Τον καιρο που ημουν μαθητης και μαζευομασταν να ακουσουμε μουσικη, το Harvest υπηρχε υποχρεωτικα στα σπιτια οσων ειχαν μεγαλυτερα αδελφια. Για να το θυμαμαι ακομα πρεπει να μου ειχε κανει εντυπωση...
Τοτε δε μου αρεσε ιδιαιτερα αυτο το στυλ. Πολυ αργοτερα καταλαβα οτι στην καρριερα του ο Neil Young ειναι πολλα πραγματα, οχι ομως ταυτοχρονα.
Δεν υπαρχει αντιπροσωπευτικο δειγμα που να χαρακτηριζει την πορεια του γιατι ηταν παντα στο ψαξιμο. Απο την ακουστικη, τη "σκληρη", την acid folk και την ψυχεδελεια, περασε σχεδον στο "θορυβο" πολυ νωρις. Εχει σαρωσει ενα τεραστιο φασμα της ροκ μουσικης, παντα με ρισκο και απο οτι φαινεται συνειδητα. Προσωπικα μου αρεσουν οι καλλιτεχνες που πειραματιζονται και ας αποτυχαινουν, το προτιμω απο το να ακολουθουν την πεπατημενη.
Μην κανετε το λαθος και τον κατατασσετε σε sad- slowcore καταστασεις, καμμια σχεση. Οταν τον ειδα live γυρω στο 96 με τους Crazy Horse αυτο που ενιωσα ηταν να με διαπερνα ενα κυμα ηλεκτρισμου τεραστιας εντασης, εμπειρια σπανια. Ισως αυτη η στιγμη να εχει επηρρεασει την γνωμη μου, αλλα αυτο αποτελει big part of the game
Ανηκει στην κατηγορια των καλλιτεχνων που η προσεγγιση του απο μια ή δυο δουλιες του ειναι εντελως αδυνατη. Θα προτεινα για αρχη τη συλλογη Decade για να παρει κανεις μια καπως σφαιρικη γευση και αυτο μονο για την πρωτη του περιοδο.
