photos from the soviet past....

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ.

ΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΤΕ?
 
ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΑΠ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΕΜΕΛΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟ. ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ. ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΣΤ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ.
 
tigergreg said:
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ.

ΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΤΕ?
Click to expand...

νομιζω μπορεις να μαζεψεις ενα σετ φωτογραφιων απο την ιδια εποχη και την ιδια χωρα με τελιως αντιθετη διαθεση....οποτε εξαρταται απο την οπτικη γωνια μαλλον, και την λογοκρισια....
 
Παιδιά τους έχω δει από κοντά, από το '90 (Γκόρμπυ) έως το '96 (Γέλτσιν), σύστημα εξουσίας βαρύ και άγαρμπο - όπως τα περισσότερα - τα χαμόγελα είναι ή στημένα, ή λούμπεν ή... όπως σε όλα τα καθεστώτα. Περιμένετε λίγο και (δυστυχώς) θα το διαπιστώσετε και στα καθ' υμάς... Μη μασάτε!
 
tigergreg said:
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ.

ΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΤΕ?
Click to expand...

Μπορεί... ποιος ξέρει. Βέβαια και από Β' ΠΠ έχω δει φωτογραφίες να καταγράφουν χαρούμενη ατμόσφαιρα (και δεν μιλώ για τα γερμανικά επιτελεία). Και από τα πρώτα μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά χρόνια στη χώρα μας. Δεν βγάζεις άκρη έτσι, πώς μπορεί να λειτουργήσει και πού μπορεί να βρει χαρά και ελπίδα ο άνθρωπος.
 
ΑΣΤΑ! ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΜΠΑΙΝΗ ΤΟ "ΣΑΡΑΚΙ" ΤΟΥ "ΜΠΑΣ ΚΑΙ?" ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΑΙ ΑΠΟ ΔΑΥΤΟ.
 
Καταπληκτικές Παύλο, ευχαριστούμε για το λινκ.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία μου άρεσαν πολύ.
 
Και εμένα μου άρεσαν πολύ. Πράγματι φαίνονται ξέγνοιαστοι αλλά όπως είπε κ ο Παύλος φαντάζομαι οτι εύκολα βρίσκεις και φωτο που να δείχνουν την άλλη πλευρά.
 
Οι φωτογραφίες είναι πολύ καλές.

Ίσως θα'πρεπε να λάβει κανείς υπ' όψιν του το εξής:

Η σπανιότητα φωτογράφων σε σχέση με σήμερα. Εποχές που το να βγεις φωτογραφία συνέβαινε λίγες φορές στη ζωή σου.

Είναι αυτό που λέει ο send:καταγράφεται η ελπίδα και ο ενθουσιασμός του: "Κοίτα! Μας παίρνουν φωτογραφία!"

Φυσικά, τα παραπάνω δεν αποκλείουν καθόλου το ότι μπορεί όντως οι άνθρωποι να ήταν πιο χαρούμενοι τότε. Μάλλον την ενισχύει.
 
Μιλάμε για πολύ υλικό...

Και εδώ που τα λέμε, στο χέρι μας είναι να φτιάξουμε μια κοινωνία που θα χαμογελάει και πέρα απ τις φωτογραφίες...:2thumb22sup:
 
στο χερι μας ειναι να φτιαξουμε μια κοινωνια που θα χαμογελαει ακομα και αν μεινει με τα απολυτως απαραιτητα και βασικα... και καλο θα ειναι να ξεκινησουμε αυτη την "επανασταση" απο τον ιδιο μας τον εαυτο... μας εφαγαν τα πολλα, τα "δηθεν", τα μεγαλα...

για τις φωτογραφιες τωρα... πολυ καλες... πραγματικα... αλλα ειναι προφανες - τουλαχιστον στα δικα μου απειρα ματια - οτι τα περισσοτερα χαμογελα ενηλικων δεν ειναι χαμογελα ευτυχιας αλλα προσπαθειας...

οι εκφρασεις στα προσωπα τους οταν κατερρεε το καθεστως, ακομα μου θυμιζουν το τελος μιας εποχης... που οι μερες που ζουμε... αποδεικνυουν με τον πιο πικρο τροπο... πως ποτε δεν ξερεις αν υπαρχει και που μπορει να φτασει το χειροτερο μετα το κακο...

την καλησπερα μου...
 
Κι οι καημένοι Βούλγαροι σε μια δημοσκόπηση στο περιοδικό της "Κ" πριν λίγο καιρό , εμφανιζόντουσαν κατά 89% να θεωρούν ότι η κατάσταση τους έχει χειροτερεύσει τώρα σε σχέση με τα χρόνια του κομμουνισμού . Βέβαια η μνήμη πάντοτε λειτουργεί επιλεκτικά και απωθεί τα δυσάρεστα , ωραιοποιώντας πάντοτε το παρελθόν , αλλά.....
 
Απάντηση: Re: photos from the soviet past....

cacau said:
Παιδιά τους έχω δει από κοντά, από το '90 (Γκόρμπυ) έως το '96 (Γέλτσιν), σύστημα εξουσίας βαρύ και άγαρμπο - όπως τα περισσότερα - τα χαμόγελα είναι ή στημένα, ή λούμπεν ή... όπως σε όλα τα καθεστώτα. Περιμένετε λίγο και (δυστυχώς) θα το διαπιστώσετε και στα καθ' υμάς... Μη μασάτε!
Click to expand...


Δεν ξέρω πόσο καλά σου δόθηκε η ευκαιρία να τους δεις από κοντά, όπως λες, εγώ όμως έζησα εκεί 9 χρόνια ως φοιτητής (1987-96).
Θυμάμαι χαρακτηριστικά στις πρώτες βόλτες που έκανα επί «Σοβιετικού εδάφους» στην ποιο κεντρική και πολυσύχναστη οδό του Κιέβου την «Κρεσιάτικ» (κάτι σαν Ακαδημίας) και συνέχεια απορούσα για ένα πράγμα: γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν βιάζονται ποτέ και καθόλου και γιατί μου χαμογελούν συνέχεια;
Αργότερα μαθαίνοντας σιγά σιγά τον τρόπο ζωής τους κατάλαβα γιατί δεν υπήρχε άγχος και νευρικότητα στα πρόσωπά τους. Μπορεί να μην είχαν ωραία ρούχα, πολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα, αλλά ήξεραν ότι τελειώνοντας τις σπουδές τους (ή το σχολείο) θα είχαν εξασφαλισμένη δουλειά, φτηνό νοίκι για σπίτι, θέρμανση (σχεδόν δωρεάν), τροφή, δωρεάν εκπαίδευση για τα παιδιά τους και δωρεάν υγεία καθώς και όλα τα βασικά και απαραίτητα για την διαβίωσή τους. Και όλα αυτά τα θεωρούσαν ανά πάσα στιγμή δεδομένο και βασικό δικαίωμα όλων. Αν προσθέσεις και την ανύπαρκτη ξενοφοβία θα καταλάβαινες από πού προέρχονται αυτά τα χαμόγελα.
Θα μου πεις γιατί δεν έμεινες εκεί, να ζήσεις. Δεν λέω ότι δεν μου πέρασε από το μυαλό, αλλά υπήρχαν και πολλά άλλα πράγματα που δεν μου άρεσαν… όπως ο καιρός ας πούμε :D (κάνοντας και λίγη πλάκα).
 
Εμενα οι γονεις μου παντως, που γενηθηκαν και μεγαλωσαν εκει δεν θελουν πισω τον κομουνισμο. Αν και συγουρα καπια πραγαματα ηταν καλυτερα, οπως η δωρεαν εκπαιδευση και γιατρικο συστημα.Απο την αλλη ομως για να αγορασεις οτιδηποτε χρειαζοταν να περιμενεις σε σειρα απο 10-15 λεπτα μεχρι ωρες για ψωμι και γαλα σε καθημερινη βαση, μεχρι αρκετες μερες η μηνες για επιπλα η ηλεκτρικες συσκευες μεχρι και χρονια αν ηθελες να παρεις αυτοκινητο.Και ηθελε και γνωριμιες και μιζες παντου. Δεν υπηρχε και η ατομικη ελευθερια και φοβοσουν μην σε καταδοσει ο γειτονας σου για κανενα πολιτικο ανεκδοτο (αυτα μαλλον πριν την περεστροικα και γλασνοστ)
Απο την αλλη οι γονεις μου μαλλον θα γυρισουν πισω καπια στηγμη
 
paulmarinis said:
Εμενα οι γονεις μου παντως, που γενηθηκαν και μεγαλωσαν εκει δεν θελουν πισω τον κομουνισμο. Αν και συγουρα καπια πραγαματα ηταν καλυτερα, οπως η δωρεαν εκπαιδευση και γιατρικο συστημα.Απο την αλλη ομως για να αγορασεις οτιδηποτε χρειαζοταν να περιμενεις σε σειρα απο 10-15 λεπτα μεχρι ωρες για ψωμι και γαλα σε καθημερινη βαση, μεχρι αρκετες μερες η μηνες για επιπλα η ηλεκτρικες συσκευες μεχρι και χρονια αν ηθελες να παρεις αυτοκινητο.Και ηθελε και γνωριμιες και μιζες παντου. Δεν υπηρχε και η ατομικη ελευθερια και φοβοσουν μην σε καταδοσει ο γειτονας σου για κανενα πολιτικο ανεκδοτο (αυτα μαλλον πριν την περεστροικα και γλασνοστ)
Απο την αλλη οι γονεις μου μαλλον θα γυρισουν πισω καπια στηγμη
Click to expand...

Ίσως δεν είναι εδώ το καταλληλότερο μέρος μιας γενικότερης συζήτησης για το ανατολικό μπλοκ.
Σίγουρα οι φωτογραφίες αυτές, ίσως όχι σαν μονάδες, αλλά σαν σύνολο, σαν συλλογή, σου δίνουν την αίσθηση Χρόνων Αθωότητας. Αντίστοιχη αίσθηση παίρνεις πχ και από φωτογραφίες της Αμερικής του '50. Είναι μια επίγευση αμετάκλητου παρελθόντος όμως που αφήνουν (ασχέτως εάν το έζησες ο ίδιος ή όχι)... που σου δημιουργεί ένα μικρό σφίξιμο.
 
Top Bottom