- 17 June 2006
- 14,350
Ridley Scott: The Duellists (1977)
Βασισμένο πάνω σ ένα διήγημα του Τζόζεφ Κόνραντ -The Duel (The Point of Honor: A Military Tale)- το φιλμ The Duellists είναι η πρώτη ταινία του Ρίντλεϋ Σκοτ. Του απέφερε το Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών (1977) και του άνοιξε το δρόμο για το Χόλιγουντ και την ευρύτερη αναγνώριση. Σήμερα είναι περίπου ξεχασμένο αλλά θεωρείται μία από τις κατ εξοχήν cult ταινίες, αυτές που λατρεύουν οι Σινεφίλ και δεν κουράζονται να τις βλέπουν ξανά και ξανά.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο σκηνοθέτης έκανε μόλις 2 καλές ταινίες μετά από αυτήν εδώ: το Alien (1979) και το Blade Runner (1982).
Από εκεί και μετά οι ταινίες του είναι απλά εισπρακτικές επιτυχίες: μεγαλόσχημες εντυπωσιακές κατασκευές με μεγάλη έμφαση στο περιτύλιγμα και χωρίς ψυχή. Μοιάζουν με αυτές του αδελφού του Τόνι Σκοτ, ενός 'μισθοφόρου' που έκανε το ντεμπούτο του με το The Hunger (1983, David Bowie/Catherine Deneuve), ένα στιλάτο και γυαλιστερό video-clip αποθέωση του Τίποτα και συνέχισε στην ίδια ρότα με ταινίες όπως το Top Gun, το Beverly Hill Cop II και το Crimson Tide.
Το The Duellists είναι η ιστορία δύο Ναπολεόντειων Ουσάρων και της μονομαχίας τους που κρατάει 15 χρόνια (!) με φόντο την Ευρώπη των αρχών του 19ου αιώνα. Κάθε φορά η έκβαση της μονομαχίας δεν είναι τελειωτική και οι δύο μονομάχοι αποφασίζουν να τη συνεχίσουν στο μέλλον μέχρι που, 15 χρόνια μετά, έχουν σχεδόν ξεχάσει πια για Τι ακριβώς μονομαχούν.
Η ιστορία είναι αληθινή. Βασίζεται στις μονομαχίες των Dupont και Fournier δύο Γάλλων αξιωματικών της Α' Αυτοκρατορίας που ο Κόνραντ τους άλλαξε λίγο τα ονόματα. Στην ταινία τους υποδύονται ο Harvey Keitel και ο Keith Carradine. Το φιλμ θεωρείται περίπου ισάξιο του Barry Lyndon (1975) του μεγάλου Στάνλεϋ Κιούμπρικ όσον αφορά την αναπαράσταση ατμόσφαιρας εποχής, επιρροή που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Σκοτ. Το ιστορικό background είναι σχεδόν τέλειο, οι ενδυματολόγοι, οι χορογράφοι και οι δάσκαλοι ξιφασκίας είναι σε μόνιμη κατάσταση αμοκ. Πολυεπίπεδο φιλμ με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης κυοφορεί το πνεύμα της γενεσιουργής νουβέλας του Κόνραντ με τρόπο ανεπανάληπτο. Οι πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, οι χαρακτήρες και το εσωτερικό προφίλ τους αναπαρίστανται θαυμάσια, σε μια επίδειξη σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ που σου κόβει την ανάσα καθώς η δραματική κλιμάκωση 'βαράει κόκκινα' συνεχώς.
Last edited:
