Δεν υπηρχε επεξεργαστικη ισχυς. Ουτε καν για να χρωματιστει το τουβλακι.
Γιαυτο και περιστρεφονταν ΜΟΝΟ το περιγραμμα του (wireframe).
Το εθιστικο της υποθεσης ηταν ο ηχος-φιλακι οταν κατι ταιριαζε !
Παντως, τα παιχνιδακια "σειρας" εκεινης της εποχης (σε DOS 3.30)
ειχαν μια (ανυποφορα) μινιμαλιστικη αισθηση, που μερικους απο εμας ... μας σημαδεψε ! roud:
Την αναζητουμε ακομα και σημερα .... με τα τρισεκατομυρια πολυγωνα (και δισεκατομμυρια χρωματα).
...το ειχα αγορασει μεταχειρισμενο στο playstation1.
ηταν το πρωτο παιχνιδι που μπηκε στην κονσολα.
μονος αλλα και με φιλους,ατελειωτες ωρες διασκεδασης αλλα και πολυ...σπαζοκεφαλια,για να λυθουν οι γριφοι.
πριν 2-3 χρονια,επαιξα και το remake αλλα δεν υπηρχε η "γοητεια" των παλιων και απλων γραφικων.
hd και σαφως πιο δυσκολο-δεν ασχοληθηκα για πολυ...