Ο Simon Nabatov παίζει στην Αθήνα!!!
- Thread starter Skakinen
- Start date
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Ευγνωμονώ το Διονύση (Skakinen) που μας ειδοποίησε έγκαιρα για αυτό το τόσο σημαντικό ρεσιτάλ. Ευγνωμονώ και το Ινστιτούτο Γκαίτε και τους ανθρώπους που μερίμνησαν να έρθει.
Παρά την καταιγίδα, είχε κάμποσο κόσμο που - το σημαντικότερο - έμεινε μέχρι τέλους. Είχα τη χαρά να συναντήσω φυσικά το Διονύση, αλλά και την κ. Συνοδινού με τους οποίους παρακολουθήσαμε μαζί τη συναυλία. Ο Ναμπάτωφ απολαυστικός και σε φανερά κέφια. Τελικά πρέπει να δει κανείς αυτό το ρώσο κοσμοπολίτη, διανοούμενο Γαργαντούα να δονείται κυριολεκτικά πάνω στο πιάνο, για να καταλάβει πόσο χιούμορ και ηδονισμός κρύβεται στη μουσική του.
Σημειωτέον πως το ρεσιτάλ ήταν long play, περίπου δύο ώρες καθαρό παίξιμο, αλλά φάνηκε να το απολαμβάνει. Εμείς από κάτω τον υποδεχθήκαμε ζεστά, χωρίς υπερβολές, σχεδόν με τρυφερότητα. Δυστυχώς αντικειμενικοί λόγοι με ανάγκασαν να χάσω το καλύτερο, τη δυνατότητα συνομιλίας μαζί του και τη λήψη αυτόγραφου, αλλά καλύτερα να μιλήσουν οι φίλοι που το πέτυχαν...
Παρά την καταιγίδα, είχε κάμποσο κόσμο που - το σημαντικότερο - έμεινε μέχρι τέλους. Είχα τη χαρά να συναντήσω φυσικά το Διονύση, αλλά και την κ. Συνοδινού με τους οποίους παρακολουθήσαμε μαζί τη συναυλία. Ο Ναμπάτωφ απολαυστικός και σε φανερά κέφια. Τελικά πρέπει να δει κανείς αυτό το ρώσο κοσμοπολίτη, διανοούμενο Γαργαντούα να δονείται κυριολεκτικά πάνω στο πιάνο, για να καταλάβει πόσο χιούμορ και ηδονισμός κρύβεται στη μουσική του.
Σημειωτέον πως το ρεσιτάλ ήταν long play, περίπου δύο ώρες καθαρό παίξιμο, αλλά φάνηκε να το απολαμβάνει. Εμείς από κάτω τον υποδεχθήκαμε ζεστά, χωρίς υπερβολές, σχεδόν με τρυφερότητα. Δυστυχώς αντικειμενικοί λόγοι με ανάγκασαν να χάσω το καλύτερο, τη δυνατότητα συνομιλίας μαζί του και τη λήψη αυτόγραφου, αλλά καλύτερα να μιλήσουν οι φίλοι που το πέτυχαν...
Κάλλη Συνοδινού
Supreme Member
- 17 June 2009
- 3,594
Αντιγράφω από την παρουσίαση του κυρίου Λυμπερόπουλου για το Perpetuum Immobile:
"Ο δίσκος απευθύνεται μόνο σε γενναίους ακροατές. Για τους νεοσσούς, η ιδανική του κατάποση συστήνεται σε μικρές δόσεις: ένα κομμάτι τη φορά. Καθένα τους είναι αρκετό να σε πάρει μαζί του και να χαθείς μέσα του για μέρες".
Ο δίσκος, πιθανόν να απευθύνεται σε γενναίους ακροατές. Ο Simon Nabatov όμως πιστευω ότι είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να πάρει κάποιον ο οποίος δεν έχει καν κάνει τα πρώτα του βήματα στην jazz και να τον οδηγήσει στο να την λατρέψει. Ένας απίστευτα επικοινωνιακός πιανίστας, που ζεί έντονα με κάθε εκατοστό αυτού του τεράστιου και ασυμάζευτου κορμιού την κάθε νότα, που παρά την δεξιοτεχνία και την άρτια πιανιστική του κατάρτιση παραμένει ένα απλό παιδί που παίζει με το πιάνο, του μιλά, όχι με φωνή αλλά με τα μάτια, με το σώμα, σκύβει πάνω του, το αγγίζει, το πονά και μετά το χαϊδεύει, ζει το κάθε δευτερόλεπτο τόσο έντονα, αν μπορούσε να παίζει και να χορεύει ταυτόχρονα, είμαι σίγουρη ότι θα το έκανε, αλλά δεν μπορεί, κι έτσι αρκείται στο να χτυπά ρυθμικά το πόδι του στο παρκέ, και στο τέλος, αν δεν χορτάσει με αυτό, παίζει και με τα δάχτυλα στο πιάνο, όχι στα πλήκτρα, στο ξύλο. Έτσι απλά και έτσι δυνατά. Ποιός θα μπορέσει να του αντισταθεί αφού ο ίδιος αντιστέκεται επίμονα στην σοβαροφάνεια χωρίς να χάνει τίποτα από την σοβαρότητα αυτού που έχει να παρουσιάσει;
Έτσι απλά όπως μας παρουσίαζε το κάθε κομμάτι που θα έπαιζε, έτσι απλά μίλησε μαζί μας στο τέλος, έτσι απλά μου άπλωσε το χέρι του να με βοηθήσει να ανέβω στη σκηνή, έτσι.....Απλά!
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Διονύση
για την έγκαιρη ενημέρωση, και φυσικά στο Goethe Institut για την άρτια διοργάνωση.
(Μήπως να τους προτείναμε να φέρουν και τον Larry Coryell την επόμενη φορά ώστε να αποφύγουμε διεθνή ρεζιλίκια όπως το καλοκαίρι;;;:frown
"Ο δίσκος απευθύνεται μόνο σε γενναίους ακροατές. Για τους νεοσσούς, η ιδανική του κατάποση συστήνεται σε μικρές δόσεις: ένα κομμάτι τη φορά. Καθένα τους είναι αρκετό να σε πάρει μαζί του και να χαθείς μέσα του για μέρες".
Ο δίσκος, πιθανόν να απευθύνεται σε γενναίους ακροατές. Ο Simon Nabatov όμως πιστευω ότι είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να πάρει κάποιον ο οποίος δεν έχει καν κάνει τα πρώτα του βήματα στην jazz και να τον οδηγήσει στο να την λατρέψει. Ένας απίστευτα επικοινωνιακός πιανίστας, που ζεί έντονα με κάθε εκατοστό αυτού του τεράστιου και ασυμάζευτου κορμιού την κάθε νότα, που παρά την δεξιοτεχνία και την άρτια πιανιστική του κατάρτιση παραμένει ένα απλό παιδί που παίζει με το πιάνο, του μιλά, όχι με φωνή αλλά με τα μάτια, με το σώμα, σκύβει πάνω του, το αγγίζει, το πονά και μετά το χαϊδεύει, ζει το κάθε δευτερόλεπτο τόσο έντονα, αν μπορούσε να παίζει και να χορεύει ταυτόχρονα, είμαι σίγουρη ότι θα το έκανε, αλλά δεν μπορεί, κι έτσι αρκείται στο να χτυπά ρυθμικά το πόδι του στο παρκέ, και στο τέλος, αν δεν χορτάσει με αυτό, παίζει και με τα δάχτυλα στο πιάνο, όχι στα πλήκτρα, στο ξύλο. Έτσι απλά και έτσι δυνατά. Ποιός θα μπορέσει να του αντισταθεί αφού ο ίδιος αντιστέκεται επίμονα στην σοβαροφάνεια χωρίς να χάνει τίποτα από την σοβαρότητα αυτού που έχει να παρουσιάσει;
Έτσι απλά όπως μας παρουσίαζε το κάθε κομμάτι που θα έπαιζε, έτσι απλά μίλησε μαζί μας στο τέλος, έτσι απλά μου άπλωσε το χέρι του να με βοηθήσει να ανέβω στη σκηνή, έτσι.....Απλά!
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Διονύση
για την έγκαιρη ενημέρωση, και φυσικά στο Goethe Institut για την άρτια διοργάνωση. (Μήπως να τους προτείναμε να φέρουν και τον Larry Coryell την επόμενη φορά ώστε να αποφύγουμε διεθνή ρεζιλίκια όπως το καλοκαίρι;;;:frown
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Για την ιστορία, στο πρώτο μέρος έπαιξε κομμάτια εμπνευσμένα από τη βραζιλιάνικη μουσική, την οποία φανερά λατρεύει. Ήταν γοητευτική η προσοχή του στην προφορά των βραζιλιάνικων (πορτογαλικών) τίτλων. Κατά πάσα πιθανότητα, έχει μάθει και τη γλώσσα.
Στο δεύτερο μέρος, έπαιξε κομμάτια εμπνευσμένα από τη μουσική του Herbie Nichols, για τον οποίο είπε πως τον θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό και καινοτόμο συνθέτη, ο οποίος όμως παρέμεινε στην αφάνεια.
Στο δεύτερο μέρος, έπαιξε κομμάτια εμπνευσμένα από τη μουσική του Herbie Nichols, για τον οποίο είπε πως τον θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό και καινοτόμο συνθέτη, ο οποίος όμως παρέμεινε στην αφάνεια.
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Κώσταααα.... Είναι ο "γνωστός"; Ο "δικός μας";
Γιατί δεν με ειδοποίησε κανένας να πάρω τον panman και να πάω;
Εχε υπόψιν σου οτι ο panman κέρδισε στην πίτα κατι σιντάκια δικά μου..:grandpa:
Αλλά θα πεσει στά μαλακά..
sorry για το off-topic παίδες..:BDBDG54:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
@Κάλλη..
Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω αυτο με τον Coryell..
Και καλά εγώ ζώ χωρίς αυτόν,αλλά ο chief που έκανε και ολοκληρο ταξιδι με τον Ντόκ......................??
Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω αυτο με τον Coryell..
Και καλά εγώ ζώ χωρίς αυτόν,αλλά ο chief που έκανε και ολοκληρο ταξιδι με τον Ντόκ......................??
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Ο Simon Nabatov παίζει στην Αθήνα!!!
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=851&highlight=herbie+nichols
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=851&highlight=herbie+nichols
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Simon Nabatov παίζει στην Αθήνα!!!
Κώστα το είχα ξεχάσει! Καλά, μετά το χθεσινό, αν ήξερε ο Ναμπάτωφ για το τι έχει γραφτεί στο club θα ερχόταν κάθε χρόνο εδώ!
Για τον Nichols είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως ήταν από αυτούς που διαμόρφωσαν τη γλώσσα της σύγχρονης jazz.
Κώστα το είχα ξεχάσει!
Καλά, μετά το χθεσινό, αν ήξερε ο Ναμπάτωφ για το τι έχει γραφτεί στο club θα ερχόταν κάθε χρόνο εδώ! Για τον Nichols είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως ήταν από αυτούς που διαμόρφωσαν τη γλώσσα της σύγχρονης jazz.
Με πρόλαβαν ο Δαμιανός και η Κάλλη και είπαν αρκετά για το ρεσιτάλ.
Η προσέλευση του κοινού μεγαλύτερη από αυτή που θα περίμενε κάποιος. Πολλοί δεν περίμεναν αυτό που θα άκουγαν οπότε ''δικαιολογούνται'' οι διαρροές κατά το διάλλειμα.
Ο αγαθός γίγαντας Simon Nabatov σαφώς ευχαριστιέται αυτό που κάνει και σημειολογικά θα αναφέρω ότι κατά το χειροκρότημα ανάμεσα στα κομμάτια φαινόταν ότι ανυπομονούσε να τελειώνουν οι θεατές για να ξανακαθίσει στο πιάνο να συνεχίσει. Η τεχνική του είναι σε σημαντικά υψηλό επίπεδο κάτι που δικαιολογείται από τις κλασιικές του καταβολές. Η άνεση με την οποία τα χέρια του ανεβοκατέβαιναν στο κλαβιέ με ανάλαφρο άγγιγμα κάπου ξένιζε τον θεατή - ακροατή όταν αναλογιζόταν τις φυσικές διαστάσεις του ανδρός.
Τα βραζιλιάνικα κομμάτια όπως και αυτά του Herbie Nichols ήταν απλά η αφορμή για αυτοσχεδιασμούς που εκτείνονταν από την ''ορθόδοξη'' (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) jazz μέχρι τις εσχατιές της free jazz.
Κι εμένα μου έκανε εντύπωση η σωστή προφορά των βραζιλιάνικων τίτλων, ενδεικτικό γνώσης της γλώσας και προφανώς αγάπης για τη συγκεκριμένη (χώρα και ) μουσική.
Big Simon σ'ευχαριστούμε και ελπίζουμε να σε ξαναδούμε και ξανακούσουμε στα μέρη μας.
Να αναφέρω επιγραμματικά (αξίζει ιδιαίτερη παρουσίαση) τον εξαιρετικό δίσκο Around Brazil στον οποίο ο Nabatov με αφετηρία βραζιλιάνικη μουσική των Veloso, Jobim και άλλων επιδίδεται σε αυτοσχεδιασμούς που καθηλώνουν. Όποιος έχει ενδοιασμούς (όπως είχα κι εγώ) λόγω latin πρώτων υλών να αναθεωρήσει πάραυτα.
Η προσέλευση του κοινού μεγαλύτερη από αυτή που θα περίμενε κάποιος. Πολλοί δεν περίμεναν αυτό που θα άκουγαν οπότε ''δικαιολογούνται'' οι διαρροές κατά το διάλλειμα.
Ο αγαθός γίγαντας Simon Nabatov σαφώς ευχαριστιέται αυτό που κάνει και σημειολογικά θα αναφέρω ότι κατά το χειροκρότημα ανάμεσα στα κομμάτια φαινόταν ότι ανυπομονούσε να τελειώνουν οι θεατές για να ξανακαθίσει στο πιάνο να συνεχίσει. Η τεχνική του είναι σε σημαντικά υψηλό επίπεδο κάτι που δικαιολογείται από τις κλασιικές του καταβολές. Η άνεση με την οποία τα χέρια του ανεβοκατέβαιναν στο κλαβιέ με ανάλαφρο άγγιγμα κάπου ξένιζε τον θεατή - ακροατή όταν αναλογιζόταν τις φυσικές διαστάσεις του ανδρός.
Τα βραζιλιάνικα κομμάτια όπως και αυτά του Herbie Nichols ήταν απλά η αφορμή για αυτοσχεδιασμούς που εκτείνονταν από την ''ορθόδοξη'' (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) jazz μέχρι τις εσχατιές της free jazz.
Κι εμένα μου έκανε εντύπωση η σωστή προφορά των βραζιλιάνικων τίτλων, ενδεικτικό γνώσης της γλώσας και προφανώς αγάπης για τη συγκεκριμένη (χώρα και ) μουσική.
Big Simon σ'ευχαριστούμε και ελπίζουμε να σε ξαναδούμε και ξανακούσουμε στα μέρη μας.
Να αναφέρω επιγραμματικά (αξίζει ιδιαίτερη παρουσίαση) τον εξαιρετικό δίσκο Around Brazil στον οποίο ο Nabatov με αφετηρία βραζιλιάνικη μουσική των Veloso, Jobim και άλλων επιδίδεται σε αυτοσχεδιασμούς που καθηλώνουν. Όποιος έχει ενδοιασμούς (όπως είχα κι εγώ) λόγω latin πρώτων υλών να αναθεωρήσει πάραυτα.
Last edited: