στα rankings που χρησιμοποιούν οι διάφορες ιδιωτικές εταιρείες για τη βαθμολόγηση των πανεπιστημίων υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες για να βαθμολογηθείς:
1. campus. Φυσικά το ΕΜΠ και το Καποδιστριακό πάνε άπατα σε αυτό το θέμα, αλλά το ίδιο και η Σορβόννη και όλα τα μεγάλα ιταλικά πανεπιστήμια. Όμως το Κρήτης ή το Δημοκρίτειο πάνε καλά. Το ΑΠΘ που έχει σοβαρό campus πάει επίσης άπατο διότι απλά έχει και σχολές εκτός του campus (π.χ. το Πολιτικό της Νομικής και της Δημοσιογραφίας και το Καλών Τεχνών είναι εκτός campus και το Μουσικών Σπουδών και το ΤΕΦΑΑ σε άλλο μεγάλο campus αλλά στη Θέρμη. Άπατο πάει και το Μακεδονίας, καθώς έχει campus αλλά χωρίς ελεύθερους χώρους. Η έννοια του campus είναι αγγλοσαξωνική.
2. διδακτικό προσωπικό. Εδώ έχουμε πολλούς καθηγητές και καθόλου βοηθητικό προσωπικό. Συνήθως βαθμολογούμαστε αρνητικά, διότι έχουμε πολλούς
καθηγητές και καθόλου βοηθούς. Άρα αν κατεβάζαμε το επίπεδο, μάλλον θα παίρναμε καλύτερους βαθμούς.
3. πρόγραμμα σπουδών και σύνδεση με την παραγωγή. Παραπέμπω στα άρθρα του Βαρουφάκη, για να δείτε τη στρέβλωση σε παγκόσμιο επίπεδο που επιχειρούν οι αγγλοσάξωνες. Γάλλοι, Γερμανοί, κλπ. επίσης πάνε άπατοι διότι δεν είναι αρκετά flexible αλλά επιμένουν σε κανονικά πτυχία και όχι σε τουρλουμπούκι προγράμματα σπουδών.
4. δημοσιεύσεις. Εδώ βασιλεύει το αγγλόφωνο σύμπαν. Βαθμολογούνται μόνοι οι δημοσιεύσει σε αγγλόφωνα περιοδικά με συγκεκριμένη κατηγοροποίηση. Αν ο Einstein μας έδινε τη θεωρία της σχετικότητας στα γερμανικά ή σε μη κατηγοροποιημένο περιοδικό, απλώς θα έπαιρνε μηδέν. Αν υπάρχει/ουν κλάδοι ολόκληροι της επιστήμης που δημοσιεύουν σε άλλη γλώσσα ή σε μη κατηγοροποιημένα περιοδικά, επίσης πάνε άπατα. Π.χ. οι σχολές αεροδιαστημικής και οι καθηγητές και κορυφαίοι ερευνητές των Ρώσων είναι μηδενικά στα rankings σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν όμως εγώ είμαι ένας υποψήφιος διδάκτορας που γράφω στα αγγλικά και έχω πρόσβαση στη ρωσική
βιβλιογραφία σε διαβεβαιώ ότι θα έχω rankings πολλαπλάσια από τοςυ κορυφαίους Ρώσους επιστήμονες. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Επίσης οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν έχουν κατηγοροποιημένα και αξιολογημένα περιοδικά, άρα δεν βαθμολογούνται. Έτσι χώρες ηγέτες στις ανθρωπιστικές σπουδές όπως η Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτος, που ίσως έχουν το 50% και πλέον του συνόλου των δημοσιεύσεων των ανθρωπιστικών σπουδών, απλά παίρνουν μηδέν. Ωραίο εεεε;
Η νομική επιστήμη βασίζεται στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο και στο γερμανικό. Οι μισές νομικές σχολές στην Ευρώπη διδάκσουν το δεύτερο. Γι αυτές δεν υπάρχουν περιοδικά κατηγοροποιημένα και αξιλογημένα. Άρα μηδέν.... φοβερό έεεεε;;;; Ο Δημήτρης Τσάτσος που έγραψε το σύνταγμα πεντε (5) ευρωπαικών χωρών ήταν πολλές πολλές φορές κάτω από οποιονδήποτε λεκτοράκο που είχε πέντε δημοσιεύσεις σε περιοδικά αγγλοσαξωνικού δικαίου.
