ΩΡΟΛΟΓΟΠΟΙΟς Ηταν.....

Μπορεί να είναι και έτσι... αλλά πάντα είχα την εντύπωση ότι το rock ήρθε στην Ευρώπη με τουτον εδώ :



:beatnik2:
 
Φαντάζομαι το όλο θρεντ αναφέρεται στην έλευση του ροκ στην ηπειρωτική Ευρώπη . Τελευταία φορά που κοίταξα και η Μ. Βρετανία στην Ευρώπη ανήκει
 
Ναι, νομίζω ότι από όσα ξέρουμε κάτι τέτοιο δείχνουν.

Ακόμα και αργότερα, στην περίπτωση Elvis αλλά και Beatles o κινηματογράφος ήταν ένα από τα κύρια πράγματα που τους ανέβασαν στα υψη της δημοτικότητας που έφτασαν.

Ο κινηματογράφος τότε ήταν τεράστια προβολή.

Για τους δε Beatles ήταν επιπλέον και το BBC, τουλάχιστον στην αρχή και σε εθνική μετάδοση στη Βρετανία όταν δεν έπαιζαν κανέναν άλλο.
 
Ο μήνας είχε εννιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά… Για όλους:στελέχη της περιορισμένης τότε μουσικής βιομηχανίας, κοινωνιολόγους, ηθογράφους. Ουδείς εκ τωνπροαναφερομένων φανταζόταν τι θα σήμαινε η αναρρίχηση εκείνου του τραγουδιού στο #1 του καταλόγου επιτυχιών των ΗΠΑ την 9η Ιουλίου 1955. Ποιο ήταν το τραγούδι; Το «Rock Around The Clock» του Μπιλ Χάλεϊ (Bill Haley) και του συγκροτήματός του, των Comets.
Το τραγούδι έγινε #1 και στην Αγγλία. Στηνκορυφή του αμερικανικού καταλόγου επιτυχιών παρέμεινε επί οκτώ εβδομάδες, σηματοδοτώντας ένα φαινόμενο που έμελλε νααποδειχτεί διαχρονικό: την τεράστια απήχηση του ροκ. Οι ειδικοί θεωρούν το «Rock Around The Clock» την «πόρτα» διαμέσου
της οποίας το ροκ εντ ρολ «άλωσε» τις καρδιές και τα σώματα της νεολαίας, αρχής γενομένης από την αμερικανική. Γιατί αυτό τοτραγούδι; Γιατί τότε; Η αλήθεια είναι ότι τοροκ εντ ρολ είχε ήδη αρχίσει να γράφει το δικό του κεφάλαιο στη μουσική ιστορία, δίχως όμως να γίνει ακόμη μαζική νεανική υστερία. Ο Ελβις είχε ηχογραφήσει το «That’s Αll Right» (1954), εθεωρείτο ανερχόμενος, αλλά ως εκεί. Ο Τσακ Μπέρι δεν είχε γράψει ακόμη τους δυναμικούς ροκ εντ ρολ ύμνους, όπως τα «School Day», «Sweet Little Sixteen», «Johnny B. Good».
Το 1955 ο Μπέρι γεύτηκε μια επιτυχία,το «Maybellene», αλλά το τραγούδι ήταν country-rock. Αφήστε που στις ΗΠΑ των ’50s ήταν δύσκολο να διοχετεύσει στη λευκή νεολαία τον ιό του ροκ εντ ρολ ένας μαύρος καλλιτέχνης, μόνιμο θύμα ρατσιστικών προκαταλήψεων, όπως ο Τσακ Μπέρι. Την αποστολή αυτή διεκπεραίωσε ο λευκός στρογγυλοπρόσωπος Μπιλ Χάλεϊ, 30 ετών τότε, με την πολύτιμη αρωγή του κινηματογράφου. Το τραγούδι γράφτηκε το 1953, με τίτλο «Dance Around The Clock», αλλά πέρασε σχεδόν απαρατήρητο.
Τι άλλαξε το 1955; Απλούστατα, το άσμα χρησιμοποιήθηκε στην ταινία του Ρίτσαρντ Μπρουκς «Η ζούγκλα του μαυροπίνακα» («Blackboard Jungle»), με τους Γκλεν Φορντ και Σίντνεϊ Πουατιέ. Αυτό ήταν! Η ταινία, που πραγματευόταν τα ήθη της αμερικανικής νεολαίας, εκτόξευσε το «Rock Around The Clock» και αυτό ώθησε τους νέους να ακούν και να χορεύουν ασταμάτητα ροκ εντ ρολ.
Ο Χάλεϊ ήταν για το ροκ ό,τι και οι «δρομείς-λαγοί» στις κούρσες μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων: έδωσε τον απαιτούμενο ρυθμό και αποσύρθηκε. Τελευταία του επιτυχία ο δίσκος «Skinny Minny» το 1958. Πέθανε, μάλλον ξεχασμένος, το 1981. Πολλοί πιστεύουν ότι τον αποκαθήλωσε η παραγωγή ταινιών για το ροκ εντ ρολ: παχουλός και με μαλλιά που λιγόστευαν, ο Μπιλ δεν αντα-ποκρινόταν στις επιβληθείσες από το Χόλιγουντ αισθητικές προδιαγραφές.
Το «Rock Around The Clock» πάντως ανταποκρίθηκε στην εντέλεια και στον επιπρόσθετο ρόλο του soundtrack μικρών επαναστάσεων – με ή χωρίς αιτία. Το Μάιο του 1955, πριν ακόμη γίνει #1, το τραγούδι ακούστηκε από φοιτητικό πικάπ στο ευυπόληπτο πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Ο χορός που «άναψε» εξελίχθηκε σε κάψιμο σκουπιδιών και διαδήλωση μπροστά από το γραφείο του πρύτανη, ο οποίος όμως έπεισε τους φοιτητές να επιστρέψουν στα δωμάτιά τους. Τα άγρια ’60s δεν είχαν φτάσει ακομα.

----------------------------------------------------------------------

Το αρθρο του Διονυση Ελευθερατου 9/7/2007 στον Ελευθερο Τυπο.
 
Top Bottom