέ, 27 ετών, από την περιοχή Bouches-du-Rhône, φοιτητής στην Σχολή Καλών Τεχνών μόνος του απέναντι σε όλους αυτούς.
Η ιστορία του ξεκίνησε στις 10 Ιανουαρίου του 2004 μέσα σε ένα αεροσκάφος της American Airlines.
Πτήση από τον Αγιο Δομήνικο για τη Νέα Υόρκη. Ο Φρανκ Μουλέ είναι στην τουαλέτα του αεροπλάνου. Μια από τις αεροσυνοδούς του χτυπάει την πόρτα. Κι εκείνος κάνει πλάκα την οποία όμως θα πληρώσει ακριβά: "Ω! Γαμώτο! Η βόμβα που έχω βάλει μέσα στην τουαλέτα δεν είναι έτοιμη να εκραγεί!”
Ο ίδιος λέει οτι δεν χρησιμοποίησε ποτέ την λέξη βόμβα αλλά είπε: "Το.. “πράγμα” μου δεν θα εκραγεί”.
Αμέσως σημαίνει συναγερμός στο αεροπλάνο και ο Φρανκ Μουλέ βρίσκεται σε ένα πλοίο – φυλακή απέναντι από το Μπρονξ.
Λίγο μετά μεταφέρεται στο Νησί Ράϊκερς και τις περίφημες φυλακές του.
Ο δικαστής του έχει επιβάλλει πρόστιμο 595 δολαρίων γαι ανάρμοστη συμπεριφορά. Πέρασε 20 ολόκληρες ημέρες στις φυλακές του Ράικερς.
Στις 30 Ιανουαρίου, ο Φράνκ Μουλέ βρίσκεται στο στούντιο του Canal+ και διηγείται την ιστορία του.
“Εκεί, επικρατούσε ο νόμος της ζούγκλας. Είναι το μέρος που δεν πρέπει να πάει κανείς! 'Οταν μου ανακοίνωσαν οτι μεταφέρομαι εκεί, πίστεψα βαθιά μέσα μου οτι ζούσα την τελεθυταία μου ημέρα.”
Δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από το πρόσωπό του. "Είχε έναν μεγάλο διάδρομο. Οι τουαλέτες δεν είχαν πόρτες. Οι συμβουλές που μου έδωσαν κατά την μεταφορά μου ήταν: “δεν θα κινείσαι, δεν θα κοιτάς!”
'Οποιος κάνει “θόρυβο” το πληρώνει ακριβά....."
"Οι ισπανόφωνοι μπορούσαν να κάνουν οτι θέλουν. Ελέγχουν όλες τις φυλακές. Είναι άλλωστε οι πιο πολλοί. Εχουν τις συμμορίες τους και ελέγχουν από την διοίκηση μέχρι τον τελευταίο φύλακα. Αν κατά λάθος τους πάρεις την σειρά (ή έτσι θεωρήσουν) στο τηλέφωνο, είσαι ήδη νεκρός. 'Εσφαξαν έναν μπροστά στα μάτια μου για το τηλέφωνο. Μπροστά στο περιστατικό ήταν και οι φύλακες οι οποίοι έκαναν σα να μην είδαν τίποτα!"
"Αυτοί που τον βοήθησαν περισσότερο ήταν οι αφροαμερικανοί. Μου έδιναν φαγητό. Με συμβούλευαν τι έπρεπε να απαντήσω, τι χειρονομιες να αποφύγω. Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί το παιδί αυτό μεταφέρθηκε από το Μπρόνξ σε τόσο επικίνδυνες φυλακές. Και γιατί κρατήθηκε επι τόσες ημέρες παρά το γεγονός οτι είχε πληρώσει το πρόστιμο που του είχε επιβληθεί."
