Οι Τετρομαγμένοι.

[Ανδρεας Σχιζας]

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΡΗ τ. Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας και Επίτιμου Αρχηγού Γ.Ε.Α. και Γ.Ε.ΕΘ.Α


Τον Δεκέμβριο του 1981 ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία του στην Επιτροπή Αμυντικής Σχεδίασης (DPC) ενώπιον των υπουργών Άμυνας των χωρών της Συμμαχίας, κατήγγειλε την Τουρκία ότι χρησιμοποιεί τα όπλα που διατίθενται σε αυτήν για την προστασία της περιοχής του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, για την άσκηση επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδας.
Ο Παπανδρέου ζήτησε να εγγυηθεί η Συμμαχία την ασφάλεια της Ελλάδας έναντι και «εσωτερικών» απειλών.
Η πρότασή του αυτή δεν έγινε δεκτή και για πρώτη φορά στην ιστορία του Οργάνου δεν εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν.
Το περιεχόμενο της ομιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου στην DPC απετέλεσε τον πυρήνα της εθνικής πολιτικής της Ελλάδας, η οποία, μεταξύ άλλων, καθόριζε ότι στο σχήμα Διοικήσεως και Ελέγχου της περιοχής η άμυνα του Αιγαίου πρέπει να αποτελεί ευθύνη Ελλήνων διοικητών.
Στην προσπάθεια της Άγκυρας να επιτύχει τους στόχους της οι γείτονές μας κλιμακώνουν την πίεση στη χώρα μας, η οποία ανθίσταται και στις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να μεταβάλει το καθεστώς Επιχειρησιακού Ελέγχου στο Αιγαίο.
Για να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις των Αθηνών στο θέμα Διοικήσεως και Ελέγχου, το ΝΑΤΟ καταργεί στη Νότια Περιοχή την απαίτηση ύπαρξης καθορισμένων ορίων.
Η νέα ρύθμιση, παρά την ύπαρξη αντιθέτου εθνικής πολιτικής, έγινε παραδόξως δεκτή από την ελληνική αντιπροσωπεία…
Ως αποτέλεσμα του νέου οργανωτικού σχήματος δημιουργούνται στην περιοχή μας δύο Κέντρα Συντονισμού Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC - Combined Air Operations Centrer) στη Λάρισα και το Εσκισεχήρ.
Τα CAOC δεν έχουν προκαθορισμένες περιοχές ευθύνης. Η δημιουργία αυτών των Κέντρων Επιχειρήσεων αποδυναμώνει τον Αρχηγό του ΑΤΑ. Το Αρχηγείο μας στη Λάρισα καθίσταται απόσπασμα (detachment) του Διοικητή Αεροπορικών Δυνάμεων του Νότου, το οποίο διοικεί Αμερικανός Πτέραρχος με έδρα της Σμύρνη και Τούρκο επιτελάρχη!
Η ρύθμιση αυτή αποτελεί πολιτική ήττα για τη χώρα μας. Η Συμμαχία όχι μόνο δεν εγγυάται την ασφάλειά μας έναντι «εσωτερικής» απειλής, αντιθέτως δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας.
Η πρόσφατη αλλαγή στην Οργάνωση του ΝΑΤΟ με την αποδοχή του σχήματος «Flags-to-Posts» προβλέπει εναλλαγή των διοικητών και υποδιοικητών CAOC με αξιωματικούς γειτονικών χωρών του ΝΑΤΟ.
Έτσι στο CAOC της Λάρισας προβλέπεται η τοποθέτηση ως διοικητή ή και υποδιοικητή Τούρκων αξιωματικών. Τη ρύθμιση αυτή αποδέχθηκαν οι αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών του ΝΑΤΟ.
Η νέα οργάνωση, αν τελικά γίνει δεκτή, αποτελεί μια δεύτερη καθοριστική απώλεια για την πολιτική μας, πολύ χειρότερη από την κατάργηση των ορίων περιοχών. Όχι μόνο απωλέσαμε την αρμοδιότητα προστασίας του Αιγαίου, μιας θάλασσας που υπήρξε το λίκνο του Ελληνισμού, αλλά οδηγούμαστε σε μια απαράδεκτη πολιτική ρύθμιση, με βάση την οποία Τούρκοι αξιωματικοί θα ελέγχουν τις επιχειρήσεις των Ελληνικών Αεροπορικών Δυνάμεων από ελληνικό έδαφος! Δικαιολογημένα ορισμένα ΜΜΕ της Τουρκίας πανηγυρίζουν! Επιτέλους οι Τούρκοι επανέρχονται στα τέως αυτοκρατορικά εδάφη τους!
Μυστήριο που χρήζει έρευνας σε βάθος παραμένει το πώς μια τέτοια σοβαρή πολιτική ρύθμιση κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό από τα ΜΜΕ, τη Βουλή και τελικά την ελληνική κοινή γνώμη.
Αν ο υπουργός Άμυνας δεν αρνηθεί να συμφωνήσει στην απαράδεκτη για την πατρίδα μας ρύθμιση, το θέμα πρέπει να έλθει στη Βουλή. Σε κάθε περίπτωση το θέμα εμπίπτει στη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 27 του Συντάγματός μας που επιτάσσει την έκδοση σχετικού νόμου.

 

[akirav]

Χμμμμ,
μαλλον δεν ρωτησε γνώστες επι του θεματος.

 

[Σπύρος Σούρλας]

… Στα λιβάδια της άρχουσας τάξης”


Κείμενο – παρέμβαση του Θανάση Τζιούμπα στην περί “Πρασίνων” συζήτηση:

“Δε βόσκει κανείς ατιμώρητος στα λιβάδια της άρχουσας τάξης, δεν σπουδάζει ατιμώρητος στα πανεπιστήμιά της, δεν χρησιμοποιεί ατιμώρητος τις επιστήμες της. Σχεδόν ανεπαίσθητα, καταπίνει το δηλητήριό της, παραλύει…“

Καρίν Στρούκ, Ταξική Αγάπη

“Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ”

Διανύουμε την πιο στείρα από άποψη πολιτικού προβληματισμού εκλογική περίοδο από την μεταπολίτευση και μετά. Τα υπερεθνικά διευθυντήρια σκηνοθετούν μια παράσταση επίφασης δημοκρατικότητας που έχει τόση σχέση με τα πραγματικά πολιτικά, κοινωνικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα όσο σχέση είχε η Eurovision με την τέχνη της στιχουργικής. Η απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών μέσα από την αναγωγή του θεάματος της αντιπαράθεσης (σκάνδαλα, προεκλογικά σπότς, απρέπειες και λάσπες) σε ουσία. Οι προβολείς δεν ανάβουν για να φωτίσουν αλλά για να κατασκευάσουν τις σκιές μέσα στις οποίες αποκρύπτονται με επιμέλεια η ένδεια οραμάτων και πολιτικών, η αμηχανία των ελίτ, τα αδιέξοδα του δυτικού πολιτισμικού υποδείγματος, η πληκτική ομοιότητα της συστράτευσης κάτω από φθαρμένες σημαίες επαγγελίας για αέναη ευημερία. Κι αν όλα αυτά ισχύουν σε επίπεδο Ε.Ε. η ελληνική ιδιοπροσωπία δίνει ένα παροξυσμικό τόνο, τα παπαγαλάκια έχουν γεμίσει το στερέωμα.
Εξέχουσα θέση στο χολυγουντιανής έμπνευσης σκηνικό καταλαμβάνει και η “νέα” εκλογική απόπειρα των “οικολόγων πράσινων”. Πρόκειται για ένα αμοιβαία επωφελές συναπάντημα της “συστημικής” οικολογίας με τους συστηματικούς διαχειριστές της οικολογικής ευαισθησίας.

Το πρόταγμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού προχωράει εδώ και καιρό σε ένα πράσινο λίφτινγκ. Το εμπόρευμα ανακαλύπτει νέες αγορές, ο κύριος Σόρος μεταβάλλεται σε κήρυκα αυτών των επενδυτικών ευκαιριών, ο κύριος Γκόρ αφού κατέβηκε από το Στέλθ που έσπερνε το απεμπλουτισμένο ουράνιο στην Σερβία, άρχισε να μοιράζει flyers για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η διακυβέρνηση Ομπάμα είναι μια μόνο έκφραση αυτής νέας επικοινωνιακής εποχής, είναι μια διαπίστωση ότι πράσινο είναι και το χρώμα του δολαρίου. Οι ημεδαποί αντιπρόσωποι δεν μπορούσαν να υστερήσουν. Οι πράσινες εκπομπές αυξάνονται με προεξάρχον το συγκρότημα του κυρίου Alexis.
Μια ματιά στο τοπίο των ευρωεκλογών μπορεί να είναι διαφωτιστική: αν αθροίσει κάποιος τα δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων που φέρουν την οικολογία στον τίτλο με αυτά των κομμάτων που προγραμματικά επικαλούνται το οικολογικό ζήτημα ή την “πράσινη ανάπτυξη”, θα διαπιστώσει ότι ήδη ζούμε σε μια οικολογική χώρα, καθώς η πλειοψηφία του κόσμου της πολιτικής εκπροσώπησης πίνει νερό (όχι βέβαια από τον Ασωπό) στο όνομα της οικολογίας.
Το πώς ταυτόχρονα το περιβάλλον στην χώρα μας βρίσκεται στην κατάσταση που βλέπουμε όλοι, ή το πώς με τέτοια δημοφιλία της οικολογίας οι κινητοποιήσεις των πολιτών για τα αντίστοιχα θέματα είναι τόσο αναιμικές, αποτελεί ένα “μυστήριο” προς ερμηνεία. Αυτή η “οικολογία” χαρακτηρίζεται από τις καθόλου οικολογικές αρχές της καθήλωσης μπροστά σε μια οθόνη που περιγράφει τον τρόμο του αύριο παραλείποντας αυτά που είναι να γίνουν σήμερα, εκτός βέβαια από την εμπορευματική οικολογία, την πράσινη κατανάλωση. Η μεγάλη εικόνα των πάγων που λιώνουν κατακερματίζεται σε ψηφίδες: ένα πάζλ ατομικών συμπεριφορών αγοράς λαμπτήρων οικονομίας ή βιολογικών τροφίμων. Η υπαρκτή ατομική ευθύνη του πολίτη υπερτονίζεται, όχι για θέσει σε αμφισβήτηση το φετίχ του ευδαιμονισμού που τον διακρίνει αλλά για να επισκιάσει την μείζονα ευθύνη αυτών που εγκαθίδρυσαν και προάγουν το φετίχ αυτό. Αυτό είναι το πεδίο της νέας “συμμαχίας των προθύμων”.

Ας δούμε και τους πρόθυμους της συμμαχίας: Στα ευρωπαϊκά σαλόνια που λανσάρουν το trendy κάποιες δεκαετίες πριν την Ψωροκώσταινα υπήρξαν αθρόες συμμετοχές, όχι μόνο από τον χώρο των “νέων φιλοσόφων” αλλά και από το πάλαι ποτέ ανατρεπτικό οικολογικό κίνημα. Οι “ρεάλος” συνειδητοποίησαν ότι το έσχατο στάδιο του ρεαλισμού είναι η μέθεξη στην εξουσία ως παραπλήρωμα, της σοσιαλδημοκρατίας αρχικά και στην συνέχεια των πραγματικών επικυρίαρχων, των αδιαφανών λόμπυ, επιτροπών συμβούλων, think tanks, λεσχών, MKO και άλλα πολλά καινοτόμα. Το τζάκετ του ακτιβιστή αντικαταστάθηκε από την συλλογή γραβατών του κυρίου Φίσερ με αντάλλαγμα την συστράτευση σε μια σειρά θέματα, ατλαντικού κατά κανόνα ενδιαφέροντος όπως η “ανθρωπιστική επιχείρηση” στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα ερείπια των δίδυμων πύργων και την “οργή” της αμερικάνικης αντίδρασης, τον εξοστρακισμό της Ρωσίας, την αποενοχοποίηση του Σιωνισμού για την Τζενίν ή την Γάζα, την αποδήμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της διεύρυνσης της. Στην ημεδαπή οι πρόθυμοι βρέθηκαν ανάμεσα σε εκείνους που αφού πέρασαν την παιδική ασθένεια του ριζοσπαστισμού, αφού θήτευσαν με ευδόκιμο τρόπο στα τενάγη των “μη κερδοσκοπικών” ΜΚΟ, αφού βρέθηκαν στους προθαλάμους της εξουσίας μέσα από μια σειρά “σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης” με τον ΣΥΝ (που ακολουθήθηκαν από ισάριθμα συναινετικά ή κατ’ αντιδικία διαζύγια), αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα που μια ζωή περίμεναν. Βοήθησε σ’ αυτό και η έξωθεν βοήθεια, βοήθεια όχι μόνο επικοινωνιακή και οικονομική αλλά πάνω απ’ όλα οργανωτική (ας μην ξεχνάμε ότι η οργάνωση του νεοελληνικού κράτους αποτέλεσε ευγενική χορηγία των Βαυαρών).

Για το timing υπήρξαν οξυδερκείς: Το πολιτικο-δημοσιογραφικό συγκρότημα εξουσίας χρειαζόταν επειγόντως ένα “σχέδιο Β´” καθώς η επιλογή του Συνασπισμού κατέστη επισφαλής, τόσο από την αλαζονεία του να θεωρεί ότι αποτελεί αυτόφωτο σώμα στο πολιτικό στερέωμα και να δαγκώνει το χέρι που τον τάισε, όσο και από την στάση του τον Δεκέμβρη, που εξόργισε όχι μόνο την κοινωνική του βάση αλλά και τον κύριο Πρετεντέρη. Εξ άλλου οι διάδοχοι της δυναστείας των Βαυαρών θεωρούσαν πάντα ότι μπορούν να κάνουν και τον κηπουρό τους πρωθυπουργό αν ήθελαν.

Οι “οικολόγοι πράσινοι” αποδείχτηκαν οξυδερκείς και σε μια σειρά άλλα ζητήματα: Κατ’ αρχήν, από πολύ νωρίς ξεκαθάρισαν ότι είναι ανοιχτοί σε οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία, βάζοντας την πινακίδα “δίδεται για αντιπαροχή” σε ένα οικόπεδο που δεν κατείχαν καν. Σε ένα σκηνικό όπου οι κυβερνητικές αυτοδυναμίες παίζονται στο νήμα μετέβαλλαν εαυτόν σε ποθητές νύφες αυξάνοντας γεωμετρικά την αναφορά στο σχήμα τους.

Το δεύτερο ήταν η συστηματική και σκόπιμα αποσιώπηση των πολιτικών τους θέσεων με το αδιάσειστο επιχείρημα ότι αυτά που θέτουν στην κρίση των ψηφοφόρων είναι οι γενικολογίες που περιλαμβάνει το “πρόγραμμα” τους, κι αυτό για όσους κάνουν τον κόπο να το αναζητήσουν στο διαδίκτυο. Το επιχείρημα βέβαια θα πάψει να ισχύει αν η απόπειρα ευοδωθεί και κληθούν να πάρουν θέση στην ευρωβουλή για τα πολιτικά ζητήματα τα οποία τώρα κάνουν πως αντιπαρέρχονται, των ζητημάτων εθνικού ενδιαφέροντος συμπεριλαμβανόμενων. Τότε βέβαια το πρόταγμα θα είναι η προσωπική τους άποψη και όχι κάποια δέσμευση απέναντι σε όσους τους ψηφίσουν.

Το τρίτο είναι ότι διάβασαν ορθά και έγκαιρα τις μετακινήσεις στις καταγραφές των δημοσκοπήσεων και διαπίστωσαν ότι έχουν εισροές μέχρι και από έναν μεγάλο αριθμό συντηρητικών ψηφοφόρων, που θεωρούν ότι μια ψήφος στους “οικολόγους πράσινους” δεν είναι παρά μια διαμαρτυρία, μια άρνηση του υπάρχοντος σκηνικού. Επιχειρώντας μια προβλητική ταύτιση στο επικοινωνιακό επίπεδο, προσαρμόζουν την δημόσια εικόνα τους στην εικόνα των πιθανών ψηφοφόρων, περιορίζοντας τον λόγο τους όχι στην προβολή κάποιων μίνιμουμ έστω θέσεων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλοιώσουν την εικόνα “αυτών που όλοι πρέπει να αγαπήσουν”, αλλά υποσχόμενοι όπως οι άλλοι συνάδελφοι τους με πείρα ό,τι μπορεί να ακούγεται ωραίο σε όλους, όπως θέσεις εργασίας (πράσινες παρακαλώ). Η κοινωνία μας μπορεί να περάσει ανώδυνα, χωρίς ανατροπές στον τρόπο που καταναλώνουμε τον πλανήτη, τους άλλους ή τον εαυτό μας, διατηρώντας την ευημερία μας μετρούμενη σε κατά κεφαλή ιπποδύναμη ΙΧ, κινητών τηλεφώνων ή ινστιτούτων αδυνατίσματος, σε έναν πράσινο παράδεισο όπου οι πάγοι δεν θα λιώνουν και τα πουλάκια θα κελαηδούν στις ανθισμένες κερασιές.

Το ότι η ευημερία αυτής της παρασιτικής χώρας αποτελεί αποδοχή προϊόντος του διαρκούς εγκλήματος που συντελείται ενάντια στον πλανήτη και σε μεγάλο αριθμό του πληθυσμού του αποτελεί μια ενοχλητική και άρα όχι χρήσιμη αλήθεια. Το ότι η υποτιθέμενη “πράσινη διέξοδος” περιορίζεται γεωγραφικά και πολιτισμικά σε ένα κλάσμα της ανθρωπότητας δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, καθώς το σύνθημα “σκέψου τοπικά δράσε συνολικά” μπορεί να αλλοιώνεται κατά το δοκούν ερμηνεύοντας κατά περίπτωση τους όρους τοπικό και συνολικό. Το ότι αυτή η υλική ευημερία έχει ένα αντάλλαγμα, την υπακοή σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο στις επιταγές των διαχειριστών της πιστοληπτικής μας ικανότητας και το τι σημαίνει αυτή η αφωνία για την ανθρώπινη υπόσταση και ταυτότητα δεν συζητείται, καθώς όλα αυτά αποτελούν μεταφυσικές κατηγορίες στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Το ότι τα όρια των αλλαγών καθορίζονται από τους ίδιους τους κλειδοκράτορες, τις κοινωνικές ελίτ ξεπερνιέται με την απόπειρα εισόδου στα σαλόνια των ελίτ όπως μας διδάσκει η παγκόσμια αλλά και η εγχώρια ιστορία με κορυφαίο παράδειγμα την μεταπολιτευτική γενιά.

Ιδού λοιπόν το προφίλ του οικολόγου που προτείνεται:
Ενημερώνεται από τον ΣΚΑΪ, ψωνίζει οικολογικά προϊόντα, αγοράζει κανένα κουπόνι για τα παιδιά του Νταρφούρ, ψηφίζει “οικολόγους πράσινους”. Κι αν ψάχνετε την σχέση της περιγραφής αυτής με την ενεργοποίηση των ανθρώπων σε οικολογικές διεκδικήσεις, σας πληροφορώ με λύπη ότι είναι μια σχέση ανταγωνιστική. Το θέαμα της οικολογίας προϋποθέτει και κατασκευάζει τον θεατή, την κουλτούρα του καναπέ, της εκπροσώπησης, της ετερονομίας. Δεν αποτελεί παράλειψη των “οικολόγων πράσινων” ένα εκλογικό εγχείρημα που δεν αναφέρεται, δεν επιχειρεί να αναδείξει και πολύ περισσότερο να πολλαπλασιάσει όσες εν πάση περιπτώσει ζωντανές αντιστάσεις υπάρχουν.
Αντίθετα οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει το μάθημα που πήραν στους Οικολόγους Εναλλακτικούς, ότι μια προσέγγιση μέσα από λογικές ανάπτυξης κινήματος δεν τους δίνει τον ζωτικό χώρο για να στήσουν τέτοιου είδους μαγαζιά, ότι οι συλλογικές διαδικασίες είναι ενίοτε απαγορευτικές. Γι’ αυτό εξ’ άλλου έκαναν ότι μπορούσαν για να καταλύσουν το εγχείρημα εκείνο.

Τώρα θεωρούν ότι μπορούν να παίξουν μόνοι τους. Μπορεί και να πετύχουν τον στόχο τους ως την επόμενη μέρα, τότε που θα χρειαστεί να πάρουν πολιτικές θέσεις αναδεικνύοντας την γύμνια του βασιλιά. Τότε θα είναι ίσως η κατάλληλη ώρα να μιλήσουμε για πολιτική οικολογία. Μια πρόταση, για να παραφράσουμε τον Μαρξ, που δεν θέλει απλά να στολίσει την αλυσίδα με ψεύτικα λουλούδια, ούτε καν να τινάξει από την αλυσίδα τα ψεύτικα λουλούδια που κουβαλά ο άνθρωπος την αλυσίδα δίχως αυταπάτες, αλλά να σπάσει την αλυσίδα για να μυρίσει ο άνθρωπος το ζωντανό λουλούδι.

Θανάσης Τζιούμπας

Πρώην μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας των Οικολόγων Εναλλακτικών

Πρώην υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών

Πρώην ιδρυτικό μέλος του δικτύου “Μεσόγειος SOS”

Νυν μέλος της “Επιτροπής για την Προστασία του Σέιχ Σού”



Υ.Γ.
Εξαιρετικό κείμενο απάντηση στά διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε πού προσπαθούν να αποκρύψουν την Αλήθεια γιά τούς Οικολόγους-Πράσινους.

 

[akirav]

Ειδικα με τον Αλ Γκορ, το θεμα κανει μπαμ οτι προκειται για αρπαχτη.
Δλδ υπηρχε περιπτωση να τα εβαζε ο Γκορ με τις 7 αδελφες (χεχε) ?

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Οι Τετρομαγμένοι.

Ειδικα με τον Αλ Γκορ, το θεμα κανει μπαμ οτι προκειται για αρπαχτη.
Δλδ υπηρχε περιπτωση να τα εβαζε ο Γκορ με τις 7 αδελφες (χεχε) ?

Μέ τον Τρεμόπουλο να δείς πόσο μπάμ κάνει...........

 

[Σπύρος Σούρλας]

H καλύτερη απάντηση απο τον Στάθη στούς Οικολόγους -Οπαδούς τών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβία,Υποστηριχτών τού Σχεδίου Ανάν,υποστηριχτών τής Φιλοσκοπιανής οργάνωσης Ουράνιο Τόξο,αρνητών τής μετοίκησης Ρωσοποντίων στη Θράκη,και μελών τών Πράσινων της Γερμανίας στούς οποίους συμμετείχε και ο Δολοφόνος και Εγκληματίας Πολέμου Γιόσκα Φίσερ.
Οπως επίσης και Υποστηρικτές τής Μετονομασίας Κεντρικού Δρόμου τής Θεσσαλονίκης σέ Οδό Κεμάλ Αττατούρκ.
Kαι φυσικά οπαδοί τών ´καταπιεσμένων Μακεδόνων εν Ελλάδι´

 

[Haagenti]

εξαιρετικό κείμενο που θα ήθελε να είχε γράψει ο καθένας μας πιστεύω...

προσωπικά παρατηρώ εδώ και καιρό το συγκεκριμένο και μου έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση ο τροπος και η "ποιότητα" προώθησης του οικολογικού μοντέλου και τροπου ζωής...

βέβαια η "πράσινη" διέξοδος από την περιβαλλοντική κρίση επιβάλει εδώ και τώρα την αλλαγή μεταξύ άλλων όλου του οικιακού μας εξοπλισμού ,,την αλλαγή του αυτοκινήτου μας,,,και οπωσδήποτε την ριζική μας πνευματική αναμόρφωση κάτι για το οποίο φροντίζει μερίδα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου που είναι όπως λένε και οι ίδιοι "στην απέναντι"....

Για να περάσουμε απέναντι όμως πρέπει να υπερβάλουμε για ακόμα μια φορά κυρίως οικονομικά και να απαρνηθούμε όλα αυτά που επιμελώς μας πάσαραν τα ίδια μέσα-κέντρα τα προηγούμενα χρόνια...όταν ο πλανήτης δεν κινδύνευε και το ζητούμενο για κάθε πολίτη ήταν όχι η πενηντάρα plasma που θα καίει μερικές κιλοβατώρες χαμηλότερα ανά χρόνο,,αλλά η ποσότητα των αλόγων που θα έχουμε στο γκαράζ μας...


ένας σχετικά νέος ηλικιακά τρόπος προώθησης είναι η δωρεάν διανομή του διαφημιζόμενου προϊόντος σε κεντρικά σημεία της πόλης...
από γάλα μέχρι cola σε μικρογραφίες...

α..ξέχασα και τις λάμπες...http://www.skai.gr/articles/news/environment/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82/

 

[akirav]

Re: Απάντηση: Οι Τετρομαγμένοι.

H καλύτερη απάντηση απο τον Στάθη στούς Οικολόγους -Οπαδούς τών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβία,Υποστηριχτών τού Σχεδίου Ανάν,υποστηριχτών τής Φιλοσκοπιανής οργάνωσης Ουράνιο Τόξο,αρνητών τής μετοίκησης Ρωσοποντίων στη Θράκη,και μελών τών Πράσινων της Γερμανίας στούς οποίους συμμετείχε και ο Δολοφόνος και Εγκληματίας Πολέμου Γιόσκα Φίσερ.
Οπως επίσης και Υποστηρικτές τής Μετονομασίας Κεντρικού Δρόμου τής Θεσσαλονίκης σέ Οδό Κεμάλ Αττατούρκ.
Kαι φυσικά οπαδοί τών ´καταπιεσμένων Μακεδόνων εν Ελλάδι´

Ακουστηκε τιποτα σχετικο με την οικολογια απο αυτους?
Ή εχουν οικολογικες ευαισθησιες σχετικες με εθνικα θεματα?
Ειναι γνωστο αλλωστε οτι θα εξαφανιστουν οι αρκουδες αν δεν ονομαστουν "Μακεδονια".

Γιατι και μια οικολογικη συνιστωσα ολο σχετικα με τον αυτοπροσδιορισμο των "Μακεδονων" ανεφερε.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι Τετρομαγμένοι.

Ακουστηκε τιποτα σχετικο με την οικολογια απο αυτους?
Ή εχουν οικολογικες ευαισθησιες σχετικες με εθνικα θεματα?
Ειναι γνωστο αλλωστε οτι θα εξαφανιστουν οι αρκουδες αν δεν ονομαστουν "Μακεδονια".

Γιατι και μια οικολογικη συνιστωσα ολο σχετικα με τον αυτοπροσδιορισμο των "Μακεδονων" ανεφερε.

Καμιά Οικολογική ευαισθησία.Απλά προωθούνται απο τά Κανάλια...
Ειναι προφανές πώς δημιουργήθηκαν γιά ´άλλους´λόγους.
Το θλιβερό ειναι πώς η Ελλάδα θά έχει εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή απο Νεο Κεμαλικό Κομματίδιο.

 

[Γιώργος Κυριακαράκος]

Αν θέλει να κρίνει κάποιος τους οικολόγους πράσινους πρέπει να ξεκινήσει από την ιστορία του κόμματος στη Γερμανία. Για το πως ξεκίνησε, ποια ήταν τα αρχικά μέλη του, πως τα άκρα φιμώθηκαν και στην ουσία τέθηκαν στο περιθώριο από το κόμμα, πως μπήκαν στο κοινοβούλιο, πως έγιναν κυβέρνηση, πως άλλαξαν τις ζωές όλων μας από την επιρροή που είχαν στο σχηματισμό των οδηγιών από τις Βρυξέλες και φυσικά το ρόλο που έπαιξαν στη Γιουγκοσλαβία. Κλασσικό παράδειγμα πως όχι μόνο εντάσσουμε, αλλά κάνουμε χαρακτηριστικό σύστημα αυτούς που ήθελαν να το αλλάξουν.
Για το Ελληνικό κόμμα των οικολόγων πράσινων πιστεύω ότι πρέπει να μπουν στην βουλή στις επόμενες εθνικές εκλογές και να δούμε τι θα κάνουν. Άποψή μου είναι ότι τουλάχιστον στην πρώτη τους θητεία η παρουσία θα είναι παραπάνω από θετική ειδικά στην εφαρμογή επιτέλους όλων των οδηγιών από τις Βρυξέλλες για το περιβάλλον. Από εκεί και πέρα αν διατηρήσουν υψηλά ποσοστά μάλλον θα χάσουν αρκετές -αν όχι όλες- από τις ιδέες που, έστω στα χαρτιά, έχουν τώρα.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Επειδή ανήκω και εγώ στους συντηρητικούς ψηφοφόρους "που θεωρούν ότι μια ψήφος στους “οικολόγους πράσινους” δεν είναι παρά μια διαμαρτυρία, μια άρνηση του υπάρχοντος σκηνικού" και σκέφτονται σοβαρά να τους ψηφίσουν έψαξα τις θέσεις τους για τα επίμαχα ζητήματα που θίγονται στο νήμα τελευταία (οδός Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονικό κλπ.).Βρήκα ένα απαντητικό κείμενό τους το οποίο επισυνάπτω.

EG_Ethnika.pdf

Προσωπικά πιστεύω ότι ειδικά στη χώρα αυτή, όπου το περιβάλλον βιάζεται καθημερινά και παντοιοτρόπως, ένα οικολογικό κόμμα με εκπροσώπηση στη Βουλή είναι απαραίτητο. Η συμβολή του κόμματος των Πρασίνων στην ευαισθητοποίηση της γερμανικής κοινωνίας σε θέματα περιβάλλοντος υπήρξε σημαντικότατη. Οι θέσεις τους στα εθνικά θέματα δεν διαφέρουν και πολύ από αυτές του Συνασπισμού ή του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζω ότι ο Γ.Παπανδρέου είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Α(υ)νάν, όπως και η νυν Υπουργός Εξωτερικών. Τα περί οδού Κεμάλ Ατατούρκ επεξηγούνται νομίζω επαρκώς στο κειμενάκι αυτό. Αστειότητες! Υπήρχε περίπτωση να δεχτούν οι Τούρκοι να ονομαστεί κάποιοιος δρόμος στην Κωνσταντινούπολη σε οδό Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ή οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου;

 

[akirav]

Επειδή ανήκω και εγώ στους συντηρητικούς ψηφοφόρους "που θεωρούν ότι μια ψήφος στους “οικολόγους πράσινους” δεν είναι παρά μια διαμαρτυρία, μια άρνηση του υπάρχοντος σκηνικού" και σκέφτονται σοβαρά να τους ψηφίσουν έψαξα τις θέσεις τους για τα επίμαχα ζητήματα που θίγονται στο νήμα τελευταία (οδός Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, Μακεδονικό κλπ.).Βρήκα ένα απαντητικό κείμενό τους το οποίο επισυνάπτω.

EG_Ethnika.pdf

Προσωπικά πιστεύω ότι ειδικά στη χώρα αυτή, όπου το περιβάλλον βιάζεται καθημερινά και παντοιοτρόπως, ένα οικολογικό κόμμα με εκπροσώπηση στη Βουλή είναι απαραίτητο. Η συμβολή του κόμματος των Πρασίνων στην ευαισθητοποίηση της γερμανικής κοινωνίας σε θέματα περιβάλλοντος υπήρξε σημαντικότατη. Οι θέσεις τους στα εθνικά θέματα δεν διαφέρουν και πολύ από αυτές του Συνασπισμού ή του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζω ότι ο Γ.Παπανδρέου είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Α(υ)νάν, όπως και η νυν Υπουργός Εξωτερικών. Τα περί οδού Κεμάλ Ατατούρκ επεξηγούνται νομίζω επαρκώς στο κειμενάκι αυτό. Αστειότητες! Υπήρχε περίπτωση να δεχτούν οι Τούρκοι να ονομαστεί κάποιοιος δρόμος στην Κωνσταντινούπολη σε οδό Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ή οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου;

Συνεντευξη του Τρεμοπουλου στα ΝΕΑ:

Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος απαντάει σε όλα τα ερωτήματα των αντιπάλων του

«Γιατί όχι οδός Κεμάλ Ατατούρκ;»

Η Πόρσε Καγιέν που είναι Λάντα και το ποδήλατο που του χάρισε ο... Σόρος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Τον είχα δει και πριν από τις εκλογές του 2007. Στριμωγμένος ανάμεσα στον Χρυσόγελο, τον Νάνο Βαλαωρίτη και Πράσινους βουλευτές από την Ιταλία και την Αυστρία, προσπαθούσε να εξηγήσει στους δημοσιογράφους τα καλά της οικολογίας. Η κάμερα της ΕΡΤ, ένας φωτογράφος, ένας ανταποκριτής ξένου Τύπου και 2-3 Έλληνες δημοσιογράφοι ήμασταν όλοι κι όλοι στην αίθουσα. Ένα γραφείο δηλαδή στον 2ο όροφο της οδού Κολοκοτρώνη.

Τα έπιπλα είχαν παραμερισθεί, 4 καρέκλες είχαν «έρθει» δανεικές από τους άλλους ορόφους, δεν υπήρχαν πόρτες, ούτε ασανσέρ και οι στοίβες με τα προεκλογικά φυλλάδια, ακουμπισμένες σε κάθε σκαλοπάτι, δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο την ανάβαση. Τα μαγνητόφωνα των δημοσιογράφων κατέγραφαν ακόμη και τις ανάσες αυτών που προσπαθούσαν να αναρριχηθούν στη στενή σκάλα. Τελικά, 75.529 άνθρωποι ψήφισαν τότε τους Οικολόγους Πράσινους. Ποσοστό 1,05%. Σήμερα «η παρέα της Κολοκοτρώνη» είναι η αγαπημένη των δημοσκοπήσεων. Αυτή που πρόσθεσε λίγο σασπένς στην προεκλογική ζωή.

Με την Πόρσε ήρθατε στην Αθήνα;
Ναι, το διάβασα και εγώ. Ότι έχω λέει μια Ρorsche Cayenne.

Και ποια είναι η αλήθεια;
Ότι έχω ένα Lada Νiva. Α! και μια βέσπα, μοντέλο του 1970. Αυτά είναι τα οχήματά μου. Ποδήλατο δεν έχετε;
Έχω και εγώ και η γυναίκα μου και τα παιδιά μας. Ο καθένας δηλαδή σε αυτή την οικογένεια έχει το ποδήλατό του. Προχθές βέβαια έγραψαν ότι το ποδήλατο μου το χάρισε ο Τζορτζ Σόρος, αλλά πλέον γελάω με όλες αυτές τις ασυναρτησίες.

Σας αρέσει πάντως να πηγαίνετε κόντρα στο ρεύμα...

Δεν το κάνω γιατί μου αρέσει, αυτές είναι οι ιδέες μου.

Ήσασταν από τους λίγους Θεσσαλονικείς που τη δεκαετία του ´90 διαφωνήσατε με τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό...

Για την ακρίβεια, στο πρώτο συλλαλητήριο ήμουν η μόνη εκπομπή που είπε «όχι». Και παίρνανε στο ραδιόφωνο και με βρίζανε. «Γυφτοσκοπιανέ» και τέτοια.

Και τι υποστηρίζατε τότε;
Ότι πρέπει να βρεθεί ένα κοινά αποδεκτό σύνθετο όνομα που να περιέχει το όνομα Μακεδονία. Αυτό που λένε σήμερα όλοι οι πολιτικοί. Έχετε προτείνει όντως ένας δρόμος της Θεσσαλονίκης να μετονομαστεί σε Ατατούρκ;

Δεν το πρότεινα εγώ. Αυτό το είπε ο Μπουτάρης σε ένα συμπόσιο Ελλήνων και Τούρκων επιχειρηματιών.

Άκουσα τον Παπαθεμελή να ωρύεται ότι θέλετε να μετονομασθεί η Αγίου Δημητρίου σε Κεμάλ Ατατούρκ...

Ναι, δηλαδή σου λένε: «Θέλουν να αλλάξει ο πολιούχος της πόλης, να γίνει Κεμάλ Ατατούρκ, τόσο απάτριδες είναι». Έχουν αφηνιάσει και δεν ξέρουν τι λένε.

Εσείς τι πραγματικά προτείνετε;
Αυτό που είπε ο Μπουτάρης. Το στενό του Αποστόλου Παύλου που είναι δίπλα στο σπίτι του Ατατούρκ από το 1938 ώς το 1955 που έγινε το πογκρόμ της Πόλης λεγόταν Κεμάλ Ατατούρκ. Γιατί να μην επανέλθει; Να γίνει και μια οδός Ελευθερίου Βενιζέλου στην Τουρκία. Δεν ξέρω τι και πώς, αλλά γιατί όχι;

Από πού είσθε;
Στις Σέρρες γεννήθηκα, ο πατέρας από την Κοζάνη, ντόπιος Έλληνας, η μητέρα μου από την Ανατολική Θράκη, 40 Εκκλησιές Αδριανούπολη. Θρακομακεδών που λένε. Και ο παππούς μου, ο Μιχαήλ, σκοτώθηκε στο Σαγγάριο, γιατί κάποιοι τον έστειλαν να πάρει την Άγκυρα, λες και υπήρχε εκεί ίχνος Έλληνα.

Θα σας είναι εύκολο να εγκαταλείψετε τη Θεσσαλονίκη για τις Βρυξέλλες;

Για λίγο μόνο. Γιατί εμένα μ´ ενδιαφέρει ν´ απελευθερωθεί η πόλη από τον Ψωμιάδη, τον Παπαγεωργόπουλο και άλλα τέτοια καθεστώτα που εκφράζουν τη σκοτεινή πλευρά της.

Δεν ξέρωαν είναι σκοτεινή πλευρά, αλλά είναι πλειοψηφία.

Όλα αρχίζουν από το 1900 και τον Μακεδονικό Αγώνα. Η Θεσσαλονίκη δεν είχε ελληνική πλειοψηφία, έπρεπε να διαμορφωθεί και αναδείχθηκε ένα στρώμα που έκανε τον πατριωτισμό επάγγελμα. Οι περισσότερες πολιτικές δολοφονίες έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Από τον Βασιλέα Γεώργιο, τον Πολκ, τον Λαμπράκη, τον Τσαρουχά... Η «Καρφίτσα»... Η πόλη ανέχτηκε την εξόντωση των Εβραίων και κάποιοι κάθησαν πάνω σε εβραϊκές περιουσίες. Και μετά τον πόλεμο διαμορφώθηκε μια ελίτ με ονοματεπώνυμο...

Βλέπω να ανοίγετε νέα μέτωπα.
Δεν θέλουμε να αρχίσουμε το μαλλιοτράβηγμα αλλά ποιος θα μας απαντήσει; Ο Καρατζαφέρης που είπε «ο Εβραίος στάζει αίμα»; Ή αυτοί που μιλούν για πατριωτισμό και δεν έχουν πάει φαντάροι;

Ποιοι είναι οι ήρωες της δικής σας Θεσσαλονίκης;

Η φωτεινή πλευρά. ΟΝαζίμ Χικμέτ, που εδώ γεννήθηκε. Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος, δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε. Απ´ αυτόν πήρε το όνομα η συνοικία Χαριλάου, ήταν δική του. Έφτιαχνε βιομηχανίες και τις έδινε στα στελέχη του. Και πέθανε στον Πειραιά σε νοικιασμένο σπίτι. Αν πάμε παλαιότερα, η Θεσσαλονίκη των «Ζηλωτών», η «κομούνα της Θεσσαλονίκης». Εγώ αυτή την πόλη αγαπώ.

Με τέτοιο πάθος για τη Θεσσαλονίκη,δεν βλέπω να μένετε πολύ καιρό στο Ευρωκοι
νοβούλιο.
Μα, έτσι κι αλλιώς, εγώ για δυόμισι χρόνια πάω. Μετά θα παραιτηθώ και θα πάει ο επόμενος.

Μέχρι να μάθετε τι συμβαίνει, θα παραιτηθείτε;

Γιατί το λέτε; Δυόμισι χρόνια είναι πολλά. Και μετά, επάξια μπορεί να με αποκαταστήσει ο Χρυσόγελος ή οποιοσδήποτε άλλος...

Ποιος παίρνει τις αποφάσεις στους Οικολόγους Πράσινους;

Υπάρχει ένα Πανελλαδικό Συμβούλιο 33 μελών. Κάποιοι εκλέγονται απ´ ευθείας από τις περιφερειακές οργανώσεις και κάποιοι από το Συνέδριο. Τα περισσότερα πράσινα κόμματα έχουν τον θεσμό δύο συμπροέδρων, ένας άντρας και μια γυναίκα. Εμείς έχουμε μια εξαμελή Γραμματεία στην οποία δεν μπορεί κανείς να μετέχει πάνω από δύο συνεχόμενα έτη. Βγαίνει ο Παυλίδης και λέει «εγώ είμαι 35 χρόνια βουλευτής...». Δεν είναι πλεονέκτημα αυτό. Εμείς θα τους εμποδίσουμε να μονιμοποιηθούν στην εξουσία και να καταδυναστεύουν το κόμμα.


Από τη δεκαετία του ´90 έλεγα ότι πρέπει να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία που να περιέχει το όνομα Μακεδονία. Αυτό που λένε σήμερα όλοι οι πολιτικοί
Έχει και δεξιούς το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων;

Όχι. Τι θα πει δεξιός; Ανθρώπους συντηρητικών αρχών. «Πατρίς - Θρησκεία- Οικογένεια» σε μια νέα εκδοχή;

Α, μπορεί. Από τις εκλογές του 2007 υπάρχει ένας τετραπλασιασμός των μελών.

Στους τόσους που μπαίνουν, ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποιοι με αυτές τις ιδέες.

Γιατί τα γκάλοπδείχνουν ότι μαζεύετε από παντού ψήφους, ακόμη και από τον ΛΑΟΣ!

Ναι, γιατί ακόμη και οι ακροδεξιοί στη Θεσσαλονίκη αναγνωρίζουν την προσφορά μου στην πόλη. Λένε «ο Τρεμόπουλος λέει και καμιά μαλακία αλλά είναι αγωνιστής...».


Έχουμε μια εξαμελή Γραμματεία στην οποία δεν μπορεί κανείς να μετέχει πάνω από δύο συνεχόμενα έτη. Βγαίνει ο Παυλίδης και λέει "εγώ είμαι 35 χρόνια βουλευτής...". Δεν είναι πλεονέκτημα αυτό

«Πάτησα πολλούς κάλους και με πέταξεέξω το κύκλωμα»

Εμφανίσθηκε σαν ταχυδρόμος. Με μια μεγάλη καφέ τσάντα γεμάτη προεκλογικά χαρτιά, να βαραίνει τον δεξί του ώμο. «Να σου δώσω ένα;».

Μόλις είχε τελειώσει την εμφάνισή του στην εκπομπή του Καμπουράκη και του Οικονομέα.

Σε ένα μικρό χαρτί είχε σημειωμένα και τα υπόλοιπα ραντεβού της ημέρας. «Ο Κύρτσος είναι μακριά;». Ήταν στο Μega, στην Κατεχάκη και αναζητούσε τον δρόμο για τον Φλας στο Μαρούσι. Το κινητό του είχε σβήσει. «Δεν υπολόγισα τις στροφές στα Τέμπη και ξόδεψα όλη την μπαταρία». Ένας Θεσσαλονικιός χαμένος στην Αθήνα.

«Ένα φορτιστή, βρε παιδιά!». Ο σεκιούριτι αναρωτιέται, «συγγνώμη, κύριε, ποιος είσθε;».

Τον κοιτάω αυστηρά (τον σεκιούριτι, όχι τον Τρεμόπουλο) και τον απάγω (τον Τρεμόπουλο, όχι τον σεκιούριτι). Καθόμαστε, πίνουμε νερό, δεν πίνει καφέ και βεβαίως δεν καπνίζει, του δανείζω το τηλέφωνό μου και σχεδόν γελάω. Αυτός ο άνθρωπος θα είναι ίσως ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Καλοσιδερωμένοι σύμβουλοι και επαγγελματικά κομματικά στελέχη, από τη Ρηγίλλης μέχρι τον Περισσό, προσπαθούν να βρουν τον λόγο.

Ποτέ σαςδεν καπνίσατε;

Στην Στ´ Δημοτικού έγραψα με ένα κόκκινο μαρκαδόρο: «Είναι ντροπή να σε σέρνει από πίσω του ένα κουτάκι». Κάποτε βέβαια στις παρέες αγοράζαμε στουκάκια, αλλά δεν κατέβασα ποτέ τον καπνό. Αυτό είναι και μια απάντηση στη «ναρκωκουλτούρα», που κατήγγειλε το ΚΚΕ ότι πλασάρουμε.

«Ναρκωκουλτούρα»;
Εμείς λέμε όχι στις εξαρτήσεις, ναι στη μείωση της βλάβης, ναι στην αποποινικοποίησης της χρήσης- και αυτό το έκανε καμπάνια το ΚΚΕ.

Πείτε μουμερικές απαράβατες αρχές των ΟικολόγωνΠρασίνων.

Όχι βία. Και αν αύριο το πρωί υπάρχει ένα οικόπεδο που θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει πράσινο...
Θα κάνουμε μια καθιστική διαμαρτυρία. Ακόμη και μια συμβολική καταστροφή, σε έναν αγωγό ή σε έναν δρόμο, χωρίς να θέ σουμε σε κίνδυνο τη ζωή κανενός.

Μη βία, λοιπόν. Άλλο;
Συνεργασίες. Και το έχω αποδείξει στη Θεσσαλονίκη.

Με ποιους από το πολιτικό σύστημα νιώθετε συγγενείς;
Επίσημα οι Οικολόγοι- Πράσινοι δεν έχουν απάντηση σ´ αυτό.

Ναι, αλλά με κάποιους ανθρώπουςσυνομιλείτε πιο εύκολα.
Με τον Παπανδρέου; Τον Μάνο;

Όχι τον Μάνο. Είναι νεοφιλελεύθερος. Τον Νίκο Δήμου όμως και τον Γουσέτη τούς πάω. Έχω συνεργασθεί επίσης με την ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού. Τον Παπαγιαννάκη τον εκτιμούσα απέραντα. Έχω εξαιρετικές σχέσεις και με κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αλλά στο Νομαρχιακό Συμβούλιο συνεργαζόμαστε και με δύο συμβούλους του Ψωμιάδη: τον πρώην αντινομάρχη Μπίκο και την έπαρχο Λαγκαδά.

Σα να μου λέτε ότι τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Ο Τρίτσης δεν ήταν κάτι διαφορετικό μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Ο Δήμας δεν είναι κάτι διαφορετικό μέσα στη Νέα Δημοκρατία; Ο Χατζηδάκης που βγαίνει κόντρα στο κόμμα του και λέει όχι στον λιθάνθρακα, όχι στην πυρηνική ενέργεια; Ενώ ο Καραμανλής δημιουργούσε «κλίμα φιλοπυρηνικό». Πήγε στη Βουλγαρία και εκθείασε το Κοζλοντούι.

Την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη ανάπτυξη» την ξέρετε;

Ναι, έχει πράγματα που είναι στη σωστή κατεύθυνση. Και κάποια άλλα που είναι πίσω ακόμη κι από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ποιος θα είναι ο όρος, λοιπόν, για μια μετεκλογική συνεργασία;

Να συμφωνήσουμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.

Κάποιοι λένε ότι είσαστε απολίτικοι, γι´ αυτό παίρνετε ψήφους από τον ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.

Υπάρχει μια εξαιρετική έρευνα που δείχνει την αυτοτοποθέτηση των Ελλήνων στο πολιτικό φάσμα. Κομμουνιστής δηλώνει το 3%.

Πώς λοιπόν το ΚΚΕ παίρνει 7%; Άρα, κάποιοι άλλοι επιπλέον το ψηφίζουν. Και εδώ ερχόμαστε εμείς.

Και «κλέβετε» τις ψήφους του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ επέλεξε να μας κάνει πόλεμο τον τελευταίο μήνα, αλλά αποδεικνύεται ότι όσο αναβαθμίζει την επιθετικότητά του απέναντί μας τόσο χάνει. Αντίστοιχα, παίρνουμε από ανθρώπους που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και πιο πριν είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Είμαστε οι καλύτεροι υποδοχείς της δυσαρέσκειας του κόσμου.

Μετά το Ευρωκοινοβούλιο θα επιστρέψετε ξανά στη δημοσιογραφία;

Δύσκολο, αν και είμαι πολύ ζορισμένος οικονομικά.

Περιουσία δεν έχετε;
Ένα σπίτι, που ακόμη πληρώνω το δάνειο. Και δουλεύω στη δημοσιογραφία από το ´81, δούλεψα 7 χρόνια στην ΕΡΤ3, δίδαξα 10 χρόνια, 13 χρόνια στα ραδιόφωνα, αλλά πάτησα πολλούς κάλους και με πέταξε έξω το κύκλωμα.

Η πρώτη σας οικολογική δράση ποια ήταν;

Ασχολούμαι με την οικολογία από τη δεκαετία του ´70 με τους αγώνες ενάντια στο πυρηνικό εργοστάσιο στην Κάρυστο.

Αν σας ζητούσα να τοποθετηθείτε στον παλιό πολιτικό χάρτη ΑριστεράςΔεξιάς;

Εγώ προσωπικά; Νιώθω ότι είμαστε η εναλλακτική Αριστερά τού σήμερα.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ενδιαφέρον κείμενο τού Γιάννη Τριάντη στη Ελευθεροτυπία τής 01/06/09.
Επειδή οτι ειναι Πράσινο δέν ειναι πάντα και Οικολογικό.




ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Οικολόγοι, απλώς;
Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος δεν είναι χθεσινός.

Εχει στο ενεργητικό του αγώνες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Οικολογία και τα «πιστεύω» του, τα οποία ουδέποτε έκρυψε. Ζώντας στ' απόσκια του Λευκού Πύργου, απασχόλησε ελάχιστα την Αθήνα και το πανελλήνιο, που τον ανακάλυψε οψίμως -με τη θεαματική άνοδο των Οικολόγων και τις «αποκαλύψεις» της «Espresso» για τη στάση του στο «Μακεδονικό» και εν γένει στα εθνικά... Σιγά τις αποκαλύψεις: Οι απόψεις του είναι γνωστές από παλιά. Απλώς, τώρα τελευταία τις «στρογγυλεύει», βλέποντας ότι δεν απευθύνεται πια σε μικρό ακροατήριο μυημένων, αλλά σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα... Ο Τρεμόπουλος και οι «Οικολόγοι-Πράσινοι» ευτύχησαν να πέσει ο κινηματικός σπόρος τους σε γόνιμο έδαφος, λόγω μόνιμης εγκατάστασης της Οικολογίας στη δέλτο του κοινού ενδιαφέροντος, και επειδή η προϊούσα απαξίωση των δύο «μεγάλων» -αλλά και των «μικρών» της πολιτικής σκηνής- ευνοεί την παροχέτευση της ψήφου στο ρομαντικό πεδίο της Οικολογίας, μακρυά από τα νέφη του δικομματισμού και την αχλύ της δεδομένης Αριστεράς... Ο Τρεμόπουλος και οι «Οικολόγοι» του πέτυχαν -τουλάχιστον δημοσκοπικά και σε επίπεδο εντυπώσεων- εκεί όπου είχαν αποτύχει κάποιες παρόμοιες απόπειρες του παρελθόντος... Η θεαματική εισδοχή στην κεντρική πολιτική σκηνή έβγαλε τον Τρεμόπουλο από τις κινηματικές αλάνες της Θεσσαλονίκης και ύψωσε περίβλεπτο τον γυάλινο πύργο του. Ε, μοιραία άρχισαν οι επιθέσεις στις τζαμαρίες του: σε σοβαρό επίπεδο εγκαλείται, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, για έλλειψη ιδεολογικού στίγματος καθώς και για «προγραμματικό ορίζοντα» που διευκολύνει τις καθεστωτικές δυνάμεις. Ομως οι επιθέσεις αυτές ουδόλως έβλαψαν τους «Οικολόγους - Πράσινους». Επρόκειτο για «κουβέντα» μεταξύ ολίγων... Εκεί που τα πράγματα άρχισαν να γίνονται επικίνδυνα, ήταν όταν άρχισαν οι «αποκαλύψεις» για τα «εθνικά»... Εκεί ο Τρεμόπουλος στριμώχτηκε. Οχι από τις χυδαίες ανοησίες και τους υπαινιγμούς περί πράκτορα του... Σόρος, αλλά από την ίδια την πραγματικότητα, η οποία ανάγκασε τον Τρεμόπουλο να στρογγυλέψει κάπως τις απόψεις του: αποκάλεσε σφαγέα τον Κεμάλ Ατατούρκ, έκανε πίσω στο θέμα του «αυτοπροσδιορισμού» μιλώντας για συμβιβασμό στο θέμα της Ονομασίας και, βέβαια, έθεσε σε κίνηση τη λέξη «Σλαβομακεδονία», την οποία δεν πολυχρησιμοποιούσε κατά το παρελθόν, διότι είναι κόκκινο πανί για τη FYROM και το ημέτερο «Ουράνιο Τόξο»... Ομως, το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε: η εν υπνώσει, απληροφόρητη κοινωνία μπήκε σε δώματα που αγνοούσε και ήρθε σε επαφή με μια πτυχή των «Οικολόγων - Πράσινων» η οποία -το λιγότερο που έχει να πει κανείς- χωράει συζήτηση. Κι εκεί άρχισαν οι ζημιές: ενώ ο ίδιος ο Τρεμόπουλος κάπως τα κατάφερνε, οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του κόμματος (π.χ. Καφετζόπουλος) βούλιαζαν στα ρηχά... Τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμη. Και ενδεχομένως να μην έρθουν μέχρι τις ευρωεκλογές. Ομως, αργότερα το φως θα πέσει άπλετο. Και τότε θα μετρήσουν οι «Οικολόγοι» την πραγματική τους επιρροή. Τότε θα φανεί ότι ο Τρεμόπουλος και αρκετοί από τη «σημιτική» παρέα του, πρώτον, διαθέτουν επαρκές στοκ ενός πιασάρικου δήθεν προοδευτισμού, ο οποίος βασίζεται σε ρηχές προσεγγίσεις για το έθνος, τον πατριωτισμό, τον εθνικισμό, τη μετανάστευση και την πατρίδα. (Εντάξει: εκείνο που είπε ο Τρεμόπουλος, ότι «πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια», προσφέρεται για συζήτηση σε μπαρ που ξενυχτάει και όχι ως σοβαρή άποψη.) Δεύτερον, ο Τρεμόπουλος είναι απολύτως ευθυγραμμισμένος με τα ποικιλώνυμα «Παρατηρητήρια» και τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», που διακρίνονται για τη μονομέρειά τους σε σημαντικά ζητήματα διεθνούς πολιτικής (π.χ. Παλαιστινιακό, Σχέδιο Ανάν κ.τ.λ.). Τρίτον, οι «Οικολόγοι», προβάλλοντας ως μόρφωμα που διαφορίζεται από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο, θα δυσκολευτούν να το αποδείξουν αν κληθούν να συγκυβερνήσουν με έναν από τους δύο «μεγάλους», προοπτική την οποία ουδόλως αποκλείουν *** Δεν είναι βέβαιο ότι η ευρωκάλπη θα δικαιώσει τις δημοσκοπήσεις, σχετικά με τους «Οικολόγους». Ούτως ή άλλως, αν εκλέξουν ευρωβουλευτή, θα είναι επιτυχία τους. Ομως, ο καλπασμός τους θα είναι προσωρινός. Και θα μεταβληθεί ενδεχομένως σε σημειωτόν όταν καταστεί πλήρως γνωστό ποιες ιδεολογικές τροφές σιτίζουν το άλογό τους... Αν αυτό είχε γίνει, θα συζητούσαμε τώρα για μια παρέα ιδεολόγων με «αιρετικές θέσεις» που τις υπερασπίζεται με συνέπεια και σθένος, και η οποία θα πάλευε με τη «Δράση» του Μάνου για τα πρωτεία στους «μικρούς» των «μικρών»

 

[Σπύρος Σούρλας]

O σύλλογος απογόνων (!) των «Μακεδόνων του Αιγαίου» (!) με την ονομασία «Μακεδονική Αυγή», παρουσίασε την Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009, σε δημόσια συνεδρίαση στα Σκόπια, τους σκοπούς και τις προτεραιότητές του.
Μεταξύ των προτεραιοτήτων του Συλλόγου, που αριθμεί 57 μέλη, περιλαμβάνονται η αναγνώριση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των «Μακεδόνων του Αιγαίου», η συνεργασία με άλλους συλλόγους του εξωτερικού, και η επιστροφή της περιουσίας των εκδιωχθέντων «Μακεδόνων» από τη «Μακεδονία του Αιγαίου» (!).


Απορία:Για να γραφτούμε χρειαζόμαστε και εξέταση D.N.A??

 

[AFam]

Re: Απάντηση: Οι Τετρομαγμένοι.

O σύλλογος απογόνων (!) των «Μακεδόνων του Αιγαίου» (!) με την ονομασία «Μακεδονική Αυγή», παρουσίασε την Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009, σε δημόσια συνεδρίαση στα Σκόπια, τους σκοπούς και τις προτεραιότητές του.
Μεταξύ των προτεραιοτήτων του Συλλόγου, που αριθμεί 57 μέλη, περιλαμβάνονται η αναγνώριση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των «Μακεδόνων του Αιγαίου», η συνεργασία με άλλους συλλόγους του εξωτερικού, και η επιστροφή της περιουσίας των εκδιωχθέντων «Μακεδόνων» από τη «Μακεδονία του Αιγαίου» (!).


Απορία:Για να γραφτούμε χρειαζόμαστε και εξέταση D.N.A??

Πιστεύω πως αν διαθέτεις φουσκωτό πάνω από 6 μέτρα, ικανό να τριγυρνά στο Αιγαίο είσαι εντάξει !!!!!

 

[Ανδρεας Σχιζας]

Nα δω εγω τους απογονους οταν θα τους κοψουν στα τρια Σλαβοι Βουλγαροι και Αλβανοι ποιες θα ειναι οι προτεραιοτητες!

 

[Ανδρεας Σχιζας]

«Ανεπαισθήτως» υπόδουλοι



Του Χρήστου Γιανναρά



...Oι Ευρωεκλογές 2009 επιβεβαίωσαν τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει από την παρακμιακή αποσύνθεση.
Η χωρίς σκέψη και κρίση από εθισμό ψήφος στα δύο «κόμματα εξουσίας» (ομολογημένη σε δημοσκοπήσεις προεκλογικές) διατήρησε ποσοστό αποκαρδιωτικά υψηλό. Το δίδυμο των αυτουργών της διάλυσης του κράτους και της καταλήστευσης του κοινωνικού χρήματος, οι κραυγαλέα ανίκανοι να επιλύσουν στοιχειώδη, καίρια προβλήματα της οργανωμένης συμβίωσης, αμνηστεύθηκαν και επιβραβεύτηκαν από τα δύο τρίτα και πλέον των πολιτών που έφτασαν ώς την κάλπη.
Που σημαίνει: τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποφασίζουν για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους χωρίς να έχουν καταλάβει τι συνέπειες έχει ο εξωφρενικός υπερδανεισμός του κράτους, η κατεστημένη κλοπή του κρατικού κορβανά, η θεσμοποιημένη αναξιοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ανυπαρξία συλλογικής άμυνας, η καλπάζουσα δημογραφική φθίση, η διάλυση του σχολειού και ο εξευτελισμός των πανεπιστημίων, η επικρεμάμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, η συντελεσμένη χρεοκοπία του συστήματος υγείας. Για πολλοστή φορά παραγράφηκαν με την ψήφο της πλειονότητας τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα της ιδιοτελούς έμπρακτης σύμπνοιας των «κομμάτων εξουσίας».
Τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποδείχθηκαν δίχως την ικανότητα να αντιληφθούν τι σημαίνει, για το συμφέρον τους και για την αξιοπρέπειά τους, το ψευδοδίλημμα ανάμεσα σε έναν παραλυτικά άτολμο και σε έναν ανήκεστα μειονεκτικό σε φυσικά προσόντα πρωθυπουργό. Οι Ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν οδυνηρά ότι στην Ελλάδα σήμερα οι δείχτες της κατά κεφαλήν ικανότητας για κριτική σκέψη και διάκριση ποιοτήτων έχουν φτάσει στα επίπεδα τριτοκοσμικών κοινωνιών – η διαπίστωση επικυρώνεται και από τις μετρήσεις των τηλεοπτικών προτιμήσεων του πληθυσμού.
Δυστυχώς η περίπτωσή μας των Νεοελλήνων ενισχύει τον ισχυρισμό του διαβόητου Σάμιουελ Χάντινγκτον ότι κοινωνίες υπανάπτυκτες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν και αφομοιώσουν το δυτικό μοντέλο της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας. Τα πολιτικά κόμματα στις κοινωνίες αυτές αλλοτριώνονται σε συντεχνίες συμφερόντων και σε καρκινώματα διαφθοράς, το δικαίωμα της ψήφου υπηρετεί ιδιοτελείς συναλλαγές, ο κομματικός φανατισμός συναγωνίζεται την αλογία της ποδοσφαιροφιλίας.
Εκατόν σαράντα εννέα χρόνια, από το 1833 ώς το 1974, η αδυναμία της μεταπρατικής ελλαδικής κοινωνίας να μιμηθεί αποτελεσματικά το δάνειο μοντέλο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «επιτροπεύετο» από την εγκάθετη αλλοδαπή βασιλεία. Και όταν η στανική αυτή «επιτροπεία» διαπλεκόταν με τη φαυλότητα των πολιτικών και οδηγούσε σε τυπικά τριτοκοσμικά αδιέξοδα, επενέβαινε ο αυθαίρετος πατριωτισμός του στρατού: Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, κάποτε και με απόσταση μηνών. Κατά κανόνα αναχαίτιζαν περιστασιακά τη φαυλότητα, αλλά καθυστερούσαν δραματικά τη θεσμική «ενηλικίωση» του κράτους. Σπάνια οι παρεμβάσεις στρατιωτικών υπήρξαν ευεργετικές – κίνημα στρατηγού Μακρυγιάννη 1843, συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά 1909, συνταγματάρχη Νικόλαου Πλαστήρα 1922. Ευεργετικές, επειδή δεν υποκατέστησαν την πολιτική εξουσία, απλώς έδωσαν στην κοινωνία την αδέσμευτη από κομματικές ιδιοτέλειες δυνατότητα να επαναδιατυπώσει, με Συντακτικές ή Αναθεωρητικές Εθνοσυνελεύσεις, φραγμούς στην αυθαιρεσία της εξουσίας.
Μόνο τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, από το 1974 ώς σήμερα, η μίμηση του δυτικού κοινοβουλευτικού προτύπου προσπαθεί να λειτουργήσει χωρίς βασιλική επιτροπεία και χωρίς ενδεχόμενο επεμβάσεων στρατιωτικής παιδονομίας. Κάποιοι σπεύδουν να θριαμβολογήσουν ότι ο πολιτικός βίος στην Ελλάδα μπήκε σε φάση ενηλικίωσης, αλλά προφανέστατα απατώνται ή κατάφωρα ψεύδονται: Διότι ναι μεν η βασιλική επιτροπεία εξέλιπε και επεμβάσεις στρατιωτικών είναι εκ των πραγμάτων αδιανόητες, αλλά ο έλεγχος της φαυλότητας και της αυθαιρεσίας δεν κατοχυρώθηκε με θεσμούς και συνταγματικές διατάξεις δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων, δραστικού ελέγχου, πειθαρχικού και αξιοκρατικού, τόσο των διαχειριστών της εξουσίας όσο και των κρατικών λειτουργών.
Η δημοκρατία (έστω και μεταπρατική, κοινοβουλευτική) παραμένει για την Ελλάδα ανεπίτευκτος στόχος. Από την παλατιανή αυθαιρεσία και το ανεξέλεγκτο του στρατιωτικού πατριωτισμού περάσαμε στον συνταγματικά κατοχυρωμένο απολυταρχισμό της κομματοκρατίας. Η εξουσία δεν πηγάζει από την υπεύθυνη κρίση και βούληση του λαού, πηγάζει από την πιο επιδέξια (πιο καλοπληρωμένη) πλύση εγκεφάλου των ψηφοφόρων. Ιλιγγιώδη ποσά κρατικού χρήματος και μαφιόζικης «διαπλοκής» διασπαθίζονται για την κομματική διαφημιστική προπαγάνδα που μεθοδικά εξανδραποδίζει τον λαό, χειραγωγεί τα δύο τρίτα των πολιτών να ψηφίζουν από ψυχαναγκαστικό εθισμό, χωρίς σκέψη και κρίση.
Πολίτες «ανεπαισθήτως» υπόδουλοι, λαός ανυποψίαστων ραγιάδων, σκλάβοι ντοπαρισμένοι με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Μας επιτρέπουν να ψηφίζουμε, αλλά με στημένους ακαταμάχητους μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου μας. Μας παραμυθιάζουν με φαντασιώσεις ελευθερίας και δικαιωμάτων, με το να μας αφήνουν να «διαδηλώνουμε» αναμηρυκάζοντας συνθήματα που μας υπαγορεύουν κομματικοί εγκάθετοι με ντουντούκα. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί δεν υποτάχθηκαν με τόσο ζήλο στα επαγγελματικά συμφέροντα τόσο λίγων.
Τρεις οικογένειες μοιράζουν την τράπουλα, νέμονται διαδοχικά την εξουσία, συντηρούν και τις προσχηματικές αντιπολιτεύσεις: αγραβάτωτους μανιακούς της εξουσιαστικής (μηδενιστικής) ιδεολογίας, κομματικά απολιθώματα παλαιοημερολογιτικής ψυχοπαθολογίας. Και οι ραγιάδες όλα τα καταπίνουν, καταθέλγονται από τους γόνους της φεουδαλικής τριαρχίας, χοροπηδούν με κομματικές σημαιούλες κάτω από τα μπαλκόνια τους ό,τι και αν πουν, όποιοι και αν είναι: ευφυείς ή καθυστερημένοι, εύγλωττοι ή άγλωσσοι, ικανοί ή ατάλαντοι, πατριώτες ή απάτριδες. Η ποιότητα δεν λογαριάζεται, γυμνά ονόματα ψηφίζουμε, nomina nuda tenemus.
Η απορία είναι: καλά εμείς, η αδύναμη και ευεπηρέαστη πλεμπάγια. Αλλά ο κόσμος των επιχειρήσεων, οι χαρισματικοί της δημιουργίας, όσοι έχουν επενδύσει μόχθο και καρπούς του μόχθου τους σε αυτή τη χώρα, δεν αγωνιούν, δεν τρομάζουν από την κατακλυσμική δυναμική της παρακμής;
Το χρήμα, ναι, δεν έχει πατρίδα (γι’ αυτό και οι πιστοί του Ιστορικού Υλισμού εύκολα μεταλλάσσονται σε καριερίστες διεθνιστές). Αλλά ο άνθρωπος, έλεγε ο Σεφέρης, έχει ρίζες βιολογικές σε κάποια πατρίδα και όταν αυτές κοπούν, πονάει, πόνο σωματικό. Δεν είναι δυνατό να αφήνει αδιάφορο τον επιχειρηματία η πολιτικά ανυπεράσπιστη εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του, η θεσμική και κοινωνική της διάλυση, δεν γίνεται να παρακάμπτει τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος.
Εμποροι οργάνωσαν την Εθνεγερσία. Την ανατροπή της κομματικής τυραννικής απολυταρχίας ποιος θα την οργανώσει;

 

[Ανδρεας Σχιζας]

Kαι ενα αλλο εννδιαφερον αρθρο.

Καθ. Κέιμπριτζ Πολ Κάρτλιτζ:
Ο [πολυδιαφημισμένος διεφθαρμένος]
Σωκράτης ήταν πράγματι ένοχος.


Η θανατική καταδίκη του Σωκράτη παραμένει ένα από τα άλυτα αινίγματα της Ιστορίας, παρ´ ότι έχουν γραφεί τόνοι συγγραμμάτων για εκείνη τη δίκη που έγινε στην Αθήνα το 399 π.Χ. Ωσπου πολύ πρόσφατα - 2.400 χρόνια αργότερα - κυκλοφόρησε το βιβλίο Αncient Greek Ρolitical Τhought in Ρractice(Η αρχαιοελληνική πολιτική σκέψη στην πράξη) του Πολ Κάρτλιτζ, καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους: η δίκη ήταν νομικά άρτια & ο Σωκράτης δικαίως κρίθηκε ένοχος. Λίγες ημέρες προτού μας επισκεφθεί για μία ακόμη φορά στην Αθήνα ο ελληνόφωνος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να λάβει μέρος στους εορτασμούς για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, του ζητήσαμε να μας πει λίγα λόγια για αυτή την καινούργια ρηξικέλευθη πρότασή του.
- Ισχυρίζεστε ότι δικαίως κρίθηκε ένοχος ο Σωκράτης.
-Εχουμε, πρώτον, μια δυτική παράδοση η οποία, όπως έδειξε η Τζένι Ρόμπερτς στο βιβλίο της το 1994, είναι πρωτίστως αντι-δημοκρατική (όσο & αν η “δημοκρατία” εφαρμόστηκε σε διάφορες περιοχές του κόσμου) & όπου η δίκη & καταδίκη του Σωκράτη χρησίμευσε συχνά ως βέργα παραδειγματισμού για το πόσο “ανόητοι”, “αδαείς”, “ασταθείς”, με “ψυχολογία όχλου” ήταν οι πολίτες της κλασικής Αθήνας & έτσι να δυσφημήσουν τον όρο “δημοκρατία”, ώσπου να εφεύρουν τον 19ο αιώνα τον όρο “αντιπροσωπευτική δημοκρατία” (την οποία οι αρχαίοι έλληνες δημοκράτες θα θεωρούσαν ολιγαρχία). Δεύτερον, έχουμε μια νέα “ολιστική” αντίληψη που λέει ότι η δημοκρατία (οποιουδήποτε είδους) δεν εφευρέθηκε στην Ελλάδα αλλά κάπου πιο “ανατολικά”, π.χ. στη χώρα των Φοινίκων.
Σε αυτούς λοιπόν ήθελα να αντιπαραθέσω ότι, πρώτον, ο αθηναϊκός δήμος ΔΕΝ ήταν όχλος (τον παρουσιάζουν ως τέτοιον αντιδημοκράτες, σαν τον Πλάτωνα & τον Ξενοφώντα). Δεύτερον, ήταν πράγματι οι Αθηναίοι που εφηύραν τη δημοκρατία (ελληνική λέξη).
- Με βάση το αθηναϊκό νομοθετικό σύστημα,σε αυτού του είδους τις δίκες ο κατηγορούμενος μπορούσε να προτείνει ο ίδιος την ποινή του.Ο Σωκράτης πρότεινε με χιούμορ- ή & σοβαρά ότι θα έπρεπε να επιβραβευτεί μάλλον για τις υπηρεσίες του στην πόλη & να καταβάλει το πρόστιμο μιας μνας.Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο.Ηταν νομικά ορθό αυτό;
-Ναι, ήταν νομικά απολύτως ορθό. Ηταν λογικό να υπάρχουν ελαφρότερες & βαρύτερες ποινές αναλόγως της σοβαρότητας της ασέβειας, όπως οι ένορκοι ήθελαν να τη δουν. Ο Μέλητος είχε ζητήσει θανατική καταδίκη από την αρχή- με άλλα λόγια, τοποθετούσαν το έγκλημα του Σωκράτη στην ίδια βαθμίδα με την ιεροσυλία, που σήμαινε αυτομάτως την εσχάτη ποινή. Ο Σωκράτης όμως μοιάζει πως πίστευε από την αρχή ότι καθόλου δεν ήταν ένοχος για ασέβεια & ότι αντίθετα από το να διαφθείρει τους νέους είχε προσφέρει μόνο καλό στους μαθητές του, όπως & μόνο καλό στην πόλη των Αθηνών (ψάχνοντας “την αλήθεια όπως την έβλεπε ΕΚΕΙΝΟΣ”.Είχε μια ριζικά ατομικιστική, & ως εκ τούτου αντι-δημοκρατική, αντίληψη της αλήθειας & μάλιστα της γνώσης στο σύνολό της. Για εκείνον, χωρίς υπερβολή, η γνώμη της πλειοψηφίας ήταν πάντα λάθος.
- Ο Σωκράτης ήρθε σε σύγκρουση με τη δημοκρατία. Γιατί;
-Δεν έχουμε τεκμήρια ότι ο Σωκράτης αγαπούσε το δημοκρατικό πολίτευμα της πόλης του. Θυμηθείτε ότι το 404-403 π.Χ. παρέμεινε πολίτης της ολιγαρχίας των Τριάκοντα Τυράννων υπό το μαθητή του Κριτία αντί να εγκαταλείψει την πόλη & να ενωθεί με τους Δημοκρατικούς για την ανατροπή τους. Είναι αλήθεια ότι αρνήθηκε να εκτελέσει μια εντολή των Τριάκοντα, δεν τιμωρήθηκε όμως γιατί τους παράκουσε.
Ο Σωκράτης, με το να μην εκφωνήσει ούτε καν μια στοιχειώδη απολογία (να γιατί ο Πλάτωνας & ο Ξενοφώντας αισθάνθηκαν την ανάγκη να το κάνουν αυτοί για εκείνον μετά τον θάνατό του- & κοιτάξτε πόσο διαφορετικές είναι οι δύο απολογίες...), απεργάστηκε στην πράξη μια γελοιοποίηση ολόκληρου του δημοκρατικού συστήματος.

(2457-2458/Ας μιλησουμε επιτελους)

 

[Δημήτρης Αντωνόγλου]

Kαι ενα αλλο εννδιαφερον αρθρο.

Καθ. Κέιμπριτζ Πολ Κάρτλιτζ:
Ο [πολυδιαφημισμένος διεφθαρμένος]
Σωκράτης ήταν πράγματι ένοχος.


Η θανατική καταδίκη του Σωκράτη παραμένει ένα από τα άλυτα αινίγματα της Ιστορίας, παρ´ ότι έχουν γραφεί τόνοι συγγραμμάτων για εκείνη τη δίκη που έγινε στην Αθήνα το 399 π.Χ. Ωσπου πολύ πρόσφατα - 2.400 χρόνια αργότερα - κυκλοφόρησε το βιβλίο Αncient Greek Ρolitical Τhought in Ρractice(Η αρχαιοελληνική πολιτική σκέψη στην πράξη) του Πολ Κάρτλιτζ, καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους: η δίκη ήταν νομικά άρτια & ο Σωκράτης δικαίως κρίθηκε ένοχος. Λίγες ημέρες προτού μας επισκεφθεί για μία ακόμη φορά στην Αθήνα ο ελληνόφωνος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να λάβει μέρος στους εορτασμούς για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, του ζητήσαμε να μας πει λίγα λόγια για αυτή την καινούργια ρηξικέλευθη πρότασή του.
- Ισχυρίζεστε ότι δικαίως κρίθηκε ένοχος ο Σωκράτης.
-Εχουμε, πρώτον, μια δυτική παράδοση η οποία, όπως έδειξε η Τζένι Ρόμπερτς στο βιβλίο της το 1994, είναι πρωτίστως αντι-δημοκρατική (όσο & αν η “δημοκρατία” εφαρμόστηκε σε διάφορες περιοχές του κόσμου) & όπου η δίκη & καταδίκη του Σωκράτη χρησίμευσε συχνά ως βέργα παραδειγματισμού για το πόσο “ανόητοι”, “αδαείς”, “ασταθείς”, με “ψυχολογία όχλου” ήταν οι πολίτες της κλασικής Αθήνας & έτσι να δυσφημήσουν τον όρο “δημοκρατία”, ώσπου να εφεύρουν τον 19ο αιώνα τον όρο “αντιπροσωπευτική δημοκρατία” (την οποία οι αρχαίοι έλληνες δημοκράτες θα θεωρούσαν ολιγαρχία). Δεύτερον, έχουμε μια νέα “ολιστική” αντίληψη που λέει ότι η δημοκρατία (οποιουδήποτε είδους) δεν εφευρέθηκε στην Ελλάδα αλλά κάπου πιο “ανατολικά”, π.χ. στη χώρα των Φοινίκων.
Σε αυτούς λοιπόν ήθελα να αντιπαραθέσω ότι, πρώτον, ο αθηναϊκός δήμος ΔΕΝ ήταν όχλος (τον παρουσιάζουν ως τέτοιον αντιδημοκράτες, σαν τον Πλάτωνα & τον Ξενοφώντα). Δεύτερον, ήταν πράγματι οι Αθηναίοι που εφηύραν τη δημοκρατία (ελληνική λέξη).
- Με βάση το αθηναϊκό νομοθετικό σύστημα,σε αυτού του είδους τις δίκες ο κατηγορούμενος μπορούσε να προτείνει ο ίδιος την ποινή του.Ο Σωκράτης πρότεινε με χιούμορ- ή & σοβαρά ότι θα έπρεπε να επιβραβευτεί μάλλον για τις υπηρεσίες του στην πόλη & να καταβάλει το πρόστιμο μιας μνας.Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο.Ηταν νομικά ορθό αυτό;
-Ναι, ήταν νομικά απολύτως ορθό. Ηταν λογικό να υπάρχουν ελαφρότερες & βαρύτερες ποινές αναλόγως της σοβαρότητας της ασέβειας, όπως οι ένορκοι ήθελαν να τη δουν. Ο Μέλητος είχε ζητήσει θανατική καταδίκη από την αρχή- με άλλα λόγια, τοποθετούσαν το έγκλημα του Σωκράτη στην ίδια βαθμίδα με την ιεροσυλία, που σήμαινε αυτομάτως την εσχάτη ποινή. Ο Σωκράτης όμως μοιάζει πως πίστευε από την αρχή ότι καθόλου δεν ήταν ένοχος για ασέβεια & ότι αντίθετα από το να διαφθείρει τους νέους είχε προσφέρει μόνο καλό στους μαθητές του, όπως & μόνο καλό στην πόλη των Αθηνών (ψάχνοντας “την αλήθεια όπως την έβλεπε ΕΚΕΙΝΟΣ”.Είχε μια ριζικά ατομικιστική, & ως εκ τούτου αντι-δημοκρατική, αντίληψη της αλήθειας & μάλιστα της γνώσης στο σύνολό της. Για εκείνον, χωρίς υπερβολή, η γνώμη της πλειοψηφίας ήταν πάντα λάθος.
- Ο Σωκράτης ήρθε σε σύγκρουση με τη δημοκρατία. Γιατί;
-Δεν έχουμε τεκμήρια ότι ο Σωκράτης αγαπούσε το δημοκρατικό πολίτευμα της πόλης του. Θυμηθείτε ότι το 404-403 π.Χ. παρέμεινε πολίτης της ολιγαρχίας των Τριάκοντα Τυράννων υπό το μαθητή του Κριτία αντί να εγκαταλείψει την πόλη & να ενωθεί με τους Δημοκρατικούς για την ανατροπή τους. Είναι αλήθεια ότι αρνήθηκε να εκτελέσει μια εντολή των Τριάκοντα, δεν τιμωρήθηκε όμως γιατί τους παράκουσε.
Ο Σωκράτης, με το να μην εκφωνήσει ούτε καν μια στοιχειώδη απολογία (να γιατί ο Πλάτωνας & ο Ξενοφώντας αισθάνθηκαν την ανάγκη να το κάνουν αυτοί για εκείνον μετά τον θάνατό του- & κοιτάξτε πόσο διαφορετικές είναι οι δύο απολογίες...), απεργάστηκε στην πράξη μια γελοιοποίηση ολόκληρου του δημοκρατικού συστήματος.

(2457-2458/Ας μιλησουμε επιτελους)

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες είναι λιγάκι επιστήμες του περίπου.... Δηλαδή με τις κατάλληλες σοφιστίες, υποθέσεις και υποκειμενικές οπτικές γωνίες, μπορείς να ισχυριστείς οτιδήποτε χωρίς σκληρά τεκμήρια. Στα μαθηματικά δε χωραει υποκειμενισμός. 2+2 κάνουν τέσσερα (όταν δεν κάνουν, πάλι το ξέρεις με βεβαιότητα ανάλογα με το πως έχει οριστεί η πράξη) Στην ιστορία και την κοινωνιολογία λέει ότι γουστάρει ο καθένας.

Εδώ τι κάνει ο αξιότιμος κύριος καθηγητής; Παίρνει μαι εντελώς extreme θέση, που είναι σίγουρο ότι θα του φέρει φήμη. Άγγλος εναντίον Σωκράτη. Η μέθοδος είναι απλή. Κρίνουμε το παρελθόν με τους όρους του παρόντος και αποδίδουμε "δικαιοσύνη" ετεροχρονισμένα και εικονικά, ενώ είμαστε ταυτόχρονα ένορκοι, κατήγοροι και δικαστήριο. Και η καταδίκη είναι καθαρά τεχνική και δικολαβίστικη.

"παρέμεινε πολίτης της ολιγαρχίας των Τριάκοντα Τυράννων υπό το μαθητή του Κριτία αντί να εγκαταλείψει την πόλη & να ενωθεί με τους Δημοκρατικούς για την ανατροπή τους. Είναι αλήθεια ότι αρνήθηκε να εκτελέσει μια εντολή των Τριάκοντα, δεν τιμωρήθηκε όμως γιατί τους παράκουσε."
Δηλαδή όσοι Έλληνες δεν αυτοεξορίστηκαν την περίοδο της Χούντας και δε βασανίστηκαν οπό τα ΕΣΑ ήταν Χουντικοί. Τον παραπέμπω στους ομοεθνείς του και κορυφαίους σατιρικούς κομικούς Monthy Pythons στην ταινία Monthy Pythons and the Holy Grail: "όποια ζυγίζει όσο μια πάπια είναι μάγισσα".

Για μένα τέτοια paper έχουν τόση αξία, όσο και μια ταινία του Χόλιγουντ. Να μην παίζουμε το παιχνίδι δημοσιότητας του εν λόγω κυρίου που χρησιμοποιεί το όνομα του Σωκράτη για να γίνει γνωστός. Με τον Cromwell και τον Bonnie Prince Charlie δεν πρόκειται να ασχοληθεί ο ο πλανήτης. Η υπόθεση είναι "εικονικά" Ελγίνεια.

Θα έβαζα για τίτλο στο άρθρο: "Φαιδρά Δαιμόνια"

Thanks but no thanks.

 

[Ανδρεας Σχιζας]

Δεν διευκρινισα οτι το αρθρο του Πολ Κάρτλιτζ, δοθηκε ως απαντηση/σχολιο, στο αρθρο «Ανεπαισθήτως» υπόδουλοι.