Γειά σας κι από μένα, πρώτο post, και γιατί όχι να μην ξεκινήσω από εδώ, μιας και είμαι στο παραδοσιακό ξύρισμα από το 2004 (περιοδικά) και full time από το Δεκέμβριο του 2009.
Δυστυχώς οι περισσότερες εταιρίες του χώρου (λ.χ. Procter & Gamble, κλπ.) εδώ και λίγες δεκαετίες σταμάτησαν σταδιακά να βγάζουν τα παλιά, καλά προιόντα ξυρίσματος και περιποίησης.
Το παραδοσιακό ξύρισμα έγινε και αυτό θύμα της πιό εύκολης, φθηνής, και κατά συνέπεια υποδεέστερης παραγωγής κ' ποιότητας κατασκευής.
Οι λεπίδες (ή αλλιώς Double Edge [DE] blades, αυτό που στην Ελλάδα αποκαλείται "ξυραφάκι") που βγαίνουν τώρα είναι σε γενικές γραμμές πολύ κατώτερης ποιότητας από αυτές που κυκλοφορούσαν ως τα μέσα της δεκαετίας του '80, περίπου, όταν η όλη ιστορία σταμάτησε και οι εταιρίες γύρισαν σιγά-σιγά τον κόσμο στα cartridge/disposable razors (αυτό που στην Ελλάδα αποκαλείται "ξυραφάκι" ή "μηχανή Mach 3/Fusion" κλπ.)
Τα safety (ή αλλιώς Double Edge [DE]) razors, αυτό που στην Ελλάδα αποκαλείται "ξυριστική μηχανή") που βγαίνουν τώρα είναι σε γενικές γραμμές πολύ περιορισμένα σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούσαν ως τα μέσα της δεκαετίας του '80, περίπου, με την Gillette τότε να έχει όλα τα ξακουστά μοντέλα Aristocrat, Fatboy, Slim Adjustable, κλπ. Τη σήμερον εποχή υπάρχει η εταιρία Γερμανική Merkur με όλα τα επιμεταλλωμένα της μοντέλα, αλλά βέβαια η διεθνής αναβίωση του παραδοσιακού ξυρίσματος την τελευταία δεκαετία έχει δημιουργήσει πολλούς ανεξάρτητους κατασκευαστές safety razors, τα οποία είναι ως επί το πλείστον solid stainless steel - κάποιο μέλος νωρίτερα στο νήμα ανεφέρθη σε αυτά.
Μετά πάμε στα σαπούνια, στα after shaves, στα πινέλα, στα straight razors, στα after shave balms, στα pre-shave oils, και η ιστορία αρχίζει και γίνεται πιό συναρπαστική αλλά και πιό (αχρείαστα) δαιδαλώδης πολλές φορές. Όπως φυσικά ακριβώς με όλα τα πράγματα, λ.χ. ενισχυτές, turntables, ηχεία, καλώδια, αυτοκίνητα, υπολογιστές, πένες + γραφικά είδη, κ.ο.κ. Το παραδοσιακό ξύρισμα είναι σαφέστατα πιό οικονομικό, πιό απολαυστικό και συνολικά πολύ καλύτερο του ξυρίσματος με αφρό και Mach 3 για όλα τα ανδρικά δέρματα, κάτι που η Procter & Gamble δεν μας το λέει. Όταν όμως ξεπεραστεί ένα λογικό όριο κάποιων πινέλων, ξυραφιών, λεπίδων και σαπουνιών που διατηρεί κανείς στη συλλογή του, τότε ναι μεν το "χόμπυ" είναι πάλι απόλαυση, ταυτόχρονα δε το μικρόβιο που έχει μπει στο μυαλό έχει μεταλλαχθεί σε εξάρτηση - κι εκεί θέλει λίγο προσοχή.
Το ξύρισμα με straight razor θέλει πρακτική, με κύριο (μέσο) κανόνα το ότι απαιτούνται περίπου 30 ξυρίσματα για να πάρει κάποιος το πρώτο βάπτισμα (να σταματήσει να κόβεται αρκετά δηλαδή, να αρχίσει σιγά-σιγά να ελαττώνει την πίεση που ασκεί στο δέρμα, και να αρχίσει σιγά-σιγά να κρατά πιό σωστή γωνία - όλα τα οποία θα του δώσουν λιγότερο ερεθισμό). Γενικά μιλάμε για 100 ξυρίσματα (περίπου, πάλι) συνολικά ώστε να έχει φθάσει κάποιος στο επίπεδο να μπορεί να ξυριστεί άνετα, να το κατέχει δηλαδή το θέμα αρκετά καλά ώστε να νιώθει δυνατά την απόλαυση που δίνει αυτός ο τρόπος ξυρίσματος. Το ξυράφι (straight razor) θέλει φρεσκάρισμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με το πόσο συχνά ξυρίζεται κανείς, όπως ανάλογα και με το πόσα περάσματα κάνει σε κάθε ξύρισμα. Το φρεσκάρισμα πάνω σε μία πέτρα είναι ιδιαίτερα απλό. Κατόπιν, μιλάμε για 1 ή 2 φορές το χρόνο όπου το ξυράφι θέλει επίσκεψη στις πέτρες για πιό διεξοδική δουλειά ακονίσματος. Στο ξύρισμα με straight razor πολύ σημαντικό είναι το stropping (το πέρασμα από λουρί, δηλαδή) πριν και μετά το ξύρισμα. Το λουρί πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να έχει σωστό πλάτος.
Όλες οι παράμετροι έχουν σημασία για να βγει ένα καλό ξύρισμα. Το πινέλο, το σαπούνι, το ξυράφι (DE ή straight razor), η λεπίδα (DE blade) - όμως όπως σε όλα τα πράγματα, λ.χ. οδήγηση, φωτογραφία, μουσική, είναι το 'χέρι' και η ουσιαστική γνώση της σωστής τεχνικής που μετρούν πάνω από όλα. Αυτά βέβαια αποκτούνται με την εμπειρία, με την εστιασμένη ενασχόληση, με ανεξάντλητες δοκιμές, με το διάβασμα εδώ κι εκεί. Πολύ σημαντικό για να ξεκινήσει κανείς είναι λ.χ. το να κάτσει εμπρός σε έναν καθρέπτη και να 'διαβάσει' το πρόσωπό του. Να δει δηλαδή το δέρμα του και την 2 ή 3 ημερών γεννειάδα του, εστιάζοντας στην κατεύθυνση/φορά που παίρνουν οι τρίχες που έχουν βγει. Αν το κάνει αυτό κανείς θα παρατηρήσει πως μπορεί λ.χ. στα πλαινά του προσώπου του τα γένια να φυτρώνουν με φορά από πάνω προς τα κάτω, στο λαιμό όμως να φυτρώνουν από αριστερά προς δεξιά. Αυτό θα του δείξει πώς να χρησιμοποιεί πιό σωστά και πιό αποτελεσματικά την τεχνική του ώστε να παίρνει πάντα καλύτερα ξυρίσματα.
Δεν θα γράψω περισσότερα, για να μην κουράσω κιόλας - το παραδοσιακό ξύρισμα είναι μία μικρή, φθηνή, όχι χρονοβόρα, ουσιαστική διαδικασία για να φροντίζει κάποιος καλύτερα τον εαυτό του.