Οι Χειρότερες του 2008

Απάντηση: Re: οι Χειροτερες του 2008

Έχω μια απορία.
Η βιομηχανία θεάματος φτιάχνει ταινίες με βάση αυτό που αγαπάει το σημερινό κοινό...
ή μήπως το σημερινό κοινό εκπαιδεύεται ώστε να του αρέσει αυτό που η βιομηχανία θεάματος του προσφέρει.

Να θυμίσω τον... μαγικό ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '80, Παπασούζας και τα τοιαύτα;

Εγώ μια φορά λέω πως την έχουμε καλά. Πριν 10-15 χρόνια, οι αίθουσες που προέβαλαν ταινίες της προκοπής ήταν μετρημένες στα δάχτυλα και όλες στο κέντρο.

Τώρα, ακόμα και αν τα μπλοκμπαστεράδικα θυμίζουν περισσότερο junk food, η παραγωγή είναι αυξημένη και σε ποιοτικότερα είδη, τα οποία επιπλέον φτάνουν σε εμάς πολύ ευκολότερα από ό,τι παλιότερα. Και οι αίθουσες είναι περισσότερες και διάσπαρτες στην Αθήνα, και μετράμε τουλάχιστον 2 μεγάλα φεστιβάλ κάθε χρόνο (Νύχτες Πρεμιέρας, Πανόραμα Ελευθεροτυπίας) και πολλά μικρότερα.

Αναπτύχθηκε το είδος, επόμενο ήταν να αυξηθούν και τα καλά και τα κακά. Μέχρι και καλή ελληνική ταινία μπορεί κάποτε να βγει!
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: οι Χειροτερες του 2008

2 μεγάλα φεστιβάλ κάθε χρόνο (Νύχτες Πρεμιέρας, Πανόραμα Ελευθεροτυπίας)

Αυτά είναι τα δυο μεγάλα φεστιβάλ, βρε;

Αυτό το ρημαδοφεστιβάλ της Θεσσαλονίκης τι είναι, δηλαδής;
 
Re: Απάντηση: Re: οι Χειροτερες του 2008

Να θυμίσω τον... μαγικό ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '80, Παπασούζας και τα τοιαύτα;

Εγώ μια φορά λέω πως την έχουμε καλά. Πριν 10-15 χρόνια, οι αίθουσες που προέβαλαν ταινίες της προκοπής ήταν μετρημένες στα δάχτυλα και όλες στο κέντρο.

Τώρα, ακόμα και αν τα μπλοκμπαστεράδικα θυμίζουν περισσότερο junk food, η παραγωγή είναι αυξημένη και σε ποιοτικότερα είδη, τα οποία επιπλέον φτάνουν σε εμάς πολύ ευκολότερα από ό,τι παλιότερα. Και οι αίθουσες είναι περισσότερες και διάσπαρτες στην Αθήνα, και μετράμε τουλάχιστον 2 μεγάλα φεστιβάλ κάθε χρόνο (Νύχτες Πρεμιέρας, Πανόραμα Ελευθεροτυπίας) και πολλά μικρότερα.

Αναπτύχθηκε το είδος, επόμενο ήταν να αυξηθούν και τα καλά και τα κακά. Μέχρι και καλή ελληνική ταινία μπορεί κάποτε να βγει!

Την περίοδο 69-70, έχασα δύο χρόνια απ’ τη ζωή μου υπηρετώντας την στρατιωτική μου θητεία. Εννέα μήνες από αυτά τα χρόνια τα πέρασα στην Αλεξανδρούπολη όπου τουλάχιστον μπόρεσα να δω μερικά θαυμάσια έργα. Από το «Ο καλός ο κακός και ο άσχημος» μέχρι το Τσέχικο: «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν».
Προ ημερών ήμουν για δουλειές τρεις μέρες στην Αλεξανδρούπολη.
Από τα δύο σινεμά που έχουν απομείνει, το ένα έπαιζε ελληνικό έργο, από αυτά που μοιάζουν με δίωρα επεισόδια των καθημερινών κωμικών ελληνικών σήριαλ. Παίζουν άλλωστε οι ίδιοι καθημερινοί πρωταγωνιστές.
Το άλλο έπαιζε το «Σε βλέπω Νο5».
Δηλαδή τον ελεύθερο χρόνο μου τον έβγαλα με ποδαρόδρομο και σουβλάκια.
Είδα και ανακοίνωση, ότι το πολιτιστικό κέντρο του δήμου θα παρουσίαζε το «Αθήνα – Κωνσταντινούπολη» με προλόγιση από τον ίδιο τον Παναγιωτόπουλο.
 
Re: Απάντηση: Re: οι Χειροτερες του 2008

Να θυμίσω τον... μαγικό ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '80, Παπασούζας και τα τοιαύτα;


Κι όμως. είχαν αρκετά εισιτήρια. Θυμάμαι πιτσιρίκι με είχε πάει ο πατέρας μου να δω τον "ψιτ" και γινόταν χαμός.

Είναι και θέμα μόδας της κάθε εποχής.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: οι Χειροτερες του 2008

Αυτά είναι τα δυο μεγάλα φεστιβάλ, βρε;

Αυτό το ρημαδοφεστιβάλ της Θεσσαλονίκης τι είναι, δηλαδής;

Δικαίως διαμαρτύρεσαι, έτσι όπως το διατύπωσα. Φυσικά δεν ξεχνώ ούτε της Θεσσαλονίκης, ούτε και της Δράμας. Απλώς, μόνο για τη σύγχρονη Αθήνα έχω ολοκληρωμένη άποψη. Για τη Θεσσαλονίκη δεν έχω καν αίσθηση του πόσες αίθουσες έχει.

Οldman, δεν μπορούμε να κρίνουμε με βάση του τι συμβαίνει σε πόλεις με λιγότερες από 3-4 αίθουσες, γιατί εκεί το προσωπικό γούστο των ιδιοκτητών επηρεάζει πολύ την εικόνα. Άλλωστε, μία ελληνική και ένα θρίλλερ δεν είναι μπλοκμπάστερ - τουλάχιστον όχι για το εδώ κοινό.