Οι Τετρομαγμένοι.

oranje said:
Μια βοηθεια αν γνωριζει καποιος.
Σε χθεσινη εκπομπη(ΝΕΤ 105,8) ακουσα οτι ο ΕΛ.ΑΣ ειχε παρει στην ταξη του τσαμηδες, τους οποιους τους εκδιωξε αργοτερα.
Το πρωτο ερωτημα μου ειναι αν και κατα ποσο ισχυει κατι τετοιο
Το δευτερο(υπο την προυποθεση οτι ισχυει το γεγονος αυτο),
επειδη δεν αναφερθηκε ουτε η περιοδος αλλα ουτε και ο λογος εκδιωξης,μηπως μπορει να δωθει καποιο Link ή να αναφερθουν επιγραματτικα καποια στοιχεια.
Ευχαριστω
Click to expand...

αληθεια ειναι,οταν καταλαβαν οτι χανεται ο πολεμος πηγαν με τα 'παλικαρια' του αρη
αλλα ας ειναι καλα ο Ζερβας που τους εστειλε στο διαολο:fahne90:
 
Last edited:
gaza_swimming_pool.jpg
 
Last edited:
θα σας παρακαλούσα να μην ανεβάζετε το θέμα μόνο για να ανεβεί με τέτοιου τύπου ποστ. Ούτως ή άλλως κάποιο ουσιαστικό μήνυμα προστίθεται συχνά-πυκνά και ανεβαίνει ξανά το νήμα, ενώ στα sticky μάλλον χανόμαν. Με ένα απλό search του τόσο χαρακτηριστικού τίτλου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθεί.
 
Αυτό δείχνει και μια άλλη αλήθεια.... Διαβάστε παρακαλώ.

Sofia Standart News (Internet Version-WWW) in Bulgarian 07 Mar 08
Commentary by Konstantin Subchev: "Neighbors in Illusions"

What should have happened a long time ago, finally took place. On Wednesday [ 5 March] the presidents of Bulgaria and Macedonia relinquished the formal speeches and official courtesy. The fact that their meeting took place in Sandanski - the city named after the supporter of the thesis about autonomous Macedonia -- was the only diplomatic symbol related to the meeting. However, this did not prevent Georgi Purvanov and Branko Crvenkovski from telling each other the truth about the two countries' relations at their private meeting. Naturally, the emotions around Todor Aleksandrov's monument in Veles served as the specific reason for this.

As the great John Steinbeck wrote -- the truth is a good wife, but it could be a dangerous lover. Purvanov and Crvenkovski exchanged sharp phrases. Our president explained in simple words to his guest that Todor Aleksandrov and Yane Sandanski are the two sides of the same coin, and that there is no reason to begin a battle of monuments.

The Macedonian president defended himself with legal clauses: according to him the issue in question was not whose monument it was, but rather the problem that it had not been constructed in accordance with the requirements of the law. It is interesting to know what modern Macedonia has to do with Josip Broz Tito [former Yugoslavia leader] and Skanderbek [Albanian national hero] whose monuments can be seen everywhere along the River Vardar - but never mind this.

It is sad when a state resorts to a war of monuments in its quest for identity. It is true that Aleksandrov's name is not inscribed in the Macedonia nation's official doctrine. It is also true that erecting a monument in his honor in Veles, rather than in his home town of Stip, was not really necessary. However, it is a completely different issue that the monument of Mara Buneva [an activist of the Internal Macedonian Revolutionary Organization - VMRO -- famous for killing Serbian official Velimir Prelic] is also regularly destroyed and the Bulgarian military cemeteries are desecrated.

History is indeed everywhere in the Balkans. In most cases it is a bloody history. Unlike the other Europeans, we are focused too much in the past. This means that we have lost faith in the present and future.

Neither Skopje nor Sofia could benefit from a "war of monuments." Brussels attributes exceptional importance to preserving the cultural-historical heritage and to the principle that a future NATO member-state cannot have problems with its neighbors.

We know that official Skopje cannot reconcile to our common history, as President Purvanov urged it to do. Moreover, Skopje's attitude to this common history will continue to resemble the attitude of the devil toward the holy water. Our society would find it also difficult to part with the illusion - which indeed seems to be fading away - that the San Stefano ideal could be implemented [the San Stefano Treaty with Turkey of 1878 created Greater Bulgaria, which included today's Macedonia]. As Prof. Andrey Pantev said, this illusion has become the nation's chronic neurosis.

Sooner or later we must part with our illusions - and this applies both to us and our neighbors along the River Vardar.

Let the dead rest in peace - precisely as the graves of Todor Aleksandrov and Yane Sandanski do on both sides of the Pirin Mountain. Nevertheless, Skopje must not forget that at present it is Bulgaria and not Macedonia that is in a strong position.

Bulgaria could exist without Macedonia. Apparently, the opposite is impossible. We are not talking about guaranteeing the transit of Russian gas or other infrastructure projects. We also are not saying anything about Bulgaria's support for Macedonia's membership in NATO and the EU. If the "Kosovo syndrome" crosses Sar Mountain and reaches Skopje - what are "out brothers" going to do? Perhaps this is why President Branko Crvenkovski admitted - for the first time! - that in Macedonia there are people with a Bulgarian self-awareness, and that their rights will be protected. What remains is to see whether the promise will be implemented, or whether those were only empty words.
 
Ο ΟΤΕ αναγνώρισε ήδη τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και τους τα χώνει κιόλας ως χορηγός.

Στο site http://www.cosmofon.com.mk (προσέξτε το mk) διαβάζουμε:

«Continuing the tradition to support sport activities, COSMOFON in cooperation with the Macedonian Ski Federation once again sponsored the FIS Snowboard Cup 2008….».

Και για να μην μένει καμία παρεξήγηση για το ποια είναι η COSMOFON δείτε τι γράφουν στο «about us»:

«COSMOFON is a company owned 100% by the OTE Group, the leading telecommunications group in Greece and the largest integrated telecommunications operator in Southeastern Europe…».

Τι θα έκανε μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και την χώρα της τον Βουρλούμη και τους υπεύθυνους της COSMOFON;

Πηγή-Συντάκτης:Aegean Times - αντι
 
Η βαλκανοποίηση της Ελλάδας

Του δρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ*

Μία επικίνδυνη ψευδαίσθηση διαμορφώνει την ελληνική εξωτερική πολιτική, την εποχή μεταβαλκανοποίησης των Βαλκανίων. Πρόκειται για την ψευδαίσθηση της αβάσιμης αυτοεκτίμησης που προβάλλεται από την επικεφαλής σχεδιασμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ενώ στην πραγματικότητα ο ρόλος της θυμίζει περισσότερο κλασική χορεύτρια με κλακέτες, που εκτελεί μια χορογραφημένη άσκησή της για την ικανοποίηση ενός προεπιλεγμένου κοινού. Οπως οι τυπικές χορεύτριες του Χάρλεμ, ο ρυθμός και η ένταση της παράστασης καθορίζονται από τη διάρκεια και την ένταση του χειροκροτήματος. Γι' αυτό και στο τέλος της πρόσφατης παρουσίας της στην Ουάσιγκτον, η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών έμοιαζε έτοιμη να ανταλλάξει την αξιοπρέπεια του σερβικού έθνους και την τιμή της Ελλάδας για να εξασφαλίσει λύση για το πρόβλημα που είναι γνωστό ως «το θέμα της ονομασίας». Η τελευταία συμφωνία υποχρεώνει την Ελλάδα να «βοηθήσει» να πωληθεί στο απογοητευμένο σερβικό έθνος το «πικρό χάπι του Κοσόβου», σε αντάλλαγμα για ένα αποδεκτό υποκατάστατο της ονομασίας ΠΓΔΜ. Τέτοιες συμφωνίες προκαλούν επικίνδυνα προηγούμενα και δυσοίωνες συνέπειες για τα ελληνικά συμφέροντα και την εθνική ασφάλεια. Μία επιτυχημένη σύνδεση των θεμάτων του Κοσόβου και της ΠΓΔΜ από τον ανώτατο διαχειριστή των Ελλήνων αξιωματούχων στην Ουάσιγκτον, Νίκολας Μπερνς, αφήνει την Ελλάδα εκτεθειμένη σε μελλοντική βαλκανοποίηση - χωρίς καμία αμφιβολία.

Για τους προσεκτικούς παρατηρητές των βαλκανικών υποθέσεων αυτό το αποτέλεσμα δεν προκαλεί έκπληξη. Για μήνες η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών πρέσβευε «ρεαλισμό» στους ομολόγους της στο Βελιγράδι με τέτοια επιμονή, που ώθησε τον Πούτιν να συνδέσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου με το μέλλον της Κύπρου. Δεν μπορεί κανείς παρά να νιώσει αποτροπιασμό από την απερίσκεπτη αποδοχή (και μάλιστα χωρίς επιχειρήματα) της δημιουργίας ενός νέου κράτους στα Βαλκάνια με βάση τη γεωγραφία, με κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και με περιφρόνηση των Ηνωμένων Εθνών. Ισως διέφυγε την προσοχή των βαθυστόχαστων διανοητών του ελληνικού υπουργείου, αλλά το γεγονός παραμένει ότι δεν υπάρχει «κοσοβάρικη» εθνότητα που αναζητά αυτοδιάθεση, αλλά μόνο Αλβανοί του Κοσόβου που τώρα προετοιμάζουν τη σκηνή για ένα όνειρο πολλών χρόνων, το οποίο προκάλεσε τους βαλκανικούς πολέμους. Το λίκνο του σερβικού πολιτισμού, το Κόσοβο, είδε τη δημογραφία του να αλλάζει από την εγκατάσταση 300.000 Αλβανών κατά τη διάρκεια συνεργασίας των Αλβανών με τους ναζί, η οποία (εγκατάσταση), σε συνδυασμό με την παρουσία των αυτόχθονων Αλβανών, λειτούργησε ως αιτιολόγηση των αλβανικών διεκδικήσεων, τόσο έναντι της Ελλάδας όσο και της Σερβίας. Από απλή περιέργεια: πόσοι Αλβανοί έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό; Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν άσχετη ιστορία στους κλωνοποιημένους Ελληνες λάτρεις της διαφορετικότητας/πολυπολιτισμικότητας, αλλά αξίζει να ξαναθυμηθούμε ορισμένα στιγμιότυπα του όχι και τόσο μακρινού ιστορικού παρελθόντος.

Στις 3 Μαΐου 1941, έξι ημέρες αφότου οι δυνάμεις των ναζί εισέβαλαν στην Αθήνα, η κυβέρνηση του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφκέτ Βερλάτσι έστειλε στη Ρώμη εξαμελή αντιπροσωπεία να παρουσιάσει στον Ντούτσε «τις ελάχιστες διεκδικήσεις της Αλβανίας έναντι της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας». Εκτός από το Κόσοβο, ο Βερλάτσι ζητούσε την «προσάρτηση» των Ιωαννίνων και της Πρέβεζας στην Αλβανία μαζί με τις ευρύτερες περιοχές, όπως επίσης και άλλες ελληνικές περιοχές, ειδικά στη δυτική Μακεδονία. Παράλληλα με τις «ελάχιστες» αλβανικές διεκδικήσεις, ένα τραγούδι έκανε το ντεμπούτο του στην Αλβανία, με τους αποκαλυπτικούς στίχους, που είναι εξίσου δημοφιλείς σήμερα, «pa kosova e Chemeria, nuke esshte Sqipeperia» (χωρίς το Κόσοβο και την Τσαμουριά, δεν υπάρχει Αλβανία).

Μπορεί οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος να πιστέψει ότι η δημιουργία ενός τρίτου ξανθού ισλαμικού κράτους στα Βαλκάνια θα αφήσει ήσυχη την Ελλάδα; Κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα μιας εθνικής ομάδας να ζητεί ένωση με τα αδέρφια τους πέρα από τα σύνορα. Αλλά η δημιουργία κρατών με βάση «κατασκευασμένα γεγονότα επί του εδάφους» προετοιμάζει τη σκηνή για τη βαλκανοποίηση της Ελλάδας. Σε συνδυασμό με τις εξωτερικά τροφοδοτούμενες αναρχικές τάσεις μέσα στην Ελλάδα και την τάση της ελληνικής κυβέρνησης να συμπεριφέρεται ως ομάδα εμπόρων αντί ως προστάτιδα των εθνικών συμφερόντων, η σκηνή είναι τώρα έτοιμη για νέες εθνικές δοκιμασίες χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Δυστυχώς η Ελλάδα έχει ξεπουλήσει τις επιλογές της, μία προς μία, στους δημιουργούς της στρατηγικής έννοιας της νέας «Εγγύς Ανατολής», που βασίστηκε στις προ του 1912 βαλκανικές πραγματικότητες και βελτιώθηκε ήδη από τον Ιούνιο του 1992 από τους ιμπεριαλιστές στρατηγικούς σχεδιαστές. Είθε ο Θεός να σώσει την Ελλάδα από τους πεινασμένους για εξουσία Ελληνες πολιτικούς.

* Επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ, Howard, Washington, DC
 
Aπό την χτεσινή Ελευθεροτυπία.

Η πρώτη αρχηγός κόμματος από την Ευρωπαϊκή Ενωση που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στα κατεχόμενα της Κύπρου είναι από σήμερα η Κλάουντι Ροτ, πρόεδρος των Πρασίνων στη Γερμανία έπειτα από πρόσκληση της αποκαλούμενης προέδρου της Βουλής, κ. Εκενόγλου…
… θα συναντηθεί με τον Ταλάτ και τον ψευδοπρωθυπουργό Σογέρ, θα παρακαθήσει σε επίσημα δείπνα, ενώ δεν θα επισκεφθεί την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η κ. Ροτ υποστήριξε ότι σκοπός της επίσκεψής της είναι «να διαπιστώσει από κοντά τις συνέπειες της απομόνωσης»…”

Βρέ ούστ απο κεί ´Οικολόγοι ´τής δεκάρας,μόνιμοι απολογητές τών Η.Π.Α.
Κατά τά άλλα θα πρέπει να ´συγκινούμαστε´από τούς διαφόρων ειδών οικολογούντες πού πίσω από το ´ενδιαφέρον ´γιά το περιβάλλον κρύβουν τήν ´εχαρίστηση´να υποστηρίζουν σφαγείς .
Υ.Γ.
Αναμένομεν και τά σχόλια τών ελλήνων φιλοκεμαλιστών ´οικολόγων´.
 
Top Bottom