Παλιές Ενδιαφέρουσες Ταινίες

Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

The Burglars (1971)​

Le casse​

Πριν από λίγο καιρό σας είχα παρουσιάσει την ταινία του 1971 «The Burglars» ή «Le casse», όπως είναι ο αυθεντικός της τίτλος, Είναι η ταινία με τους Jean-Paul Belmondo και Omar Sharif που γυρίστικε στη χώρα μας.
Το DVD που είχα τότε στα χέρα μου προερχόταν από εγγραφή από την τηλεόραση, μεταγλωττισμένα στα Αγγλικά, κομμένο σε 4;3 και πετσοκομμένο φυσικά ως προς την διάρκεια του.
Επιτέλους απέκτησα ένα Γαλλικό αυθεντικό DVD της ταινίας, σε φορμάτ 16;9, στα Γαλλικά και χωρίς περικοπές.
Δεν έχασα άλλο χρόνο και έκατσα και έφταιξα τους υπότιτλους που θα τους βρείτε εδώ.
Υπόψη ότι η ταινία αυτή και η άλλη με τον Στιβ Μακ Κουίν που είναι μπάτσος στο Σαν Φρατζίσκο, έχουν τα σημαντικότερα αυτόκυνηγητά στην ιστορία του κινηματογράφου.
Για του λόγου το αληθές, δείτε το παρακάτω βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=07pUxiaxkP4&feature=related
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

The Big Risk (1960)
Classe tous risques

2d7zpjs.jpg


Δημόσιος κίνδυνος!​

Πριν από κάποιο καιρό, ο φίλος STELIOSPAPA μου χάρισε την ταινία: Classe tous risques που περιείχε Αγγλικούς υπότιτλους. Αμέσως κατάλαβα ότι πρόκειται περί εξαιρετικής ταινίας και έπρεπε να την μελετήσω βαθύτερα, Ο καλύτερος τρόπος για να σπουδάσω μία ταινία είναι να κάτσω να της φτιάξω Ελληνικούς υπότιτλους. Τους έφτιαξα λοιπόν και μπορείτε να τους βρείτε κι εσείς εδώ ή εδώ.
Για την ταινία να πούμε ότι εμφανίζεται ο νεαρός τότε Jean-Paul Belmondo, ο οποίος για μένα ήταν πολύ cult ηθοποιός, άσχετα αν για βιοποριστικούς λόγους έπαιξε και σε χαζοκωμωδίες.
Έχουμε και τον Lino Ventura ο οποίος είναι ο ορισμός του ευρωπαίου cult ηθοποιού.
Γενικά στο έργο αυτό βλέπουμε ότι οι ευρωπαίοι γκάγκστερ δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτε από τους αμερικανούς συναδέλφους τους. Απλά έχουμε δει πολά περισσότερα αμερικανικά τέτοια έργα και νομίζουμε ότι οι αμερικανοί έχουν τα πρωτεία. Αν σκεφτούμε ‛όμως ότι οι διασημότεροι γκάγκστερ της Αμερικής ήσαν ευρωπαίοι ή ευρωπαϊκής καταγωγής (Ιταλοί, Ιρλανδοί, κλπ), βλέπουμε ότι η Ευρώπη έδωσε παντού τα φώτα της!:D
Στο έργο συναντάμε και την παλιά μας γνώριμη την Sandra Milo.
Ο γκάγκστερ Lino Ventura, κυνηγημένος από την Ιταλική αστυνομία, αποφασίζει να διαφύγει στην Γαλλία μαζί με τη γυναίκα του τα δυο μικρά παιδιά του και έναν φίλο και συνεργάτη του, ελπίζοντας στην εκεί βοήθεια και υποστήριξη των πρώην φίλων και συναδέλφων του. Κατά την άφιξή τους όμως στην Μασσαλία ανταλλάσουν πυρά με συνοριοφύλακες. Εκεί σκοτώνονται η γυναίκα του και ο συνεργάτης του. Aπομένει λοιπόν μονάχος να κουβαλά τα ανήλικα παιδιά του με ολόκληρες της δυνάμεις ασφαλείας να τον καταδιώκουν. Οι πρώην συνάδελφοί του δεν θέλουν να μπλέξουν και βρίσκουν διάφορους τρόπους για να τον αποφύγουν ή ακόμη και να τον καρφώσουν. Του στέλνουν έναν άγνωστο οδηγό για να των βοηθήσει να διαφύγει (Jean-Paul Belmondo) με την κρυφή ελπίδα ότι δεν θα τα καταφέρει. Αυτός όμως τα καταφέρνει και δημιουργείται μια ιδιότυπη φιλία μετάξι των δύο ανδρών.
Γενικά πρόκειται για μια αξιοπρεπή Γαλλική γκανγκστερική ταινία η οποία μπορεί να μην θεωρήθηκε αριστούργημα, ενθουσίασε όμως αφάνταστα τους φίλους του Γαλλικού film noir της δεκαετίας του 1960. Βέβαια σύμφωνα με τον άτυπο χαρακτηρισμό μιας ταινίας ως film noir απουσιάζει η μοιραία γυναίκα του στιλ Λώρα, Τζίλντα, κλπ, δεν παύει όμως να έχει όλα τα άλλα χαρακτηριστικά που την κατατάσσουν ως τέτοια ταινία.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

ΒΑΖΩ ΠΑΛΙ ΤΟ ΡΕΖΟΥΜΕ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥΣ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.....

http://www.youtube.com/watch?v=EnXNRKjDhY8&feature=related

ΛΕΟΝΕ,ΜΟΡΙΚΟΝΕ,ΜΠΡΟΝΣΟΝ,ΦΟΝΤΑ (ΘΕΟΣ ΕΔΩ),ΚΑΡΝΤΙΝΑΛΕ (ΘΕΑ ΠΑΝΤΟΥ),ΡΟΜΠΑΡΤΣ.
ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ? ΕΑΝ ΝΑΙ, ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ?
ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΩ.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

["]
Woodstock (1970)​

2mq80hs.jpg


Σα συνεισφορά μου στην επέτειο του θρυλικού Woodstock, έφτιαξα τους Ελληνικούς υπότιτλους της ομώνυμης την ταινίας-ντοκιμαντέρ του 1970. Έτσι εκτός από τα ανυπέρβλητα solo των Τζίμη Χέντριξ, Σαντάνα, κλπ, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τις Αμερικανιές του παρουσιαστή στα ενδιάμεσα και προπάντων από τις διάφορες συνεντεύξεις να διαμορφώσετε κάποια εικόνα για την εποχή εκείνη και τους νέους της. Τους υπότιτλους θα βρείτε εδώ ή εδώ.
Τονίζω ότι αυτά που ακούγονται δεν είναι απλά Αργκό αλλά Αμερικάνικη Αργκό, εμπλουτισμένη με Αφροαμερικάνικες εκφράσεις που τότε μπορεί να ήτανε στη μόδα, σήμερα όμως είναι σίγουρο ότι αρκετοί καθώς πρέπει Αμερικανοί δεν θα τις καταλάβαιναν. Μην έχετε λοιπόν υπερβολικές απαιτήσεις ως προς την μετάφραση.
Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ, γι αυτό καλλίτερα να αναφερθούμε στα τις εποχής.
Όταν σε άλλο νήμα γράφηκαν διάφορα εν είδη μνημόσυνου για την επέτειο του Woodstock, έγραψα κι εγώ την γνώμη μου η οποία φαίνεται ότι δεν άρεσε σε ορισμένους και προτίμησαν να μην εκφράσουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, ίσως από σεβασμό προς την ηλικία μου. Λοιπόν, θα επαναλάβω και πάλι τα λόγια που είπε πρόσφατα ‛ένας από τους τότε συμμετέχοντες:
Όταν διαπίστωσε το κατεστημένο τη διείσδυση που είχαν τα ναρκωτικά στο κίνημά μας, τότε δεν ανησύχησε καθόλου γι αυτό.

23kp47p.jpg

Καλά είναι και τα μνημόσυνα, αλλά αν δεν τονίζουμε τα λάθη που έγιναν τότε, υπάρχει φόβος η νέα γενιά να τα επαναλάβει!
Στην Ελλάδα, επειδή ήμασταν καταπιεσμένοι λόγο Χούντας, βλέπαμε με συμπάθια οποιοδήποτε κίνημα ήταν υπέρ την ελευθερία και της ειρήνης, ενάντια στην καταπίεση και τον καταναλωτισμό. Ιδίως δε αν η μουσική που το συνόδευε εξόργιζε τους καραβανάδες. Βέβαια στην χώρα μας αυτοί που το έπαιζαν Χίπις, ήταν συνήθως νέοι που κατά την διάρκεια της ημέρας δούλευαν γραβατωμάνοι σε πολυεθνικές εταιρίες, ή μπορεί και να μη δούλευαν και να τους ζούσε ο μπαμπάς, το δε βράδυ φόραγαν μια πολύχρωμη πουκαμίσα, ανακάτευαν τα μαλλιά τους, έπαιρναν μια κιθάρα που κατά κανόνα δεν ήξεραν να την παίξουν και βγαίνανε έξω να το παίξουνε Χίπις .Στο εξωτερικό όμως και ιδίως στην Αμερική ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Ο Χιπισμός ήτανε τρόπος ζωής. Ομάδες Χίπις με σακουλάκια σπόρων στο χέρι καλλιεργούσαν τα απαραίτητα σε διάφορα ξέφωτα του δάσους. Ζούσαν σε κοινόβια όπου όλα τα παιδιά αποκαλούσαν όλους τους άνδρες του κοινόβιου μπαμπά. Αυτό, γιατί υπέθεταν ότι κάποιος από όλους αυτούς τους άνδρες θα είναι ο μπαμπάς τους!. Εκτός από τους ενεργούς Χίπις υπήρχαν και οι συμπαθούντες που ζούσαν συμβατική ζωή αλλά μακάριζαν όσους είχαν το θάρρος και τη δύναμη να ζουν έτσι. Στη Γερμανία κάποιος μου έλεγε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώτεροι από μαρξιστές, διότι έχοντας κοινοκτημοσύνη ακόμη και στις γυναίκες, καταπολέμησαν αυτό το κτητικό ΜΟΥ. Η γυναίκα ΜΟΥ και άλλες μικροαστικές συνήθειες(!;)

5oz59k.jpg

Ναρκωτικά Χριστιανισμός και επανάσταση, ένας αχταρμάς. Τώρα μπορεί να ακουγόταν η λέξη επανάσταση, αλλά τελείως αφηρημένα. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ήταν εναντίων του καπιταλισμού και υπέρ άλλων λύσεων. Όσο για τον αντικαταναλωτισμό τους και αυτός είχε κάποια όρια. Οι υπέροχοι ήχοι που ακούγονταν από τους βιρτουόζους της ηλεκτρικής κιθάρας, ήταν αποτέλεσμα επεξεργασίας από πανάκριβα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Πατούσε ο Χ καλλιτέχνης διαρκώς την χορδή της κιθάρας και τα ηλεκτρονικά μηχανήματα μας παρήγαγαν ένα διαστημικό ήχο που ενθουσίαζε στο έπακρο τους συγκεντρωμένους. Ένας κανταδόρος της γειτονιάς μπορεί να είχε περισσότερο ταλέντο, δεν μπορούσε να κάνει όμως πολλά πράγματα μα μια κλασική κιθάρα.

2qnb32r.jpg

Αυτά για την ώρα και αν με πολύτσαντίσετε θα γράψω τίποτα και για... τον Γαλλικό Μάη.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

The thrill of it all (1963)

Ο κύριος, η κυρία και ο φίλος​


2sagu1d.jpg

Την δεκαετία του 60, ήταν αρκετές οι κωμωδίες με την Doris Day στο ρόλο της αφελούς μεσοαστής νοικοκυράς. Μία από τις πιο αστείες ήταν και αυτή: «The thrill of it all» ή με τον ευρηματικό ελληνικό τίτλο: «Ο κύριος, η κυρία και ο φίλος»! Τον γυναικολόγο σύζυγό της υποδυόταν ο James Gar, θα μπορούσε όμως να είναι ο Ροκ Χάτσον που έχει επίσης πρωταγωνιστήσει στο πλευρό της. Αξιολάτρευτη είναι η εμφάνιση των δύο μικρών παιδιών που υποδύονται τα παιδιά τους.
Έχουν κυκλοφορήσει αρκετές από αυτές τις ταινίες της σε DVD, όχι όμως η συγκεκριμένη ταινία η οποία έχει νομίζω παιχθεί στην τηλεόραση. Ανάλαβα λοιπόν να καλύψω το κενό υποτίτλων. Θα τους βρείτε εδώ ή εδώ.
Για την υπόθεση να πούμε τα εξής:

Η Ντόρις μάταια πολεμάει να λούσει τα παιδιά της με το συνηθισμένο σαπούνι. Στο τέλος τα καταφέρνει όταν χρησιμοποιεί ένα νέο σαπούνι που αγόρασε συμπτωματικά. Το βράδυ συμπτωματικά είναι προσκεκλημένη με τον άνδρα της για δείπνο στο σπίτι των εργοστασιακών του συγκεκριμένου σαπουνιού. Οι άνθρωποι αυτοί παρακολουθούν με απογοήτευση στην τηλεόραση μία στάρλετ που προσπαθεί να διαφημίσει το προϊόν τους. Ακούγοντας η Doris το όνομα του σαπουνιού λέει αφελώς: «Το σαπούνι αυτό μου έσωσε σήμερα τη ζωή!»Αυτό ήταν! Οι εργοστασιάρχες βρίσκουν την ατάκα της αυθόρμητη, ειλικρινή και πολύ φυσική. Της προτείνουν δε να εμφανιστεί επ‛ αμοιβή στην τηλεόραση και να πει το ίδιο ακριβός πράμα. Τελικά την πείθουν και αυτή παρόλες τις αρχικές γκάφες της, εξελίσσεται σε αστέρι διαφημιστιών παρουσιάσεων πρώτου μεγέθους!
Η ζωή τους αλλάζει και ο άνδρας της δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με την κατάσταση αυτή. Από κει και πέρα συμβαίνουν διάφορες ξεκαρδιστικές καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την αρμονική συμβίωση του ζεύγους.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

La belle Νoiseuse (1991)

Η Ωραία Καβγατζού
zlxkrc.jpg


Noiseuse στα παλαιότερα Γαλλικά σημαίνει «καβγατζού». Η έκφραση αυτή διατηρείται ακόμη στον γαλλόφωνο Καναδά, μια και εκεί χρησιμοποιούν ακόμη πολλές από τις εκφράσεις των πρώτων επίκων.
Η ωραία καβγατζού ήταν μια διάσημη ετέρα του 17ου αιώνα όπου κατά μία νουβέλα του Βαλζάκ προσπάθησε να ζωγραφίσει ο διάσημος ζωγράφος της εποχής Edouard Frenhofer. Για 10 χρόνια πάλευε να τελειώσει τον πίνακα, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τη γυναίκα του, αλλά τραβούσε απλά γραμμές και πινελιές γεμίζοντας χρωματιστές μουτζούρες, διότι τίποτε δεν τον ικανοποιούσε. Στο τέλος με προτροπή του ανερχόμενου ζωγράφου, θαυμαστή και φίλου του, χρησιμοποιεί ως μοντέλο κοπέλα που είναι φιληνάδα του τελευταίου. Μετά από 5 ημέρες ζωγραφικής παρακολουθούμε την ψυχική ένταση των πρωταγωνιστών. Ο ζωγράφος είναι οπαδός την μοντέρνας ζωγραφικής και πιστεύει ότι ο καλλιτέχνης δεν οφείλει να αναπαραστήσει την φύση στον καμβά, αλλά να την εκφράσει όπως αυτός νομίζει. Το θύμα πρέπει να είναι η κοπέλα - μοντέλο - που μετά από 5 μέρες ολόγυμνου ποζαρίσματος και αυστηρών εντολών του τύπου: Ποιο ψηλά το χέρι! Κοίτα προς τα κει! κλπ, βλέπει στο τελειωμένο έργο μία – κατ’ αυτήν – μουτζούρα!
Την νουβέλα αυτή διασκευασμένη έρχεται να μας την παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Jacques Rivette (περισσότερα θα πούμε γι αυτόν άλλη φορά), διατηρώντας το κεντρικό νόημα του έργου και τα ονόματα τον πρωταγωνιστών, μεταθέτοντας όμως χρονικά την ιστορία, 200 περίπου χρόνια αργότερα, δηλαδή πριν από λίγες δεκαετίες στη Γαλλία.
Στο ρόλο του ιδιόμορφου ζωγράφου, ο Michel Piccoli για τον οποίο, όπως πάντα, μόνο θετικά σχόλια μπορεί να κάνει κανείς.
Στο ρόλο του νεαρού μοντέλου η πανέμορφη
, η οποία μας αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο ωραία στο πρόσωπο, αλλά διαθέτει και αξιόλογο σώμα.! Ατέλειωτες στιγμές ο κινηματογραφικός φακός ψηλαφίζει ακόμα και τα απόκρυφα σημεία του σώματός της, με αποτέλεσμα η ταινία να μην έχει μόνο θαυμαστές από τον χώρο της τέχνης, αλλά και πολλούς... μπανιστηριτζήδες!

2wd13iw.jpg


Η έκπληξη όμως είναι η Jane Birkin, η οποία παίζοντας το ρόλο της ώριμης συζύγου, είναι πραγματικά γοητευτική και μπορεί άνετα να ανταγωνιστεί πολύ νεότερές της κοπέλες. Όχι λοιπόν άδικα διέγειρε την φαντασία μας πριν από μερικές δεκαετίες, με το αισθησιακό τραγούδι της: «Je t’aime moi non plu».

2rwxnav.jpg


Η διάρκεια του έργου είναι πράγματι μεγάλη, αγγίζει τις 4 ώρες και είναι σε 2 DVD!
Κυκλοφορεί και μία βερσιόν των 124 λεπτών, η οποία όμως δεν είναι απλά μία συντόμευση, αλλά έχει και διαφορετικό μοντάζ. Οι υπότιτλοι που μετέφρασα αφορά την πρώτη βερσιόν των 230 λεπτών και θα τους βρείτε εδώ ή εδώ.​
 
Last edited:
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

πριν απο δυο μερες εβλεπα την ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΤΟΥ ΛΑΝΖΕ
αλλα εδω ο Ριβετ ειναι στα μεγαλεια του !!
η Εμανουελ δεν εχει αντιπαλο
η ταινια ειναι υπεροχη
μπραβο Γιαννη


.
 
Last edited:
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Επειδή όπως εκ των υστέρων διαπίστωσα, από κάποιο λάθος δεν ανεγράφη το όνομα τις ηθοποιού που έπαιζε το μοντέλο στην ταινία «Η Ωραία Καβγατζού», σας πληροφορώ ότι αυτή είναι η Emmanuelle Béart.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

oldman said:
Επειδή όπως εκ των υστέρων διαπίστωσα, από κάποιο λάθος δεν ανεγράφη το όνομα τις ηθοποιού που έπαιζε το μοντέλο στην ταινία «Η Ωραία Καβγατζού», σας πληροφορώ ότι αυτή είναι η Emmanuelle Béart.
Click to expand...


θεα η Εμανουελε
και μεγαλη προσωπικοτητα


.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Το σημαντικό ήταν ο έρωτας του Marlon Brando με την Πολυνήσια Tarita ο οποίος υπήρξε και εκτός σεναρίου με αποτέλεσμα τον μεταξύ τους γάμο!
Όπως έγραψα όμως και παλιότερα στην κριτική του «Avatar», ο έρωτας ενός δυτικού με μία ιθαγενή, δεν αποτελεί άλλοθι για τα όσα δεινά υπέστησαν οι άνθρωποι εκεί από τον δυτικό μας πολιτισμό.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Αν και ορισμένες από τις απόψεις είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, νομίζω ότι το κεντρικό νόημα του νήματος αλλοιώνεται, διότι μέχρι σήμερα ήταν η παρουσίαση παλαιών κυρίως ταινιών και ο σχολιασμός των γραφομένων. Πολλές από τις ταινίες που παρουσιάσαμε εδώ μας επαναπροβλήθήκαν με τυμπανοκρουσίες κατά την θερινή περίοδο από ανθρώπους που νόμιζαν ότι ανακάλυψαν των τροχό!
Να μην μιλήσω για την πανηγυρική και για πρώτη φορά κυκλοφορία σε DVD τέτοιων ταινιών στη χώρα μας , τη στιγμή που εμείς τις είχαμε παρουσιάσει από καιρό.
Σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει η κατεύθυνση αυτού του νήματος. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουν παρά να μην το επισκέπτονται και όχι να προσπαθούν να του αλλάξουν το νόημα. Υπάρχουν άλλα πιο συναφή νήματα για τα γούστα τους.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Les enfants du paradis (1945)

Τα Παιδιά του Παραδείσου

az6zqq.jpg

του Marcel Carné

Μία από τις λίγες φορές που η μετάφραση του τίτλου είναι κατά λέξη ορθή, αλλά δεν εκφράζεται το νόημα διότι πρόκειται περί ιδιωματισμού. Με την φράση: Τα παιδιά του Παραδείσου, δεν εννοούμε τα παιδιά που είναι στον επουράνιο παράδεισο και όχι στην κόλαση, αλλά τα παιδιά της γαλαρίας, του εξώστη. Τα παιδιά που δεν έχουν αρκετά χρήματα για να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση από την πλατεία, έχουν όμως πολύ περισσότερες γνώσεις από τους θεατές της πλατείας και είναι απαιτητικοί. Οι δε ηθοποιοί, όταν κάνουν τις πρόβες τους, στο μυαλό τους έχουν αυτά τα παιδιά, αγωνιούν αν θα αρέσουν σε αυτούς και όχι στους επιδειξίες θεατές της πλατείας, που ελάχιστα καταλαβαίνουν από τέχνη. Τα παιδιά αυτά μπορούμε να τα παρομοιάσουμε με τα με τα δικά μας παιδιά του εξώστη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (άλλοτε).
Οι Εγγλέζοι έκαναν το ίδιο λάθος, μεταφράζοντας και αυτοί τον τίτλο κατά λέξη. Όχι όμως οι Γερμανοί οι οποίοι σε αυτούς ο εξώστης, η γαλαρία, λέγεται Όλυμπος και οι νέοι που συχνάζουν εκεί λέγονται παιδιά του Ολύμπου.
Ας έρθουμε τώρα στα της ταινίας. Ο Marcel Carné γύρισε την τρίωρη ταινία αυτή το 1945, μεσούσης της Γερμανικής κατοχής. Οι κατακτητές δεν επέτρεπαν όμως τις ταινίες που διαρκούσαν πάνω από δύο ώρες. Έτσι αναγκάστηκε ο σκηνοθέτης να την κόψη στα δύο και να την παρουσιάσει σε δύο δώσεις. Μετά την απελευθέρωση η ταινία επανενώθηκε σε τρίωρη, αλλά τα βάσανα του Marcel Carné δεν τελείωσαν. Αντίζηλοι, κινούμενοι δήθεν από πατριωτικά ελατήρια, τον κατηγόρησαν για συνεργασία με τους κατακτητές. Πέτυχαν δε να απαγορευτούν οι προβολές ταινιών του και να του αφαιρεθεί το δικαίωμα να κάνει ταινίες! Οι απαγορεύσεις αυτές κράτησαν μέχρι το 1947. Το 1995, σε ψηφοφορία που έγινε μεταξύ ανθρώπων του σινεμά, οι ταινία αυτή ανακηρύχθηκε ως η ανώτερη γαλλική ταινία όλων των εποχών!
Ο πολλά βαρύς Ζαν-Λουί-Γκοντάρ, όταν ήλθε κάποτε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Marcel Carné και έκανε πως δεν τον είδε. Αργότερα όμως φαίνεται ότι ωρίμασε, διότι όταν τον ξανασυνάντησε, τον χαιρέτισε εγκάρδια.

Η υπόθεση ταινίας θεωρείται ότι είναι μία Γαλλική απάντηση στο «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» των Αμερικανών. Ασπρόμαυρή βέβαια απάντηση.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο χώρο του θεάματος στο Παρίσι του 1840. Περιστρέφεται γύρο από την ζωή μιας διάσημης για την εποχή ηθοποιού, της Garance.
Αναφέρεται στους έρωτές της με έναν κλέφτη, έναν σπουδαίο ηθοποιό της παντομίμας που τον υποδύεται ο καταπληκτικός Jean-Louis Barrault

10x7ta8.jpg

και με έναν αριστοκράτη. Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες βασίστηκαν σε υπαρκτά πρόσωπα του 19ου αιώνα. Το σενάριο του Πρεβέρ είναι Ντοστογευστικής κλάσης και η μοιραία ηρωίδα Garance ξεπερνά και την ηρωίδα του Ζολά τη Νανά. Την υποδύεται η καταπληκτική Arletty οι οποία παρά τα 47 της χρόνια(!) γοητεύει.
2u5um8g.jpg

Γενικά η ταινία παρ’ όλη την μεγάλη της διάρκεια και την έλλειψη περιπέτειας, δεν είναι καθόλου κουραστική και παρακολουθείται με ενδιαφέρον.

160c5sp.jpg

Να σας πω ότι είχα αρχίσει να μεταφράζω τους υπότιτλους και ήμουν περίπου στη μέση όταν ξαφνικά ανέβηκαν από κάποιον στο ιντερνέτ και είναι αρκετά αξιόλογοι, έτσι θα μπορέσω να κάνω κι εγώ Χριστούγεννα και να ασχοληθώ μετά τις γιορτές με κάτι άλλο. Για όσους ενδιαφέρονται, βρίσκονται εδώ.
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Σχετικά με το bounty και η παλαιότερη έκδοση= κορυφή και η νεότερη με τον mel gibson πολύ καλή αλλά πιστεύω με τον marlo brando = the best.
Επίσης πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έχουν αυτές οι κλασσικές ταινίες που με τραβάνε τόσο πολύ:
-Είναι ταινίες με χιλιάδες κομπάρσους,αληθινούς όχι απο κομπιούτερ
-δεν έχουν την παραμικρή βία ή βωμολοχία
-η μουσική συνήθως είναι ωραία,επιβλητική και κατάλληλη για την εκάστοτε ταινία γιατί για εμένα η μουσική παίζει πολύ ρόλο σε σκηνές!!!!

Κάτι άσχετο τώρα,
θα ήθελα πολύ να βγούν ταινίες του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου πχ finos films σε blu ray ή ακόμα και μερικές cult 80's ωστε η συλλογή μου να είναι πλήρης και για όλα τα γούστα..
Θα βγούνε άραγε ποτέ λέτε?
 
Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες

Μπράβο oldman, είδα χτες Τα παιδιά της γαλαρίας και οφείλω να πω ότι είχα πολύ καιρό ν'απολαύσω τόσο μια ταινία. Είχα δει παλιότερα τις άλλες δουλειές του Καρνέ όπως το Ξημερώνει ή Το λιμάνι των αποκλήρων, όλες αγαπημένες μου ταινίες παρόλο τον πεσιμισμό τους, αλλά αυτή πρέπει να ναι το αριστούργημα του.
Η αναπαράσταση της εποχής, οι χαρακτήρες του έργου, η μουσική του Joseph Kosma κάνουν αυτήν την ταινία ένα ορόσημο. Μνημονευμένη επίσης και απο το Μάνο Χατζηδάκι στο βιβλίο του Ο καθρέφτης και το μαχαίρι, μιλώντας για την μετακατοχική ελλάδα και τη γενιά του λέει
<<Τα Παιδιά της γαλαρίας είναι μια φημισμένη ταινία του Καρνέ. Τα δικά μας παιδιά της γαλαρίας είναι κάπως διαφορετικά. Εκείνα της ταινίας υπήρξαν θεατές από ψηλά, από την πιο φτηνή θέση, «εγκλημάτων» που διαδραματίζονταν στη σκηνή του θεάτρου. Τα δικά μας υπήρξαν κι αυτά θεατές, από ψηλά κι από την ασήμαντη και φτηνή θέση, εγκλημάτων που διαδραματίζονταν στην ελληνική γη, ανίκανα να ορίζουν και ν’ αλλάζουν τη μοίρα των όσων έγιναν και γίνονται στον τόπο.
Τα όνειρα σε τούτα τα παιδιά υπήρξαν κυρίαρχα, σημαντικά και διαψευσμένα.Στον καιρό της Κατοχής τα μετέπειτα παιδιά της γαλαρίας ζούσαν απάνω στη σκηνή και παίζανε το ρόλο τους, έστω και τον πιο μικρό, με αυταπάρνηση, με το αίμα τους, με τη ζωή τους, χωρίς καιροσκοπισμό και ιδιοτέλεια, χωρίς προοπτική ανταλλάγματος. Μ’ ένα μονάχα στόχο, την επαλήθευση ενός επίμονου ονείρου. Και ήταν το όνειρο για μια ελεύθερη ζωή σχηματισμένη μακριά από απάνθρωπους νόμους, από ανάλγητους κρατικούς μηχανισμούς, από εξορίες και φυλακές και εκτελέσεις.Τίποτα δεν έγινε αλήθεια....>>
​
 
Top Bottom