είναι πολύ καλό. βασικά πρόκειται για αισθητικό ντελίριο, το story δεν λέει τίποτα καινούργιο, το θέμα είναι στο Πως λέει αυτά που λέει.
τυπικός Τζάρμους: Εστέτ στο έπακρο (δεν προλαβαίνεις -και δεν χορταίνεις- να 'διαβάζεις' τους στυλιστικούς κώδικες που σε βομβαρδίζουν ανελέητα,
από τα μηχανάκια αναπαραγωγής -cult όλα τους- μέχρι τις κιθάρες, τους δίσκους -12-ιντσα βινύλια promo και acetates- τα ρούχα, τις εικόνες και πάει λέγοντας).
Εμείς και Αυτοί. Εμείς = ρομαντικά, περιθωριακά, εμμονικά, φιλότεχνα βαμπιρ. Και Αυτοί = ζόμπι: νεκροζώντανοι που συχνάζουν στα shopping Malls και το μόνο
που τους εξιτάρει είναι η κατανάλωση, το χρήμα.
Το soundtrack, κυριολεκτικά Σκοτώνει.