Ο ορισμός ''ψηφιακίλα'' είναι λίγο αυθαίρετος διότι δεν αναφέρεται στον τρόπο μετάδοσης ή επεξεργασίας των δεδομένων, ως οφείλει, αλλά σε τεχνουργήματα, πιξελιάσματα, υπερχρωματισμό και όλα τα λοιπά ''καλούδια'' που συνοδεύουν τα πάνελ μας.
Για τη φυσικότητα τώρα. Μήπως πολλές φορές συγχέουμε την φυσικότητα με το τι μας αρέσει καλύτερα? Στο καρτούν με τον Ροζ Πάνθηρα μας αρέσει περισσότερο η ψηφιακή επεξεργασία επειδή θεωρούμε ότι απεικονίζει πιο πιστά το αρχικό σκαρίφημα. Την αρχική ζωγραφιά, όμως, δεν την έχουμε δει. Θα μου πείτε, είναι δυνατόν να απεικονίζεται πιστότερα στην πρώτη παρά στη δεύτερη εικόνα?
Υποθέτω πως όχι, αλλά, και αυτό το συμπέρασμα είναι αυθαίρετο.
Εν ολίγοις, φυσικότερο είναι κάτι το οποίο απεικονίζεται (στην περίπτωσή μας)
πιστότερα ως προς το πρωτότυπο. Βάση της κρίσης μας αποτελούν οι αισθήσεις με τις οποίες το αντιλαμβανόμαστε το φυσικό κόσμο χωρίς τη μεσολάβηση κάποιου μηχανικού τρόπου αναπαραγωγής.
Επομένως, φυσικότερη είναι η απεικόνιση που αποδίδει πιστότερα την αρχική εικόνα. Κάτω από αυτό το πρίσμα, είναι αδιάφορο αν μιλάμε αναλογικά ή ψηφιακά...
