"Παλιός" vs "νέος" ήχος ηχείων.

DIPIE

AVClub Fanatic
13 July 2007
17,261
Κατά καιρούς,διαβάζουμε και πολλοί το έχουμε διαπιστώσει ιδίοις ωσί,ότι τα σημερινά ηχεία-ακόμα και τα ακριβά-έχουν λαμπρό-κουραστικό-τονισμένα άκρα-υπεραναλυτικό ήχο,σε σχέση με τον πιό μουσικό-ζεστό-ισορροπημένο ήχο των παλαιότερων σχεδιάσεων.

Υπάρχουν διαχρονικές -άς πούμε-σχεδιάσεις,που κουβαλούν την "παλιά" εκδοχή ήχου(π.χ SPENDOR,NOLA,SF...),που προσεγγίζει την παλιά καλή αγγλική σχολική.

Δεν είναι λίγοι οι χομπίστες,που ακούγοντας σύγχρονα ηχεία,τα χαρακτηρίζουν εντυπωσιακά μέν-με την έννοια ότι έχουν εξαιρετικά πρίμα ή μπάσσα ή σκηνή ή...- αλλά "άμουσα",ότι δηλαδή δεν σε παρασέρνουν,δεν επικοινωνούν την μουσική.

Τι γνώμη έχετε κι ιδιαίτερα οι παλιότεροι στο χόμπυ;
 
Last edited:
DIPIE νομίζω ότι σωστό θα ήταν εν πρώτοις να αναφερθεί το γεγονός της σχεδόν αποκλειστικής ακρόασης από ψηφιακά δισκάκια που ίσως σε αυτά να οφείλεται αυτή η διαπίστωση κατά κύριο λόγο και μετά στις σχεδιάσεις των μηχανημάτων και δη ηχείων. Αλλά νομίζω ότι όλα εμπλέκονται. Λ.Σ.
 
Νομιζω οτι οι κατασκευαστες των καινουργιων ηχειων στην προσπαθεια τους να δωσουν κατι καινουργιο και διαφορετικο, τελικα δινουν ( κατι αλλο που τελικα για μενα ειναι ολιγον) πατατα στη μουσικη.
Η καλυτερη στιγμη για να κανουμε τεστ στα ηχεια μας ειναι οταν επιστεψουμε απο μια συναυλια κλασικης μουσικης.
Εκει βλεπουμε τι πιανουν τα ηχεια μας.
Δεν υπαρχει καλυτερη στιγμη για να ακουσουμε την αληθεια.
Αν ξανα αγοραζα ηχεια παλι SPENDOR θα επερνα.
 
τα συγχαρητηρια μου για την ιδεα αυτου του thread.
προβληματιζομαι και 'γω πολυ μ'αυτη την ιστορια.και να θεσω και ενα ερωτημα που με προβληματιζει απο την εκθεση.με ολα τα μειονεκτηματα των χωρων της εκθεσης,αλλα και του ρευματος που σ'αυτες τις περιπτωσεις ειναι αστα να πανε,ειναι τυχαιο που πολλες απο τις καινουριες προτασεις δεν επαιζαν και πιο πολυ απ'ολα οι πολυδρομες σχεδιασεις.μηπως ολη αυτη η υπερβολη σε δρομους, μεγαφωνα,εξωτικα υλικα αλλα και σχηματα ειναι περισσοτερο εντυπωσιασμος και οχι ουσια.
πρωσωπικα τον καλυτερο ηχο τον ακουσα απο απλες σχεδιασεις οπως spendor sa1,proac studio 110 & responce d2,atc scm7,11,19,klipsch herecy.τα μονα "εξωτικα" που μου αρεσαν ηταν τα duevell bela luna που και αυτα ειναι χρονια στο κουρμπετι...
μου φαινεται πως οι νεοι σχεδιαστες ειναι πιο πολυ τεχνοκρατες παρα μουσικοφιλοι και βασιζονται πιο πολυ στις μετρησεις παρα στο αυτι και στην ψυχη(φτιαξε ενα ακριβο κουτι βαλε καμμια δεκαρια μεγαφωνα ,βαλε και πολυπλοκα κροσσοβερ μετρησε το και ολα καλα).το ξερω ειμαι λιγο υπερβολικος οπως και ξερω οτι δεν ισχυει σε ολες τις περιπτωσεις αυτο που λεω ομως ...
μ'αυτα και μ' αυτα οι αγγλοι θα γελουν παλι πισω απ' τα μουστακια τους....
 
...ή μήπως τα αυτιά μας έμαθαν έτσι τόσα χρόνια?
Μπα...
Ούτε τα CD φταίνε. Επιλογές των καιρών.
Ακόμα και τα Spendor S3/5, όσες φορές τα έχω ακούσει (μόνο σε εκθέσεις είναι η αλήθεια...), με "νεότερο" ήχο ακούγονται σε σχέση με τα δικά μου JR149 + CD.
Ηχος που ΙΜΟ απέχει από την αλήθεια (το τεστ του sakis65 θα πείσει και τον πιο δύσπιστο) - αλλά γούστα είναι αυτά.
 
Τα cd σίγουρα παίζουν το ρόλο τους. Όμως σημαντικό είναι και το life style της εποχής μας, που προστάζει
ντιζαϊνάτα ηχεία με περίεργα σχήματα, διαφορετικά υλικά, μικρά σε διαστάσεις για να χωρούν στα διαμερίσματά μας.
Νιώθω ότι πέφτουμε θύματα της εμφάνισης σε βάρος της μουσικότητας. Και οι κατασκευαστές κι εμείς.
 
μηπως με την καινουρια γενια ηχειων αποκαλυπτονται επιτελους ολες οι κακες ηχογραφησεις που μεχρι τοτε ''καλυπτονταν'' απο τις παλαιοτερες σχεδιασεις?
 
Είμαστε μάλλον σαν τους ιθαγενείς που εντυπωσιαζόμαστε από τα 'φανταχτερά' αντικείμενα. Έχει αλλάξει το γούστο μας ή μάλλον μας το έχουν αλλάξει. Έχει 'πέσει' το επίπεδό μας και δίνουμε περισσότερη σημασία στην εξωτερική εμφάνιση. Όχι ότι δεν είναι καλό να μας ενδιαφέρει και αυτό. Φυσικά δεν είναι όλα τα προιόντα έτσι.
Επιτρέψτε μου να πω κάτι που το έχω αναφερει σε κάποιους και ειλικρινά λυπάμαι. Στις εκθέσεις έχω παρουσιάσει αρκετές φορές έναν προενισχυτή που κανείς δεν τον δίνει σημασία. Ούτε καν τον προσέχουν, ακόμα και τα περιοδικά και οι αρθρογάφοι!!!! Δεν έχει τίποτε το εντυπωσιακό. Είτε είναι 'τενεκές' είτε 'θησαυρός' το ίδιο και το αυτό!!! Λ.Σ.
 
Είμαστε μάλλον σαν τους ιθαγενείς που εντυπωσιαζόμαστε από τα 'φανταχτερά' αντικείμενα. Έχει αλλάξει το γούστο μας ή μάλλον μας το έχουν αλλάξει. Έχει 'πέσει' το επίπεδό μας και δίνουμε περισσότερη σημασία στην εξωτερική εμφάνιση. Όχι ότι δεν είναι καλό να μας ενδιαφέρει και αυτό. Φυσικά δεν είναι όλα τα προιόντα έτσι.
Επιτρέψτε μου να πω κάτι που το έχω αναφερει σε κάποιους και ειλικρινά λυπάμαι. Στις εκθέσεις έχω παρουσιάσει αρκετές φορές έναν προενισχυτή που κανείς δεν τον δίνει σημασία. Ούτε καν τον προσέχουν, ακόμα και τα περιοδικά και οι αρθρογάφοι!!!! Δεν έχει τίποτε το εντυπωσιακό. Είτε είναι 'τενεκές' είτε 'θησαυρός' το ίδιο και το αυτό!!! Λ.Σ.

ο προενισχυτής αυτός είναι αστέρι.........αλλά αλλού είναι το θέμα....και δεν θέλω σήμερα να τοποθετηθώ....απλά ψάξτε ποιές "μάρκες" εντέχνως πλασάρονται (στην Ελλάδα κατά κόρον..) και κρύβονται έτσι οι εταιρείες που είναι αφρός.........:AFADF0::violent-smiley-030:

μια σημείωση παρακαλώ, μαζί με τα ηχεία εξελίσσονται κυρίως οι πηγές αλλά και τα λοιπά συνοδά...το ηχείο οφείλει να βγάζει ότι του δώσει η αλυσίδα πίσω του, αν το ηχείο θέλει να εξακολουθεί να "μακιγιάρει" μην κάνετε επένδυση σε ενισχυτικά και πηγές, πάρτε το ηχείο που σας φαίνεται καλό πάρτε κι ένα απλό (και καλό) rega πικαπάκι κι έναν ενισχυτάκο απλά να το σπρώχνει κι είστε μια χαρά:flipout:
 
Τώρα Διονύση αν βρεθεί ηχείο που να παίξει "άμουσα" με τον ενισχυτή σου......θα είναι κατόρθωμα....(με πιθανή εξαίρεση κάποιες Γερμανικές υλοποιήσεις με μεταλλικά μεγάφωνα κι αν..)....
 
Κι όμως Κοψ πιστεύω,ότι υπάρχουν πολλά.Αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.

Την τελευταία φορά-με την ευκαιρία της έκθεσης-άκουσα και πάλι π.χ πανάκριβα και πολυδιαφημισμένα ηχεία να οδηγούνται ακόμα κι απο εξαιρετικά λαμπάτα μηχανήματα(που κανένας δεν μπορεί να τα κατηγορήσει σαν "άμουσα" ή ότι δεν μπορούσαν να τα οδηγήσουν) κι ωστόσο τα ηχεία τα έθαβαν.Κρύο,αδιάφορο κι άψυχο άκουσμα.Ελεγες που πήγε η μουσική...
 
Κι όμως Κοψ πιστεύω,ότι υπάρχουν πολλά.Αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.

Την τελευταία φορά-με την ευκαιρία της έκθεσης-άκουσα και πάλι π.χ πανάκριβα και πολυδιαφημισμένα ηχεία να οδηγούνται ακόμα κι απο εξαιρετικά λαμπάτα μηχανήματα(που κανένας δεν μπορεί να τα κατηγορήσει σαν "άμουσα" ή ότι δεν μπορούσαν να τα οδηγήσουν) κι ωστόσο τα ηχεία τα έθαβαν.Κρύο,αδιάφορο κι άψυχο άκουσμα.Ελεγες που πήγε η μουσική...


Δυστυχως ενα μικρο περιπατο.
 
πρωσωπικα τον καλυτερο ηχο τον ακουσα απο απλες σχεδιασεις οπως spendor sa1,proac studio 110 & responce d2,atc scm7,11,19,klipsch herecy.τα μονα "εξωτικα" που μου αρεσαν ηταν τα duevell bela luna που και αυτα ειναι χρονια στο κουρμπετι.
Και όμως παρόλο που προσπαθώ και εγω να τα ακούσω(τα εχει ενας φίλος) μετά απο 1 ωρα μας κουράζουν και ξαναγυρναμε στον παλιο καλό ηχο τού IMPULSE TA-US...:grandpa:
 
Τα λέω για να τ' ακούω και ο ίδιος. Δίνω αρκετή σημασία στην εξωτερική εμφάνιση, άσχετα άμα έχω περίεργα γούστα.

Επειδή από μια κατηγορία τιμής και πάνω, οι διαφορές είναι απειροελάχιστες, είναι λογικό να παίζει ρόλο και το design...
 
Ο "νέος" ήχος δεν έχει καμμιά σχέση με την αναπαραγωγή. Περισότερο με την παραγωγή θα έλεγα.

Αλλά αυτά ζητά ο πελάτης, που σπάνια έχει σχέση με την μουσική.
Ζητά να έχει στερεοφωνική εικόνα απ την κουζίνα, μπάσο απο μεγάφωνα δακτυλίθρες, χάντρες και καθρεφτάκια.

Και στην πορεία μαθαίνει να απορίπτει ακόμα και τον φυσικό ήχο. Εχουμε διαβάσει σ αυτή την σελίδα ακόμα και το μυθικό ότι, το σύστημα μέλους παίζει καλύτερα απ την ζωντανή ακρόαση.
 
[...] Εχουμε διαβάσει σ αυτή την σελίδα ακόμα και το μυθικό ότι, το σύστημα μέλους παίζει καλύτερα απ την ζωντανή ακρόαση.

Αυτός είναι λόγος για "μπανάρισμα" όχι άλλος...

Εκτός της πλάκας, εγώ πιστεύω ότι οι εταιρείες απλά ενσωμάτωσαν στην στρατηγική τους ένα μεγάλο μέρος που αφορά στον εξωτερικό σχεδιασμό, τη συνολική αισθητική και το πώς αλληλεπιδρούν τα μηχανήματα με τον χώρο και τον τρόπο ζωής.
Δεν θεωρώ ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό στο βαθμό που δεν επηρρεάζει την ηχητική απόδοση και δεν ανεβάζει υπέρογκα το κόστος.
Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι πλέον υπάρχουν άπειρες εταιρείες κατασκευής με αμφίβολη προέλευση και ιστορία. Αυτές προσπαθούν να εισχωρήσουν μέσω της "εικόνας" (βλ. διαφήμιση) περισσότερο από ότι μέσω του "ήχου". Μην ξεχνάμε ότι για να αποδειχθεί η αξία στο δεύτερο, απαιτείται περισσότερη οργάνωση, διάθεση, χρόνος, κόπος, στελέχη, κτλ.
 
Ας κάνω έναν παραλληλισμό (εν πρώτοις, άσχετο):

Κάποτε, στη χώρα μας είχαμε δύο μόνο (κρατικά) τηλεοπτικά κανάλια.
Ανεξάρτητα από την ποιότητά τους (και την "πλύση εγκεφάλου") απαιτούσαμε μεγαλύτερη ποικιλία - με την ελπίδα: περισσότερες επιλογές=περισσότερες πιθανότητες εύρεσης ποιότητας
Δυστυχώς, διαψευστήκαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία των προγραμμάτων (όλων των καναλιών) είναι "για τα μπάζα". Με εξαιρέσεις βέβαια (ευτυχώς...)
Παρεπιπτόντως...πιο συχνά αυτές οι εξαιρέσεις απαντώνται στα...κρατικά κανάλια (!)
Τι έγινε; "Στέρεψαν" οι ιδέες; "Εξαφανίστηκαν" τα "γερά μυαλά";
Όχι. Τίποτα από όλα αυτά.
Απλά...δεν τους ενδιαφέρει η ποιότητα. Μόνον η ποσότητα.
Άλλωστε...αυτήν (υποτίθεται) θέλαμε...
ΟπότεΣ, αφού το "target group" είναι η πλειοψηφία, που έχει μάθει να μην αποζητά την ποιότητα, δεν τους απασχολεί η (όποια και όση) μειοψηφία.

Διευκρίνηση: δεν "αναπολώ", ούτε επιθυμώ την "επιστροφή" στα δύο κρατικά κανάλια...


Κάποτε, επίσης, δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία σε ηχητικά μηχανήματα (και ειδικά σε ηχεία).
Κι όμως, πολύς κόσμος άκουγε μια χαρά τη μουσικούλα του (με τα, συγκριτικά, λιγοστά μέσα).
Τώρα, με την τεράστια ποικιλία (πραγματικά, δεν ξέρεις τι να πρωτοπροσέξεις και π.χ. ποιο ηχείο να πρωτο-αφήσεις έξω από τη λίστα με τα δέκα που θέλεις να ακούσεις), γιατί είμαστε ανικανοποίητοι (σε μεγάλο βαθμό);

Τί έγινε; Σταμάτησε η εξέλιξη; Γίναμε "παράξενοι"; Είμαστε "παρελθοντο-λάτρες";
Τίποτα από αυτά. Μια χαρά εξέλιξη υπάρχει. Εξέλιξη, ναι. Βελτίωση, όμως;
Βελτίωση σε ποιότητα κατασκευής και φινίρισμα, ναι.
Βελτίωση σε σχεδίαση/εμφάνιση και χρωματικές επιλογές, ναι.
Βελτίωση σε υποστήριξη και σε τιμές, ναι.
Βελτίωση σε ήχο; Όχι πάντα. Για την ακρίβεια, συνήθως όχι. Ειδικά στα προσιτά μηχανήματα της μαζικής παραγωγής (που στοχεύουν στη..."μαζική κατανάλωση").
Δεν ενδιαφέρει η προσφορά ποιότητας (στη "μάζα" - που τους στηρίζει οικονομικά). Ενδιαφέρει η ποσότητα (π.χ. "πολύ ηχείο" για τα χρήματα).

Δυστυχώς, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, επικρατεί το "γρήγορο" και όχι το "προσεγμένο", το "πολύ" και όχι το "καλό".

Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία (και μοτοβιομηχανία, για εμάς τους μηχανόβιους...). Εκεί δεν μπορούν να προσφέρουν ένα σύγχρονο αυτοκίνητο που π.χ. συμπεριφέρεται χειρότερα από ένα άλλο 20 ετών. Προσφέρουν, όμως, ένα αυτοκίνητο που δεν έχει τόση αξιοπιστία. Άρα; Σταδιακή μείωση του ποιοτικού ελέγχου. Γρήγορη-μαζική παραγωγή για γρήγορη-μαζική κατανάλωση. Και μετά; Έλα, μωρέ...

Να μην αναφερθώ και στο φαγητό, τώρα...

Ορίστε, αναφέρθηκα...:D