Να σας αναφέρω περιπτώσεις που δεν διστάζω να κροπάρω αγρίως...
1. Όταν είμαι στο ύπαιθρο και έχω βρει ένα θέμα. Όμως ο φακός που έχω δεν επαρκεί, άρα πρέπει να αλλάξω θέση. Κάποιες φορές η κατάλληλη θέση βρίσκεται στο κενό (πρέπει να πέσω στο φαράγγι ή στο γκρεμό) ή να μπω στο ποτάμι. Π.χ. για να βγαλω το γεφύρι Πορτίτσες στο Σπήλαιο Γρεβενών όπως ήθελα στις 9 Απριλίου έπρεπε να μπω μέσα στο ποτάμι και μάλιστα σε σημείο όπου το νερό εκείνη τη μέρα είχε ύψος τουλάχιστον 80 εκ. βάθος κι ήταν αρκετά ορμητικό. Δεν ξέρω τί θα κάνατε εσείς, αλλά εγώ το έβγαλα από αλλού (από τα στεγνά) και κροπάρισα.
2. Αρχιτεκτονικές λήψεις στο αστικό τοπίο. Μέσα στις πόλεις δεν έχουμε τη δυνατότητα να πηγαίνουμε τόσο πολύ πίσω ώστε να πάρουμε τη λήψη του κτηρίου που θέλουμε χωρίς παραμορφώσεις και να γεμίζει το κάδρο. Έτσι ή χρησιμοποιώ φακό shift (σπάνια όμως), ή υπερευρυγώνιο σε κάθετη λήψη άρα το θέμα είναι στο πάνω μέρος του κάδρου, άρα μετά κροπάρω όλο το κάτω μέρος (κι αλλάζω τη σχέση των πλευρών), ή γεμίζω το κάδρο με το κτήριο να έχει συγκλίνουσες πλευρές, αλλά μετά στο Photoshop θα διορθώσω τις παραμορφώσεις με το Lens correction. Το υπόλοιπο του κάδρου (άχρηστο πλέον) το κροπάρω.
3. Τρίτη περίπτωση το να έχω brand names στο κάδρο. Π.χ. διαφημίσεις coca cola, ikea, Κλπ. Κοιτάζω να τις αποφεύγω. Όταν όταν δεν μπορώ, τότε ή τα σβήνω με βούρτσα στο Photoshop είτε τα τοποθετώ σε άκρες και μετά τα διώχνω με το κροπ.
Εσείς τί θα κάνατε σε τέτοιες περιπτώσεις;
