oi ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ μιας ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ
- Thread starter Stellios papa
- Start date
nsamar, συμπεριλαμβάνεις και τα Shining και Christine; Δεν είμαι φίλος του είδους και δεν έχω ακριβώς ιδία άποψη, αλλά δε νομίζω ότι είναι ευκαταφρόνητες.
Στέλιο, από τα δικά σου -από αυτά που έχω δει, προφανώς- συμφωνώ μόνο στο End of Violence που το περίμενα πολύ καλύτερο.
Το πιο ενδιαφέρον είναι το Until the end of the world. Υποθέτω ότι οι φίλοι του Wenders θα το θεωρούν κατώτερο από άλλα έργα του, και θα συμφωνήσω με όποιον παρατηρήσει ότι είναι δύο ταινίες σε μία (με τη δεύτερη να είναι πιο ενδιαφέρουσα), αλλά σε γενικές γραμμές το θεωρώ πολύ καλό. Και με καταπληκτικό soundtrack, βέβαια.
Για να απογοητεύτηκες από το Underground, να υποθέσω ότι είσαι... Αγγελοπουλικός;
Τέλος, μου αρέσουν όλα τα έργα του Trier που έχω δει και το Dancer in the dark δεν αποτελεί εξαίρεση.
ισως δεν με καταλαβατε.....
αυτες δεν ειναι οι χειροτερες ταινιες της δεκαετιας
ειναι ταινιες αγαπημενων μου σκηνοθετων που κατι χαλασε
πχ ο Wenders επεσε πολυ μετα τα Φτερα του ερωτα ( τρελλος απο ερωτα μετην πρωταγωνισρια εχασε πολυ εμπνευση ) εγινα Αγγελοπουλικος εκει...στις Καννες που ειδα ποσο καλυτερη ηταν η ταινια του Τheo απο του Κουστουριτσα
τον Trier τον αγαπησα αταν ειδα το στοιχειο του εκγληματος και δεν καταλαβα τιποτα...μετα τον εψαξα....ΕUROPA και ΕΠΙΔΗΜΙΑ ..καταπληκτικα
ο Αλ πατσινο μου αρεσει πολυ ,το Αρωμα γυναικας ηταν πολυ ...μελο...
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Εμένα, πάντως, οι αγαπημένες μου είναι το Lost Highway του Lynch και το The Big Lebowski των Cohen.
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,660
Αντίθετα εγώ έβλεπα πολύ κινηματογράφο στη δεκαετία 70-80....
Πάντως από αυτά που βάζεις που δεν τα έχω δει όλα έχω τουλάχιστον ενστάσεις εδώ...
3.J.F.K.
4.AΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑς
5.JURASIC PARK
14.GREEN MILE
18.BATMAN
Πάντως από αυτά που βάζεις που δεν τα έχω δει όλα έχω τουλάχιστον ενστάσεις εδώ...
3.J.F.K.
4.AΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑς
5.JURASIC PARK
14.GREEN MILE
18.BATMAN
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: oi ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ μιας ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ
Έχεις δίκιο: οι αγαπημένες μου ταινίες :antlers:
Έχεις δίκιο: οι αγαπημένες μου ταινίες :antlers:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Kαλά εδώ ειδικά μάς κάνεις πλάκα.Απο την μιά το αριστουργηματικό underground,μια απο τίς καλύτερες ταινίες όλων τών εποχών και απο την άλλη η ´πατάτα´ Το βλέμμα του Οδυσσέα´του Αγγελόπουλου ,με το κεφάλι απο το άγαλμα τού Λενιν να κατεβαίνει 20λεπτά σε σχεδία στον Δούναβη.
Απο την μία ο ρυθμός ,η ένταση η βαλκανική τρέλλα και μιά αριστουργηματική περιγραφή τών παραμορφώσεων τής ´αριστερής´εξουσίας στην Γιουγκοσλαυία,και απο την αλλη μιά αδύναμη και θολή σεναριακά πατάτα με τα γνωστά αγγελοπουλικά πλάνα.
Υ.Γ
Να σού θυμίσω επίσης την αγένεια του ´ευρωπαίου Τεό´,που έκανε και μούτρα στην απονομή αντί να αποδεχτεί την ανωτερότητα τού Κουστορίτσα.Του τοδωσανε την επόμενη χρονιά με την επόμενη πατάτα(Η αιωνιότητα και μιά μέρα)γιατί φρύαξε το ελληνογαλλικό ψευτοαριστερό λόμπυ που τον χειροκροτά πρίν δούν την ταινία.
εγω να μην πω τιποτε...γι αυτην την 'πατατα' τον Αγγελοπουλο
να τι ειπε ο AKIRA KUROSAWA οταν ειδε τον Μεγαλεξανδρο
Μέσα από το φακό του, ο Αγγελόπουλος κοιτάζει τα πράγματα εν σιωπή. Είναι το βάρος αυτής της σιωπής και η οξύτητα του αμετακίνητου βλέμματος του Αγγελόπουλου, που κάνει τον Μεγαλέξανδρο τόσο δυνατό, έτσι που ο θεατής δεν μπορεί να αποσπαστεί από την οθόνη. Αυτού του είδους η κινηματογράφηση, τόσο προσωπική και μοναδική στην ιδιαιτερότητα της, τείνει να επιστρέφει στις ρίζες του σινεμά. Αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί την εντύπωση της φρεσκάδας και της δύναμης. Όσο για μένα, παρακολουθώντας αυτό το φιλμ, ένιωσα βαθιά την απόλαυση του κινηματογράφου, με την πιο απόλυτη έννοια του όρου
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Τι σχέση έχει ο Μεγαλέξανδρος με το φίλμ που αναφέρω??To τελευταίο σημαντικό φίλμ που έκανε ήταν ο Μεγαλέξανδρος.Μετά η επανάληψη και η πλήξη.Τωρα τα κόλπα που έκανε βαζοντας Παπαγιαννόπουλο και Κατράκη να παίζουν μαζί θυμιζουν τίς χειροτερς στιγμές λαϊκού σινεμά που στόχο έχουν να ´συγκινήσουν´τον θεατή.Για να μην σχολιάσω τον Βέγγο ,που τον έβαλε τον άνθρωπο να λέει την απίστευτη ατάκα´Φύση φάε ένα μπισκότο´,που την ανέλυσαν οι δικοί του κριτικοί ως μνημειώδη ενώ αποτελεί υψίστη κακογουστιά και κοινοτοπία.
Το Underground ήταν και παραμένει μιά μεγάλη στιγμή του παγκόσμιου κινηματογράφου.Το Βλέμμα του Οδυσσέα αποτελεί μιά ψευτοουμανιστική προσέγγιση της Βαλκανικής ιστορίας ,με Ευρωπαίκή δήθεν ματιά.
Ο ένας έφτιαξε ταινιάρα με ρυθμό, σενάριο και ηθοποιίες κλασεως όπου διαπέρασε την ιστορία τών Βαλκανίων με οξυτητα και κοφτερή ματιά και ο άλλος καταναλώθηκε στην άσκοπη περιπλάνηση τού Χαρβεϋ Καιτέλ στα Βαλκάνια.Και φυσικά η κεφάλα του Λένιν που μας έμαθε όλη την γεωγραφία τού Δούναβη ,ήταν μια χοντροκοπιά.
Και αφήνω ασχολίαστη την τελευταία του ´Το λειβάδι που δακρύζει´που ήταν απαράδεκτη.
Υ.Γ
Βλέπω Ταρκόφσκι,δεν χρειάζομαι Τεό.Αλλως τε είναι εμφανείς οι προσπαθειες μίμησης. Βεβαια ο Τεό,πήρε 1000000 ευρώ για νεα ταινία αφού λυσσάξανε οι φίλοι του ότι αδικείται απο το κράτος.Δεν κατάλαβα καλά.Ας βρεί χρηματοδότες αλλού.
Δεν μπορεί να παλευει ο Γιάνναρης που κάνει σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο,να βρεί λεφτά και ο άλλος να είναι μονίμως επιδοτούμενος.
Και κάτι ακόμα.Οταν η Ν.Δ. αλλαξε απο το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Μισέλ Δημόπουλο και τον Τεό και έβαλε τον Παντελή Βούλγαρη υπευθυνο ξεσηκώθηκαν οι ´πιστοί´του και άρχισαν να μιλάνε για διώξεις της δεξιάς κάνοντας και μιά ανίερη επίθεση κατά του Βούλγαρη που τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.
Και όμως το Φεστιβάλ συνεχίζεται και φέτος και πέρυσι πήγε μιά χαρά.Αρκετά με την ιδεολογική ηγεμονία. ορισμένων..........
Το Underground ήταν και παραμένει μιά μεγάλη στιγμή του παγκόσμιου κινηματογράφου.Το Βλέμμα του Οδυσσέα αποτελεί μιά ψευτοουμανιστική προσέγγιση της Βαλκανικής ιστορίας ,με Ευρωπαίκή δήθεν ματιά.
Ο ένας έφτιαξε ταινιάρα με ρυθμό, σενάριο και ηθοποιίες κλασεως όπου διαπέρασε την ιστορία τών Βαλκανίων με οξυτητα και κοφτερή ματιά και ο άλλος καταναλώθηκε στην άσκοπη περιπλάνηση τού Χαρβεϋ Καιτέλ στα Βαλκάνια.Και φυσικά η κεφάλα του Λένιν που μας έμαθε όλη την γεωγραφία τού Δούναβη ,ήταν μια χοντροκοπιά.
Και αφήνω ασχολίαστη την τελευταία του ´Το λειβάδι που δακρύζει´που ήταν απαράδεκτη.
Υ.Γ
Βλέπω Ταρκόφσκι,δεν χρειάζομαι Τεό.Αλλως τε είναι εμφανείς οι προσπαθειες μίμησης. Βεβαια ο Τεό,πήρε 1000000 ευρώ για νεα ταινία αφού λυσσάξανε οι φίλοι του ότι αδικείται απο το κράτος.Δεν κατάλαβα καλά.Ας βρεί χρηματοδότες αλλού.
Δεν μπορεί να παλευει ο Γιάνναρης που κάνει σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο,να βρεί λεφτά και ο άλλος να είναι μονίμως επιδοτούμενος.
Και κάτι ακόμα.Οταν η Ν.Δ. αλλαξε απο το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Μισέλ Δημόπουλο και τον Τεό και έβαλε τον Παντελή Βούλγαρη υπευθυνο ξεσηκώθηκαν οι ´πιστοί´του και άρχισαν να μιλάνε για διώξεις της δεξιάς κάνοντας και μιά ανίερη επίθεση κατά του Βούλγαρη που τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.
Και όμως το Φεστιβάλ συνεχίζεται και φέτος και πέρυσι πήγε μιά χαρά.Αρκετά με την ιδεολογική ηγεμονία. ορισμένων..........
Αγαπητε Σπυρο τον Αγγελοπουλο δεν τον χειροκροτα το ψευτοαριστερο λομπυ, τον χειροκροτουν ολοι οι μεγαλοι δημιουργοι του παγκοσμιου κινηματογραφου
στη Ελλαδα κατι που δεν αισθανομεθα συνηθιζουμε να το χλευβαζουμε.....
στη Ελλαδα κατι που δεν αισθανομεθα συνηθιζουμε να το χλευβαζουμε.....
ο DUSAN MAKAVEJEV για το ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ
Πριν δω την ταινία του Αγγελόπουλου, εγώ, που έχω μεγαλώσει χωρίς πατέρα, δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα τον ανακάλυπτα στην εικόνα ενός δέντρου. Η τελευταία σκηνή του Τοπίου στην Ομίχλη ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Είναι μια μοναδική -θα μπορούσε κανείς να πει μία «Ιαπωνική»- σκηνή, που με εξέπληξε, γιατί είχα πάντα στο μυαλό μου την ελληνική παράδοση αποκλειστικά συνδεδεμένη με ερείπια, βράχους και θεούς. Σε αυτήν τη σκηνή είδα μια πρόκληση απέναντι σε κάθε αναστολή και εξουσία. Γι' αυτό θα χρησιμοποιούσα τα λόγια του Bergman για να πω ότι ο στόχος του σινεμά είναι να φέρει πάλι το όνειρο πίσω στη ζωή μας, βοηθώντας μας έτσι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής.
Χρειαζεσαι αλλα..?
.
Πριν δω την ταινία του Αγγελόπουλου, εγώ, που έχω μεγαλώσει χωρίς πατέρα, δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα τον ανακάλυπτα στην εικόνα ενός δέντρου. Η τελευταία σκηνή του Τοπίου στην Ομίχλη ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Είναι μια μοναδική -θα μπορούσε κανείς να πει μία «Ιαπωνική»- σκηνή, που με εξέπληξε, γιατί είχα πάντα στο μυαλό μου την ελληνική παράδοση αποκλειστικά συνδεδεμένη με ερείπια, βράχους και θεούς. Σε αυτήν τη σκηνή είδα μια πρόκληση απέναντι σε κάθε αναστολή και εξουσία. Γι' αυτό θα χρησιμοποιούσα τα λόγια του Bergman για να πω ότι ο στόχος του σινεμά είναι να φέρει πάλι το όνειρο πίσω στη ζωή μας, βοηθώντας μας έτσι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής.
Χρειαζεσαι αλλα..?
.
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Στέλιο τι θές να πείς??Οτι δεν καταλαβαίνω τον Αγγελόπουλο???H οτι δεν τον καταλαβαινουμε oι Ελληνες???Να σού πώς την αλήθεια τα νοήματά του είναι προφανέστατα και πολλές φορές χοντροκομμένα.Η φωτογραφία του και η οπτική ματιά του βεβαίως είναι υψηλού επιπέδου.Δεν αρκεί μονον αυτό.Και η διαφωνία μου ξεκίνησε απο το ότι το Βλέμμα του Οδυσσέα ήταν καλύτερη ταινία απο το Underground.Aυτό τόχει κρίνει ήδη η Ιστορία του Κινηματογράφου.............
Εγραψα επι τής ουσίας και απαντάς με αφορισμούς.Και εάν αντιστρέψω τον αφορισμό,θα μπορούσα να πώ οτι για να είσαι καλλιεργημένος θεωρείται must να θαυμάζεις τον Αγγελόπουλο για όλο το έργο του.Επαναλαμβάνω για όλο ..........
Για μένα έκανε 4 ταινίες.Αναπαράσταση,Μέρες του 36,Θίασος,Μεγαλέξανδρος.Μετά τέλος.
Οσο για τα ´λόμπυ´,επίτρεψέ μου να έχω προσωπική γνώμη.
Εγραψα επι τής ουσίας και απαντάς με αφορισμούς.Και εάν αντιστρέψω τον αφορισμό,θα μπορούσα να πώ οτι για να είσαι καλλιεργημένος θεωρείται must να θαυμάζεις τον Αγγελόπουλο για όλο το έργο του.Επαναλαμβάνω για όλο ..........
Για μένα έκανε 4 ταινίες.Αναπαράσταση,Μέρες του 36,Θίασος,Μεγαλέξανδρος.Μετά τέλος.
Οσο για τα ´λόμπυ´,επίτρεψέ μου να έχω προσωπική γνώμη.
Τα πραγματα ειναι απλα και ταδυσκολευεις
Εισαι απολυτος και ολα τα παιρνεις προσωπικα
Δεν ειπα οτι δεν καταλαβαινεις τον Αγγ...ειπα δεν μπορεις να τον αισθανθεις
Η ιστορια του κινηματογραφου εχει κρινει νομιζω το εργο του και τον εχει στην λιστα
Των κορυφαιων του κοσμου
Αυτο για την καλλιεργεια δεν το καταλαβα....
Μια φορα εγω που θαυμαζω ολο το εργο του δεν θεωρουμαι must μαλλον ..ψωναρα η ψευτοκουλτουριαρης
Σημερα must εισαι οταν βλεπεις τα 300 τερατα των hotgates και στο τελος της προβολης
χειροκροτας
σιγουρα εγραψες επι της ουσιας...και εγω σου απαντησα με δυο αποσπασματα δυο μεγαλων
κακο ειναι αυτο..?
ομως χοντροκομμενα νοηματα και ταινιες πατατες δεν κανει ο Αγγελοπουλος.......
εξ αλλου ολοι δεν τα βλεπουμε ιδια εκει ειναι και το ενδιαφερον
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Πάλι δεν κατάλαβες.Και επίσης δεν το πήρα προσωπικά.Αλλως τε το λενε και πολλοί κριτiκοί και άνθρωποι του κινηματογράφου,που είναι πολύ επιφυλακτικοί για τίς τελευταίες του ,εδώ και χρόνια ταινίες.
Για την καλλιέργεια δεν αφορά εσενα.Αλλά η ιστορία με τον Αγγελόπουλο και όχι μόνο μού θυμίζει λιγάκι την ιστορία με το Μεγαρο.Οποιος είναι in και ´καλλιεργημένος´πάει συχνά Μεγαρο και βλέπει Τεό.
Οι 300 δεν συγκρίνονται και είναι άλλο είδος κινηματογράφου που μπορεί και αυτό έχει την πλάκα του και είναι απαραίτητο για την διασκέδασή μας.
Στέλιο ,ο Κουροσάβα μίλησε για τον Μεγαλέξανδρο και όχι για τον Μελισσοκόμο η το Ταξειδι στα Κυθηρα.
Θεωρώ(προσωπικά)οτι και το Βλεμμα του Οδυσσέα και το Λειβάδι που Δακρύζει έχουν εντελώς χοντροκομμένα και απλοϊκά νοήματα που εμένα δεν μου είπαν τίποτα.
Και δεν καταλαβαίνω για ποιόν λόγο δεν μπορεί ο Τεό να κατέβει ποτέ απο τον θρόνο και να κανει αποτυχημένες ταινίες.
Υ.Γ
Εγραψα προσωπικές ενστασεις για τον Τεό.Για τo underground πάντως δεν είδα κανένα σχόλιο και μάλιστα σε σύγκριση με μιά ταινία που εσυ την θεωρείς ανωτερή του(το βλέμμα)
Για την καλλιέργεια δεν αφορά εσενα.Αλλά η ιστορία με τον Αγγελόπουλο και όχι μόνο μού θυμίζει λιγάκι την ιστορία με το Μεγαρο.Οποιος είναι in και ´καλλιεργημένος´πάει συχνά Μεγαρο και βλέπει Τεό.
Οι 300 δεν συγκρίνονται και είναι άλλο είδος κινηματογράφου που μπορεί και αυτό έχει την πλάκα του και είναι απαραίτητο για την διασκέδασή μας.
Στέλιο ,ο Κουροσάβα μίλησε για τον Μεγαλέξανδρο και όχι για τον Μελισσοκόμο η το Ταξειδι στα Κυθηρα.
Θεωρώ(προσωπικά)οτι και το Βλεμμα του Οδυσσέα και το Λειβάδι που Δακρύζει έχουν εντελώς χοντροκομμένα και απλοϊκά νοήματα που εμένα δεν μου είπαν τίποτα.
Και δεν καταλαβαίνω για ποιόν λόγο δεν μπορεί ο Τεό να κατέβει ποτέ απο τον θρόνο και να κανει αποτυχημένες ταινίες.
Υ.Γ
Εγραψα προσωπικές ενστασεις για τον Τεό.Για τo underground πάντως δεν είδα κανένα σχόλιο και μάλιστα σε σύγκριση με μιά ταινία που εσυ την θεωρείς ανωτερή του(το βλέμμα)
Photis
Supreme Member
Παρεξηγημένη ταινία το Βλέμμα του Οδυσσέα. Όλη η σύγχρονη ιστορία της Βαλκανικής μέσα σε δυόμισυ ώρες. Και πουθενά δεν έπληξα. Κύλησε σαν νεράκι η ταινία. Και όταν την είδα ήμουν και πιτσιρικάς.
Και το underground είχε τις στιγμές του. Σαφώς πιο ποιητικό από τον Οδυσσέα. Αλλά η κινηματογραφική γλώσσα του Κουστουρίτσα δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο αυτή του Αγγελόπουλου. Ο ένας θέλει να γίνει αυτό που ο άλλος είναι εδώ και μια εικοσαετία. Auteur.
Όσο για το αν ο Αγγελόπουλος επαναλαμβάνεται, ναι. επαναλαμβάνεται. Μήπως όμως και ο Κουστουρίτσα δεν επαναλαμβάνεται; Από το "θυμάσαι τη Ντόλυ Μπελ" και το "ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές" μέχρι και την τελευταία του ταινία το θέμα και το ύφος δεν έχει αλλαξει στο ελάχιστο. Μόνο με το Arizona dream πήγε να κάνει κάτι αλλά έχασε τη μπάλα.
Και το underground είχε τις στιγμές του. Σαφώς πιο ποιητικό από τον Οδυσσέα. Αλλά η κινηματογραφική γλώσσα του Κουστουρίτσα δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο αυτή του Αγγελόπουλου. Ο ένας θέλει να γίνει αυτό που ο άλλος είναι εδώ και μια εικοσαετία. Auteur.
Όσο για το αν ο Αγγελόπουλος επαναλαμβάνεται, ναι. επαναλαμβάνεται. Μήπως όμως και ο Κουστουρίτσα δεν επαναλαμβάνεται; Από το "θυμάσαι τη Ντόλυ Μπελ" και το "ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές" μέχρι και την τελευταία του ταινία το θέμα και το ύφος δεν έχει αλλαξει στο ελάχιστο. Μόνο με το Arizona dream πήγε να κάνει κάτι αλλά έχασε τη μπάλα.
Δημήτρης Αντωνόγλου
AVClub Addicted Member
Καλά τι μου θύμισες. Το Until the end of the world είναι με διαφορά η χειρότερη ταινία που έχω δει ποτέ. Τότε φοιτητής πριν καμιά 10αριά χρόνια είχα πάει σε σινεμά να τη δω. Το απόλυτο ΣΟΚ!
Ξέχασες το Street Fighter II και το Mortal Combat....
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
το undergrοund ποιό ήτανε ; εκείνο με κάτι τύπους που περίμεναν το τέλος του πολέμου έγκλειστοι σε ένα καταφύγιο , ενώ ο πόλεμος είχε τελειώσει πριν από χρόνια ; Αν είναι αυτό ούτε σημασία δεν του έδωσα. :sleepey: :huh2: :bang:
Δημήτρης Αντωνόγλου
AVClub Addicted Member
Είχα δει την ίδια εποχή (πάλι φοιτητής), το Βλέμμα του Οδυσσέα και το Underground με διαφορά ημερών. Μου άρεσαν πολύ και τα 2. Το Underground για τους λόγους που περιέγραψε ο Σπύρος και το Βλέμμα του Οδυσσέα για τη φωτογραφία και την καταπληκτική μουσική της Καραϊνδρου. Μάλιστα αγόρασα και το Soundtrack την επόμενη μέρα. Δεν μπορώ να πω ότι τότε κατάλαβα πλήρως το Βλέμμα του Οδυσσέα αλλά ήταν μια υπέροχη οπτικοακουστική εμπειρία που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου. Πάντως αυτά που έκανε ο Αγγελόπουλος στην απονομή τα θεωρώ κομπλεξικά και καραγκιοζιλίκια. Γενικά με εκνευρίζουν οι κάθε λογής διαγωνισμοί τέχνης. Κατά τη γνώμη μου η τέχνη δεν είναι κάτι που ιεραρχείται. Δεν είναι αγώνας δρόμου για να χρονομετρήσουμε πόσο γρήγορα τερμάτισε ο κάθε διαγωνιζόμενος.
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
O Koυστουρίτσα ουδέποτε θέλησε να γίνει Αγγελόπουλος.Εχει άλλο ρυθμό και άλλο στύλ γραφής.Εχει χιούμορ, ειρωνεία ,γκροτέσκο στύλ που παραπεμπει σε βαλκανικό κινηματογράφο.
Ο Αγγελόπουλος παραπέμπει σε ενα αλλο στύλ καθαρά ευρωπαϊκού κινηματογράφου,που θυμίζει απο Ταρκόφσκι μέχρι Μπέργκμαν.Θυμίζει αλλά δεν είναι με τίποτα.
Η κινηματογραφική γλώσσα του Κουστουρίτσα στο Underground περιέγραφε με εκπληκτικό τρόπο την ιστορία τής ενιαίας Γιουγκοσλαβίας,και το κατάφερε επάνω σε ένα συναρπαστικό σενάριο.Ταινία γεμάτη χρώμα ,ποίηση και σαφώς πολιτικοποιημένη,με καίρια κριτική και στην γραφειοκρατία της χώρας του.
Ανέμειξε ιστορικά στοιχεία και το εκπληκτικό εύρημα τού υπογείου έδινε φοβερό τόνο .Η Σκηνή του γάμου όπου η νύφη πετάει είναι βαθειά ποιητική.
Αντιθέτως ο Αγγελόπουλος ούτε που ασχολήθηκε με την πραγματική ιστορία τών Βαλκανίων.Η ταινία του θα μπορούσε να αφορά εμφύλιο μεταξύ Σκανδιναυικών χωρών.Το δε πολυϋμνημένο εύρημα με το κεφάλι τού Λενιν να διασχίζει τον Δούναβη επί άπειρο χρόνο είναι εντελώς πρωτόγονο.
Στίς Κάννες τότε και παρά το αντιγιουγκοσλαυικό κλίμα που επικρατούσε ,η κριτική επιτροπή αδυνατούσε να μεροληπτήσει υπέρ του Τεό γιατί η ταινία του ήταν εντελώς αδυναμη σε σχέση με τού Εμίρ.
Ο Αγγελόπουλος παραπέμπει σε ενα αλλο στύλ καθαρά ευρωπαϊκού κινηματογράφου,που θυμίζει απο Ταρκόφσκι μέχρι Μπέργκμαν.Θυμίζει αλλά δεν είναι με τίποτα.
Η κινηματογραφική γλώσσα του Κουστουρίτσα στο Underground περιέγραφε με εκπληκτικό τρόπο την ιστορία τής ενιαίας Γιουγκοσλαβίας,και το κατάφερε επάνω σε ένα συναρπαστικό σενάριο.Ταινία γεμάτη χρώμα ,ποίηση και σαφώς πολιτικοποιημένη,με καίρια κριτική και στην γραφειοκρατία της χώρας του.
Ανέμειξε ιστορικά στοιχεία και το εκπληκτικό εύρημα τού υπογείου έδινε φοβερό τόνο .Η Σκηνή του γάμου όπου η νύφη πετάει είναι βαθειά ποιητική.
Αντιθέτως ο Αγγελόπουλος ούτε που ασχολήθηκε με την πραγματική ιστορία τών Βαλκανίων.Η ταινία του θα μπορούσε να αφορά εμφύλιο μεταξύ Σκανδιναυικών χωρών.Το δε πολυϋμνημένο εύρημα με το κεφάλι τού Λενιν να διασχίζει τον Δούναβη επί άπειρο χρόνο είναι εντελώς πρωτόγονο.
Στίς Κάννες τότε και παρά το αντιγιουγκοσλαυικό κλίμα που επικρατούσε ,η κριτική επιτροπή αδυνατούσε να μεροληπτήσει υπέρ του Τεό γιατί η ταινία του ήταν εντελώς αδυναμη σε σχέση με τού Εμίρ.
Εδω λοιπον φιλε Σπυρο ο αγγ... συλλαμβανει την σκηνη μιας μεγαλειωδους κηδειας ειναι η εποχη
Που τα αγαλματα του λεννιν αποκαθηλωνονταν απο την πρωην Ε Σ Σ Δ και τα πουλουσαν σε συλλεκτες
Ο λεννιν περναει αργα πολυ αργαο κοσμος παρακολουθει και κανει τον σταυρο του
Ειναι το τελος ... ο επικηδειος μιας ολοκληρης εποχης
Για μενα μια απο της καλυτερες σκηνες της ταινιας
Για σενα ....πατατα
..