Παιδική ηλικία και αναμνήσεις ... αφεθείτε !

τον Τerry τον πέτυχα στο ταξί στην παραλιακή πριν μερικά χρόνια και όλο το ταξί μύριζε αλκοόλ, στο κούτελό είχε αίματα από κάποια ίσως μπουφλα που του έριξε κάποιος. Το ντοκιμαντέρ το είχα δει ένα δυο μήνες πριν μπω στο ταξί και μου κανε τρελή εντύπωση που μου έτυχε να τον πετύχω.... τον βλέπω λοιπόν και του λέω ....ωχ είσαι ο Terry Papadinas? αργεί λίγο να απαντήσει σαν να ξαφνιάστηκε που κάποιος τον αναγνώρισε (πριν το ντοκιμαντέρ φαντάζομαι ότι ζούσε στην αφάνεια)....Φυσικά και είμαι ο "Terry Papadinas" μου απαντάει...με ύφος

εμείς τον ξέραμε Θόδωρο.
Και τότε που ξεκινούσαμε εκεί στο 76 ήταν θρύλος.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ στη Θεσσαλονίκη
 
Ο κ. Αλέκος, Αρμενικής καταγωγής, είχε σουβλατζίδικο πλησίον της Παντείου σχολής.

Έφτιαχνε καταπληκτικά κεμπάπ στη δεκαετία του 70.

Θυμάμαι κάθε Σάββατο (πριν τη βραδυνή τηλεόραση) έπαιρνα στάνταρ 2 σουβλάκια 6 δραχμές!

Σεισμός του 81, Αθήνα, 24(?) Φλεβάρη, 11 το βράδυ.

Ο νεανικός κόσμος στη γειτονιά (και όχι μόνο) από την πολλή - και πρωτόγνωρη - τρομάρα αποφάσισε να ασχοληθεί τη νύχτα με 2 πράγματα:

Παιχνίδι μπάσκετ στην δίπλα παιδική χαρά του Κουκακίου και σουβλάκι από τον κ. Αλέκο!

Θησαύρισε εκείνο το βράδυ...
 
Last edited by a moderator:
Αμάν, ορθογραφικό. Αντί "πολύ", θέλει "πολλή" τρομάρα στο παραπάνω ποστ.

Μπορεί να το διορθώσει συντονιστής? Ευχαριστώ...
 
Σταυρο παιζει να παιζαμε μαζι μπασκετ, εκενες τις ημερες!
Σαριπολου 2 εμενα,απεντι απο τηn Shell.
 
Εγώ πίσω (κολλητά) από το ξενοδοχείο Sirene (μετέπειτα φοιτητική εστία Παντείου)!

Στην γειτονιά ήταν ο παράδεισος ανταλλακτικών αυτοκινήτου.

Αν περάσεις από κει σήμερα, λες και έχει σταματήσει ο χρόνος.

Οι ιδιοκτήτες τα έκλεισαν τα μαγαζιά εδώ και 25+ χρόνια και τα στοκ τους είναι ακόμη μέσα!!
 
εμείς τον ξέραμε Θόδωρο.
Και τότε που ξεκινούσαμε εκεί στο 76 ήταν θρύλος.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ στη Θεσσαλονίκη

Το ντοκιμαντέρ το γύρισε ο γιος μιας γνωστής μου που μου το έδωσε χέρι χέρι σε ένα dvd. Ο Πατέρας μου που είναι τώρα κοντά 70 τα θυμόταν αυτά και μου πε ότι όλοι αυτοί ήταν μια μεγάλη παρέα (ακόμη και ο Παπάζογλου και ο Σαββόπουλος) και γυρνούσαν όλοι στις ίδιες μπουάτ, τον Παπαντινα ωστόσο, για τον οποίον τον ρώτησα δεν τον θυμόταν, ήξερε όμως την γυναίκα που παντρεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα. Ένας φίλος μου, που είναι μουσικός, μου πε πως όλοι ψιλοκλέψανε ιδέες στο παίξιμο της κιθάρας απ αυτόν και ότι ενώ για τα δεδομένα της Αμερικής δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, για τα ελληνικά δεδομένα το στυλ της κιθάρας του ήταν κάτι που ο κόσμος εδω δεν είχε ξανακούσει. Όπως λέει και ο Τερρυ, όλοι αυτοί είχαν μείνει κολλημένοι στο "ματζόρε" :flipout:
 
@ Spartiatis, η κοπέλα μου κατάγεται από το Αστέρι Λακωνίας και κατευθύνεται προς τα κει as we speak. Έχω δει μπόλικες παλιές φωτογραφίες σαν αυτές! Ωραίες εποχές και πανέμορφα μέρη, για να μην μιλήσω για το φαΐ πάλι και πάει αλλού η κουβέντα...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Αν κερδίσω ποτέ το λαχείο θα πάω να αγοράσω ένα γκρεμι μέσα στο κάστρο της Μονεμβασίας και θα το αναπαλαιώσω και μετά....αντίο πολιτισμός....δεν θα ξαναβγω από κει μέσα....ίσως να ναι το ομορφότερο μέρος στην χώρα χωρίς υπερβολή.
 
Πριν από κάτι μήνες έτυχε να περάσω από το νηπιαγωγείο που πήγαινα αρχές 70 (Μέλισσα, δίπλα στον έσπερο Καλλιθέας).

Ρε παιδί μου, λες και δεν άλλαξε τίποτα!

Ακόμα και τα κυβάκια - τσουλήθρα έμειναν απαράλλαχτα.

Σχεδόν με έπιασαν τα κλάματα...
 

Attachments

  • 20160207_171252_HDR.jpg
    20160207_171252_HDR.jpg
    176.9 KB · Views: 80
  • 20160207_171354_HDR.jpg
    20160207_171354_HDR.jpg
    169 KB · Views: 79
Εγώ πίσω (κολλητά) από το ξενοδοχείο Sirene (μετέπειτα φοιτητική εστία Παντείου)!

Στην γειτονιά ήταν ο παράδεισος ανταλλακτικών αυτοκινήτου.

Αν περάσεις από κει σήμερα, λες και έχει σταματήσει ο χρόνος.

Οι ιδιοκτήτες τα έκλεισαν τα μαγαζιά εδώ και 25+ χρόνια και τα στοκ τους είναι ακόμη μέσα!!
Ετσι...ετσι!!
Απλα Σταυρο οτι ειχαν να χαλασουν σε εκεινη την περιοχη το χαλασαν,οποτε δεν εμεινε τιποτα αλλο να το κανουν χειροτερο.
Οντως η γειτονια που εμενα ειναι απαραλαχτη...και εχω φυγει καμμια τριανταρια χρονια απο κει!
 
Η γειτονιά γύρω από το παλιό Sirene είναι ότι χειρότερο μπορείς να συναντήσεις σήμερα στην Αθήνα.

Εγκατελειμένα καταστήματα - ξενοδοχείο - σκουπίδια από τη μία, τη γέφυρα που οδηγεί στη Χαμοστέρνας από την άλλη, σύγχρονα κτίρια τραπεζών από πίσω (γέφυρα Ιλισσού) προς Συγγρού, χάος μιλάμε...
 
@ Spartiatis, η κοπέλα μου κατάγεται από το Αστέρι Λακωνίας και κατευθύνεται προς τα κει as we speak. Έχω δει μπόλικες παλιές φωτογραφίες σαν αυτές! Ωραίες εποχές και πανέμορφα μέρη, για να μην μιλήσω για το φαΐ πάλι και πάει αλλού η κουβέντα...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Αν κερδίσω ποτέ το λαχείο θα πάω να αγοράσω ένα γκρεμι μέσα στο κάστρο της Μονεμβασίας και θα το αναπαλαιώσω και μετά....αντίο πολιτισμός....δεν θα ξαναβγω από κει μέσα....ίσως να ναι το ομορφότερο μέρος στην χώρα χωρίς υπερβολή.

Το κάστρο είναι πονεμένη ιστορία! Σαν παιδί το είδα ερημωμένο, τα σπίτια ετοιμόροπα και βέβαια ακατοίκητα, μέχρι που οι Γερμανοί τουρίστες κατάλαβαν ´τι ήταν φλέβα χρυσού και αγόρασαν σχεδ'ον τα πάντα σε πολύ χαμηλές τιμές το 70´και 80.

Τα έφτιαξαν - όπως σήμερα - και οι τιμές εκτοξεύτηκαν στα ουράνια! Τώρα με την κρίση, υποθέτω ότι έχουν πέσει, αλλά αν κερδίσεις 4 - 5 εκ.(στο εύχομαι ολόψυχα), σκασίλα σου μεγάλη. Αγοράζεις ότι θες .............. και κάνεις και ότι θες!!!!!

Περιμένουμε να ακούσουμε τα καλά νέα!!!!!!
 
Το ντοκιμαντέρ το γύρισε ο γιος μιας γνωστής μου που μου το έδωσε χέρι χέρι σε ένα dvd. Ο Πατέρας μου που είναι τώρα κοντά 70 τα θυμόταν αυτά και μου πε ότι όλοι αυτοί ήταν μια μεγάλη παρέα (ακόμη και ο Παπάζογλου και ο Σαββόπουλος) και γυρνούσαν όλοι στις ίδιες μπουάτ, τον Παπαντινα ωστόσο, για τον οποίον τον ρώτησα δεν τον θυμόταν, ήξερε όμως την γυναίκα που παντρεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα. Ένας φίλος μου, που είναι μουσικός, μου πε πως όλοι ψιλοκλέψανε ιδέες στο παίξιμο της κιθάρας απ αυτόν και ότι ενώ για τα δεδομένα της Αμερικής δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, για τα ελληνικά δεδομένα το στυλ της κιθάρας του ήταν κάτι που ο κόσμος εδω δεν είχε ξανακούσει. Όπως λέει και ο Τερρυ, όλοι αυτοί είχαν μείνει κολλημένοι στο "ματζόρε" :flipout:


ναι
τότε κανείς δεν έπαιζε σαν τον Παπαντίνα.

Αργότερα ναι.

όταν βρεθούμε θα σου πω μια ιστορία... :ears:
 
Θα σας βαλω φωτο απο τους τομους της διαπλασης των παιδων που εχω. (Του πατερα μου).
Καλα ολοι 50αρηδες ειστε;

Στάλθηκε από το SM-G900F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Το κάστρο είναι πονεμένη ιστορία! Σαν παιδί το είδα ερημωμένο, τα σπίτια ετοιμόροπα και βέβαια ακατοίκητα, μέχρι που οι Γερμανοί τουρίστες κατάλαβαν ´τι ήταν φλέβα χρυσού και αγόρασαν σχεδ'ον τα πάντα σε πολύ χαμηλές τιμές το 70´και 80.

Τα έφτιαξαν - όπως σήμερα - και οι τιμές εκτοξεύτηκαν στα ουράνια! Τώρα με την κρίση, υποθέτω ότι έχουν πέσει, αλλά αν κερδίσεις 4 - 5 εκ.(στο εύχομαι ολόψυχα), σκασίλα σου μεγάλη. Αγοράζεις ότι θες .............. και κάνεις και ότι θες!!!!!

Περιμένουμε να ακούσουμε τα καλά νέα!!!!!!


Αμ δεν τα ξερα αυτά. Πάντως, τώρα που το λες, πέρυσι που πήγα πάλι όλο γαλλικά και γερμανικά άκουγα στα σοκάκια και νόμιζα ότι ήταν απλοί τουρίστες, τελικά ίσως πολλοί ήταν ιδιοκτήτες.

Και δω πάνω τα ίδια ό,τι ωραίο παλιό κτήριο έχουμε περιμένουμε να φτιαχτεί με ξένα κεφάλαια γιατί αν περιμένεις από το κράτος...

Το υπέροχο "κόκκινο σπίτι" και την βίλα Ζαρντινίδη πρόσφατα άκουσα ότι τα αγόρασε τζάμπα (σχετικά) ο Ιβαν Σαββίδης.
 

Attachments

  • fix41120_greece_thessaloniki_macedonia_red_house.jpg
    fix41120_greece_thessaloniki_macedonia_red_house.jpg
    240.6 KB · Views: 75
ναι
τότε κανείς δεν έπαιζε σαν τον Παπαντίνα.

Αργότερα ναι.

όταν βρεθούμε θα σου πω μια ιστορία... :ears:


Θέλω πολύ να την ακούσω γιατί με ενδιαφέρει πολύ το θέμα αλλά και γενικά η μουσική από 1965-1975.
 
Κάτω Αθήνα πάντως υπήρχαν κάποιοι οικονομικά ευκατάστατοι αλλά κυρίως μερακλήδες που δεν θυσίασαν την ομορφιά της πόλης τους για να βγάλουν από τον νόμο της αντιπαροχής την προίκα για να παντρέψουν τις κόρες. Περπατώντας στους δρόμους της πρωτεύουσας βλέπεις ακόμη όμορφα σπίτια που υποθέτω θα ανήκουν τώρα πια σε κληρονόμους. Εδώ στην Θεσσαλονίκη έγινε της π@&%$3@ς τότε και μείναμε με άθλιες πολυκατοικίες φτιαγμένες εντελώς "εργολαβικά".