Απαραίτητη σημείωση: δε συνηθίζω να κρίνω μηχανάκια ήχου γρήγορα, αλλά αυτό πρέπει να το μοιραστώ!
Την προηγούμενη εβδομάδα και μετά από ένα σύντομο σχετικά ψάξιμο, αποφάσισα να κινηθώ για τα M-Audio studiophile AV-40 για ακρόαση μουσικής στο desktop μου.
Τα reviews που αποσπούν είναι εξαιρετικά στο σύνολό τους και αν κοιτάξει κανείς τα σχόλια στο Amazon.com μένει άναυδος…
Σκέφτηκα κάποια ακριβότερα μοντέλα από πιο γνωστούς κατασκευαστές (πχ Fostex, Tannoy κα) αλλά υπήρχαν πλεονεκτήματα στα M-audio όπως το vol. Control στην πρόσοψη, η είσοδος Aux και η έξοδος ακουστικών, όπως και οι διαστάσεις τους (ήθελα όσο το δυνατόν μικρότερο form factor) που τα έφερναν στην 1η θέση.
Για 125 ευρώ λοιπόν (Πλαίσιο - καλύτερη τιμή που βρήκα σε Ευρώπη) και με μια διαθεσιμότητα λίγων ημερών, έκανα την κίνηση.
Μια εβδομάδα μετά το μαγικό κουτάκι έφτασε σπίτι μου (ενημερωνόμουν τακτικά και με συνέπεια για την πρόοδο της παραγγελίας).
Ανοίγοντας τα κουτιά – υπάρχει εξωτερικό χαρτονένιο, εσωτερικό χαρτονένιο και τέλος αφρώδες υλικό, αντίκρισα δύο κομψά ηχεία μαύρου ματ χρώματος. Μου φάνηκαν μεγαλούτσικα σε σχέση με τι είχα συνηθίσει, αποδεκτά όμως. Λόγω όμορφου (υποκειμενικό) σχεδιασμού και επίσης λόγω της 24άρας Dell που πλαισιώνουν δεν φάνηκαν άκομψα… ευτυχώς γιατί βρίσκονται σε ζώνη ελέγχου (κρεβατοκάμαρα) οπότε άνετα την έβλεπαν την κόκκινη κάρτα σε άλλη περίπτωση.
Μαζί τους στο κουτί βρήκα ένα σετ καλώδια για τις διασυνδέσεις που δυστυχώς είναι μη αποδεκτής ποιότητας – χρησιμοποιήθηκαν όμως καθώς δεν είχα άλλα.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να αγοραστούν άλλα καλύτερης ποιότητας. Ένα Y-splitter από mini plug σε RCA και ένα κομμάτι καλώδιο ηχείων ποιοτικό μεν αλλά λεπτό καθώς οι ακροδέκτες των ηχείων είναι πολύ μικροί.
Η εταιρία μας παρέχει ένα σετ αυτοκόλλητων βάσεων από αφρώδες υλικό ώστε να μονώσουμε τα ηχεία από «κακές» επιφάνειες όπως γυαλί. Τις χρησιμοποίησα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Επίσης βρίσκουμε εγχειρίδιο και ένα έγχρωμο τεύχος (σαν cartoon) που μιλάει για την επιλογή monitors και την σωστή τους τοποθέτηση.
Καλές οι πληροφορίες και ευκολονόητες, θεωρητικές όμως – στην περίπτωσή μου τουλάχιστον – όπου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παρέμβασης στο χώρο.
Συνεπώς απλά τοποθετήθηκαν δεξιά και αριστερά της οθόνης. Αυτό που φρόντισα να κάνω είναι να ρυθμίσω την απόσταση ώστε να δημιουργείται ένα ισοσκελές τρίγωνο με εμένα και τα δύο ηχεία στις κορυφές.
Οι συνδέσεις είναι ιδιαίτερα εύκολες. 2 λεπτά λοιπόν αργότερα είμαστε έτοιμοι να πατήσουμε το διακόπτη λειτουργίας στην πίσω (δυστυχώς) πλευρά.
Ο υπολογιστής ανοίγει και η Audigy 2 ZS αναλαμβάνει να τροφοδοτήσει με αναλογικό σήμα τα ενεργά ηχεία. Σε επίπεδο software το υλικό (SD – 16bit) σε Flac, Ape, Wav & Mp3 από 192 έως 320 kbps αναπαράγεται με την τελευταία έκδοση Foobar2000 και μέσω WASAPI. Όσες ρυθμίσεις αφορούν δειγματοληψία στα 24/48.
Καμία χρήση EQ σε κανένα επίπεδο.
Ως συνήθως το υλικό χιλιοακουσμένο ώστε να υπάρχουν εμπειρίες, προσωπικά έχω κάποια sampler cds από δικό μου υλικό που περιλαμβάνει μεγάλο εύρος της μουσικής που ακούω και θεωρώ σαν καλές ηχογραφήσεις. Από Diana Krall, Patricia Barber, George Michael, Peter Gabriel, Eros Ramazzotti, Dire Straits, Vangelis, διάφορα test disks από ΗΧΟ, Hi Tech, soundtracks, live και άλλα. Ριπαρισμένα με EAC από παλιό καλό CDR plexwriter…
Αρχική εντύπωση: οι πρώτες ακροάσεις ποτέ δεν είναι ενδεικτικές, πόσο μάλιστα εδώ που έχουμε ένα άστρωτο σύστημα ενισχυτή & ηχείων που αγωνίζεται να ξυπνήσει.
Σε κάθε περίπτωση οι πρώτες εντυπώσεις που έγιναν ιδιαίτερα εμφανείς ήταν:
- Ανάλυση: τα ηχεία αποκαλύπτουν την όποια λεπτομέρεια με ευκολία. Mp3 με βάθος 192kbps έχουν υψίσυχνες παραμορφώσεις, κάτι που δεν άκουγα πριν (με τυπικό 2.1 σύστημα της creative). Ο χώρος πλέον είναι «ορατός». Τόσο το βάθος της σκηνής όσο και το πλάτος, αλλά και το ύψος είναι εύκολο να προσδιοριστούν. Τα όργανα έχουν δικό τους σημείο στην εικόνα, ξεχωρίζουν εύκολα, και λεπτομέρειες που δεν πρόσεχα πριν τώρα είναι πολύ ξεκάθαρες.
- Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως όλο αυτό συμβαίνει χωρίς να πληρώνεις σε οξύτητα και σκληρές χροιές. Κάθε άλλο. Από την αρχή τα ηχεία είναι πολύ ευχάριστα και ισορροπημένα. Αναλυτικά μεν, ξεκούραστα δε.
- Στις μεσαίες οι φωνές παρέμειναν γνώριμες με πολλή πληροφορία και «αέρα». Σε σχέση με τα Spendor S8e του σαλονιού πάντως πιο ρηχές και λιγότερο ζεστές. Αν και αντιλαμβάνεστε η σύγκριση είναι το λιγότερο άδικη…
- Στις χαμηλές τα πράγματα ήταν περίεργα στην αρχή. Το ηχείο έδειχνε από τη μία «μαγκωμένο» αλλά και ο έλεγχος ήταν ελλιπής. Θα χαρακτήριζα τον ήχο στα χαμηλά «μικρό» με δόσεις «κουτίλας». Ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν χρόνος εδώ να δούμε πως θα εξελισσόταν.
- Τοποθέτηση: είναι ξεκάθαρο πως για όσους από εμάς δεν έχουν εμπειρία από nearfields κάνει εντύπωση η διαφορά που έχουν τα χιλιοστά στην απόδοση. Μια ελάχιστη κίνηση μπορεί να γκρεμίσει ή να δημιουργήσει μια απέραντη ηχητική σκηνή. Προσοχή λοιπόν στην τοποθέτηση. Τα AV40 στο δικό μου γραφείο απαιτούν 10-12 εκατοστά βάσεις για να έρθουν στο ύψος των αυτιών. Σε πρώτη φάση χαμήλωσα την καρέκλα του γραφείου, αλλά αυτό δεν είναι λύση.
Μετά λοιπόν από 3-4 ώρες μένουν ανάμικτες σκέψεις «οκ για 125 ευρώ καλά είναι», «τα παλιοκαλώδια μάλλον κάνουν τη ζημιά», «ναι αλλά πήρα ανάλυση που δεν είχα» και τέτοια.
3 μέρες μετά…
15 ώρες περίπου ακρόασης έχουν περάσει – αλλαγές δεν έχουν γίνει (τα παλιοκαλώδια και πάλι) και πάμε από την αρχή.
- Υψηλές: παραμένουμε στα καλά αρχικά επίπεδα. Με την αίσθηση ότι το εύρος της σκηνής και ο αέρας έχουν αυξηθεί σημαντικά.
- Μεσαίες: ααααα… πολύ καλύτερα! Οι φωνές αποκτούν οντότητα και εμπλουτίζονται σε χροιές και λεπτομέρεια. Σταθερή η τοποθέτηση του performer στη σκηνή και απόλυτα ρεαλιστική η συνύπαρξη με την υπόλοιπη μπάντα. Πλέον η σύγκριση δε με ενοχλεί, είμαι στα επίπεδα που έχω καλομάθει με τον Άγγλο!
- Χαμηλό: Ουάουυυυυυυ! Απίστευτη η διαφορά!!! Ποιος μου άλλαξε τα ηχεία;;; Τσιμπιέμαι μόνος μου, ζητάω κι’ από τη γυναίκα μου να με τσιμπήσει μπας και τα βλέπω όλα σε όνειρο. Με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι κάθεσαι σωστά ανάμεσα στα ηχεία, το μπάσο είναι απίστευτο. Πιο μελωδικό, πιο στακάτο, ελεγχόμενο, με βάθος που σε κάνει να ψάχνεις το κρυμμένο subwoofer! Τώρα αντιλαμβάνομαι πόσο μπάσο χάνω στο σαλόνι από την κακή τοποθέτηση. Τζίφος τα 2 8ιντσα των Spendor. Υπάρχει πληροφορία στα M-Audio που δεν έχω ξανακούσει χαμηλά…
Ειλικρινά, δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι με αυτά τα χρήματα μπορεί κάποιος να απολαύσει τέτοιο ήχο!
Την προηγούμενη εβδομάδα και μετά από ένα σύντομο σχετικά ψάξιμο, αποφάσισα να κινηθώ για τα M-Audio studiophile AV-40 για ακρόαση μουσικής στο desktop μου.
Τα reviews που αποσπούν είναι εξαιρετικά στο σύνολό τους και αν κοιτάξει κανείς τα σχόλια στο Amazon.com μένει άναυδος…
Σκέφτηκα κάποια ακριβότερα μοντέλα από πιο γνωστούς κατασκευαστές (πχ Fostex, Tannoy κα) αλλά υπήρχαν πλεονεκτήματα στα M-audio όπως το vol. Control στην πρόσοψη, η είσοδος Aux και η έξοδος ακουστικών, όπως και οι διαστάσεις τους (ήθελα όσο το δυνατόν μικρότερο form factor) που τα έφερναν στην 1η θέση.
Για 125 ευρώ λοιπόν (Πλαίσιο - καλύτερη τιμή που βρήκα σε Ευρώπη) και με μια διαθεσιμότητα λίγων ημερών, έκανα την κίνηση.
Μια εβδομάδα μετά το μαγικό κουτάκι έφτασε σπίτι μου (ενημερωνόμουν τακτικά και με συνέπεια για την πρόοδο της παραγγελίας).
Ανοίγοντας τα κουτιά – υπάρχει εξωτερικό χαρτονένιο, εσωτερικό χαρτονένιο και τέλος αφρώδες υλικό, αντίκρισα δύο κομψά ηχεία μαύρου ματ χρώματος. Μου φάνηκαν μεγαλούτσικα σε σχέση με τι είχα συνηθίσει, αποδεκτά όμως. Λόγω όμορφου (υποκειμενικό) σχεδιασμού και επίσης λόγω της 24άρας Dell που πλαισιώνουν δεν φάνηκαν άκομψα… ευτυχώς γιατί βρίσκονται σε ζώνη ελέγχου (κρεβατοκάμαρα) οπότε άνετα την έβλεπαν την κόκκινη κάρτα σε άλλη περίπτωση.
Μαζί τους στο κουτί βρήκα ένα σετ καλώδια για τις διασυνδέσεις που δυστυχώς είναι μη αποδεκτής ποιότητας – χρησιμοποιήθηκαν όμως καθώς δεν είχα άλλα.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να αγοραστούν άλλα καλύτερης ποιότητας. Ένα Y-splitter από mini plug σε RCA και ένα κομμάτι καλώδιο ηχείων ποιοτικό μεν αλλά λεπτό καθώς οι ακροδέκτες των ηχείων είναι πολύ μικροί.
Η εταιρία μας παρέχει ένα σετ αυτοκόλλητων βάσεων από αφρώδες υλικό ώστε να μονώσουμε τα ηχεία από «κακές» επιφάνειες όπως γυαλί. Τις χρησιμοποίησα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Επίσης βρίσκουμε εγχειρίδιο και ένα έγχρωμο τεύχος (σαν cartoon) που μιλάει για την επιλογή monitors και την σωστή τους τοποθέτηση.
Καλές οι πληροφορίες και ευκολονόητες, θεωρητικές όμως – στην περίπτωσή μου τουλάχιστον – όπου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παρέμβασης στο χώρο.
Συνεπώς απλά τοποθετήθηκαν δεξιά και αριστερά της οθόνης. Αυτό που φρόντισα να κάνω είναι να ρυθμίσω την απόσταση ώστε να δημιουργείται ένα ισοσκελές τρίγωνο με εμένα και τα δύο ηχεία στις κορυφές.
Οι συνδέσεις είναι ιδιαίτερα εύκολες. 2 λεπτά λοιπόν αργότερα είμαστε έτοιμοι να πατήσουμε το διακόπτη λειτουργίας στην πίσω (δυστυχώς) πλευρά.
Ο υπολογιστής ανοίγει και η Audigy 2 ZS αναλαμβάνει να τροφοδοτήσει με αναλογικό σήμα τα ενεργά ηχεία. Σε επίπεδο software το υλικό (SD – 16bit) σε Flac, Ape, Wav & Mp3 από 192 έως 320 kbps αναπαράγεται με την τελευταία έκδοση Foobar2000 και μέσω WASAPI. Όσες ρυθμίσεις αφορούν δειγματοληψία στα 24/48.
Καμία χρήση EQ σε κανένα επίπεδο.
Ως συνήθως το υλικό χιλιοακουσμένο ώστε να υπάρχουν εμπειρίες, προσωπικά έχω κάποια sampler cds από δικό μου υλικό που περιλαμβάνει μεγάλο εύρος της μουσικής που ακούω και θεωρώ σαν καλές ηχογραφήσεις. Από Diana Krall, Patricia Barber, George Michael, Peter Gabriel, Eros Ramazzotti, Dire Straits, Vangelis, διάφορα test disks από ΗΧΟ, Hi Tech, soundtracks, live και άλλα. Ριπαρισμένα με EAC από παλιό καλό CDR plexwriter…
Αρχική εντύπωση: οι πρώτες ακροάσεις ποτέ δεν είναι ενδεικτικές, πόσο μάλιστα εδώ που έχουμε ένα άστρωτο σύστημα ενισχυτή & ηχείων που αγωνίζεται να ξυπνήσει.
Σε κάθε περίπτωση οι πρώτες εντυπώσεις που έγιναν ιδιαίτερα εμφανείς ήταν:
- Ανάλυση: τα ηχεία αποκαλύπτουν την όποια λεπτομέρεια με ευκολία. Mp3 με βάθος 192kbps έχουν υψίσυχνες παραμορφώσεις, κάτι που δεν άκουγα πριν (με τυπικό 2.1 σύστημα της creative). Ο χώρος πλέον είναι «ορατός». Τόσο το βάθος της σκηνής όσο και το πλάτος, αλλά και το ύψος είναι εύκολο να προσδιοριστούν. Τα όργανα έχουν δικό τους σημείο στην εικόνα, ξεχωρίζουν εύκολα, και λεπτομέρειες που δεν πρόσεχα πριν τώρα είναι πολύ ξεκάθαρες.
- Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως όλο αυτό συμβαίνει χωρίς να πληρώνεις σε οξύτητα και σκληρές χροιές. Κάθε άλλο. Από την αρχή τα ηχεία είναι πολύ ευχάριστα και ισορροπημένα. Αναλυτικά μεν, ξεκούραστα δε.
- Στις μεσαίες οι φωνές παρέμειναν γνώριμες με πολλή πληροφορία και «αέρα». Σε σχέση με τα Spendor S8e του σαλονιού πάντως πιο ρηχές και λιγότερο ζεστές. Αν και αντιλαμβάνεστε η σύγκριση είναι το λιγότερο άδικη…
- Στις χαμηλές τα πράγματα ήταν περίεργα στην αρχή. Το ηχείο έδειχνε από τη μία «μαγκωμένο» αλλά και ο έλεγχος ήταν ελλιπής. Θα χαρακτήριζα τον ήχο στα χαμηλά «μικρό» με δόσεις «κουτίλας». Ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν χρόνος εδώ να δούμε πως θα εξελισσόταν.
- Τοποθέτηση: είναι ξεκάθαρο πως για όσους από εμάς δεν έχουν εμπειρία από nearfields κάνει εντύπωση η διαφορά που έχουν τα χιλιοστά στην απόδοση. Μια ελάχιστη κίνηση μπορεί να γκρεμίσει ή να δημιουργήσει μια απέραντη ηχητική σκηνή. Προσοχή λοιπόν στην τοποθέτηση. Τα AV40 στο δικό μου γραφείο απαιτούν 10-12 εκατοστά βάσεις για να έρθουν στο ύψος των αυτιών. Σε πρώτη φάση χαμήλωσα την καρέκλα του γραφείου, αλλά αυτό δεν είναι λύση.
Μετά λοιπόν από 3-4 ώρες μένουν ανάμικτες σκέψεις «οκ για 125 ευρώ καλά είναι», «τα παλιοκαλώδια μάλλον κάνουν τη ζημιά», «ναι αλλά πήρα ανάλυση που δεν είχα» και τέτοια.
3 μέρες μετά…
15 ώρες περίπου ακρόασης έχουν περάσει – αλλαγές δεν έχουν γίνει (τα παλιοκαλώδια και πάλι) και πάμε από την αρχή.
- Υψηλές: παραμένουμε στα καλά αρχικά επίπεδα. Με την αίσθηση ότι το εύρος της σκηνής και ο αέρας έχουν αυξηθεί σημαντικά.
- Μεσαίες: ααααα… πολύ καλύτερα! Οι φωνές αποκτούν οντότητα και εμπλουτίζονται σε χροιές και λεπτομέρεια. Σταθερή η τοποθέτηση του performer στη σκηνή και απόλυτα ρεαλιστική η συνύπαρξη με την υπόλοιπη μπάντα. Πλέον η σύγκριση δε με ενοχλεί, είμαι στα επίπεδα που έχω καλομάθει με τον Άγγλο!
- Χαμηλό: Ουάουυυυυυυ! Απίστευτη η διαφορά!!! Ποιος μου άλλαξε τα ηχεία;;; Τσιμπιέμαι μόνος μου, ζητάω κι’ από τη γυναίκα μου να με τσιμπήσει μπας και τα βλέπω όλα σε όνειρο. Με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι κάθεσαι σωστά ανάμεσα στα ηχεία, το μπάσο είναι απίστευτο. Πιο μελωδικό, πιο στακάτο, ελεγχόμενο, με βάθος που σε κάνει να ψάχνεις το κρυμμένο subwoofer! Τώρα αντιλαμβάνομαι πόσο μπάσο χάνω στο σαλόνι από την κακή τοποθέτηση. Τζίφος τα 2 8ιντσα των Spendor. Υπάρχει πληροφορία στα M-Audio που δεν έχω ξανακούσει χαμηλά…
Ειλικρινά, δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι με αυτά τα χρήματα μπορεί κάποιος να απολαύσει τέτοιο ήχο!
