Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room
- Thread starter Γιάννης Χατζηγεωργίου
- Start date
- Status
billpeppas
Supreme Member
Λένε αρλούμπες.
Και τις πιστεύουν φίλος.
Πραγματικά, έχουν πείσει τον εαυτό τους, ότι υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που κερδίζει από το να είμαστε κλεισμένοι, περιορισμένοι, με τα περισσότερα μαγαζιά και εταιρίες κλειστά, ότι έτσι κερδίζουν λέει περισσότερο
Ώρες ώρες νομίζω ότι έχω πιάσει κουβέντα με τα ραδίκια στον κήπο μου.
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Αδικείς τα ραδίκια...Λένε αρλούμπες.
Και τις πιστεύουν φίλος.
Πραγματικά, έχουν πείσει τον εαυτό τους, ότι υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που κερδίζει από το να είμαστε κλεισμένοι, περιορισμένοι, με τα περισσότερα μαγαζιά και εταιρίες κλειστά, ότι έτσι κερδίζουν λέει περισσότερο
Ώρες ώρες νομίζω ότι έχω πιάσει κουβέντα με τα ραδίκια στον κήπο μου.
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Για το Μεταξα το περίμενα και σας το είχα πεί.
Απ όλη την κλινική της μόνο η αδελφή μου εμβολιάστηκε !!
Βάλτε τώρα πόσες κλινικές υπάρχουν σε ένα ογκολογικό νοσοκομείο και πόσοι αρνήθηκαν να εμβολιαστούν και περιμένετε..
Απ όλη την κλινική της μόνο η αδελφή μου εμβολιάστηκε !!
Βάλτε τώρα πόσες κλινικές υπάρχουν σε ένα ογκολογικό νοσοκομείο και πόσοι αρνήθηκαν να εμβολιαστούν και περιμένετε..
Λυπάμαι πολύ για τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς σας,στο πρόσωπο μου.
Πίστευα ότι είχαμε μια άλλη ποιότητα.
Έκανα λάθος.
Πίστευα ότι είχαμε μια άλλη ποιότητα.
Έκανα λάθος.
Νικος Πετειναρακης
AVClub Fanatic
Φίλε Μιχάλη μη μασάς. Εδώ και καιρό όποιος τολμά να εκφέρει προβληματισμό δέχεται πέσιμο.
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Νικος Πετειναρακης
AVClub Fanatic
Kosh
AVClub Fanatic
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Εσένα Νίκο με την αγάπη που έχεις για τα βουνά πρέπει να σε κάνουμε επίτιμο Ηπειρώτη! 
Εγώ θα γιορτάσω με Γιώργο Σεφέρη..
Γιώργος Σεφέρης «Επί ασπαλάθων...»
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...
Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
31 του Μάρτη 1971
Γιώργος Σεφέρης «Επί ασπαλάθων...»
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...
Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
31 του Μάρτη 1971
Χρόνια πολλά παιδιά
Η χορωδία του Κόκκινου Στρατού αποδίδει τιμές στη σημερινή ημέρα με Οδυσσεα Ελύτη και Μικη Θεοδωράκη
Η χορωδία του Κόκκινου Στρατού αποδίδει τιμές στη σημερινή ημέρα με Οδυσσεα Ελύτη και Μικη Θεοδωράκη
Για εκείνους που άναψαν τη φλόγα της ελευθερίας. Που γενήθηκαν ραγιάδες και πέθαναν ελεύθεροι πολίτες.
Για τις γενιές των γενναίων που πολέμησαν για την ελευθερία, το μεγάλωμα, την ακεραιότητα της πατρίδας.
Για όσους «με της καρδιάς το πύρωμα» έχτισαν και ξανάχτισαν τη χώρα και τις ζωές τους πάνω σε καταστροφές και ερείπια.
Για όσους κράτησαν την Ελλάδα στη σωστή μεριά της ιστορίας.
Για όσους βίωσαν ξεριζωμούς, εξορίες, αδικίες από μια πατρίδα που δεν έπαψαν να αγαπούν.
Για όσους φεύγοντας πήραν την Ελλάδα μαζί τους και σήμερα σηκώνουν τη γαλανόλευκη σε κάθε γωνιά της γης.
Για όσους επιμένουν να φυλάνε τα όνειρα τους στην κιβωτό της πατρίδας.
Για τα αρχαία μάρμαρα, για τα ξωκλήσια μας, τις μουσικές, τα τραγούδια μας, τους μύθους, τους θρύλους μας. Τις αναμετρήσεις μας με την ιστορία που πρέπει να γίνουν πιο θαρραλέες.
Για τα φωτεινά μονοπάτια που βαδίσαμε, για τις φορές που λάμψαμε σε όλο τον κόσμο, αλλά και για τις σκοτεινές στιγμές μας. Για τους τρελούς και τους γνωστικούς που μαζί έγραψαν την ιστορία αυτού του τόπου.
Για όσους πέρασαν και όσους θα έρθουν. Όλους εμάς, τις ψηφίδες μιας συναρπαστικής ιστορίας.
Για όλα αυτά σηκώνουμε τις σημαίες με συγκίνηση και περηφάνια!
Για την Ελλάδα!
Ε.Β
Για τις γενιές των γενναίων που πολέμησαν για την ελευθερία, το μεγάλωμα, την ακεραιότητα της πατρίδας.
Για όσους «με της καρδιάς το πύρωμα» έχτισαν και ξανάχτισαν τη χώρα και τις ζωές τους πάνω σε καταστροφές και ερείπια.
Για όσους κράτησαν την Ελλάδα στη σωστή μεριά της ιστορίας.
Για όσους βίωσαν ξεριζωμούς, εξορίες, αδικίες από μια πατρίδα που δεν έπαψαν να αγαπούν.
Για όσους φεύγοντας πήραν την Ελλάδα μαζί τους και σήμερα σηκώνουν τη γαλανόλευκη σε κάθε γωνιά της γης.
Για όσους επιμένουν να φυλάνε τα όνειρα τους στην κιβωτό της πατρίδας.
Για τα αρχαία μάρμαρα, για τα ξωκλήσια μας, τις μουσικές, τα τραγούδια μας, τους μύθους, τους θρύλους μας. Τις αναμετρήσεις μας με την ιστορία που πρέπει να γίνουν πιο θαρραλέες.
Για τα φωτεινά μονοπάτια που βαδίσαμε, για τις φορές που λάμψαμε σε όλο τον κόσμο, αλλά και για τις σκοτεινές στιγμές μας. Για τους τρελούς και τους γνωστικούς που μαζί έγραψαν την ιστορία αυτού του τόπου.
Για όσους πέρασαν και όσους θα έρθουν. Όλους εμάς, τις ψηφίδες μιας συναρπαστικής ιστορίας.
Για όλα αυτά σηκώνουμε τις σημαίες με συγκίνηση και περηφάνια!
Για την Ελλάδα!
Ε.Β
Σπύρο
Διάβασα το ποίημα και προσπάθησα με την βοήθεια της παρακάτω αναλύσεως που δεν ξέρω αν συμφωνείς ή αν εχεις κάποια δίκη σου πιο εμπεριστατωμένη , να δω που ταιριάζει στην σημερινή γιορτινή μερα; Μπορείς να με διαφωτίσεις ; την απελευθέρωση από τα 400 χρόνια σκλαβιάς γιορταζει η Ελλαδα μας σημερα και όχι κάτι σχετικό με την Χουντα του 1967-1974.
Το ποίημα «Επί ασπαλάθων...» είναι το τελευταίο που συνέθεσε ο Γιώργος Σεφέρης και αποτελεί μια καταγγελία κατά της δικτατορίας και -πολύ περισσότερο- ένα πρόκριμα για τη βίαιη τιμωρία που θα έπρεπε να αποδοθεί στους μυσαρούς δικτάτορες. Το καθεστώς ανελευθερίας, που διένυε την πέμπτη του χρονιά, προκαλούσε έντονη δυσαρέσκεια στον ποιητή, ο οποίος μέσα από έναν τυχαίο συνειρμό φέρνει στο νου του την τιμωρία που είχε επιβληθεί στον Αρδιαίο -έναν αδελφοκτόνο και πατροκτόνο τύραννο της Παμφυλίας- όπως αυτή καταγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Αναλυτικότερα:
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Την ημέρα του Ευαγγελισμού, ημέρα που οι δικτάτορες συνήθιζαν να διενεργούν μεγαλειώδεις παρελάσεις, ο ποιητής επιλέγει να επισκεφτεί το Σούνιο, ώστε να αποφύγει όλο το προπαγανδιστικό κλίμα που επικρατούσε στην Αθήνα.
Η αναφορά στην ημέρα του Ευαγγελισμού λειτουργεί μέσα στο ποίημα, όχι μόνο ως χρονικός προσδιορισμός, αλλά και ως έμμεση υπενθύμιση της ιδιαίτερης σημασίας που έχει η συγκεκριμένη ημέρα για τους Έλληνες. Ημέρα εορτασμού της ελληνικής επανάστασης και παράλληλα σημαντική και ελπιδοφόρα ημέρα για το χριστιανισμό. Οι συσχετισμοί που δημιουργούνται στο μυαλό του αναγνώστη -επαναστατική διάθεση και προσμονή χαρμόσυνης είδησης- υπηρετούν άριστα το μήνυμα που επιχειρεί να μεταδώσει ο ποιητής.
Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίο συντάσσει το δεύτερο στίχο «πάλι με την άνοιξη» παρόλο που σ’ ένα πρώτο επίπεδο συμπληρώνει και αιτιολογεί την αναφορά του πρώτου στίχου «Ήταν ωραίο το Σούνιο», σε δεύτερη ανάγνωση μας φέρνει στο νου τη λαϊκή ρήση «πάλι με χρόνια, με καιρούς...» και λειτουργεί ως μήνυμα αισιοδοξίας, ενώ παράλληλα η αναφορά στην άνοιξη μας παραπέμπει στην αναγέννηση, στο ξύπνημα της φύσης και στην ελπίδα αλλαγής.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Η περιγραφή της φύσης του Σουνίου εμπεριέχει και τη σημαντική αναφορά στους ασπάλαθους που αποτελούν το ερέθισμα για τη μνήμη του ποιητή. Πάνω στα μεγάλα βελόνια των ασπάλαθων καταξέσκισαν τον τύραννο Αρδιαίο, πάνω σ’ αυτά θα μπορούσαν να σύρουν και τους σημερινούς τύραννους, είναι η σκέψη που κάνει ο ποιητής.
Ο χώρος του Σουνίου έχει λιγοστά πράσινα φύλλα, αφενός γιατί είμαστε ακόμη στην αρχή της άνοιξης κι αφετέρου γιατί η βλάστηση στην περιοχή δεν είναι ιδιαίτερα πυκνή. Οι πέτρες -το κυρίαρχο στοιχείο του τοπίου- μετά από τις βροχές του χειμώνα μοιάζουν «σκουριασμένες», μια μεταφορική χρήση του επιθέτου για να αποδώσει τη δυσχρωμία των πολυκαιρισμένων πετρωμάτων της περιοχής.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...
Οι κολόνες του ναού του Ποσειδώνα θυμίζουν στον ποιητή τις χορδές μιας άρπας που αντηχεί ακόμη, φέρνοντας μνήμες από εποχές μεγαλείου και αγωνιστικής διάθεσης. Ο ναός, που στα χρόνια της αρχαιότητας ήταν καλά οχυρωμένος, βρισκόταν σ’ ένα σημείο με ιδιαίτερη στρατηγική αξία για τους Αθηναίους, καθώς μπορούσαν από εκεί να ελέγχουν την είσοδο στο Σαρωνικό κόλπο.
Οι κολόνες που έχουν απομείνει σήμερα μπορεί να μην αποκαλύπτουν πλήρως την αλλοτινή ομορφιά του ναού, μας θυμίζουν όμως πάντοτε τις ένδοξες στιγμές που γνώρισε ο λαός μας, αλλά και τους σημαντικούς αγώνες που αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει κατά καιρούς.
Γαλήνη.
Ο μονολεκτικός στίχος που εισάγει τη δεύτερη στροφή του ποιήματος έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς δημιουργεί μια έντονη αντίθεση σε σχέση τόσο με τη συναισθηματική κατάσταση του ποιητή όσο και με τη γενικότερη κατάσταση που κυριαρχεί στη χώρα. Ο Σεφέρης είναι οργισμένος -στοιχείο που σπάνια εκφράζεται με τόση ένταση στην ποίησή του- και στους επόμενους στίχους θα καταγράψει τις εικόνες της φρικιαστικής τιμωρίας που αντλεί από τον Πλάτωνα και τις θεωρεί απολύτως αρμόζουσες και για τους δικτάτορες της εποχής του.
Η γαλήνη, η ηρεμία που κυριαρχεί στο Σούνιο, επιτρέπει στη σκέψη του ποιητή να περιπλανηθεί στο παρελθόν και να ανασύρει τη μνήμη του πλατωνικού χωρίου.
Η γαλήνη αυτή, βέβαια, μας παραπέμπει στην ησυχία που επικρατεί λίγο προτού ξεσπάσει η μπόρα, καθώς αμέσως μετά πρόκειται να δοθεί με ιδιαίτερη παραστατικότητα η οργή που αισθάνεται ο ποιητής. Η αίσθηση της γαλήνη, επομένως, λειτουργεί ως το μέσο για τη μετάβαση από το σήμερα στο παρελθόν, από την ομορφιά και ηρεμία του τοπίου στην σκληρότητα της τιμωρίας που επιβλήθηκε στον Αρδιαίο.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια·
τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Η αναφορά στους ασπάλαθους δημιουργεί στη σκέψη του ποιητή τον συνειρμό πάνω στον οποίο δομείται όλο το ποίημα. Το γεγονός ότι η ονομασία του θάμνου αυτού δεν άλλαξε από την αρχαιότητα έως σήμερα, επιτρέπει στον ποιητή να θυμηθεί ένα χωρίο από την Πολιτεία του Πλάτωνα, το οποίο ξαφνικά φαντάξει εξαιρετικά επίκαιρο.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Η τιμωρία που επιβλήθηκε στον τύραννο Αρδιαίο, μοιάζει να είναι ιδανική και για τους ανθρώπους που τόλμησαν να στερήσουν την ελευθερία των Ελλήνων και με σκληρότητα και διώξεις τους εμποδίζουν από κάθε αντίδραση. Η πολύχρονη, πλέον, δικτατορία έχει σωρεύσει στην ψυχή του ποιητή, αλλά και των Ελλήνων εν γένει, μια οργή που το ξέσπασμά της θα είναι δυσεπίσχετο. Ο ποιητής παραθέτει το χωρίο του Πλάτωνα με την ελπίδα πως σύντομα οι δικτάτορες θα τύχουν ανάλογης τιμωρίας, ώστε να αντιληφθούν πόσο επώδυνη είναι για τους ανθρώπους αυτή η κατάσταση ανελευθερίας και περιορισμού.
Η εικόνα του τυράννου που γδέρνεται ζωντανός και κατόπιν ξεσκίζεται πάνω στα αγκάθια των ασπάλαθων, είναι εξαιρετικά βίαιη και αποκαλύπτει την ένταση της οργής που αισθάνεται ο ποιητής.
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε αυτό το ποίημα, ο Σεφέρης, πλάι στα στοιχεία που αποτελούν βασικά γνωρίσματα της τεχνικής του, όπως είναι οι αναφορές στην αρχαιότητα και σε αρχαιοελληνικούς μύθους, εμφανίζει μια συναισθηματική φόρτιση πρωτόφαντη.
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
Η δίστιχη στροφή που κλείνει το ποίημα έρχεται ως προειδοποίηση ή ως υπενθύμιση προς τους δικτάτορες, πως έτσι πλήρωσε τα κρίματά του ο Αρδιαίος, έτσι όπως θα πρέπει να τα πληρώσετε κι εσείς. Το επιλογικό αυτό μήνυμα του ποιήματος εκφράζει την ελπίδα του ποιητή πως η δικαιοσύνη θα κυριαρχήσει και οι πανάθλιοι και μυσαροί Τύραννοι θα τιμωρηθούν, όπως τιμωρήθηκε και ο Αρδιαίος.
[Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23-9-71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη της Παμφυλίας, ανάμεσα σε άλλες ανόσιες πράξεις είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του. Γι’ αυτό και η τιμωρία του, καθώς και άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμάζονταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό. «Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρίσκονταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους, αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ’ ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα». (Πλ. Πολιτεία 616)]
Η ιστορία της Ελλάδας απαρτίζεται από διαδοχικούς αγωνες για την ελευθερία..
Θεώρησα κάπως κοινότυπο να βαλω τον Θούριο (έγινε και τραγουδι τσιφτετελοποπ πρόσφατα για οποιον θελήσει να κάψει τ' αυτια του) και ειπα να βαλω αυτο..
Αλλωστε ο καθένας είναι ελεύθερος να γιορτάσει με τον δικο του τρόπο.. Νομίζω δηλαδή.
Θεώρησα κάπως κοινότυπο να βαλω τον Θούριο (έγινε και τραγουδι τσιφτετελοποπ πρόσφατα για οποιον θελήσει να κάψει τ' αυτια του) και ειπα να βαλω αυτο..
Αλλωστε ο καθένας είναι ελεύθερος να γιορτάσει με τον δικο του τρόπο.. Νομίζω δηλαδή.
Ειλικρινα ποιος τολμησε να αγγιξει Θουριο και να το κανει τσιφτελοποπ....Ορισμενα πραγματα δεν θα επρεπε να αγγιζονται
- Status