Μουσική ακούω κάθε μέρα, ακόμα και στο κρεβάτι αν δεν έχω χρόνο, πρώτον για να μην τρελαθώ και δεύτερον για να συνεχίσω να αισθάνομαι ότι είμαι άνθρωπος και όχι υποζύγιο-κατά τον ίδιο λόγο προσπαθώ να διαβάζω, να βλέπω ταινίες κλπ. σε βάρος του ύπνου.Παλιότερα πίστευα ότι το κάνω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος κατά Μπερτόδουλο, σήμερα δεν το κόβω νά'ναι του κόσμου τούτου.
Μου αρέσει το φθινόπωρο και δεν το βλέπω με τη μελαγχολική ματιά των βορείων, αλλά ως εποχή χάους και αλλαγών.Έτσι σαν σωστός Κινέζος προτιμάω τη μουσική αναδρομή σε ρολερ κοστερ -Baba O' Riley, Won't get fooled again, I can see for miles, Kick out the jams, όλο το αριστουργηματικό Working man's dead, την Τετραλογία, τα πιανιστικά του Σένμπεργκ με τον Πολίνι, ότι πετύχω μπροστά μου του Pascal Comelade, του Paul Robeson και του Charlie Parker, το live του S.Richter στη Βερόνα με Brahms, Oliver Nelson, Benny Carter, Lennie Tristano, Kinks χονδρική, Rain dogs εντός κλίματος και μετά από προτροπή της συζύγου μου φέτος θα εμβαθύνω στο έργο των Army of Lovers των οποίων είμαι φαν αλλά χωρίς αιτία, so far, that is.Φυσικά διατηρώ το δικαίωμα να αλλάξω γούστα και όλα τα παραπάνω εκτός από το υπεσχημένο στη σύζυγο για το οποίο θα πρέπει να παραδώσω δοκίμιο με επαρκή αιτολόγηση.
Ένα ζευγάρι ακουστικά και φύγαμε! Αιματώνεται καλύτερα και ο εγκέφαλος. :a0210: Τώρα πειράζει που κάνω trading ταινίες με ύπνο; Στον τελευταίο έχω και μια αδυναμία...
