Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες προϊόντων:
Α] USB που ΔΕΝ απαιτεί ειδικό driver και λειτουργεί απευθείας με το default-driver του λειτουργικού (win / mac). Βασίζονται στην προδιαγραφή του usb-audio class 01h interface. Το πρωτόκολλο σε αυτή την περίπτωση είναι stream – εφόσον χαθούν δεδομένα χάθηκαν. Δεν υπάρχει μηχανισμός διόρθωσης σφαλμάτων στο επίπεδο του ήχου ούτε και μηχανισμός επαν-εκπομπής της πληροφορίας.
Εδώ οι κατασκευαστές έχουν δώσει βάρος στην υλοποίηση του μηχανισμού χρονισμού καθώς το πρότυπο usb προβλέπει isochronous κ.α.
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=30555&highlight=isochronous&page=2
Β] USB (ή firewire ή άλλο φυσικό Link) που ΑΠΑΙΤΕΙ ειδικό driver. Παράδειγμα η emu 404 που έχτε μελετήσει και το weis 202.
Καθώς ο κατασκευαστείς δε χρειάζεται να ακολουθήσει το παραπάνω πρότυπο ο driver λειτουργεί σε usb bulk mode, όπως και στα usb-disks για παράδειγμα. Και είναι εγγυημένο ότι στείλεις στο κανάλι θα φτάσει στην απέναντι πλευρά.
Τέλος να μη ξεχνάμε ότι usb από usb θύρα διαφέρει, τόσο από πλευράς υλοποίησης / αρχιτεκτονικής αλλά πολλές φορές υπάρχουν και ηλεκτρικά πάθη. Παίζουν και αυτά το ρόλο τους.
Ενώ και λόγο αρχιτεκτονικής του usb μπορεί να έχουμε και προβλήματα bandwidth καθώς δε δεσμεύεται το bandwidth, και κάποια άλλη συσκευή usb μπορεί να επηρεάσει.
Παρόλα αυτά δεν έχω δει ολοκληρωμένες μετρήσεις για χαμένα δεδομένα στην [Α] περίπτωση, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι το error-rate πρέπει να είναι πολύ μικρό, και εφόσον το καλώδιο δεν είναι προβληματικό παίζει πάει και τελείωσε. Η αίσθηση μου είναι πάντως ότι πιο εύκολα θα αντιληφθεί κάποιος διαφορές σε spdif καλώδια παρά σε usb – και για αυτό συμφωνώ με το Δημήτρη, καλύτερα μακρύ usb και κοντό spdif για αρχή. Φυσικά και καλό είναι να εξετάζουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Edit: οι συνάδελφοι με πρόλαβαν
