Πες μου γιατί [Neil Young]

[grio]

​

Είναι γεγονός ότι, κάποια απλά ερεθίσματα μεταπίπτουν σε κάτι βαθύτερο και σημαντικότερο όταν δημιουργούν δυνατά συναισθήματα. Είναι η στιγμή που ο καλλιτέχνης μέσω του έργου του, επικοινωνεί και επιτυγχάνει τον στόχο του. Το χάρισμα του Νηλ Γιανγκ ήταν η σύνθεση πρωτότυπων τραγουδιών εκπληκτικής ομορφιάς. Μπορούσε να γράψει ένα απλό κομμάτι πάνω σε μια αλλαγή συγχορδίας και να σε αποσβολώσει εντελώς... Ο παλιόφιλος, Γιώργος, στην παρουσίαση του Everybody Knows this is Nowhere, είναι συγκινητικά γλαφυρός...

...Στον καμβά που στήνεται, λιτό και πρωτόλειο, σχεδίασμα μάλλον παρά τελειωμένο έργο, σαν τσαλακωμένη παιδική ζωγραφιά με μουντά χρώματα, το κάθε τραγούδι χτισμένο πάνω στους στίχους του Young αναδύεται πότε στοχαστικό και εξομολογητικό, επικλητικό και σπαρακτικό, κλειστοφοβικό και καταθλιπτικό, άλλοτε απολογητικό, πληγωμένα τρυφερό, κυρίως πεσιμιστικό, αλλά τελικά και βαθιά ανθρώπινο...

Είναι το 1970, εκείνη τη χρονική στιγμή και ο 25χρονος Neil ενηλικιώνεται. Φαίνεται να παλεύει με τη συμφιλίωση των νεανικών επιθυμιών από τη μια και τις ώριμες ανάγκες από την άλλη. Μπορούν να συνυπάρξουν; Η ευφορία της δεκαετίας του '60 τελείωσε και το ουτοπικό χίπικο όνειρο είχε σβήσει. Για τον Neil, το ξημέρωμα της δεκαετίας του '70 σήμανε την άφιξη της ωριμότητας, αλλά επίσης και την έλευση μιας ζοφερής πραγματικότητας. Όπως και να είχε, ξεκίνησε τις "δηλώσεις" σε μια μοναχική αλλά και μοναδική πορεία, βαθιά προσηλωμένος στις ανησυχίες του και συνεπής στα πιστεύω του.

​

 

[grio]

Μόνο η αγάπη μπορεί να ραγίσει την καρδιά σου​

Neil Young - After The Gold Rush (Σεπτέμβριος 1970, Reprise Records)

​

Τραγούδια: A1 Tell Me Why - 2:54, A2 After The Goldrush - 3:45, A3 Only Love Can Break Your Heart - 3:05, A4 Southern Man - 5:41, A5 Till The Morning Comes - 1:17, B1 Oh Lonesome Me (Don Gibson) - 3:47, B2 Don't Let It Bring You Down - 2:56, B3 Birds - 2:34, B4 When You Dance I Can Really Love - 3:44, B5 I Believe In You - 2:24, B6 Cripple Creek Ferry - 1:34
-- Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια ήταν εμπνευσμένα από το σενάριο των Dean Stockwell-Herb Berman, "After The Goldrush". Η αρχική αμερικάνικη έκδοση περιλάμβανε ένθετο με στίχους, γραμμένο με το χέρι του Neil Young.
Μουσικοί: Neil Young (κιθάρα, πιάνο, φυσαρμόνικα, βιμπράφωνο, φωνητικά, σύνθεση και στίχοι: εκτός B1), Danny Whitten (κιθάρα, φωνητικά), Billy Talbot / Greg Reeves (μπάσο), Ralph Molina (τύμπανα, φωνητικά), Jack Nitzsche (πιάνο), Nils Lofgren (πιάνο, φωνητικά), Bill Peterson (φλικόρνο), Stephen Stills (φωνητικά)
Παραγωγή / Φωτογραφία: Neil Young, David Briggs, Kendall Pacios / Joel Bernstein

Ηχογραφήθηκε από τον Αύγουστο του 1969 έως τον Ιούνιο του 1970, στα Sunset Sound Recorders, στο Χόλιγουντ, στα στούντιο Sound City, στο Van Nuys, Λος Άντζελες και στο σπιτικό στούντιο, στην Τοπάνγκα, Καλιφόρνια

Neil Young & Susan Young στα παρασκήνια του Electric Factory, Φιλαδέλφεια 1970 - χρησιμοποιήθηκε στο εσώφυλλο του δίσκου​

Το After The Gold Rush, κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1970 και είδε τον Neil Young (γενν. το 1945 στο Τορόντο, Οντάριο, Καναδάς) να επιστρέφει στις ρίζες του και να τελειοποιεί το απλό και ακατέργαστο εξομολογητικό ύφος που ήταν τόσο χαρακτηριστικό του πρώιμου έργου του, όσο και του κάντρι-φολκ ύφους εκείνης της εποχής. Αν και πολύ πιο ήπιο από το προηγούμενο Everybody Knows This Is Nowhere, το τρίτο σόλο άλμπουμ του, After The Gold Rush εμφάνιζε ένα ευρύτερο φάσμα τραγουδιών και εισήγαγε αυτό που θα γινόταν γι' αυτόν, μια ισόβια διερεύνηση θεμάτων όπως οι σχέσεις, ο εθισμός στις ουσίες, η πολιτική και το περιβάλλον.

Ταξιδιάρικη καρδιά σε τσακισμένα λιμάνια
έξω στα κύματα, στη νύχτα
Αυτός που αναζητά πρέπει ακόμα να καβαλήσει το σκουρόχρωμο άλογο
αγωνιζόμενος μόνος με τον φόβο του
Πες μου γιατί, πες μου γιατί

Είναι δύσκολο να συμφωνήσεις με τον εαυτό σου,
όταν είσαι αρκετά μεγάλος για να ξεπληρώσεις,
αλλά αρκετά νέος για να πουληθείς;

Πες μου ψέματα αργότερα, έλα να με δεις
θα είμαι τριγύρω για λίγο
Είμαι μόνος, αλλά μπορείς να με ελευθερώσεις
εντελώς, με τον τρόπο που χαμογελάς
Πες μου γιατί, πες μου γιατί - Tell Me Why​

Ο Neil Young θέτει το ερώτημα στο πρώτο κιόλας τραγούδι. Είναι μια γεμάτη λαχτάρα, διεισδυτική, ενδοσκοπική ερώτηση. Αλλά όπως πολλά σπουδαία τραγούδια, η σημασία του είναι ανοιχτή σε ερμηνείες. Αλλά κάποια τραγούδια είναι καλύτερα να αισθάνονται παρά να εξηγούνται. Και η ιδιοσυγκρασιακή φύση του τραγουδιού του Neil, είναι σπάνια απλή.

Ένας φίλος του, ο ηθοποιός/συγγραφέας Dean Stockwell, που ζούσε στο Topanga Canyon στα βουνά της Santa Monica, είχε γράψει ένα σενάριο για μια αποκαλυπτική/προφητική ταινία, ενθαρρυνόμενος από τον Denis Hopper. Ο τίτλος του γραπτού σενάριου ήταν After The Gold Rush (μετά τον πυρετό χρυσοθηρίας) και έφτασε στα χέρια του Neil. Υποφέροντας από συνθετική δυστοκία και διαβάζοντας το σενάριο, εμπνεύστηκε να γράψει το σάουντρακ, μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων. Δυστυχώς, τα Universal Studios αρνήθηκαν να στηρίξουν την ταινία, αλλά το σενάριο, δεν χάθηκε για τον Neil. Αποφάσισε έτσι κι αλλιώς να πορευτεί με τη μουσική, ακόμα κι αν μόνο δύο τραγούδια αποδίδονται στο πραγματικό σενάριο: Μια πιασάρικη βινιέτα, που κλείνει τον δίσκο, με γρήγορο ρυθμό και όνομα "Cripple Creek Ferry" και η συγκινητική ομότιτλη μπαλάντα με το βαρύ νόημα και στίχους που περιγράφουν ένα εφιάλτη, που ξεκινά σε ένα ποιμενικό μεσαιωνικό σκηνικό και τελειώνει με το όραμα ενός ασημένιου διαστημόπλοιου που έρχεται να πάρει τον σπόρο της μητέρας φύσης.

Λοιπόν, ονειρεύτηκα, είδα τους ιππότες μέσα στις πανοπλίες που έρχονταν
λέγοντας κάτι για μια βασίλισσα
Υπήρχαν χωρικοί που τραγουδούσαν και τυμπανοκρούστες που τυμπάνιζαν
Και ο τοξότης σχίζει το δέντρο
Σάλπισμα φυσήχτηκε στον ήλιο
που επέπλεε στο αεράκι
Κοιτάξτε τη διωκόμενη Μητέρα Φύση, στη δεκαετία του εβδομήντα

Ήμουν ξαπλωμένος σ' ένα καμένο υπόγειο
με μια πανσέληνο στα μάτια μου
Ήλπιζα για μια αναπλήρωση
όταν ο ήλιος εκραγεί στους ουρανούς
Υπήρχε μια μπάντα να παίζει στο κεφάλι μου
και ένιωσα σαν να φτιάχνομαι
Σκεπτόμενος για το τι είχε πει ένας φίλος,
ήλπιζα ότι ήταν ψέμα

Λοιπόν, ονειρεύτηκα, είδα τα ασημένια διαστημόπλοια να πετούν
στην κίτρινη αχλύ του ήλιου
Υπήρχαν παιδιά που κλαίγανε και χρώματα που πετούσαν
Όλα γύρω από τους εκλεκτούς
Όλα σε ένα όνειρο, όλα σε ένα όνειρο
Η φόρτωση είχε αρχίσει
Ιπτάμενοι ασημένιοι σπόροι της μητέρας φύσης
Σε ένα νέο σπίτι στον ήλιο - After The Gold Rush​

...μια προειδοποιητική ιστορία της καταστροφής του περιβάλλοντος που προκαλείται από την απληστία, την αμέλεια, την προηγμένη τεχνολογία; Ίσως. Αλλά οι αινιγματικοί, απεγνωσμένοι στίχοι σε συνδυασμό με το πιάνο του Neil και το φλικόρνο του Bill Peterson είναι στοιχειωτικά όμορφοι.

​

Τα αρχικά σέσιον για το After The Gold Rush πραγματοποιήθηκαν στα στούντιο Sunset Sound στο Χόλιγουντ, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ηχογραφήσεων για το άλμπουμ έγινε στο σπίτι του Νηλ στο Τοπάνγκα Κάνυον. Προφανώς, απρόθυμος να ζωστεί αποκλειστικά μια ηλεκτρική κιθάρα, άρχισε να συγκεντρώνει κάποιες ακουστικές μελωδίες αποχωριζόμενος την πρώην μπάντα συνοδείας του, Crazy Horse, κυρίως λόγω της οξυνόμενης χρήσης ναρκωτικών του κιθαρίστα Danny Whitten. Ο ντράμερ, Ralph Molina, όμως επέστρεψε, ενώ ο Neil απασχόλησε και τον μπασίστα Greg Reeves από τους νεοσυσταθέντες CSN&Y και στη συνέχεια, τον τότε άγνωστο δεκαοκτάχρονο κιθαρίστα, Nils Lofgren. Ο πάντα εκκεντρικός και ευφυέστατος Neil, ωστόσο, αποφάσισε να τον βάλει να παίξει πιάνο, σ' ένα όργανο που δεν είχε προηγούμενη εμπειρία...

Ο Neil υιοθέτησε κάτι από κινηματογραφικό στυλ για την ηχογράφηση του άλμπουμ αφήνοντας την ταινία να κυλήσει, αφού συλλάμβανε τις απροβάριστες στιγμές όπως συνέβηκαν. Και αυτό δούλεψε, καθώς όλα τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν ζωντανά. Ο πρώην σύντροφος στους Buffalo Springfield, Stephen Stills, δάνεισε τη φωνή του στο ρεφραίν του "Only Love Can Break Your Heart". Έγινε το πρώτο τοπ 40 χιτ του. Είναι ένα γλυκό, κάντρι βαλς πιθανότατα γραμμένο για τον συνάδελφο, φίλο και μουσικό, Graham Nash που είχε πρόσφατα χωρίσει με την Joni Mitchell και ο Neil πρόσφερε υποστήριξη...

Όταν ήσουν νέος και μόνος, πώς ένιωθες
Πάντα σκεφτόμουν παιχνίδια που έπαιζα
Προσπαθώντας να περάσω καλά
Αλλά μόνο η αγάπη μπορεί να ραγίσει την καρδιά σου
Προσπάθησε να σιγουρευτείς από την αρχή
Ναι, μόνο η αγάπη μπορεί να ραγίσει την καρδιά σου

Τι και αν ο κόσμος σου καταρρεύσει
Έχω ένα φίλο που δεν έχω δει ποτέ
Κρύβει το κεφάλι του μέσα σ' ένα όνειρο
Κάποιος πρέπει να τον καλέσει και να μάθει αν μπορεί να βγει έξω
Να προσπαθήσει να ξεφύγει από τη θλίψη που βρέθηκε
Αλλά μόνο η αγάπη μπορεί να ραγίσει την καρδιά σου - Only Love Can Break Your Heart​

Σε λιμουζίνα με Gretch White Falcon, Νέα Υόρκη, Ιούνιος 1970​

 

[grio]

Μην τ' αφήνεις να σε ρίξει​

​

Μετά το μικρό, απλό τραγουδάκι "Till The Morning Comes" που ολοκλήρωνε την πρώτη πλευρά, η δεύτερη πλευρά ξεκινούσε με την ερμηνεία του Neil στο "Oh, Lonesome Me" του Don Gibson. Εάν έχετε ακούσει ποτέ το πρωτότυπο, ο Neil κάνει μια φανταστική διασκευή στο θέμα του ερωτοχτυπημένου καουμπόη μέσα σ' ένα συναισθηματικό και στενάχωρο κλίμα. Αλλά, δεν ακούγεται μόνο μελαγχολικός, σε σημεία είναι ελπιδοφόρος και αλλού επιφυλακτικός και θαρραλέος. Το "Don’t let It Bring You Down" είναι σχεδόν ένα οδυνηρό κομμάτι στο πρώτο άκουσμα, αλλά στο τέλος, υπάρχει ένα φτερούγισμα ελπίδας.

Ο γέρος ξαπλωμένος στην πλευρά του δρόμου
με τα φορτηγά να τον προσπερνούν
Το μπλε φεγγάρι βυθίζεται από το βάρος του φορτίου
και το κτίριο ξύνει τον ουρανό
Ο κρύος αέρας κάτω στο δρομάκι την αυγή
και η πρωινή εφημερίδα πετά
Ο νεκρός ξαπλωμένος στην πλευρά του δρόμου
με το φως της ημέρας στα μάτια του

Μην τ' αφήνεις να σε ρίξει
είναι μόνο κάστρα που καίγονται
Βρες κάποιον που αλλάζει
και θα συνέρθεις

Ο τυφλός κινείται στο φως της νύχτας
με μια απάντηση στο χέρι του
"Έλα κάτω στο ποτάμι του θεάματος
και μπορείς πραγματικά να καταλάβεις"
Κόκκινα φώτα αναβοσβήνουν μέσα από το παράθυρο στη βροχή,
μπορείς να ακούσεις τις σειρήνες να ουρλιάζουν;
Λευκό ραβδί πεταμένο στο αυλάκι του δρόμου,
όταν περπατάς μόνος για το σπίτι - Don’t let It Bring You Down​

Το τρυφερό "Birds", που χρονολογείται από τις ημέρες των Buffalo Springfield, είναι σαν ύμνος, μια αργή όμορφη μπαλάντα με πιάνο. Πρόκειται για ένα παρατημένο εραστή, ελεύθερο να πετάξει στα ύψη σαν ένα μοναχικό πουλί σ' ένα γκρίζο ορίζοντα και να μην επιστρέψει ποτέ. Μπαλάντα με πιάνο είναι και το κάντρι, "I Believe in You", με τις πολύπλοκες αρμονίες, που η χαρακτηριστική υψηλότονη φωνή του Γιανγκ δένει με τη μουσική, μ' ένα εκπληκτικό τρόπο.

​

Ο Neil παρεμβάλει δύο δυνατές ροκ συνθέσεις ανάμεσα στις μπαλάντες και τα κομμάτια μεσαίου τέμπο. Το πρώτο, "When You Dance I Can Really Love", δεν προσφέρεται για ποιητικούς στίχους, αλλά είναι το μόνο κομμάτι που διαθέτει το συγκρότημα Crazy Horse σε πλήρη ισχύ. Δυστυχώς, αυτό θα αποτελέσει την τελευταία συνεργασία του Danny Whitten με τον Neil σε δίσκο. Ο διασκευαστής Jack Nitzsche με ενθουσιασμό χτυπάει τα πλήκτρα του, προσθέτοντας ζωηρές πινελιές χρώματος.

Το δεύτερο υψηλής ενέργειας τραγούδι, το αγαπημένο μου "Southern Man", είναι εξεγερτικό, το πιο διάσημο και σχολιασμένο κομμάτι του άλμπουμ. Ο Neil επιθετικός, δεν μασάει τα λόγια του, προτρέποντας τον Νότο να στηρίξει το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ καταδικάζει τη δουλεία του παρελθόντος. Το περιεχόμενό του ήταν αμφιλεγόμενο για κάποιους εκείνη την εποχή, αλλά ήταν αδερφικό με τον ωμό και θρασύ του ήχο, στα έπη "Down By The River" και "Cowgirl in the Sand" από το προηγούμενο άλμπουμ του. Η πολυσυζητημένη ιστορία των Lynyrd Skynyrd που έγραψαν ένα τραγούδι σε απάντηση στο "Southern Man" είναι ως επί το πλείστον αληθινή, αν και είναι περισσότερο σχετική μ' ένα άλλο τραγούδι του Neil - το "Alabama" - που θα ξεπηδούσε στο επόμενο άλμπουμ του.

Νότιε, καλύτερα να λογικευτείς
Μην ξεχνάς τι λέει το καλό σου το βιβλίο [Βίβλος]
Η αλλαγή στο Νότο έρχεται επιτέλους
Τώρα οι σταυροί σας καίγονται γρήγορα

Είδα το βαμβάκι και είδα τον μαύρο
Ψηλά λευκά αρχοντικά και μικρές καλύβες
Νότιε, πότε θα τους ξοφλήσεις;
Άκουσα κραυγές και το κροτάλισμα του βούρδουλα
Για πόσο ακόμα; για πόσο ακόμα;

Λίλη Μπελ, τα μαλλιά σου είναι χρυσοκαφέ
Είδα τον μαύρο άντρα σου να συνέρχεται
"Ορκίζομαι στον Θεό, ότι θα τον καθαρίσω!"
Άκουσα κραυγές και το κροτάλισμα του βούρδουλα
Για πόσο ακόμα; για πόσο ακόμα; - Southern Man​

Ο Neil ακούγεται σοφότερος από την ηλικία του σ' αυτό το άλμπουμ. Η ιδιόρρυθμη φωνή του τραγουδά την απελπισία, την επιθυμία, τη λύπη, την τιμωρία. Ζωγραφίζει ένα κατακλυσμικό αμερικανικό τοπίο, αλλά πάντα με την ελπίδα άσβηστη για κάτι καινούργιο. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι χλιαρές κριτικές που έλαβε αρχικά οφείλονταν σε μεγάλο μέρος στη μινιμαλιστική προσέγγιση της παραγωγής, αλλά οι λιτές συνθέσεις στην πραγματικότητα λειτούργησαν υπέρ του και εν μέρει είναι ο λόγος που αντέχει στο χρόνο.

​

Η φωτογραφία του Joel Bernstein, αποτυπώνει τον Neil στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, πηγαίνοντας σε μια συναυλία των CSN&Y. Ο Graham Nash τον συνοδεύει, αλλά κόπηκε από τη φωτογραφία για το επίσημο εξώφυλλο, στο οποίο και η εικόνα του Neil είναι επεξεργασμένη (εκτεθειμένη σε φως) και δείχνει περίεργη. Εκείνο όμως που λίγο παρατηρείται είναι ότι, διασταυρώνεται με μια ηλικιωμένη γυναίκα στο πεζοδρόμιο, σαν να είναι το πέρασμα της παλιάς γενιάς σε μια νέα.

Ένα άλμπουμ, απαλό, σκληρό, ήσυχο, δυνατό, ακουστικό, ηλεκτρικό. Είναι σχεδόν σαν ο Young να κουβαλούσε πάρα πολλές ιδέες και αποφάσισε να τις σερβίρει όλες τους σ' ένα τριανταπεντάλεπτο δίσκο που χρησίμευσε ταυτόχρονα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σαν σύνδεσμος μεταξύ του σκληρού Everybody Knows This Is Nowhere και του θρηνητικού Harvest. Αλλά περισσότερο από οποιοδήποτε απ' αυτά, το After the Gold Rush βάζει ένα τέλος στον ιδεαλισμό των '60ς και παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Young. Ένα άθροισμα της καριέρας του μέχρι εκείνο το σημείο και ένα σημάδι των πραγμάτων που έρχονταν. Μια απότιση φόρου τιμής στην εποχή που τον βοήθησε να καθορίσει.

Ένα επιδραστικός δίσκος, για όσους τον άκουσαν και τον ένιωσαν...

(*****, πηγές: The Archives Vol. 1 1963–1972, neilyoung.com, fromacrossthefield.com)

---

...Τώρα που πείστηκες να μ' αγαπήσεις
Νομίζεις ότι μπορώ να το αλλάξω σε μια μέρα;
Πώς μπορώ να σε τοποθετήσω πάνω από μένα;
Ψεύδομαι όταν λέω, ότι πιστεύω σε εσένα
Πιστεύω σε εσένα...​

​

 

[grio]

- Neil Young · After the Gold Rush [Playlist] -

 

[Γιώργος Κουν.]

Αλλος ένας δίσκος-ορόσημο για μένα.
Την ημέρα της διάλυσης της γυμνασιακής μας παρέας- καθώς οι δύο φεύγαν για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, ο άλλος για Λάρισα - με τα μπαγκάζια έτοιμα να περιμένουν, καθισμένοι σε ένα δωμάτιο που είχε στεγάσει μέχρι τότε εφηβικά όνειρα, ανυσηχίες, αγωνίες, όμορφες συζητήσεις και ατέλειωτες ώρες Μουσικής, ο Γιώργος έβγαλε δώρισε το After the Gold rush στο Γιάννη να το πάρει μαζί του.

Εκεί ακριβώς στο κλείσιμο ενός κύκλου, εκεί που οι στιγμές βαραίνουν σαν αιωνιότητα, γιατί ξέρεις πως απο την επόμενη στιγμή τα πράγματα δεν θάναι ποτέ πάλι ίδια, δεν έχει σημασία αν θάναι καλύτερα ή χειρότερα. Οι στιγμές εκείνες που νιώθεις αμήχανος, ανήμπορος και συντετριμένος για να τις διαχειριστείς.
Το Birds με συντρίβει ακόμη και σήμερα.
Απο τους πολύ αγαπημένους μου δίσκους
Θενκς Γκρεγκ!

Η ζωγραφιά μοιάζει για δική σου, είναι έτσι;

 

[christos]

χαιρετω την συνομωσια των ρομαντικων ροκαδων

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Eίχα ήδη το Harvest όταν αγόρασα το After The Goldrush -στην Ελλάδα βγήκε καθυστερημένα- και, θυμάμαι, μόνο νύξεις είχα τσιμπήσει από αυτό τον ευφραδή, ζοφερό και δυσοίωνο λυρισμό που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του δημιουργού του και που, μέσα στη γενική ατμόσφαιρα ηδονισμού και ευδαιμονίας της εποχής του, η επίδρασή του πάνω σου ήταν σαν ένα κακό σπυρί στον κ@λο: ήταν εύθραυστος, λεπτεπίλεπτος και ταυτόχρονα αναιδής, εμπαθής και 'τσαντίλας', παρεμβατικός και αδιάκριτος - κι έμοιαζε να βλασταίνει μέσα από καμένη γή. Ο Young τον έντυσε με feedback, του έκαψε τα φρένα και τον εξαπέλυσε καταπάνω μας αμέσως μετά την επιτυχία του Harvest με τα Time Fades Away (1973), On The Beach (1974) και Tonight's The Night (1975). Ηταν μιά σύντηξη Jimi Hendrix και punk, Βlack Sabbath και Groundhogs αλλά χωρίς την καφρίλα, τη θέση της είχε πάρει μία σπαρακτική αγωνία - το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας ήχος Δυνατός στα όρια του εκκωφαντικού αλλά όχι βαρύς/δυσκίνητος: είχε υπέροχες μελωδίες και ήταν πιο "αλαφροπάτητος" από χορευτή μπαλέτου - το καλύτερο αντίδοτο εκείνη την εποχή, άμα δεν σε έπειθαν οι ...καλλιτεχνίζοντες του prog. Koρυφώθηκε με το Rust Never Sleeps, το 1979.

 

[grio]

...Η ζωγραφιά μοιάζει για δική σου, είναι έτσι;

Γιώργο, έχω πολλά τέτοια, αυτό είναι από το 1978, που άμα σας αρέσουν να τα βάζω.

χαιρετω την συνομωσια των ρομαντικων ροκαδων

Χρήστο, στην εποχή του κυνισμού, ο ρομαντισμός είναι το αντίδοτο για κάποιους...

...η επίδρασή του πάνω σου ήταν σαν ένα κακό σπυρί στον κ@λο
...το καλύτερο αντίδοτο εκείνη την εποχή, άμα δεν σε έπειθαν οι ...καλλιτεχνίζοντες του prog...

Κώστα, μίλησες και συ για επίδραση και αντίδοτο. Η σειρά, σε γενικές γραμμές είναι αυτή. Κάτι δεν σου κάθεται καλά, όχι μόνο από πλευράς συστήματος αλλά και από την άποψη της καθοδηγούμενης αντίδρασης και έχεις τις κεραίες σηκωμένες. Δέχεσαι χιλιάδες ερεθίσματα, που κάποια περνάνε ξώφαλτσα και άλλα, όπως έγραψα στην αρχή, είναι δυνατά και σε συγκλονίζουν. Εκεί μπορείς να μιλήσεις για επιδραστικότητα του ερεθίσματος, που αυτόματα εντάσσεις στην υπηρεσία σου. Άλλα για να πολεμάς και κάποια άλλα σαν αντίδοτο στα κάθε λογής "δηλητήρια"!

Καλό καλοκαίρι, σ' όλους σας
:ernaehrung004:

 

[christos]

.......................

Χρήστο, στην εποχή του κυνισμού, ο ρομαντισμός είναι το αντίδοτο για κάποιους...

Καλό καλοκαίρι, σ' όλους σας
:ernaehrung004:

Πραγματι ο ρομαντισμος ειναι και αντιδοτο και τροπος ζωης που προυποθετει ομως δυνατους χαρακτηρες .Καλο και ρομαντικο καλοκαιρι λοιπον .

:ernaehrung004:

 

[superfly]

Δεν ειχα ιδεα οτι πισω απο αυτη τη δισκαρα κρυβοταν αυτος:

:worshippy:

 

[grio]

Ναι, κοίταξε κι αυτό, μια παρέα ήταν όλοι...

- Psych Out (Dean Stockwell) ~ Peace and Love -

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Πες μου γιατί

Δεν ειχα ιδεα οτι πισω απο αυτη τη δισκαρα κρυβοταν αυτος:

https://www.youtube.com/watch?v=gmsrO8xpe-w

:worshippy:

Αυτό ήθελα να γράψω κι εγώ μόλις, ηθοποιός - φετίχ του David Lynch και μεγάλη φάτσα. 12 ετών ήταν "το αγόρι με τα πράσινα μαλλιά", μια ταινία του '48 που μίλαγε για διαφορετικότητα και τον ρατσισμό που πολλές φορές υφίστανται τα άτομα που έχουν τέτοια.

 

[Cicadelic Ranger]

Θα σας διηγηθω και μια ιστοριουλα προσφατη σχετικα με τον Neil Young.

Ηταν να ερθει να δωσει συναυλια στην Μασσαλία, πραγμα που εγινε στις 16 Ιουνιου.

Οταν το ειχα μαθει ειπα δεν παω...ποτε θα τον ξαναδω ; Αλλα ελα που δεν ειναι διπλα, εχει δρομο, νθχτα κλπ παω να βρω ενα κολητο που ειναι και αυτος του κυκλου.
Πολυ περισσοτερο επειδη οταν ηταν δημοσιογραφος, εγραφε και στηλες των καλλιτεχνικων δρωμενων ειδικα μουσικης, και επειδη εχει οοολη την δισκογραφια, το Times fade away ειναι για αυτον το μεγαλυτερο εξωφυλλο δισκων ολων των εποχων, να μην τα πολυλογω ο καλυτερος πελατης για να παμε συναυλια.

Και εκει με τεραστεια εκπληξη πεφτω σε μια εκρηξη θυμου, να μην πω κακίας..." Φτανει πια με αυτους του γερους" " Θα μας σπασουν παλι τ'@{#~α " "θα μας δωσουν μαθηματα" Που βαζει τον γαπρο του να παιζει" "που σπρωχει τους δικους του..." κλπ. Και βεβαια το κλασσικο " να φησει τον τοπο στους νεους"....

Εμεινα μΒΒ´λκ§ς να τον βλεπω να συνεχιζει αυτο το ντελιριο. "δεν θα παιξει τιποτα στην σκηνη στην ηλικια του, θα το παιξει μονο θρυλος και τετοια..."

Σημειωτεον ουτε αυτος ειναι νεος και εχοντας 3 συνδρομες σε 3 διαφορετικες βιβλιοθηκες ενημερονεται τακτικα και με ζηλο με τα καινουρια που βγαινουν για να καταληξει οτι "τι βλακειες ειναι ολα αυτα που βγαινουν"...Τεσπα με παγωσε.

Αλλα ελα που ο Νειλ επαιξε σαν θεος παρα την ηλικια...

Ελα που ολοι οσοι πηγαν ειχαν ΤΗΝ εμπειρία.

Με προβληματιζει ακομα πως βλεπουν μερικοι τα πραγματα, και πως προβαλλουν τις δικες τους ανυσηχιες στους αλλους και βεβαια στους μεγαλους. Εκει ειναι η διαφορα. Γιατι ο Neil Young ειναι μεγαλος, και παντα νεος.

Και για αποδειξη θα σας δωσω ενα αποσπασμα απο την συναυλια στη Μασσαλια, δειτε τον:::: ειναι αλλλλουυ (ναι με τεσσερα λαμδα)...και δειτε οι μουσικοι του με τι ευλαβεια τον προσεγγιζουν...

Ζητω συγνωμη αν ειμαι offtopic

Του λεω δεν παμε να δουμε Neil Young

Τελικα ο τιτλος του νηματος μου ταιριαζει απολυτα σαν να απευθυνομουν στον εν λογω φιλο :huh2:

 

[Cicadelic Ranger]

Το χάρισμα του Νηλ Γιανγκ ήταν η σύνθεση πρωτότυπων τραγουδιών εκπληκτικής ομορφιάς. Μπορούσε να γράψει ένα απλό κομμάτι πάνω σε μια αλλαγή συγχορδίας και να σε αποσβολώσει εντελώς...

Απλο κομματι...ψηλαφηστε τις αρμονιες, τα γυρισματα, τα περασματα ....με μια απλη κιθαρα και βεβαια ΤΗΝ μοναδικη φωνη του παθιασμενου βαρδου απο την παγωμενη χωρα.

Απο το αλμπουμ της παρουσιασης σε λαϊβ...Don't Let It Bring You Down

Προσεξτε αυτο που φαινεται απλο.

Προσπαθηστε να το φανταστειτε αλλιως και βαρια ενορχηστρωμενο, σκεφτομενοι τι εχει μεσα αυτο το κοματι. Πολλα heavy και μεγαλοσχημα γκρουπ θα ωχριουσαν.

Φαινεται ψυχρος και ακινητος σαν μια κολωνα αλλα στην πραγματικοτητα ειναι ηφαιστιο του ροκ.
Ποιος αλλος θα εγραφε σε δυο "εκδοσεις" Rock n' roll will never die...μια τροβαδουρικη και την αλλη που πετροβολά.

Ειναι μεγαλος ο Νηλ. Απο τους λιγους που μας εμειναν.

 

[grio]

Ο Neil Young στο ράντσο του στη Βόρεια Καλιφόρνια με τον σκύλο του (φωτογραφία Henry Diltz)​

θέλω να ζήσω θέλω να δώσω Υπήρξα χρυσοθήρας Για μια χρυσή καρδιά Αυτές είναι οι εκφράσεις Που ποτέ δεν δίνω Αυτό με κάνει να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Και γερνάω Κάνε με να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Και γερνάω

Έχω πάει στο Χόλιγουντ Έχω πάει στο Ρέντγουντ διέσχισα τον ωκεανό Για μια χρυσή καρδιά Το σκέφτηκα Είναι τόσο λεπτή γραμμή Αυτό με κάνει να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Και γερνάω Με κάνει να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Και γερνάω

Κάνε με να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Με κάνεις να ψάχνω Και γερνάω Κάνε με να ψάχνω Για μια χρυσή καρδιά Υπήρξα χρυσοθήρας Για μια χρυσή καρδιά - Heart of Gold

 

[grio]

Συγκομιδή​

Neil Young - Harvest (Φεβρουάριος 1972, Reprise Records)

​

Τραγούδια: A1 Out On The Weekend (feat. The Stray Gators) - 4:35, A2 Harvest (feat. The Stray Gators) - 3:03, A3 A Man Needs A Maid (feat. The London Symphony Orchestra) - 4:00, A4 Heart Of Gold (feat. The Stray Gators) - 3:05, A5 Are You Ready For The Country? (feat. The Stray Gators) - 3:21, B1 Old Man (feat. The Stray Gators) - 3:22, B2 There's A World (feat. The London Symphony Orchestra) - 3:00, B3 Alabama (feat. The Stray Gators) - 4:02, B4 The Needle And The Damage Done - 2:00, B5 Words (Between The Lines Of Age) (feat. The Stray Gators) - 6:42
Μουσικοί: Neil Young (σύνθεση, κύρια φωνητικά, ληντ και ακουστική κιθάρα, πιάνο, φυσαρμόνικα), Teddy Irwin (δεύτερη ακουστική κιθάρα: A4), John Harris (πιάνο: A2), James McMahon (πιάνο: B1), James Taylor (μπάντζο, δεύτερα φωνητικά: A4, B1), Linda Ronstadt (δεύτερα φωνητικά: A4, B1), David Crosby (δεύτερα φωνητικά: A5, B3), Stephen Stills (δεύτερα φωνητικά: B3, B5), Graham Nash (δεύτερα φωνητικά: A5, B5), London Symphony Orchestra (ορχήστρα: A3, B2)
-- The Stray Gators
Ben Keith (πεντάλ στιλ κιθάρα), Jack Nitzsche (πιάνο, λαπ στιλ κιθάρα: A5, B3, B5, διασκευές και ενορχηστρώσεις: A3, B2), Tim Drummond (μπάσο), Kenny Buttrey (ντραμς)
Παραγωγή: Neil Young, Elliot Mazer, Henry Lewy: B4, Jack Nitzsche: A3, B2

Ηχογραφήθηκε στα Quadrafonic Studios, Νάσβιλ, στα Barking Town Hall, Λονδίνο και Broken Arrow Studio #2, Γούντσαϊντ, Καλιφόρνια, Ιαν.-Σεπτ. 1971, εκτός από το B4 που ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Royce Hall, UCLA, Γουέστγουντ, Καλιφόρνια, 30 Ιανουαρίου 1971

​

Το 1971 θα έπρεπε να ήταν η μεγαλύτερη χρονιά στη δισκογραφική ζωή του Neil Young. Η συνδυασμένη επιτυχία του Deja Vu των CSN&Y και του δικού του After The Goldrush, από το 1970, τον είχε μετατρέψει στoν πιο καυτό καλλιτέχνη μεταξύ της νέας φυλής τραγουδιστών-τραγουδοποιών με έδρα το Λος Άντζελες.

Παρόλα τα προβλήματα στην πλάτη του, κατά τη διάρκεια μιας αργής ανάρρωσης σε επέμβαση για την αφαίρεση κάποιων κατεστραμμένων δίσκων, είχε έρθει πια η στιγμή για ένα άλμπουμ που θα υποδήλωνε απόλυτα τόσο την ετοιμοθάνατη αισιοδοξία του κινήματος αντικουλτούρας του Σαν Φρανσίσκο όσο και τον αυξανόμενο κυνισμό της γενιάς του Γουότεργκεϊτ. Το Harvest αποτελεί εμπορικό αποκορύφωμα της κάντρι-ροκ σκηνής της Δυτικής Ακτής, καθώς ανέβηκε στο Νο. 1 στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, η εμφάνισή του σχεδόν είχε προαναγγελθεί τόσο από τους Byrds όσο και από τους Buffalo Springfield.

Είχε ήδη συγκεντρωμένα κομμάτια, μερικά από τα οποία είχαν κάνει πρεμιέρα σε συναυλία. Το μεγαλεπήβολο "A Man Needs A Maid" —σε διασκευή του μακροχρόνιου φίλου του Γιανγκ, Τζακ Νίτσε βοηθού του Σπέκτορ, και ηχογραφημένο με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Ηνωμένο Βασίλειο— περιείχε μια ξεκάθαρη αυτοβιογραφία, εκτυλισσόμενη στο ράντσο του στη Βόρεια Καλιφόρνια, όταν έβλεπε μια ταινία με έναν φίλο του και ερωτεύτηκε την ηθοποιό, Carrie Snodgress, η οποία θα γινόταν η μητέρα του πρώτου του παιδιού, Zeke. Όσο για τον στίχο, "Ένας άντρας χρειάζεται μια υπηρέτρια" που θεωρήθηκε σοβινιστικός, ο Γιανγκ δήλωσε «...δεν σημαίνει πραγματικά αυτό που λέει. Είναι απλώς η ιδέα ότι κάποιος θα σκεφτόταν αρκετά για να πει κάτι τέτοιο που θα έδειχνε ότι κάτι άλλο συνέβαινε. [σύντομα γέλια] Μην το παίρνεις προσωπικά όταν το λέω. Δεν θέλω πραγματικά μια υπηρέτρια...»

Διακηρύσσοντας τις προθέσεις του με το "Are You Ready For The Country?", ο Young παρέκαμψε για λίγο στο μέινστριμ του Νάσβιλ, όπου συνάντησε τον παραγωγό Elliot Mazer, ο οποίος συγκέντρωσε μια επιλεγμένη ομάδα τοπικών μουσικών. «Μόλις έμαθαν την ουσία των τραγουδιών», θυμάται ο Mazer. «Με κάποιον σαν τον Neil να παίζει ακουστική κιθάρα και να τραγουδά ένα τραγούδι, η ατμόσφαιρα είναι πλήρης. Αυτοί οι τύποι το άκουσαν και πήραμε αυτά τα κομμάτια σε μία ή δύο λήψεις.»

Οι κριτικοί, όταν το άλμπουμ έφτασε γρήγορα στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, τον κατηγόρησαν εκείνη την εποχή ότι έριξε το επίπεδο —το Rolling Stone άφησε αιχμές ότι «κάλεσε τα περισσότερα από τα πιο κουρασμένα κλισέ του σούπερ σταρ συστήματος του Λος Άντζελες σε μια προσπάθεια να κρύψει την αδυναμία του να κάνει καλή μίμηση του προηγούμενου εαυτού του». Ο Dylan είπε ότι δεν του άρεσε το μεγαλύτερο σινγκλ του Young, αλλά εκατομμύρια άλλοι θα διαφωνούσαν. Βέβαια, το Χάρβεστ μπορεί τώρα να θεωρηθεί απλώς μια άλλη πτυχή της μουσικής προσωπικότητας του Γιανγκ, που αντιπροσωπεύει το ακουστικό, ποιμενικό ειδυλλιακό του μέρος που συνήθως προηγήθηκε ενός άλλου καταιγισμού ηλεκτρικού ουρλιαχτού. Οι φόβοι ότι θα έπαιρνε τον εύκολο δρόμο προς την ηπιότητα του MOR ήταν αβάσιμοι. Ο Young βρήκε ότι το να έχεις ένα σινγκλ που κορυφώθηκε στο τσαρτ ήταν «άδειο». «Νόμιζα ότι ο δίσκος ήταν καλός, αλλά ήξερα επίσης ότι κάτι άλλο πέθαινε». Όπως θα έγραφε αργότερα, «η μέση του δρόμου έγινε σκέτη βαρεμάρα». Και όπως είπε χαρακτηριστικά, προτιμούσε πολύ περισσότερο τα χαντάκια εκατέρωθεν. «Μια πιο δύσκολη διαδρομή, αλλά είδα πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους εκεί».

Πέρα από το "Heart Of Gold", το Harvest περιέχει μερικές από τις πιο συναρπαστικές εικόνες/συμβολισμούς της καριέρας του Young μέχρι σήμερα, από την βραδύκαυστη περιφρόνηση του "Alabama", μια οξεία στηλίτευση της διαφθοράς του Αμερικάνικου Νότου, μέχρι το στοιχειωμένο και προσωπικό "The Needle And The Damage Done", μια τρομακτική πρόβλεψη για τον θάνατο από ναρκωτικά του φίλου του, Danny Whitten των Crazy Horse, και το συγκινητικό αν και συναισθηματικό "Old Man", γραμμένο ως φόρο τιμής στον επιστάτη του ράντσου του Young. Και φυσικά το υπνωτικό "Words (Between the Lines of Age)" που ειρωνικά αντίθετα με τον τίτλο έχει το πιο οργανικό παίξιμο —και αφορά περισσότερο τα σόλο κιθάρας παρά τους ίδιους τους βαθιά υπαρξιακούς και αξιοσημείωτους στίχους, αν και είναι πάντα ωραίο να ακούς τον Stills και τον Nash να τραγουδούν μαζί του.

Το Harvest συχνά απειλεί να κατηφορίσει στη δακρύβρεχτη συναισθηματικότητα της κάντρι, αλλά τελικά λάμπει με τα δυνατά κομμάτια του δημιουργού του. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Young σύντομα θα αποδρούσε από την ξέφρενη επιτυχία αυτού του άλμπουμ. Και η πλειονότητα της δουλειάς του την δεκαετία του εβδομήντα θα στρεφόταν προς μια πιο ενδοσκοπική συνειδητοποίηση της Αμερικής μέσω εξερευνήσεων στο πλαίσιο του πανκ και των μπλουζ. Το Harvest, ωστόσο, είναι η ενηλικίωση των παιδιών της μεταπολεμικής γενιάς του μπέιμπι μπούμερ (μεταξύ 1946-1965) και ο λόγος αυτός, πέρα από την πληθωρικότητα του, είναι από μόνος του αρκετός για να το αγαπάμε για πάντα.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, Mojo, Burhan Wazir, Johnny Rogan - The Complete Guide to the Music of Neil Young, Omnibus Press, 1996)

Ο Neil Young εμφανίζεται στη σκηνή στο Wembley Stadium του Λονδίνου στις 14 Σεπτεμβρίου 1974 (φωτογραφία Michael Putland)​

Η ζωή μου αλλάζει με πολλούς τρόπους Δεν ξέρω πια ποιον να εμπιστευτώ Υπάρχει μια σκιά που τρέχει στις μέρες μου Σαν ζητιάνος που πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα Σκεφτόμουν ότι ίσως έπαιρνα υπηρέτρια Να βρω ένα μέρος κοντά για να μείνει Απλώς κάποιος για να κρατήσει το σπίτι μου καθαρό Να φτιάχνει τα γεύματά μου και να φεύγει Μια υπηρέτρια Ένας άντρας χρειάζεται μια υπηρέτρια Μια υπηρέτρια Είναι δύσκολο να γίνει αυτή η αλλαγή Όταν η ζωή και η αγάπη γίνονται παράξενα Και γερνάς Για να δώσεις μια αγάπη, πρέπει να ζήσεις μια αγάπη Για να ζήσεις μια αγάπη, πρέπει να είσαι μέρος της Πότε θα σε ξαναδώ; Κάπου εδώ και καιρό, δεν ξέρω πότε Έβλεπα μια ταινία με έναν φίλο Ερωτεύτηκα την ηθοποιό Έπαιζε έναν ρόλο που μπορούσα να καταλάβω Μια υπηρέτρια Ένας άντρας χρειάζεται μια υπηρέτρια Μια υπηρέτρια Πότε θα σε ξαναδώ; - A Man Needs A Maid

Κάποιος και κάποιος άλλος ήταν δίπλα στη λίμνη Ψάχνοντας κάτι να φυτέψει στο γρασίδι Έξω στα χωράφια φρεζάριζαν το χώμα Κάθομαι εδώ ελπίζοντας ότι αυτό το νερό θα βράσει Όταν κοιτάζω από το παράθυρο και έξω στο δρόμο Μου φέρνουν δώρα και μου λένε γεια Τραγουδώντας λέξεις, λέξεις ανάμεσα στις γραμμές της ηλικίας Λέξεις, λέξεις ανάμεσα στις γραμμές της ηλικίας (ΣτΜ. οι γραμμές που βάζουν οι διαφορετικές γενιές ή η ανάγνωση (σε βάθος) πίσω από τις λέξεις με το πέρασμα του χρόνου) Αν ήμουν παλιατζής που σου πουλούσα αυτοκίνητα Πλένοντας τα παράθυρά σου και γυαλίζοντας τα αστέρια σου Σκεφτόμενος ότι το μυαλό σου ήταν δικό μου σε ένα όνειρο Τι θα αναρωτιόσουν και πώς θα φαινόταν; Ζώντας σε κάστρα κάποια άλλη φορά Ο βασιλιάς άρχισε να γελάει και να μιλάει με ρίμες Τραγουδώντας λέξεις, λέξεις ανάμεσα στις γραμμές της ηλικίας Λέξεις, λέξεις ανάμεσα στις γραμμές της ηλικίας - Words (Between the Lines of Age)

 

[grio]

Η 50η επετειακή έκδοση​

...του τέταρτου σόλο άλμπουμ του Neil Young, Harvest, που κυκλοφόρησε στις 2 Δεκεμβρίου 2022, περιέχει το πρωτότυπο άλμπουμ σε CD και LP, με τρία ακυκλοφόρητα κομμάτια από τα αρχικά σέσιον ("Bad Fog of Loneliness", "Journey Through The Past" και "Dance Dance Dance") σε CD και βινύλιο 7", μια ακυκλοφόρητη ζωντανή σόλο παράσταση του BBC το 1971 σε CD, LP και DVD και την ταινία Harvest Time, ένα δίωρο μη ιδωμένο προηγούμενα ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε το 1971, καταγράφοντας τα σέσιον. Στη συσκευασία περιλαμβάνεται επίσης ένα σκληρόδετο βιβλίο με ανέκδοτες φωτογραφίες και εκτενείς σημειώσεις από τον φωτογράφο Joel Bernstein και αφίσα.

- Neil Young · Harvest 50th Anniversary Edition [Playlist] -

 

[grio]

Οι επετειακές εκδόσεις του Harvest, των τριών LP και CD με τα δύο επιπρόσθετα συνοδευόμενα DVD αντίστοιχα...

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Ευχαριστούμε Γρηγόρη για άλλη μια φορά.

Ψήνομαι για μια επετειακή "συγκομιδή" σε cd πάντα.

 

[grio]

"Περισσότερο αχυρώνας!" Η ιστορία του πώς ο Neil Young έπαιξε για πρώτη φορά το Harvest για τον Graham Nash (1972)​

“More Barn!” The Story of How Neil Young First Played Harvest for Graham Nash (1972)

Image by Darren Swim, via Wikimedia Commons Everyone knows the punchline “more cowbell” from SNL’s affectionate jab at the Blue Öyster Cult’s enthusiasm. But how many people know the true story of “more barn”? Too precious few, I’d say.

www.openculture.com

Στη συνέντευξη με τον Terry Gross του National Public Radio μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Wild Tales: A Rock & Roll Life, ο πρώην σύντροφος του Young στους CSNY, Nash, αφηγείται την ημέρα που ο Young του έπαιξε για πρώτη φορά το Harvest:

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα αφοσιωμένος στη μούσα της μουσικής. Και θα κάνει τα πάντα για την καλή μουσική. Και μερικές φορές είναι πολύ παράξενο. Ήμουν μια μέρα στο ράντσο του Neil ακριβώς νότια του Σαν Φρανσίσκο και έχει μια όμορφη λίμνη με κοτσύφια με κόκκινες πιτσιλιές. Και με ρώτησε αν ήθελα να ακούσω το νέο του άλμπουμ, Harvest. Και είπα σίγουρα, ας πάμε στο στούντιο να το ακούσουμε.

Ωχ όχι. Δεν ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του ο Νηλ. Είπε μπες στη βάρκα.

Είπα να μπω στη βάρκα; Είπε, ναι, θα βγούμε στη μέση της λίμνης. Τώρα, νομίζω ότι έχει ένα μικρό κασετόφωνο μαζί του ή μια μικρή, ξέρετε, πρώιμη ψηφιακή συσκευή αναπαραγωγής. Σκέφτομαι λοιπόν ότι θα φορέσω ακουστικά και θα ακούσω με σχετική ησυχία στη μέση της λίμνης του Neil.

Ωχ όχι. Έχει ολόκληρο το σπίτι του ως αριστερό ηχείο και ολόκληρο τον αχυρώνα του ως δεξιό ηχείο. Και άκουσα το Harvest να βγαίνει από αυτά τα δύο απίστευτα μεγάλα ηχεία πιο δυνατά από την κόλαση. Ήταν απίστευτο. Ο Έλιοτ Μάζερ, που έκανε την παραγωγή στο Harvest, κατέβηκε στην όχθη της λίμνης και φώναξε στον Νηλ: Πως σου φάνηκε, Νηλ;

Και ορκίζομαι στο Θεό, ο Νηλ Γιανγκ απάντησε: Περισσότερο αχυρώνας!​

​