Κρίμα ρε Δημήτρη, κρίμα. Σκέψου απλά τις χαρές που μοιραστήκατε και την όμορφη ζωή που του χάρισες.
Όσο σκέφτομαι ότι η Φιόνα μας κλείνει τα 16 όπου νάναι...
Όσο σκέφτομαι ότι η Φιόνα μας κλείνει τα 16 όπου νάναι...
Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room
- Thread starter Γιάννης Χατζηγεωργίου
- Start date
- Status
κρίμα κρίμα κρίμα! ω ρε τι μας ξανά περιμένει εις διπλούν....
Sent from my Mi A3 using Tapatalk
Sent from my Mi A3 using Tapatalk
Re: Απάντηση: Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room
έσβησε ο γλυκούλης τελικά.....
καλή δύναμη Δημήτρη
έσβησε ο γλυκούλης τελικά.....
καλή δύναμη Δημήτρη
Κρίμα ρε γμτ.... Καλή δύναμη Δημήτρη και να έχεις ήσυχη τη συνείδηση σου γιατί του προσφερες μια ζωή γεμάτη από αγάπη και ζεστασιά.
K.ROMPOTIS
AVClub Fanatic
Κουράγιο ρε συ... δύσκολες ώρες, όμως σκέψου όλα αυτά τα 17 χρόνια, αυτά είναι που έχουν σημασία.
Haagenti
AVClub Fanatic
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Δημήτρη τα θερμά μου συλλυπητήρια...
Σε νοιώθω απόλυτα. Έζησες τόσα χρόνια με ένα υπέροχο πλασματάκι και μοιραστήκατε άπειρες όμορφες στιγμές.
Θα σου λείπει για πάντα γιατί τα ζωάκια μας είναι κομμάτι του εαυτού μας.
Και εμένα μου λείπει το Λενάκι μου πάρα πολύ.
Πάρε το χρόνο σου να θρηνήσεις για την απώλειά σου.
Όμως αυτό δεν πρέπει να κρατήσει πολύ. Γιατί όλα είναι σωστά καμωμένα.
Έσωσες μια ψυχούλα (που στο δρόμο δεν θα ζούσε πάνω από 3-5 χρόνια) και του έδωσες μια υπέροχη ζωή γεμάτη αγάπη μέχρι τα βαθειά του γεράματα.
Την ίδια στιγμή εκεί έξω υπάρχει μια τρομαγμένη, απροστάτευτη ψυχούλα που περιμένει να την σώσεις με την αγάπη σου και να σου χαρίσει άπειρες στιγμές χαράς.
Γιατί τελικά μόνο αυτό έχει σημασία Δημήτρη: όχι πόσο περνάμε μαζί τους αλλά το πόση αγάπη τους δίνουμε και μας δίνουνε.
Σε νοιώθω απόλυτα. Έζησες τόσα χρόνια με ένα υπέροχο πλασματάκι και μοιραστήκατε άπειρες όμορφες στιγμές.
Θα σου λείπει για πάντα γιατί τα ζωάκια μας είναι κομμάτι του εαυτού μας.
Και εμένα μου λείπει το Λενάκι μου πάρα πολύ.
Πάρε το χρόνο σου να θρηνήσεις για την απώλειά σου.
Όμως αυτό δεν πρέπει να κρατήσει πολύ. Γιατί όλα είναι σωστά καμωμένα.
Έσωσες μια ψυχούλα (που στο δρόμο δεν θα ζούσε πάνω από 3-5 χρόνια) και του έδωσες μια υπέροχη ζωή γεμάτη αγάπη μέχρι τα βαθειά του γεράματα.
Την ίδια στιγμή εκεί έξω υπάρχει μια τρομαγμένη, απροστάτευτη ψυχούλα που περιμένει να την σώσεις με την αγάπη σου και να σου χαρίσει άπειρες στιγμές χαράς.
Γιατί τελικά μόνο αυτό έχει σημασία Δημήτρη: όχι πόσο περνάμε μαζί τους αλλά το πόση αγάπη τους δίνουμε και μας δίνουνε.
Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,654
Λυπαμαι παρα πολυ...
Ολοι οσοι εχουμε ζωα τρεμουμε αυτη την στιγμη που καποτε θα ερθει.
Η μονη παρηγορια ειναι να σκεφτεις οτι ετσι με αυτη την σειρα ειναι καλο να γινεται και για το ιδιο το ζωο κυριως. Και οχι την αντιθετη.
Καλο κουραγιο.
Ολοι οσοι εχουμε ζωα τρεμουμε αυτη την στιγμη που καποτε θα ερθει.
Η μονη παρηγορια ειναι να σκεφτεις οτι ετσι με αυτη την σειρα ειναι καλο να γινεται και για το ιδιο το ζωο κυριως. Και οχι την αντιθετη.
Καλο κουραγιο.
Δημήτρη, η λύπη είναι αναπόφευκτη, πρόκειται για μέλος της οικογένειας, αλλά παράλληλα να αισθάνεσαι καλά για την όμορφη ζωή που περάσατε μαζί. Η συμβίωση με τα ζωάκια, είναι από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μας. Όταν επιστρέφω σπίτι, μετά από μια εξουθενωτική μέρα, τα σκυλάκια έρχονται τρέχοντας να με αγκαλιάσουν, ενώ ο γατούλης ξεπροβάλει διακριτικά νιαουρίζοντας, πριν ακόμη την γυναίκα και το παιδί μου. Αυτό είναι αρκετό για να πάρει από μέσα μου όλη τη φόρτιση και το στρες.
Πάντως όπως πολύ σωστά είπε ο Χρήστος, κάνε γρήγορα την επόμενη κίνηση υιοθεσίας. Όταν πέθανε ο μεγαλύτερος σκυλάκος μου, ένα Σάββατο στις 5 το πρωί, με ξύπνησε η σύζυγος για να ετοιμαστώ να φύγουμε. Που θα πάμε, συμβαίνει κάτι, τη ρωτώ ανήσυχος. Όχι όλα καλά, πάμε στο λιμάνι του Πειραιά, να δούμε τα πλοία, μου λέει. Οκ, ετοιμάσαμε το παιδί και φύγαμε. Κάποια στιγμή αφού φτάσαμε, αγκυροβολεί το καράβι από τη Χίο, από το οποίο ξεπρόβαλε η Κάντυ με τον συνοδό της, ένα ημίαιμο σέτερ ιρλανδέζικο, κακοποιημένο και φοβισμένο, από το Φιλοζωικό Σωματείο Χίου. Μετά τις συνοπτικές διαδικασίες, οι καταστάσεις που ακολούθησαν ήταν απερίγραπτες! Όταν δε άνοιξα, την πόρτα του αυτοκινήτου, μπήκε μέσα τρέχοντας, λες και μας γνώριζε από καιρό, και αφού βολεύτηκε ακριβώς δίπλα στο παιδί, κατέβασε το κεφαλάκι της, ακουμπώντας το στα πόδια του παιδιού. Διαλύθηκα...
Πάντως όπως πολύ σωστά είπε ο Χρήστος, κάνε γρήγορα την επόμενη κίνηση υιοθεσίας. Όταν πέθανε ο μεγαλύτερος σκυλάκος μου, ένα Σάββατο στις 5 το πρωί, με ξύπνησε η σύζυγος για να ετοιμαστώ να φύγουμε. Που θα πάμε, συμβαίνει κάτι, τη ρωτώ ανήσυχος. Όχι όλα καλά, πάμε στο λιμάνι του Πειραιά, να δούμε τα πλοία, μου λέει. Οκ, ετοιμάσαμε το παιδί και φύγαμε. Κάποια στιγμή αφού φτάσαμε, αγκυροβολεί το καράβι από τη Χίο, από το οποίο ξεπρόβαλε η Κάντυ με τον συνοδό της, ένα ημίαιμο σέτερ ιρλανδέζικο, κακοποιημένο και φοβισμένο, από το Φιλοζωικό Σωματείο Χίου. Μετά τις συνοπτικές διαδικασίες, οι καταστάσεις που ακολούθησαν ήταν απερίγραπτες! Όταν δε άνοιξα, την πόρτα του αυτοκινήτου, μπήκε μέσα τρέχοντας, λες και μας γνώριζε από καιρό, και αφού βολεύτηκε ακριβώς δίπλα στο παιδί, κατέβασε το κεφαλάκι της, ακουμπώντας το στα πόδια του παιδιού. Διαλύθηκα...
Haagenti
AVClub Fanatic
Μπας και βοηθήσω λίγο..Αυτη είναι η ...Ρεμπέκα...Η καλύτερη φίλη του δικού μου..Αδέσποτο..Μόλις την έβλεπε έκανε τούμπες από την χαρά του..Το ίδιο και αυτή..Τώρα,8 μήνες μετά και κάτι ψιλά,περπατάει στα χνάρια του..Και είναι τόσο ευτυχισμένη..Το νιώθω..
Μπορεί να σε πάρει καιρό αλλά σε περιμένουν και άλλες περιπέτειες.
Μπορεί να σε πάρει καιρό αλλά σε περιμένουν και άλλες περιπέτειες.
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
σας ευχαριστώ όλους παιδιά.
Βλέπω το πιατάκι του ακόμα γεμάτο με φαγητό,την άμμο του,τις κρυψώνες του και μου σφίγγεται η ψυχή.
Πρέπει να ορθοποδήσω όμως για την αδελφή μου μιας και μείναμε μόνοι μας πια και είναι εξ ίσου συντετριμμένη.
παρηγοριά ο ένας στον άλλο ,έρχονται και Χριστούγεννα..
Να είστε όλοι καλά !
Βλέπω το πιατάκι του ακόμα γεμάτο με φαγητό,την άμμο του,τις κρυψώνες του και μου σφίγγεται η ψυχή.
Πρέπει να ορθοποδήσω όμως για την αδελφή μου μιας και μείναμε μόνοι μας πια και είναι εξ ίσου συντετριμμένη.
παρηγοριά ο ένας στον άλλο ,έρχονται και Χριστούγεννα..
Να είστε όλοι καλά !
Κριμα Δημητρη... Σε καταλαβαινω. Παντως το μονο ιατρικο ειναι αυτο που εκανε κ ο Χρηστος. Κοιτα να υιοθετηθεις απο αλλο γατακι. Δεν θα ξεχασεις το αγαπημενο σου, αλλα θα σου απαλυνει τον πονο.
Re: Απάντηση: Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room
Δημητρη, εχω φυλαξει σε ναυλον καλυμα το κοντομανικο που φορουσα οταν πεθανε ο γατος μου πανω του... Το 2001.
Εκανα τη βλακεια και δεν κρατησα καποιο απο τα 3 παιδια του (ειχαμε ζευγαρι Σιαμ και αυτα γεννηθηκαν μετα το θανατο του) αισθανομενος κατι σαν 'απιστια' αν επαιρνα αλλο γατι. Λιγο καιρο μετα, υιοθετησαμε για λιγο ενα αρρωστο αδεσποτο στην Καλλιθεα, το θεραπευσαμε απο τη ρινοτραχειιτιδα, αλλα το δωσαμε σε μια κυρια με μεζονετα στα ΒΠ. Η δικαιολογια μου ηταν πως το γατακι ειχε μαθει σε κηπο και το κλεισαμε σε διαμερισμα 4ου οροφου με μικρο μπαλκονι. Στην πραγματικοτητα αισθανομουν ακομα την 'απιστια' στο γατο μου.
Το μονο φαρμακο ηταν ο ερχομος της Αυγουστας στο πατρικο μου. Ταλαιπωρημενο γατακι 5-6 εβδομαδων, αρρωστο και λιγο μετα χτυπημενο με αποστημα απο αλλη γατα του κηπου. Υιοθετηθηκε παραυτα το 2015, και απο τοτε γελαμε καθημερινα με τα καμωματα της. Απο τοτε καταλαβα πως το μονο φαρμακο ειναι ενα αλλο ζωακι
Δημητρη, εχω φυλαξει σε ναυλον καλυμα το κοντομανικο που φορουσα οταν πεθανε ο γατος μου πανω του... Το 2001.
Εκανα τη βλακεια και δεν κρατησα καποιο απο τα 3 παιδια του (ειχαμε ζευγαρι Σιαμ και αυτα γεννηθηκαν μετα το θανατο του) αισθανομενος κατι σαν 'απιστια' αν επαιρνα αλλο γατι. Λιγο καιρο μετα, υιοθετησαμε για λιγο ενα αρρωστο αδεσποτο στην Καλλιθεα, το θεραπευσαμε απο τη ρινοτραχειιτιδα, αλλα το δωσαμε σε μια κυρια με μεζονετα στα ΒΠ. Η δικαιολογια μου ηταν πως το γατακι ειχε μαθει σε κηπο και το κλεισαμε σε διαμερισμα 4ου οροφου με μικρο μπαλκονι. Στην πραγματικοτητα αισθανομουν ακομα την 'απιστια' στο γατο μου.
Το μονο φαρμακο ηταν ο ερχομος της Αυγουστας στο πατρικο μου. Ταλαιπωρημενο γατακι 5-6 εβδομαδων, αρρωστο και λιγο μετα χτυπημενο με αποστημα απο αλλη γατα του κηπου. Υιοθετηθηκε παραυτα το 2015, και απο τοτε γελαμε καθημερινα με τα καμωματα της. Απο τοτε καταλαβα πως το μονο φαρμακο ειναι ενα αλλο ζωακι
Δημήτρη λυπάμαι πολύ...
Το έχω βιώσει (μετά από 19 χρόνια συμβίωσης) και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Στη συγκατοίκηση με ζώο κάποια στιγμή έρχεται ο σκληρός αποχωρισμός.
Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων και πρέπει να την υποστούμε.
Δυστυχώς...
Το έχω βιώσει (μετά από 19 χρόνια συμβίωσης) και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Στη συγκατοίκηση με ζώο κάποια στιγμή έρχεται ο σκληρός αποχωρισμός.
Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων και πρέπει να την υποστούμε.
Δυστυχώς...
Δημήτρη, το'χα ξαναγράψει κάποτε νομίζω, με αφορμή μια άλλη αντίστοιχη περίπτωση φίλου: Η φύση τα πάντα εν σοφία εποίησε. Το ότι ο άνθρωπος έχει προσδόκιμο ζωής τα 80 χρόνια και τα ζωάκια τα 10-20, είναι για να μας δίνεται και 3 και 4 φορές την ευκαιρία στη ζωή μας να σώσουμε, να μεγαλώσουμε, να αγαπήσουμε, και να κάνουμε ευτυχισμένο ένα ζωάκι. Και βέβαια να εισπράξουμε το ίδιο συναίσθημα σαν αντάλλαγμα. To ότι το γατάκι σου έζησε μια γεμάτη ζωή είναι (ή θα είναι σε λίγο καιρό) βάλσαμο για το πως θα νιώθεις.
Last edited:
παιδιά εγώ τώρα που έχω 2, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή χωρίς αυτά. και έλεγα που θα χωρέσει το 2ο...
Δημήτρη,,, το ταχύτερο δυνατόν με ένα άλλο γατάκι. οχι για να ξεχάσεις, αλλά να δώσεις την αγάπη !
Δημήτρη,,, το ταχύτερο δυνατόν με ένα άλλο γατάκι. οχι για να ξεχάσεις, αλλά να δώσεις την αγάπη !
- Status