Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,458
Ποιά είναι η πιο τρομακτική ταινία που έχετε δει;
- Thread starter Skakinen
- Start date
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί φίλοι κατηγορίας hesmeden,
με ρωτάνε για ένα καλό τίτλο από horror thriler και γενικά ζόρικο film.
-Αστο δες ένα action.- Ελα τώρα αφού το καλό θριλερ είναι αλλιώς!
-Δηλαδή? -Είναι χουχουλιάρικο, δεν βαριέσαι και σε τσιτώνει...
Το τελευταίο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της έλξης σε κάτι που μας
τσιτώνει, στην παραγωγή αδρεναλίνης και στην διέργερση που προκαλεί.
Διέγερση από αδρεναλίνη που την είχανε ανάγκη οι προγονοί μας για να
αντιδρούν άμεσα σε επιθέσεις, είτε από ζώα είτε από άλλους κακόβουλους
μεταγενέστερα. Με την αστικοποίηση έχουν εκλείψει οι κίνδυνοι επιβίωσης,
αλλά έχει μείνει στο DNA μας, ο φόβος του αγνώστου, του σκοταδιού, τό
αίσθημα επιβίωσης. Πόσες φορές δεν βούτηξα σε σκοτεινά βαθιά νερά απο
ανασφάλεια, και αρχέγονο φόβο ότι είναι κάτω εκεί και με περιμένει...
Το δεύτερο που μου πέταξε πρόχειρα ο φίλος, το "δεν βαριέσαι" ανήκει στο
χώρο της ψυχολογίας. Αφορά την προσπάθεια του μυαλού να εκλογικεύσει
καταστάσεις, διότι στην πλειοψηφία των ταινιών που γουστάρουμε συμβαίνουν
πράγματα ασυνήθιστα, αλλά πάντα κίνδυνοι! Το μυαλό μας ενεργοποιημένο
από την αδρεναλίνη δημιουργεί σενάρια αντιδράσεων για εμάς μόνο.
Στην οθόνη όμως συμβαίνει η χειρότερη εκδοχή, και έντεχνα οι δημιουργοί
τέτοιων film, φροντίζουν να συμβαίνουν όλα τα δεινά στον ηθοποιό που
ταυτιζόμαστε! (π.χ. Evil dead), και οι επιλογές του να μην είναι συμβατές
με τις δικές μας. Θόρυβος στο υπόγειο και κατεβαίνει στα σκοτεινά,
χτύπημα πόρτας και αφελή έξοδο και άλλα πολλά. Ο Stephen King είπε
ένα σχετικό: “Επινοούμε φανταστικούς τρόμους, για να μας βοηθήσουν να
ξεπεράσουμε τους πραγματικούς.”
Στο σκέλος "ότι δεν βαριέσαι" έχει εφαρμογή και η περιέργεια που σκοτώνει
την γάτα στην αργκό, αλλά όχι εμάς γιατί ξέρουμε ενσυνείδητα ότι δεν
απειλούμαστε άμεσα από κάτι μεταφυσικό ή εξωγήινο, αλλά μας γοητεύει
και είναι και ασφαλές! Επιπλέον παρουσιάζονται και οντότητες η
καταστάσεις ασυνήθιστες που προκαλούν την περιέργεια. Εκει που
τρομάζουμε περισσότερο όμως είναι η πιθανότητα ύπαρξης του κινδύνου.
Για τον λόγο αυτό μας τρομάζουν οι δαιμονικής κατοχής ταινίες,
κυρίως λόγω θρησκευτικής επίδρασης, το μυαλό αναρωτιέται και
συγκρούεται με την λογική, ( λες να υπάρχει τελικά? π.χ. Εξορκιστής ).
Στο νήμα μας ο Εξορκιστής αναφέρθηκε πιο πολύ...
Στο σκέλος "χουχούλιασμα" ανήκει η παρακολούθηση του "τρομακτικού" εκ του
ασφαλούς. Και μερικές φορές έρχεται η επιβράβευση του ευχάριστου τέλους
με την καθησυχαστική αίσθηση ανακούφισης μετά το τσίτωμα. Οταν δεν υπάρχει
ευχάριστο τέλος, πάλι χαλαρώνουμε αφού τέλειωσε η ταινία..
Τώρα για μένα έχω δει τόσες, που μία ανοσία την έχω, αλλά διαβάζω ότι τα
παιδιά τρομάζουν πιο εύκολα από τους μεγάλους διότι είναι μειωμένη η
εκλογίκευση των συναισθημάτων, άρα πιθανό είναι όσοι μεγάλοι τρομάζουν,
να είναι ακόμα παιδιά...
με ρωτάνε για ένα καλό τίτλο από horror thriler και γενικά ζόρικο film.
-Αστο δες ένα action.- Ελα τώρα αφού το καλό θριλερ είναι αλλιώς!
-Δηλαδή? -Είναι χουχουλιάρικο, δεν βαριέσαι και σε τσιτώνει...
Το τελευταίο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της έλξης σε κάτι που μας
τσιτώνει, στην παραγωγή αδρεναλίνης και στην διέργερση που προκαλεί.
Διέγερση από αδρεναλίνη που την είχανε ανάγκη οι προγονοί μας για να
αντιδρούν άμεσα σε επιθέσεις, είτε από ζώα είτε από άλλους κακόβουλους
μεταγενέστερα. Με την αστικοποίηση έχουν εκλείψει οι κίνδυνοι επιβίωσης,
αλλά έχει μείνει στο DNA μας, ο φόβος του αγνώστου, του σκοταδιού, τό
αίσθημα επιβίωσης. Πόσες φορές δεν βούτηξα σε σκοτεινά βαθιά νερά απο
ανασφάλεια, και αρχέγονο φόβο ότι είναι κάτω εκεί και με περιμένει...
Το δεύτερο που μου πέταξε πρόχειρα ο φίλος, το "δεν βαριέσαι" ανήκει στο
χώρο της ψυχολογίας. Αφορά την προσπάθεια του μυαλού να εκλογικεύσει
καταστάσεις, διότι στην πλειοψηφία των ταινιών που γουστάρουμε συμβαίνουν
πράγματα ασυνήθιστα, αλλά πάντα κίνδυνοι! Το μυαλό μας ενεργοποιημένο
από την αδρεναλίνη δημιουργεί σενάρια αντιδράσεων για εμάς μόνο.
Στην οθόνη όμως συμβαίνει η χειρότερη εκδοχή, και έντεχνα οι δημιουργοί
τέτοιων film, φροντίζουν να συμβαίνουν όλα τα δεινά στον ηθοποιό που
ταυτιζόμαστε! (π.χ. Evil dead), και οι επιλογές του να μην είναι συμβατές
με τις δικές μας. Θόρυβος στο υπόγειο και κατεβαίνει στα σκοτεινά,
χτύπημα πόρτας και αφελή έξοδο και άλλα πολλά. Ο Stephen King είπε
ένα σχετικό: “Επινοούμε φανταστικούς τρόμους, για να μας βοηθήσουν να
ξεπεράσουμε τους πραγματικούς.”
Στο σκέλος "ότι δεν βαριέσαι" έχει εφαρμογή και η περιέργεια που σκοτώνει
την γάτα στην αργκό, αλλά όχι εμάς γιατί ξέρουμε ενσυνείδητα ότι δεν
απειλούμαστε άμεσα από κάτι μεταφυσικό ή εξωγήινο, αλλά μας γοητεύει
και είναι και ασφαλές! Επιπλέον παρουσιάζονται και οντότητες η
καταστάσεις ασυνήθιστες που προκαλούν την περιέργεια. Εκει που
τρομάζουμε περισσότερο όμως είναι η πιθανότητα ύπαρξης του κινδύνου.
Για τον λόγο αυτό μας τρομάζουν οι δαιμονικής κατοχής ταινίες,
κυρίως λόγω θρησκευτικής επίδρασης, το μυαλό αναρωτιέται και
συγκρούεται με την λογική, ( λες να υπάρχει τελικά? π.χ. Εξορκιστής ).
Στο νήμα μας ο Εξορκιστής αναφέρθηκε πιο πολύ...
Στο σκέλος "χουχούλιασμα" ανήκει η παρακολούθηση του "τρομακτικού" εκ του
ασφαλούς. Και μερικές φορές έρχεται η επιβράβευση του ευχάριστου τέλους
με την καθησυχαστική αίσθηση ανακούφισης μετά το τσίτωμα. Οταν δεν υπάρχει
ευχάριστο τέλος, πάλι χαλαρώνουμε αφού τέλειωσε η ταινία..
Τώρα για μένα έχω δει τόσες, που μία ανοσία την έχω, αλλά διαβάζω ότι τα
παιδιά τρομάζουν πιο εύκολα από τους μεγάλους διότι είναι μειωμένη η
εκλογίκευση των συναισθημάτων, άρα πιθανό είναι όσοι μεγάλοι τρομάζουν,
να είναι ακόμα παιδιά...
Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,458
Re: Απάντηση: Ποιά είναι η πιο τρομακτική ταινία που έχετε δει;
Μα... ειναι εκει ! Και περιμενει ! :SFGSFGS5: :afraid:
Μα... ειναι εκει ! Και περιμενει ! :SFGSFGS5: :afraid:
Όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα τρομάξει πραγματικά με την Προφητεία, το Άλιεν, τον Εξορκιστή, τον Εφιάλτη, το Poltergeist, το Hellraiser και τα Σαγόνια, κλασικά πράγματα δηλαδή. Τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια οι μόνες ταινίες που με ενόχλησαν ήταν το Irreversible και το Martyrs, χωρίς όμως να τρομάξω. Το μόνο πρόσφατο βιντεάκι που πραγματικά τρόμαξα όταν το είδα πρώτη φορά, είναι το παρακάτω:
https://www.youtube.com/watch?v=04zpyn-6LpM
https://www.youtube.com/watch?v=04zpyn-6LpM
paulmarinis
Supreme Member
- 7 September 2007
- 4,657
Παλιά σε ένα καλοκαιρινό σινεμαδάκι είχα δει to Ιταλικό Alien.
Ενα κλειστοφοβικό splatter χαμηλού προυπολογισμού, και όταν είδα να φεύγουν
μερικοί πριν το τέλος μπήκα και ναι, ήταν τρομακτικό, κυρίως λόγω της
μουσικής υπόκρουσης πού ανέβαζε την ένταση!
Μικρό μυστικό, και αναπόσπαστο συστατικό της δημιουργίας ατμόσφαιρας,
και σκεφτείτε πόσο ανέβασε η μουσική τον Εξορκιστή, η χορωδία τήν
Προφητεία, τα εκρηκτικά βιολιά στο Mad Max 2, το jaus θα ήταν τόσο
τρομακτικό, χωρίς τη μουσική του john Williams?
H Suspiria χωρίς την μουσική των Goblin?
Ο Carpenter το κατάλαβε έγκαιρα, καί έντυσε τις ταινίες του με αποτελεσματική
μουσική. Φανταστείτε το Halloween ή το The Thing, χωρίς την δουλειά πού έγινε
στο μουσικό κομμάτι.
Και ενώ παλιότερα έκλειναν διευθυντές συμφωνικής για τα sountrack π.χ.
Howard Shore (Silence Of The Lambs), τώρα βλέπω και ακούω ότι έχει
υποτιμηθεί το μουσικό μέρος, και βάζουν έναν διεκπεραιωτικό μουσικό να
ντύσει μέ αρμόνιο την ταινία στις παρισσότερες των περιπτώσεων, οπότε
μειώνεται η συναισθηματική φόρτιση της ταινίας αν έχει αδύναμη μουσική.
Και μόνο σε σε BlockBuster ακούμε έναν Hans Zimmer, ένα Alan Silvestri,
ή κάτι εμπνευσμένο πού να απογειώνει την εικόνα!
Για τού λόγου το αληθές ακούστε αυτά τα παλιότερα:
Ενα κλειστοφοβικό splatter χαμηλού προυπολογισμού, και όταν είδα να φεύγουν
μερικοί πριν το τέλος μπήκα και ναι, ήταν τρομακτικό, κυρίως λόγω της
μουσικής υπόκρουσης πού ανέβαζε την ένταση!
Μικρό μυστικό, και αναπόσπαστο συστατικό της δημιουργίας ατμόσφαιρας,
και σκεφτείτε πόσο ανέβασε η μουσική τον Εξορκιστή, η χορωδία τήν
Προφητεία, τα εκρηκτικά βιολιά στο Mad Max 2, το jaus θα ήταν τόσο
τρομακτικό, χωρίς τη μουσική του john Williams?
H Suspiria χωρίς την μουσική των Goblin?
Ο Carpenter το κατάλαβε έγκαιρα, καί έντυσε τις ταινίες του με αποτελεσματική
μουσική. Φανταστείτε το Halloween ή το The Thing, χωρίς την δουλειά πού έγινε
στο μουσικό κομμάτι.
Και ενώ παλιότερα έκλειναν διευθυντές συμφωνικής για τα sountrack π.χ.
Howard Shore (Silence Of The Lambs), τώρα βλέπω και ακούω ότι έχει
υποτιμηθεί το μουσικό μέρος, και βάζουν έναν διεκπεραιωτικό μουσικό να
ντύσει μέ αρμόνιο την ταινία στις παρισσότερες των περιπτώσεων, οπότε
μειώνεται η συναισθηματική φόρτιση της ταινίας αν έχει αδύναμη μουσική.
Και μόνο σε σε BlockBuster ακούμε έναν Hans Zimmer, ένα Alan Silvestri,
ή κάτι εμπνευσμένο πού να απογειώνει την εικόνα!
Για τού λόγου το αληθές ακούστε αυτά τα παλιότερα:
Last edited by a moderator: