Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?
σωστος ο Galen
o Spielberg ειναι ο κορυφαιος manager του Αμερικανικου σινεμα
ειναι επισης εξαιρετικος διεκπαιρωτης μιας ταινιας
ξερει οσο κανεις αλλος ποτε θα βαλει την δραση
σε ποιο σημειο θα ερθει ο ερωτας
και ποτε πρεπει να κλαψεις ...
οπως καπου διαβασα ενας αριστος λογιστης .
ξερει ομως σιγουρα απο σινεμα !
Συμφωνουμε Στελλαρα...
Ο Στηβ ειναι αυτο που λενε οι ειδικοι φιλμοκατασκευαστης.
Ενας "επαγγελματιας" του κινηματογραφου,που οτι και να του δωσεις θα το φτιαξει καλα.
Σε αυτη την κατηγορια ειναι πραγματικα σπουδαιος.Μεγας γνωστης των κανονων.Η αφηγηση του ειναι παντα σε κορυφαια επιπεδα,ο ρυθμος του εξαιρετικος.
Ξερει να διαλεγει συνεργατες που θα του δωσουν το κατι παραπανω.Η συνεργασια με τον μεγαλο Γιανους Καμινσκι,που ανεβαζει ενα επιπεδο τουλαχιστον την καθε ταινια του μονο απο τη φωτογραφια,το αποδεικνυει.Ειναι τελειομανης-καμμια ταινια του δεν δειχνει εστω βιαστικη ή ελλειπης σε επιπεδο παραγωγης.
Αυτο που δεν εχει και δεν ειχε ποτε ειναι η προσωπικη ματια.Δεν υπηρξε ποτε δημιουργος,ο κινηματογραφος του δεν ηταν ποτε προσωπικος,οπως ηταν οι συγχρονοι του,Σκορτσεζε και Κοπολα (και ο εν μερη και ο Ντε Παλμα).
Το προσπαθησε βεβαια,αλλα τα αποτελεσματα ηταν απο καλουτσικα (Πορφυρο Χρωμα),εως αδιαφορα (Λιστα του Σιντλερ) ή μανταρα (Μοναχο,Amistad).
Υπ'οψιν καμμια απο τις παραπανω δεν ηταν κακες ταινιες.Αλλα ολες ειχαν,προβλημα με τις προθεσεις τους.
Τρανταχτο παραδειγμα το Μοναχο.Αν καταφερεις και το δεις ως ενα απλο spy-Thriller ειναι παρα πολυ καλο.Εξαιρετικη αναπαρασταση των 70'ς (απο τις καλυτερες που εχουν γινει στο πανι),εξαιρετικος ρυθμος και κλιμακωση,σωστα μοιρασμενοι χαρακτηρες,καλες ερμηνειες.Αν καταφερεις και το δεις ετσι.Που δεν γινεται γιατι τελικα καταληγει μια ηθικολογια,αρκετα υποπτη σε καποια σημεια,και τελικα αυτο που θελει να πει παραμενει μετεωρο γιατι τα θυσιαζει ολα στο να κανει μια ταινια αποδεκτη σε ολους.
Ο Στρατιωτης Ραιαν προσπαθησε να περασει σαν ενα μεγαλο αντιπολεμικο δραμα.Τελικα ειναι μια πολυ καλη πολεμικη ταινια,απο αυτες που γυριζαν σωρηδον στα 60'ς αλλα μεχρι εκει.
Και εδω ειναι η ουσια.Οτι ο Σπηλμπεργκ δεν μπορεσε (ή δεν ηθελε) να κανει προσωπικο κινηματογραφο,γιατι παντοτε σκεφτεται συμφωνα με το τι θελει το κοινο.
Κακο δεν ειναι.Αρκει να το καταλαβει.Οταν λοιπον ξερει τι θελει απο μια ταινια τα πραγματα ειναι εξαιρετικα.
Παραδειγμα το Catch Me if You Can,το οποιο το λες μεχρι και αριστουργημα για το ειδος της.
Το περσινο War Horse ηταν επισης μια μεγαλη ταινια,ενα αφιερωμα στο Κινηματογραφο του 50 και της χρυσης εποχης του Χολιγουντ.Των ταινιων "για ολη την οικογενεια",των συγκινητικων επων με τη μεγαλειωδη εικονα.Και εκει τελικα ειναι το λιμανι του Σπηλμπεργκ πια.Αυτος ο κινηματογραφος ειναι που του ταιριαζει περισσοτερο.Σε μια αντιστοιχια με σκηνοθετες εκεινης της εποχης μοιαζει περισσοτερο με τον Σεσιλ Ντε Μιλ και τον Anthony Mann παρα με τον John Ford και τον John Huston.Μεγαλους φιλμοκατασκευαστες αλλα οχι δημιουργους.
Και,επαναλαμβανω κακο δεν ειναι.Μακαρι να ηταν και αλλοι σαν και αυτον.Οταν οι πλανητες ευθυγραμμιζονται τα αποτελεσματα ειναι πολυ καλα.
Παραδειγμα το φετεινο Lincoln που ειναι,οχι μονο,η ωριμοτερη και καλυτερη ταινια της "δευτερης" καριερας του (με το "δευτερη" εννοω την κατηγορια ταινιων που ξεκινησε απο το 90 και μετα,που εφυγε απο τον καθαρα εμπορικο κινηματογραφο),αλλα η καλυτερη ταινια του γενικα.
